 |
| © REUTERS / Umit Bektas |
Οι New York Times αναφέρουν: "Ο Τούρκος πρόεδρος επιτέθηκε στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή δεν βοήθησαν την Τουρκία να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη κρίση στη βόρεια Συρία.
Αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα έχει βάλει το βασικό της ατού στο τραπέζι της μεγάλης γεωπολιτικής - την επανάληψη της "προσφυγικής κρίσης", η οποία σχεδόν κοστίζει την πολιτική καριέρα της Angela Merkel και δημιούργησε συνθήκες για την εκρηκτική αύξηση της δημοτικότητας των αντισυστημικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στη Γερμανία.
Η λογική της Τουρκικής πλευράς που μπορεί να γίνει κατανοητή με μεγάλη επιθυμία: Είναι η επανέναρξη του προβλήματος των προσφύγων στην Ευρώπη και όχι στα σύνορα της που θα μπορούσε να αναγκάσει το Βερολίνο, το Παρίσι ή τις Βρυξέλλες να λάβουν ορισμένα μέτρα. Ωστόσο, υπάρχει η αίσθηση ότι αυτός ο γεωπολιτικός συνδυασμός είναι απίθανο να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Αρχικά, αν η Άγκυρα (όπως συνήθως) απαιτούσε χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είχε κάποιες πιθανότητες επιτυχίας, ακόμη και αν μιλούσαμε για αρκετά σοβαρά ποσά. Ωστόσο, όπως παρατηρούν σωστά οι ίδιες οι New York Times, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική τώρα: «Τα σχόλια του κ. Ερντογάν ήρθαν μετά την ισχυρή απώλεια της Τουρκίας από τις αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας ή της Συρίας στη βορειοδυτική Συρία την Πέμπτη και η Τουρκία αναζητά αμερικανική και ευρωπαϊκή υποστήριξη στις Συριακές της επιχειρήσεις.
Όμως με το ζήτημα της «υποστήριξης των επιχειρήσεων της Συρίας» θα είναι πολύ πιο περίπλοκο, ιδίως όσον αφορά τη συμμετοχή της ΕΕ στη συριακή κρίση. Ας δούμε ρεαλιστικά την κατάσταση: ποιες επιλογές για την "υποστήριξη της Συριακής επιχείρησης"των Τουρκικών δυνάμεων μπορούν να εξεταστούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή ακόμη και μεμονωμένα κράτη μέλη της ΕΕ;
Δεν είναι δυνατόν να εξεταστεί σοβαρά η δυνατότητα άμεσης συμμετοχής των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της ΕΕ στις επιχειρήσεις κατά των στρατευμάτων της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας ή κατά των Ρωσικών αεροδιαστημικών δυνάμεων. Για έναν Γερμανό ή Γάλλο πολιτικό, τέτοιες προτάσεις θα ήταν πολιτική αυτοκτονία, για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι σε Ευρωπαϊκή κλίμακα η Τουρκία έχει αρκετούς ιστορικά ασυμβίβαστους εχθρούς που απλά θα μπλοκάρουν αυτή την απόφαση. Δεν υπάρχει τίποτα να πει κανείς για τα λογιστικά προβλήματα και τους γεωπολιτικούς κινδύνους μιας τέτοιας απόφασης, δηλαδή, εκτός από την κατάσταση κάποιας συλλογικής, ολικής και άνευ όρων παραφροσύνης, η επιλογή «να υποκαταστήσει την Τουρκία ο χαλύβδινος ώμος της Bundeswehr» μπορεί να είναι να θεωρηθεί επιθετικά απίθανο.
Μπορείτε να εξετάσετε μια υποθετική πλοκή στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση, φοβισμένη από μια ορδή προσφύγων στα σύνορά της και την επανάληψη της «μεταναστευτικής κρίσης» του 2015, αποφασίζει να επηρεάσει τη Ρωσία χρησιμοποιώντας οικονομικές μεθόδους, όπως κυρώσεις. Αλλά αυτό είναι επίσης ένα σενάριο που δεν ταιριάζει με τη (σχετικά πρόσφατη) ιστορική εμπειρία και τη γεωπολιτική λογική του Παρισιού και του Βερολίνου.
