 |
| CC BY-SA 4.0 / touch of light |
Πεντάγωνο
Ενώ τα υπερπόντια μέσα
ενημέρωσης είναι παθιασμένα για να
συζητήσουν την μομφή του Donald Trump, δύο
τερατώδη σκάνδαλα διαφθοράς έχουν τεθεί
έξω από την ημερήσια διάταξη ενημέρωσης,
καθένα από τα οποία αξίζει τη μεγαλύτερη
προσοχή, αν μη τι άλλο επειδή έχουν
κάποια σχέση με τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Ένα από τα πιο διάσημα
και δημοφιλή επιχειρήματα κατά της
ανεξάρτητης εξωτερικής και εσωτερικής
πολιτικής της Ρωσίας, καθώς και κατά
οποιασδήποτε επένδυσης στη Ρωσική
αμυντική βιομηχανία, καταλήγει στη
φόρμουλα: "Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ
έχουν περισσότερα χρήματα, και ο
προϋπολογισμός του Πενταγώνου είναι
πολλαπλάσιος από ολόκληρο τον ομοσπονδιακό
προϋπολογισμό της Ρωσίας, πράγμα που
σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να προσπαθεί
η Ρωσία να προστατευτεί: είναι απαραίτητο
να συνθηκολογήσουμε και να παρακαλέσουμε
την Ουάσιγκτον να συγχωρήσει τα πάντα.
Το επιχείρημα αυτό έχει διαγραφεί από
αμερικανικά αναλυτικά υλικά, τα οποία,
με βάση παρόμοιους υπολογισμούς και
συγκρίσεις, καταλήγουν (με αρκετή
αφέλεια) στο συμπέρασμα ότι σε περίπτωση
σύγκρουσης, οι ΗΠΑ μπορούν να πολεμήσουν
επιτυχώς ολόκληρο τον κόσμο από μόνες
τους.
Αφήνοντας πίσω το γεγονός
ότι στην εποχή της πυρηνικής αποτροπής,
των υβριδικών πολέμων και των ασύμμετρων
μέτρων επιρροής ενάντια στον εχθρό
είναι κάπως αφελές να συγκρίνουμε τις
στρατιωτικές δυνατότητες με τους
προϋπολογισμούς, αξίζει όμως να ρίξουμε
μια πιο προσεκτική ματιά στον θρυλικό
προϋπολογισμό του Αμερικανικού στρατού.
Ευτυχώς, οι ελεγκτές της Αμερικανικής
κυβέρνησης το έχουν ήδη κάνει για εμάς,
οι οποίοι διεξήγαγαν έναν περιεκτικό
έλεγχο των οικονομικών του Υπουργείου
Άμυνας.
Τα υπερπόντια μέσα
ενημέρωσης εξεπλάγησαν από το αποτέλεσμα:
"Τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια του
Πενταγώνου λογίζουν την μαύρη τρύπα.
Αν και αυτό δεν θα έπρεπε να αποτελεί
έκπληξη για μια οντότητα που είναι
γνωστό ότι δεν έχει ελεγχθεί ποτέ χωρίς
προβλήματα, το Πεντάγωνο κατάφερε ωστόσο
να συγκλονίσει μερικούς παρατηρητές
αυτή την εβδομάδα με τη δημοσίευση νέων
οικονομικών στοιχείων. Σύμφωνα με τον
Anthony Carpaccio του Bloomberg, το Υπουργείο Άμυνας
συνεισέφερε 35 τρισεκατομμύρια δολάρια
σε "λογιστικές προσαρμογές" το
2019, ποσό πολύ μεγαλύτερο από το 30,7
τρισεκατομμύρια δολάρια με τέτοιες
προσαρμογές που καταγράφηκαν το 2018",
αναφέρει η Yahoo Finance.
