 |
| © RIA Novosti / Sergey Guneev |
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλέξανδρος Βούτσιτς στο επίσημο άνοιγμα του αγωγού φυσικού αερίου της Τουρκικής ροής στην Κωνσταντινούπολη
Λαμβάνοντας υπόψη άλλα γεγονότα της ημέρας (επίθεση πυραύλων της Τεχεράνη και στις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο Ιράκ και την καταστροφή του ουκρανικού αεροσκάφους στο Ιράν), καθώς και γενική διεθνή νευρικότητα για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, το γεγονός θα μπορούσε να χαθεί στην ατζέντα της ενημέρωσης-ακριβώς λόγω της προγραμματισμένης καθημερινής ρουτίνας. Αλλά αντ ' αυτού, η τελετή έναρξης του αγωγού μπορεί να χρησιμεύσει ως σύμβολο του νέου τόπου και του ρόλου της Ρωσίας όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και στον κόσμο συνολικά.
Μόλις πριν από λίγους μήνες, το θέμα των αναλύσεων που αφιερώθηκε στην έναρξη του τουρκικού ρεύματος το οποίο ήταν προφανές και απλό: αν η Ρωσία θα μπορούσε να το ξανακάνει! Παρά τις δυσκολίες και τα επιμελή εμπόδια που έχουν εγερθεί από τους αντιπάλους, η χώρα μας πέτυχε για άλλη μια φορά το στόχο και φαινόταν σε πολλούς ανέφικτος!
Αλλά υπό το πρίσμα των σημερινών γεγονότων, αυτή η απολύτως σωστή ιδέα έχει χάσει αισθητά τη σχετικότητα της, και μια διαφορετική ιδέα έρχεται στο προσκήνιο: η Ρωσία παρουσιάζεται ως προπύργιο της τάξης, της σταθερότητας και της ασφάλειας σε ένα κόσμο της αυξανόμενης ταραχής.
Εδώ και αρκετά χρόνια, η Ρωσία έχει τοποθετηθεί από τη συλλογική Δύση ως αποστάτης, υπονομεύοντας με συνέπεια και εσκεμμένα το παγκόσμιο σύστημα · ως περιθωριακός που αμφισβητεί την καθιερωμένη τάξη των πραγμάτων.
Υπήρχε μια διπλή παγίδα σε αυτή την κατηγορία. Από τη μία πλευρά, προβλήθηκε το επιχείρημα ότι το υφιστάμενο σύστημα ήταν το καλύτερο δυνατό σύστημα, καθώς καθοδηγείτο από έναν ακτινοβόλο δυτικό κόσμο που ενσωμάτωσε τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, υπονοήθηκε ότι ακόμη και οι υπάρχουσες ατέλειες και ελαττώματα του συστήματος ήταν καλύτερες από το χάος που προωθήθηκε από τη Μόσχα, και αυτό το επιχείρημα ήταν ίσως ακόμη πιο εντυπωσιακό γιατί το αποδέχτηκαν τόσοι πολλοί.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2010s, το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη είχε χάσει τα ροζ γυαλιά του σε σχέση με την παγκόσμια τάξη που χτίστηκε από τη Δύση. Οι διαδικασίες κρίσης και υποβάθμισης μέχρι τότε έγιναν προφανείς σε όλους, και η αντίδραση των αρχών των αντίστοιχων χωρών σε αυτό που συνέβαινε σαφώς είχε τον χαρακτήρα της προσθήκης έκτακτης ανάγκης, όπως ήταν, για παράδειγμα, με την ευρωπαϊκή μεταναστευτική κρίση της 2015. Αλλά σε γενικές γραμμές, η προσέγγιση "είναι καλύτερο να έχουμε μια κακή τάξη από την πλήρη απουσία της" είναι αρκετά δίκαιη, έτσι ώστε οι δράσεις της Ρωσίας πραγματικά προκάλεσαν την αρνητικότητα μεταξύ πολλών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια για το παγκόσμιο κατεστημένο.
Αυτό ακριβώς που φάνηκε στους άλλους ότι υφίσταται ένα υπο κατάρρευση σύστημα στην Ρωσία στην πραγματικότητα ήταν ο σχηματισμός των θεμελίων του νέου συστήματος.
