Serena Coppetti
Ένα εκατομμύριο και 260.000 παιδιά σε συνθήκες φτώχειας: δεν υπάρχει γεύμα χωρίς το γεύμα που προσφέρει το σχολείο.
Υπάρχει ένα ίχνος πίσω από τον ιό. Ένα μονοπάτι που εισέρχεται σε κάθε σπίτι, αλλά δεν επηρεάζει όλους με τον ίδιο τρόπο. Για μερικούς είναι η πολυτέλεια της πλήξης να τεμαχίσει στην τελευταία τούρτα, για άλλους είναι το κομμάτι του ξεροκόμματου που έχει απομείνει, διότι δεν υπάρχουν περισσότερα χρήματα για να αγοράσει ένα φρέσκο.
Στην Ιταλία 1,26 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας. Τριπλασιάστηκαν τα τελευταία 10 χρόνια. Βρίσκονται στο Παλέρμο αλλά και στο Μιλάνο. Οι γονείς συνήθως δουλεύουν. Τώρα έχουν χάσει ακόμη και τα λίγα που θα μπορούσαν να χαλάσουν μαζί και σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν πρόσβαση σε κρατικές ενισχύσεις.
Είναι παιδιά που συχνά έχουν το μόνο γεύμα στο σχολείο. Τα παιδιά που έχουν την μόρφωση ως τη μόνη τους ελπίδα για λύτρωση, η μόνη εναλλακτική λύση στο δρόμο..
Είμαστε στην Ιταλία, όχι στην Αφρική. Εδώ όπου ( τα στοιχεία ocse ) αναφέρουν ότι το 14% του πληθυσμού που ζει στη φτώχεια είναι πιθανό να γίνει 27% εάν ο μισθός τους επρόκειτο να χαθεί για τρεις διαδοχικούς μήνες. "Οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν τώρα τρομερές δυσκολίες", αναφέρει ο Ιβάνο Αμπρούτσι, γενικός διευθυντής του Δέντρου της Ζωής, ίδρυμα το οποίο παίρνει τους γονείς από το χέρι πριν από τα παιδιά από το 2008 για να δημιουργήσει μονοπάτια έξω από τη φτώχεια. Αλλά σήμερα το επείγον είναι ένα άλλο για αυτούς. Φαγητό, πρώτα απ' όλα. Και η εκπαίδευση. "Η παγκόσμια επιδημία κινδυνεύει να οδηγήσει σε κοινωνική έκτακτη ανάγκη.
Ο κίνδυνος είναι η στέγαση και η κοινωνική ασφάλιση ολόκληρων γειτονιών με οικογένειες που δεν έχουν τροφή, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, δεν έχουν τις νομικές απαιτήσεις για να έχουν κρατικές παροχές.
Ήδη ευπαθείς άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά, ίσως με 5 ή 6 σε ένα σπίτι 50 τετραγωνικών μέτρων. Ξαφνικά χωρίς εισόδημα, αναγκασμένοι να ζήσουν μαζί" σε ένα άθροισμα της φτώχειας (όχι λιγότερο πολιτιστικών) όπου ένα θέμα είναι επίσης αυτό της ενδοοικογενειακής βίας.
Ο Σύλλογος ακολουθεί περίπου 600 οικογένειες τώρα με τις ομάδες WhatsApp που κάνουν και τις απομακρυσμένες συνεντεύξεις. Ο στόχος: να μην προκαλέσουν κάποιες καταστάσεις την κατάθλιψη. Διένειμαν ένα κουπόνι 50 ευρώ για ψώνια, για παράδειγμα. Και εκατό SIM με σχετικές συνδέσεις για να κρατήσουν τα παιδιά γατζωμένα στα σχολεία τους.
Στο σπίτι δεν έχουν γονείς που μπορούν να τα παρακολουθήσουν, το χρησιμοποιούν για τις επαφές τους , στο να πηγαίνουν και γυρίζουν πίσω με το μόνο κινητό τηλέφωνο διαθέσιμο στην οικογένεια. «Η υπουργός έχει ξεκινήσει πρωτοβουλίες για την ψηφιακή εκπαίδευση, αλλά είναι πιθανό να χρειαστεί πολύς χρόνος. H Vodafone για παράδειγμα, μας έδωσε 250 SIM, η Amazon άλλες 200. Πρέπει να συμπεριλάβουμε τη διανομή μεγάλης κλίμακας λιανοπωλητές και στον τρίτο τομέα. Δημιουργήσαμε ένα κύκλωμα για όλους να έχουν φαγητό σήμερα. Καλές αγορές, για παράδειγμα. Η κοινωνική έκτακτη ανάγκη είναι εξίσου σημαντική με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία. Η κυβέρνηση πρέπει επίσης να ασχοληθεί με αυτό.»
https://www.ilgiornale.it/news/politica/fame-gi-entrata-nelle-nostre-case-1847271.html
