Οι Ιταλοί πολιτικοί από διαφορετικά τμήματα του
πολιτικού φάσματος αποφάσισαν ότι τώρα είναι η ώρα να θέσουν το ζήτημα: είτε η
Γερμανία (μαζί με όλους τους συμμάχους της) πληρώνει για όλους στην Ευρωπαϊκή
Ένωση κατά τη διάρκεια της επιδημίας, είτε η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από αυτήν την
επιδημία απλά δεν υφίσταται. Από την άποψη των υποστηρικτών της Ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης πάση θυσία, είναι σχεδόν εκβιασμός, και την πιο ακατάλληλη στιγμή.
Και από την άποψη των ευρωσκεπτικιστών, τώρα είναι η στιγμή να μάθουν πόσο πολύ
όλη αυτή η συζήτηση για την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και όλες οι διαβεβαιώσεις ότι
η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια οικογένεια στην οποία όλα τα μέλη ενδιαφέρονται ο
ένας για τον άλλον, ειδικά απέναντι σε μια κοινή θανάσιμη απειλή.
Σύμφωνα με τη Βρετανική Εφημερίδα «The Telegraph», μια
ομάδα Ιταλών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων βουλευτών και δημάρχων, από
διαφορετικά πολιτικά κόμματα αγόρασε μια στήλη στην έγκυρη Γερμανική εφημερίδα
Frankfurter Allgemeine Zeitung
προκειμένου να παροτρύνει τη Γερμανική πολιτική ελίτ να σταματήσει να
"αντιστέκεται στην οργάνωση της πανευρωπαϊκής χρηματοδότησης για το
πρόγραμμα καταπολέμησης του κορωναϊού και αποκατάστασης των οικονομιών των
χωρών που πλήττονται από αυτόν τον ιό".
Οι συντάκτες της διακήρυξης απευθύνονται στην
ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, στην κοινή ιστορία του δυτικού κόσμου και υπενθυμίζουν
στους Γερμανούς ότι μετά το 1945 άλλες χώρες βοήθησαν τη Γερμανία.
"Η διακήρυξη περιλαμβάνει επίσης μια
συγκεκαλυμμένη ένδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ως δομή δεν μπορεί να επιβιώσει
από την επιδημία εάν, ενόψει μιας τόσο σαφούς κρίσης, ορισμένες χώρες λάβουν
μια θεμελιωδώς εγωιστική θέση. "Αγαπητοί
φίλοι Γερμανοί φίλοι, μαζί με τον
κορωναϊό, ο Δυτικός κόσμος έχει επανέλθει στο επίκεντρο της ιστορικής σκηνής.
Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει τα μέσα να ανταποκριθεί στην κρίση ως
ενωμένο μέτωπο, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποδείξει ότι (είναι ένα ενωμένο μέτωπο.
Ed.), η ίδια θα παύσει να υπάρχει "- αυτή η φράση μπορεί να θεωρηθεί ως η
κύρια πρόταση και η κύρια επιβολή, η οποία απευθύνεται στο Βερολίνο από τη
Ρώμη.
Σε γενικές γραμμές, η σύγκρουση μεταξύ Βορρά και Νότου
(και αν αποκαλείτε τα πράγματα με το όνομά τους, πλουσιότερων και φτωχότερων) τμημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνοψίζεται σε ένα μόνο
ερώτημα: ποιος και πόσα θα πληρώσουν για το σύνολο της οικονομίας της Ευρωζώνης
και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της για να μην βρίσκονται σε βαθιά κρίση
και να μην παραμείνουν εκεί μετά το τέλος της επιδημίας; Αξίζει να τονιστεί
ότι, σε κάθε περίπτωση, προτείνεται να καταβληθούν αργότερα, επειδή κανένας από τους
συμμετέχοντες στις πολιτικές μάχες, για τους οποίους (σύμφωνα με τους Ιταλούς
πολιτικούς) το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτως ή άλλως δεν θα υπάρχουν χρήματα Δηλαδή,
ο αγώνας είναι σε ποιον ακριβώς θα φορτώσουν τα χρέη που θα συλλεχθούν για να σώσουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Ιδιαίτερη η επινόηση
της τρέχουσας κατάστασης δίνεται από το
γεγονός ότι η μορφή "όλοι για τον εαυτό τους" είναι δυνατή, αλλά
είναι δύσκολο να εφαρμοστεί για όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της ΕΕ, με εξαίρεση τη
Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, τη Δανία και ίσως τη
Σουηδία και τη Φινλανδία.
Για την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία ή την
Πορτογαλία, η επιλογή να περάσουν από τα παγκόσμια χρηματιστήρια με ένα καπέλο με
ένα τρεμάμενο χέρι δεν θα είναι η καλύτερη λύση, διότι οι του κεφαλαίου θα είναι δίκαια δύσπιστοι για τις οικονομικές
προοπτικές αυτών των χωρών όταν η επιδημία και η καραντίνα έχει τελειώσει. Και, κατά συνέπεια, θα
απαιτήσουν μια αρκετά υψηλή απόδοση για
να τους δώσουν τα χρήματα για να κλείσουν
τις τρύπες και να αποκαταστήσουν τις οικονομίες.