Φυσικά, δεν έχουν κλαπεί
όλα αυτά τα χρήματα ή δεν έχουν εμπλακεί
σε προγράμματα διαφθοράς, διότι με όλη
την επιθυμία είναι αδύνατο να εισαχθούν
σε προγράμματα διαφθοράς τα ποσά που
είναι τα μεγαλύτερα στο Αμερικανικό
ΑΕγχΠ και ακόμη περισσότερο στον
στρατιωτικό προϋπολογισμό. Όπως ορθώς
επισημαίνουν οι υπερπόντιοι οικονομικοί
δημοσιογράφοι, όλες αυτές οι "λογιστικές
αλλαγές" αποσκοπούν απλώς στο να
καταστήσουν αδύνατο στον οποιονδήποτε
να κατανοήσει την οικονομική κατάσταση
του στρατιωτικού τμήματος: πολυάριθμες
θέσεις εργασίας διπλή ή ακόμη και τριπλή
καταμέτρηση των ίδιων χρημάτων, καθώς
κινούνται μέσω διαφορετικών λογαριασμών
και άλλων οικονομικών τεχνασμάτων,
καθιστούν καταρχήν αδύνατη την αξιολόγηση
της αποτελεσματικότητας των δαπανών.
Παρόμοιο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε μετά
τον έλεγχο του 2018, όταν το συνολικό ποσό
των λογιστικών προσαρμογών ήταν περίπου
30 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Το 2019, το Πεντάγωνο
ανέφερε με υπερηφάνεια ότι κατάφερε
να υπολογίσει το 23% των απαιτήσεων κατά
τον έλεγχο του 2018 και θεωρεί ότι αυτό
θεωρεί μεγάλη επιτυχία.
Έγιναν επίσης προσπάθειες
για την αξιολόγηση της οικονομικής
κατάστασης "όχι από πάνω, αλλά από
κάτω" (δηλαδή για τον έλεγχο συγκεκριμένων
δαπανών) - και με απογοητευτικά
αποτελέσματα. Το Salon αναφέρει αναφορές
του Ειδικού Επιθεωρητή για την Ανοικοδόμηση
του Αφγανιστάν, λέγοντας, "Δέκα με 43
εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για
την κατασκευή ενός σταθμού αερίου στην
Αφγανική άγρια φύση, <...> 150 εκατομμύρια
δολάρια δαπανήθηκαν σε πολυτελείς
ιδιωτικές βίλες για τους Αμερικανούς
για να βοηθήσουν στην ενίσχυση της
αφγανικής οικονομίας, <...> δεκάδες
εκατομμύρια σπαταλήθηκαν σε αποτυχημένα
προγράμματα για τη βελτίωση της αφγανικής
βιομηχανίας με στόχο την παραγωγή
περισσότερων αποθεμάτων πετρελαίου,
πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα.
Ας μεταφράσουμε από τα
επίσημα αγγλικά στα προφορικά ρωσικά:
οι στρατιωτικοί εργολάβοι, οι οποίοι
είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις με στενούς
δεσμούς με την αμερικανική πολιτική
ελίτ, απλά ρουφούσαν χρήματα από τον
στρατιωτικό προϋπολογισμό. Η δημοσίευση
ενός ελέγχου του Πενταγώνου ή ενός
ελέγχου συγκεκριμένων στρατιωτικών
προγραμμάτων θα έπρεπε να ήταν ένα
τερατώδες σκάνδαλο των μέσων ενημέρωσης,
αλλά κάθε φορά η κοινότητα των μέσων
ενημέρωσης και η κοινή γνώμη βρίσκουν
κάποιο άλλο συναρπαστικό θέμα προς
συζήτηση, και όσοι ανησυχούν για το
μέγεθος του στρατιωτικού προϋπολογισμού
των ΗΠΑ, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη
ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των δολαρίων
που επενδύονται στο Πεντάγωνο δεν
μετατρέπεται σε άρματα μάχης και
πυραύλους, αλλά σε λογαριασμούς Αμερικανών
στρατιωτικών εργολάβων και εκπροσώπων
ομάδων συμφερόντων.