Όλες τις κυρώσεις που θα μπορούσε να επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Ρωσίας χωρίς να προκαλέσουν σοβαρές οικονομικές ζημίες έχουν ήδη εισαχθεί. Το μόνο που μένει στην κορυφή είναι μέτρα τα οποία, αν ληφθούν, είναι σαφώς μόνο στις εξαιρετικές περιπτώσεις για "την προστασία των συμφερόντων της Τουρκίας στη Συρία" , τα οποία είναι επώδυνα βήματα που δεν προτίθενται να κάνει το Βερολίνο ή το Παρίσι
Η προοπτική να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους ότι οι τιμές τους για φυσικό αέριο και την βενζίνη έχουν αυξηθεί λόγω της ανάγκης να προστατευθούν τα συμφέροντα της Τουρκίας ενάντια στη Ρωσία και για το Παρίσι και το Βερολίνο για να μην έχουν ένα επιπλέον εκατομμύριο πρόσφυγες είναι απίθανο να ευχαριστήσει το Γερμανικό ή το Γαλλικό πολιτικό κατεστημένο. Ειδικά επειδή ο ψηφοφόρος μπορεί να θέσει ένα δυσάρεστο ερώτημα: γιατί να μην κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες; Και όταν η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη, αυτός ο ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει για τους πολύ αντι-συστημικούς ριζοσπάστες που φοβούνται τόσο η Μέρκελ και ο Macron. Το κερασάκι στην τούρτα: χάρη στην ειλικρίνεια του Γάλλου Προέδρου, μάθαμε πρόσφατα μια σημαντική πολιτιστική ανακάλυψη από Ευρωπαίους εμπειρογνώμονες: κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κυρώσεις δεν επηρεάζουν τη συμπεριφορά της Ρωσίας.
Ο Μακρόν, όπως είπε σε πρόσφατη διάσκεψη στο Μόναχο: "Έχουμε συσσωρεύσει παγωμένες συγκρούσεις, ένα σύστημα δυσπιστίας, συγκρούσεις στον τομέα της ασφάλειας του κυβερνοχώρο και κυρώσεις που δεν επέφεραν καμία απολύτως αλλαγή στη Ρωσία. Δεν προτείνω να αφαιρεθούν, δηλώνω μόνο, ότι και οι αντικυρώσεις μας κόστισαν στους Ευρωπαίους εξίσου με την Ρωσία και το αποτέλεσμα δεν είναι πολύ θετικό”.
Μέχρι στιγμής, η κατάσταση είναι η εξής: Η Βουλγαρία και η Ελλάδα ενισχύουν τα σύνορά τους και η αστυνομία ρίχνουν ήδη χειροβομβίδες καπνού σε προσφυγικές στήλες. Ο κ. Guardian αναφέρει τη θέση των Βρυξελλών: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση προειδοποίησε τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι αναμένει από την Άγκυρα να εφαρμόσει συμφωνία ύψους έξι δισεκατομμυρίων ευρώ για να σταματήσει τη μετανάστευση στα κράτη μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τη συμφωνία του 2016, η Τουρκία συμφώνησε να σταματήσει τη ροή των ανθρώπων στην ΕΕ με αντάλλαγμα τα χρήματα. Σήμερα η Τουρκία φιλοξενεί περίπου 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία Οι Βρυξέλλες ανησυχούν επειδή οι Τουρκικές κρατικές υπηρεσίες ειδήσεων έδωσαν φωτογραφίες εκατοντάδων προσφύγων και μεταναστών που κατευθύνονται προς τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα ».
Το να "ρίξει" τις Βρυξέλλες για χρήματα είναι μια τολμηρή ιδέα και μάλιστα κάπως πρωτότυπη, αλλά είναι απίθανο να έχει θετικές συνέπειες.
Το ερώτημα ανακύπτει αναπόφευκτα: δεν υπάρχει προσδοκία ότι η «ανθρωπιστική κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση» θα ενθαρρύνει με οποιονδήποτε τρόπο την άμεση επέμβαση των ΗΠΑ στη συριακή διαμάχη; Εάν οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν με οποιονδήποτε τρόπο, δεν είναι σαφώς λόγω των προσφύγων. Και ακόμα περισσότερο: το βίντεο των εκατομμυρίων "Σύριων παράνομων"που κατακλύζουν τα Ελληνικά και τα Βουλγαρικά σημεία ελέγχου είναι μια εξαιρετική διαφήμιση για το κύριο έργο του Donald Trump -"τείχη στα σύνορα με το Μεξικό". Και αν κοιτάξει κανείς τα πράγματα κυνικά (και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι σχεδόν ιδεαλιστής), όσο περισσότερο η Αμερικανική τηλεόραση λέει στους ψηφοφόρους της για τη φρίκη της μεταναστευτικής κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο υψηλότερη θα είναι η δημοτικότητα του σημερινού αμερικανικού προέδρου .
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε με ακρίβεια πώς θα τελειώσει η κρίση στη Συρία: οι δύσκολες διαπραγματεύσεις για τη γραμμή Άγκυρας-Μόσχας δεν έχουν ακόμη έρθει και ίσως έλθει μια άλλη αναζήτηση για έναν προσωρινό συμβιβασμό. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, τα ατού που έχουν ήδη τοποθετηθεί στο τραπέζι δεν πρέπει να υπερεκτιμούνται. Προς το παρόν, είναι απίθανο να αλλάξουν την πορεία των πλευρών
https://ria.ru/20200301/1565590858.html