Και αυτό είναι σε μια θετική περίπτωση, στην οποία
υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι πρόθυμοι να το κάνουν. Φυσικά, μπορούμε να αναμένουμε
ότι όλα αυτά τα ομόλογα, τα οποία εκδίδονται επειγόντως από τις κυβερνήσεις της
Ιταλίας, της Γαλλίας και ούτω καθεξής, θα αγοραστούν (έμμεσα ή άμεσα) από την
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα αναλάβει όλους τους κινδύνους και τα
προβλήματα. Στη συνέχεια, όμως, τόσο οι πολιτικοί όσο και οι απλοί πολίτες των Ευρωπαϊκών
χωρών, οι οποίοι έμειναν μόνοι με τον ιό και τις οικονομικές συνέπειές του,
μπορούν να θέσουν ένα εύλογο ερώτημα εάν οι ρόλοι και οι χρηματοοικονομικές
ροές εντός της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατανέμονται δίκαια.
Αν περιγράψουμε αυτή την κατάσταση με τους πιο ωμούς
όρους, αποδεικνύεται ότι «οι μετανάστες θα πρέπει να γίνονται δεκτοί όλοι μαζί,
γιατί αυτό το είπε η Μέρκελ, παρά τις συνέπειες.
Οι κυρώσεις πρέπει να επιβληθούν όλοι μαζί στη Ρωσία,
διότι το είπε η Μέρκελ, και έχουμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, ακόμη και αν όλοι
υποφέρουν οικονομικά. Αλλά οι συνέπειες της κρίσης είναι η αποδιάρθρωση όλων με
δικά τους έξοδα, επειδή η Μέρκελ το είπε, και η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι για άλλα
πράγματα ».
Είναι εύκολο να σημειωθεί ότι σε ένα τέτοιο σχέδιο
υπάρχει ένα ορισμένο ποσό αδικίας. Εξαιτίας αυτού, οι Ιταλοί πολιτικοί, ακόμη
και ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, στην κρίση, προτείνουν την έκδοση πανευρωπαϊκών
δανειακών υποχρεώσεων -"κορώνα- ομολόγων" - για τις οποίες ολόκληρη η
Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι υπεύθυνη και θα πληρώσει στο σύνολο της, το χρέος για τα χρήματα που δαπανήθηκαν
στην καταπολέμηση της επιδημίας και για την οικονομική ανάκαμψη όλων των χωρών
της ευρωζώνης ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι δίκαιο να πούμε ότι η προσπάθεια των Ιταλών
πολιτικών, παρ' όλη την ομορφιά της από την άποψη των πολιτικών δημοσίων
σχέσεων, είναι απίθανο να επηρεάσει τίποτα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Γάλλος
πρόεδρος Μακρόν μίλησε υπέρ των «coronabonds» και κατά τη διάρκεια
της τελευταίας συνόδου κορυφής των ηγετών της ΕΕ, ο Γάλλος ηγέτης είχε μια
πραγματική αψιμαχία (μέσω βίντεο σύνδεσης, επειδή η σύνοδος κορυφής
πραγματοποιήθηκε ουσιαστικά), πολεμώντας με τους ηγέτες των πιο εύπορων χωρών
της Ευρώπης μόνο και μόνο λόγω του ζητήματος της ανάληψης κοινών χρεών για την
καταπολέμηση της κρίσης.
Όπως τονίζει η αμερικανική έκδοση του Politico, «ως
αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης, οι ηγέτες της ΕΕ βρίσκονταν στα πρόθυρα της
πολιτικής κατάρρευσης και η πλήρης κατάρρευση αποτράπηκε μόνο χάρη στη
συμφωνία, η οποία επιτεύχθηκε με τις προσπάθειες του Προέδρου του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ότι οι ηγέτες των χωρών της ΕΕ. ( πρόκειται να το
κάνουν αυτό,") θα επιστρέψουν στη συζήτηση σε δύο εβδομάδες, όταν θα
εξετάσουν τις επίσημες προτάσεις των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Ωστόσο, η συνάντηση των ηγετών, η οποία υποτίθεται ότι θα επιδείκνυε την
ενότητα του μπλοκ, αποκάλυψε αντ' αυτού τις πικρές διαιρέσεις που προκλήθηκαν
από τη συνεχιζόμενη κατακραυγή για τη διευθέτηση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη εδώ και μια δεκαετία, καθώς και
την πρόσφατη οργή ( της Ιταλίας σχετικά με την αρχική απροθυμία των άλλων χωρών
να βοηθήσουν την Ιταλία στον ιατρικό εξοπλισμό.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο επίλυσης της κρίσης των
"corona bonds",
είναι απίθανο να καταλήξει με καλό τρόπο για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν δεν
υπάρξει κοινό χρέος, στις επόμενες εκλογές σε πολλές πληγείσες χώρες θα έχουν
την ευκαιρία να κερδίσουν εκείνα τα κόμματα που θα προσφέρουν ή θα εκδικηθούν τις
Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ή τουλάχιστον να μην τα υπακούσουν περαιτέρω.
Επιπλέον, ακόμη και ορισμένοι συστημικοί Eυρωπαίοι
πολιτικοί μπορεί να θέλουν να μετακινηθούν σε πιο ευρωσκεπτικιστικές θέσεις.
Και αν τα «corona
bonds»
δημοσιοποιούνται σύμφωνα με τις προτάσεις του Μακρόν ή των Ιταλών πολιτικών, θα προκύψουν ήδη προβλήματα
σε πλουσιότερες χώρες της ΕΕ, όπου οι ψηφοφόροι μπορεί να θέλουν να στηρίξουν
εκείνους τους πολιτικούς που αρνούνται να φορτώσουν τα χρέη των φορολογουμένων
τους από τους Ιταλούς αξιωματούχους. Δεν υπάρχουν τέλειες λύσεις χωρίς αρνητικές
συνέπειες, και θα χρειαστεί μια μάλλον ισχυρή ετοιμότητα για σοβαρούς
συμβιβασμούς εκ μέρους των κορυφαίων ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε το
κύριο θύμα της επιδημίας να μην είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