Ένα δεύτερο νέο σκάνδαλο
διαφθοράς συνδέεται με την πρακτική
της χρήσης στρατιωτικών και "διπλωματικών"
προϋπολογισμών για τον εμπλουτισμό των
πολιτικών , ή, πιο συγκεκριμένα, το
σκανδαλώδες βιβλίο του διάσημου ερευνητή
της διαφθοράς στην Ουάσινγκτον, Πίτερ
Σβάιτσερ, με τίτλο "Προφίλ Διαφθοράς",
το οποίο, για παράδειγμα, περιλαμβάνει
το ακόλουθο επεισόδιο από τις οικογενειακές
επιχειρήσεις της γενιάς του πρώην
Αντιπροέδρου Joe Biden.
"Ο James
(ο αδερφός του Joe Biden -
σημείωμα συντάκτη) άρχισε να εργάζεται
για την HillStone, μόλις η
εταιρεία άρχισε να διαπραγματεύεται
μια σημαντική σύμβαση στο διαλυμένο
από τον πόλεμο Ιράκ. Έξι μήνες μετά, η
εταιρεία ανακοίνωσε σύμβαση για την
κατασκευή 100.000 σπιτιών. Ήταν μέρος μιας
συμφωνίας 35 δις δολαρίων που κέρδισε η
TRAC Development της Νότιας Κορέας, η οποία
επίσης ανέθεσε στην HillStone σύμβαση 22
εκατομμυρίων δολαρίων με την ομοσπονδιακή
κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη διαχείριση του
κατασκευαστικού έργου για το Στέιτ
Ντιπάρτμεντ.
Οι εργολάβοι της Νότιας
Κορέας και οι Αμερικανοί συνεργάτες
τους από την HillStone απέτυχαν στο έργο, το
οποίο αποδέχτηκαν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες
της εταιρείας, αλλά από την άλλη πλευρά,
δεν δίστασαν να πουν ότι η σύμβαση (και
τα σχετικά χρήματα) αποκτήθηκαν ακριβώς
λόγω πολιτικών διασυνδέσεων.
"Ο Ντέιβιντ Ρίχτερ,
γιος του ιδρυτή της επιχείρησης, δεν
δίστασε να εξηγήσει την επιτυχία της
HillStone στην απόκτηση κυβερνητικών
συμβάσεων. Σύμφωνα με έναν από τους
παρευρισκόμενους στην ιδιωτική του
συνάντηση με επενδυτές, είπε ΄το ότι
βοηθάει πραγματικά να έχει έναν "αδελφό
- αντιπρόεδρο ως εταίρο".
Το βιβλίο του Schweitzer
περιγράφει διεξοδικά τις συμβάσεις και
τα επιχειρηματικά σχέδια πολλών
δισεκατομμυρίων δολαρίων των πέντε
μελών της οικογένειας του Αντιπροέδρου
Biden, και από μια παράξενη σύμπτωση, η
ικανότητά τους να κάνουν δουλειές με
επιτυχία εξαφανίστηκε με την αλλαγή
της κυβέρνησης της Ουάσιγκτον το 2016.
Ωστόσο, κρίνοντας από τους ήδη αναφερθέντες
ελέγχους του στρατιωτικού προϋπολογισμού,
η αλλαγή εξουσίας δεν σημαίνει αλλαγή
των οικονομικών συστημάτων αμφίβολης
φύσης.
Το βιβλίο του Schweitzer
εφιστά την προσοχή σε μια σημαντική
πτυχή που διαλύει τον μύθο του ακραίου
πατριωτισμού των Αμερικανών πολιτικών
σε κομμάτια. Αν στο επεισόδιο όπου ο
γιος του Τζο Μπάιντεν, ο οποίος δεν είχε
καμία εξειδικευμένη γνώση, έλαβε μια
θέση και χρήματα από την Ουκρανική
εταιρεία φυσικού αερίου Burisma, μπορεί να
δει κανείς μόνο μια παραδοσιακή
αμερικανική ληστεία της αποικίας του,
τότε δεν μπορούν να ειπωθούν άλλα
επεισόδια αυτού του είδους. Σε ορισμένες
περιπτώσεις, οι οικογένειες των ανωτέρων
Αμερικανών πολιτικών έλαβαν χρήματα
όχι από τις αποικίες αλλά από τους
γεωπολιτικούς αντιπάλους της Ουάσιγκτον.
