 |
| © AFP 2019 / Stefan Sauer |
Στο εργοτάξιο του αγωγού. Αρχειοθέτηση φωτογραφίας
Η προκαταρκτική διακυβερνητική (ελληνοκυπριακή-ισραηλινή) συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed (αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου) υπογράφηκε τον Μάρτιο του 2019 με την παρουσία του Pompeo, ο οποίος τόνισε την υποστήριξη της Ουάσινγκτον. Η τελική συμφωνία των χωρών του λεγόμενου ενεργειακού τριγώνου υπογράφηκε στις 2 Ιανουαρίου 2020 και προκάλεσε μεγάλη ενθουσιασμό στα δυτικά μέσα ενημέρωσης, το οποίο συνδέθηκε με ένα πάθος για πίστη στην τελική νίκη επί της ρωσικής "ενεργειακής επιρροής" στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εάν κοιτάξετε τα αριθμητικά στοιχεία (ακόμα και στην πιο αισιόδοξη εκδοχή τους), τα ποσοστά νίκης φαίνονται τουλάχιστον πρόωρα-επειδή η μέγιστη δυναμικότητα του αγωγού του EastMed θα παρέχει 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, που ισοδυναμεί με περίπου το 4% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα του φυσικού αερίου. Υπενθυμίζεται ότι το BBC (δηλαδή μια πηγή σαφώς εχθρική προς τη Ρωσία) εκτιμά ότι «η Ρωσία προμηθεύει σήμερα το 40% περίπου του φυσικού αερίου της στην ΕΕ - ακριβώς πάνω από τη Νορβηγία, η οποία δεν είναι μέλος της ΕΕ αλλά συμμετέχει στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά ".
Αλλά ακόμα και τα προαναφερθέντα δέκα δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από ισραηλινούς αγρούς εξακολουθούν να είναι «θεωρητικά αέρια». Γιατί η Τουρκία έχει ήδη επιδείξει με λόγια και πράξη ότι θα υπερασπίσει τα συμφέροντά της (συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών και εδαφικών συμφερόντων της) στη Μεσόγειο με τον ισχυρότερο δυνατό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη η πρόσφατη απόφαση της Άγκυρας για άμεση στρατιωτική συμμετοχή στη Λιβυκή σύγκρουση. Το γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση της Λιβύης, επίσημα αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, έχει υπογράψει πολύ ευνοϊκές οικονομικές συμφωνίες με την Τουρκία, οι οποίες, μεταξύ άλλων, αναγνωρίζουν ουσιαστικά το δικαίωμα της Τουρκίας σε σημαντικό τμήμα των πόρων της Μεσογείου, που αποτελεί πρόσθετη νομική και διπλωματική κάλυψη για τις ενέργειες της Άγκυρας στην περιοχή.
Η Τουρκία αντέδρασε αρνητικά στην επίσημη υπογραφή της συμφωνίας αγωγού φυσικού αερίου."Η Τουρκία δήλωσε ότι η συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ της Ελλάδας, της Ελληνικής Κύπρου και του Ισραήλ για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη είναι μια" μάταιη προσπάθεια "και επανέλαβε τις εκκλήσεις της να συνεργαστούν οι εν λόγω χώρες τόσο με την Τουρκία όσο και με το τουρκοκυπριακό κράτος.
"Η υπογραφή της συμφωνίας για το έργο του αγωγού φυσικού αερίου EastMed είναι το τελευταίο παράδειγμα των μάταιων βημάτων που έγιναν για να αποκλειστεί η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι από την περιοχή (την Ανατολική Μεσόγειο ). Οποιοδήποτε σχέδιο που δεν λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα της Τουρκίας, που έχει τις μακρύτερες ακτές στην Ανατολική Μεσόγειο, και των Τουρκοκυπρίων, που έχουν ίσα δικαιώματα στους φυσικούς πόρους της Κύπρου, δεν μπορούν να είναι επιτυχημένοι », δήλωσε ο Χάμι Ακσόι, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο αγωγός θα κατασκευαστεί σε κάθε περίπτωση, παρά όλες τις διπλωματικές διαμαρτυρίες της Άγκυρας - και αυτό είναι πράγματι ένα πιθανό σενάριο. Ωστόσο, η πρακτική των προηγούμενων ετών δείχνει ότι η Τουρκία δεν είναι πολύ διατεθειμένη να συμβιβαστεί σε τέτοια θέματα και δεν περιορίζεται σε διπλωματικές μεθόδους. Το Bloomberg υπενθυμίζει μια παρόμοια κατάσταση το 2018, όταν οι ενέργειες του Τουρκικού Ναυτικού προκάλεσαν ένα τεράστιο διεθνές σκάνδαλο, αλλά έμειναν χωρίς σημαντικές συνέπειες:
"Τα Τουρκικά πλοία το 2018 μπλόκαραν ένα πλοίο που προσλήφθηκε από την ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία Eni SpA, το οποίο πλησίαζε τον τόπο εργασίας του κοντά στην Κύπρο και η ίδια η Τουρκία ανέπτυξε πρόσφατα αγορασμένο πλοίο γεώτρησης πλοία για αναζήτηση φυσικού αερίου στην περιοχή Το σκάφος που ονομάζεται Φατίχ κάνει γεωτρήσεις στα ύδατα κοντά στη χερσόνησο της Καρπάδας της Κύπρου, σε συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους (δηλαδή δεν αναγνωρίζεται από την παγκόσμια κοινότητα εκτός από την Τουρκία, την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου). - Ed). "
Οι αντιπρόσωποι της Άγκυρας δεν έχουν υποσχεθεί ακόμη να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά μέσα για να εμποδίσουν τον αγωγό, αλλά εάν εξετάσουμε τα πράγματα με ρεαλισμό, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ της απόφασης να απομακρυνθεί ένα ιταλικό πλοίο από ένα πολεμικό πλοίο και της απόφασης να αποφευχθεί η τοποθέτηση σωληνώσεων λειτουργώντας με τις ίδιες μεθόδους. Σύμφωνα με το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό Forbes, το οποίο σημειώνει τη σκληρή αντίδραση της Τουρκικής πλευράς, ο αγωγός EastMed θα τεθεί σε λειτουργία στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι επισημαίνουν ένα σημαντικό γεγονός: αν θέσουμε τις πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου σε παρένθεση, τότε από εμπορική άποψη δεν έχει ακόμη αποφασιστεί καθόλου. Το γεγονός είναι ότι "Ο κατασκευαστής του αγωγού - IGI Poseidon, μια κοινοπραξία που αποτελείται από τον Ελληνικό κρατικό προμηθευτή την ΔΕΠΑ και την Ιταλική εταιρεία αερίου Edison, δήλωσε τον Δεκέμβριο (2019) ότι θα λάβει την τελική επενδυτική απόφαση μέσα σε δύο χρόνια".
Αυτή η επιφυλακτικότητα από μέρους ιδιωτικών εταιρειών από την Ελλάδα και την Ιταλία πιθανότατα συνδέεται ακριβώς με την αρνητική εμπειρία του Eni στη κυπριακή υφαλοκριπίδα, την πρώτη προσέλκυση πλοίων, την προσέλκυση δανείων και, στη συνέχεια, την παρακολούθηση των τουρκικών φρεγατών στα πλοία γεωτρήσεων και αυτή είναι μια δαπανηρή και δυσάρεστη εργασία Επιπλέον, η Τουρκία έχει ήδη πραγματοποιήσει ένα σημαντικό πείραμα, αποφασιστικά προχώρησε στην πληγείσα θέση της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών με τη στρατιωτική της επιχείρηση στη βόρεια Συρία, τα θύματα των οποίων ήταν απλά οι Αμερικανοί σύμμαχοι της περιοχής. Οι αμερικανικές κυρώσεις για την αγορά των S-400 από τη Ρωσία και τη Συρία θα προστεθούν σε κάθε περίπτωση και, ενδεχομένως, θα επιβληθούν κυρώσεις για παρέμβαση στη Λιβύη. Έτσι λοιπόν, η Άγκυρα πιστεύει ότι το θέμα της προστασίας των εθνικών της συμφερόντων στη Μεσόγειο θα πρέπει να προχωρήσει, ακόμα και αν αυτό δεν αρέσει πάρα πολύ στην Αθήνα, την Λευκωσία, την Ρώμη και το Τελ Αβίβ.
Φυσικά, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι έχουν τη δική τους εξήγηση για αυτή την κατάσταση και υποδηλώνουν ένα "ρωσικό αποτύπωμα": "Παρά το γεγονός ότι η ίδια η Τουρκία είναι εισαγωγέας ενέργειας, η Τουρκία αποτελεί βασική χώρα διέλευσης για το ρωσικό εφοδιασμό φυσικού αερίου στην πορεία της προς την Ευρώπη , η οποία δίνει στην Τουρκία πηγή επιρροής στην Ευρώπη. Οι νέες πηγές ευρωπαϊκού ενεργειακού εφοδιασμού υπονομεύουν την επιρροή αυτή ", γράφει η Forbes. Δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό και εάν η Ρωσία (ή το ρωσικό αέριο) είναι και πάλι έμμεσα υπεύθυνη για την αποτυχία του αμερικανικού αερίου και των γεωπολιτικών φιλοδοξιών, θα ωφελήσει ακόμη και τη ρωσική εθνική εικόνα.
https://ria.ru/20200107/1563151322.html