Στη διεθνή σκηνή, οι εντάσεις αυξάνονται σχεδόν σε όλα τα μέτωπα, και οι αντιφάσεις αυξάνονται ακόμη και μεταξύ των στενότερων εταίρων. "Η Μέση Ανατολή βιώνει έναν κύκλο κλιμάκωσης, τον οποίο δεν έχει δει εδώ και πολύ καιρό, και σχεδόν όλες οι χώρες της περιοχής συνδέονται σε ένα γενικό εκρηκτικό κόμπο. Η Γερμανία, η Σλοβακία και η Κροατία ανακαλούν τον στρατό τους από το Ιράκ, λόγω της περιπλοκότητας. Η λίστα είναι πιθανό να αυξηθεί. Η διαμετακόμιση των πλοίων στον κόλπο του Χορμούζ έχει ανασταλεί. Πολλές αεροπορικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένης της Aeroflot, σταματούν προσωρινά τις πτήσεις πάνω από το Ιράν. Ειδικοί όλων των αποχρώσεων ανησυχούν για τους κινδύνους του Τρίτου Παγκοσμίου πολέμου. Οι αγορές πέφτουν, το πετρέλαιο και ο χρυσός αυξάνονται στην τιμή.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν πέταξε στην Κωνσταντινούπολη για την έναρξη του "τουρκικού ρεύματος"-όπως σχεδιάστηκε πριν από λίγους μήνες. Σε μια κατάσταση όπου ο κόσμος βράζει, η Ρωσία δείχνει ένα σχέδιο προγραμματισμένης εργασίας που δεν μπορεί να κλονιστεί από οποιεσδήποτε εξωτερικές καταιγίδες. Επιπλέον, η επιρροή της είναι αρκετά μεγάλη ώστε δίπλα της να υφίσταται μια πολύ πιο ήρεμη και ισορροπημένη κατάσταση από τις δυνάμεις, που σε διαφορετικές περιστάσεις θα ήταν επιρρεπείς σε σκληρές δηλώσεις και βήματα. Αυτό περιλαμβάνει και την Τουρκία, η οποία περιοδικά επιτρέπει στον εαυτό της να κάνει δυνατές προσβλητικές δηλώσεις λόγω των υπαρχουσών διαφορών με τη Μόσχα (πρόσφατα σχόλια σχετικά με τη Λιβύη), αλλά γενικά λειτουργεί με συνέπεια στο πλαίσιο της υφιστάμενης συνεργασίας.
Η Ρωσία έχει γίνει ένα νέο σημείο συγκέντρωσης που είναι έτοιμο να αναλάβει-και ήδη αναλαμβάνει-τις λειτουργίες της διατήρησης του κόσμου από το να μπαίνει στο χάος και να χτίζει ένα νέο παγκόσμιο σύστημα. Και η Μόσχα προσφέρει όλους τους απλούς και κατανοητούς κανόνες: εποικοδομητική συνεργασία στις αρχές του πραγματισμού και του αμοιβαίου οφέλους. Το παράδειγμα των σχέσεων της Ρωσίας με την Τουρκία είναι ακόμη πιο καλό εδώ, καθώς οι χώρες έχουν ιστορικά θεωρηθεί "φυσικοί γεωπολιτικοί αντίπαλοι" μεταξύ των οποίων οι διαφορές δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Ωστόσο, η Μόσχα πέτυχε.
Και δεν είναι τυχαίο ότι κατά την εναρκτήρια τελετή του τουρκικού ρεύματος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είπε ότι τα δύο κράτη "δείχνουν ένα παράδειγμα συνεργασίας και συνεργασίας προς όφελος των λαών μας και των λαών ολόκληρης της Ευρώπης, ολόκληρου του κόσμου". Τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν αρκετές πρωτεύουσες όπου τα λόγια του Ρώσου Προέδρου θα θεωρηθούν ως άμεση έκκληση σε αυτούς με παρόμοια πρόταση. Και τα ανησυχητικά γεγονότα που συμβαίνουν μπορούν να πιέσουν πολλούς για να το δεχτούν- αυτό που τελικά, τα τελευταία χρόνια, η Μόσχα έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι είναι υπεύθυνη για τα λόγια της ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις και ανταγωνιστές σε αυτό δεν έχουν παρατηρηθεί.
Το άνοιγμα του Τουρκικού ρεύματος είναι άλλη μια επιβεβαίωση.
https://ria.ru/20200108/1563191121.html