Αξίζει να αναφερθεί το
παράδειγμα του επενδυτικού ταμείου
Rosemont Seneca, το οποίο εγκαινιάστηκε από
κοινού από τα παιδιά των Joe Biden και John
Kerry.
"Λιγότερο από ένα
χρόνο μετά το άνοιγμα της Rosemont Seneca, οι
Hunter Biden και ο Devon Archer βρίσκονταν στην
Κίνα, αποκτώντας πρόσβαση στα υψηλότερα
επίπεδα. <...> Οι συνεργάτες της Rosemont
Seneca διαπραγματεύτηκαν μια αποκλειστική
συμφωνία με κινέζους αξιωματούχους,
την οποία υπέγραψαν περίπου δέκα ημέρες
μετά την επίσκεψη του Hunter στην Κίνα με
τον πατέρα του. Το ισχυρότερο
χρηματοπιστωτικό ίδρυμα στην Κίνα, η
κρατική Τράπεζα της Κίνας, δημιούργησε
κοινοπραξία με την Rosemont Seneca. <...> Εν
ολίγοις, η κινεζική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε
κυριολεκτικά μια επιχείρηση την οποία
συντηρούσε με τους γιους δύο από τους
πιο ισχυρούς Αμερικανούς αξιωματούχους",
έγραψε ο Peter Schweitzer στην εφημερίδα The New
York Post, επικαλούμενος επίσημα έγγραφα
και ειδησεογραφικά ρεπορτάζ από κινεζικά
και αμερικανικά ΜΜΕ.
Ο δημοσιογράφος
ισχυρίζεται ότι το κοινό πρόγραμμα
βοήθησε στη συνέχεια στην εισαγωγή
τεχνολογίας διπλής χρήσης στην Κίνα
από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και πάλι,
θεωρητικά, όλα αυτά επρόκειτο να θάψουν
την πολιτική σταδιοδρομία πολλών ισχυρών
φατριών της αμερικανικής πολιτικής,
αλλά δεν συνέβη.
Πώς γίνεται λοιπόν, παρά
τις φαινομενικά ισχυρές έρευνες διαφθοράς
και τα σκανδαλώδη μπεστ σέλερ που
αποκαλύπτουν σκιώδη οικονομικά σχέδια,
σε όλες τις εκτιμήσεις αντίληψης
διαφθοράς στον κόσμο οι Ηνωμένες
Πολιτείες βρίσκονται σε υψηλά, "καθαρά"
μέρη; Πρώτον, οι οργανισμοί που απαρτίζουν
αυτές τις αξιολογήσεις συχνά (έμμεσα)
χρηματοδοτούνται είτε από τις ίδιες
δημόσιες πηγές είτε από τους ίδιους
δικαιούχους των σκιωδών προγραμμάτων.
Και έτσι έχουν προφανείς λόγους να μην
χαλάσουν την εικόνα της επίσημης
Ουάσιγκτον.
Δεύτερο και το πιο
σημαντικό: απλά δεν υπάρχει κανείς που
να θέλει να διαλύσει το υπάρχον σύστημα
διαφθοράς, και όλη η σύγκρουση αφορά
μόνο το ποιος θα είναι ο συγκεκριμένος
αποδέκτης του στον επόμενο εκλογικό
κύκλο - οι Ρεπουμπλικάνοι ή οι Δημοκράτες.
Σε αυτό το πλαίσιο, όλοι όσοι πιστεύουν
ειλικρινά στην ειλικρινή επιθυμία της
Ουάσιγκτον να καταπολεμήσει τη διαφθορά
σε άλλες χώρες φαίνονται αρκετά αφελείς,
ειδικά αν υπολογίσετε τα έσοδα που έχουν
λάβει οι Αμερικανοί πολιτικοί από τα
ερείπια της ιρακινής, αφγανικής ή
ουκρανικής οικονομίας.