 |
| Фото: Fotokon / shutterstock com |
Σπύρος
Στάλιας
Η κλασσική
και η νεοφιλελεύθερη θεωρία καθορισμού
των μισθών και εντεύθεν της απασχόλησης,
στηρίζεται στην ζήτηση εργασίας από
τις επιχειρήσεις και στην προσφορά
εργασίας από τούς εργαζόμενους.
Ως προς
την ζήτηση εργασίας από τις επιχειρήσεις,
ισχύουν οι παρακάτω θεμελιώδεις
προϋποθέσεις.
1. Οι
επιχειρήσεις ενεργούν με στόχο την
μεγιστοποίηση των κερδών τους.
2. Οι
επιχειρήσεις αναλόγως των μεταβολών
των σχετικών τιμών της εργασίας και του
κεφαλαίου μπορούν να μεταβάλουν, στην
διαδικασία της παραγωγής, τον συνδυασμό
εργασίας και κεφαλαίου.
3. Οι
επιχειρήσεις το ύψος των μισθών το
θεωρούν ως δεδομένο, όπως και οτιδήποτε
απαιτείται να αγοράσουν για την παραγωγή,
από την αγορά. Με άλλα λόγια είναι price
takers.
Δεδομένου
ότι οι επιχειρήσεις είναι price takers, με
άλλα λόγια γνωρίζουν εκ των προτέρων
σε ποια τιμή θα πουλήσουν τα προϊόντα
τους, η ζήτηση για εργασία εξαντλείται
όταν ο ονομαστικός μισθός του τελευταίου
εργάτη ισούται με την τιμή πώλησης του
προϊόντος που παράγει και πουλάει η
επιχείρηση. Ο μισθός αυτός είναι η
αντανάκλαση της οριακή παραγωγικότητας
της εργασίας. Στο σημείο αυτό η επιχείρηση
μεγιστοποιεί τα κέρδη της. Για να
προσδιοριστεί η συνολική ζήτηση εργασίας
από τις επιχειρήσεις χρησιμοποιείται
η ίδια μέθοδος. Ορίζουμε ως πραγματικούς
μισθούς τον λόγο ονομαστικών μισθών
προς το επίπεδο τιμών. Όσο αυτός μειώνεται
τόσο μεγαλύτερη θα είναι η συνολική
ζήτηση για εργασία και αντιστρόφως. Η
πηγή της λιτότητας.
Ως προς
την προσφορά εργασίας η νεοφιλελεύθερη
θεωρία κάνει τις εξής υποθέσεις.
1. Στόχος
των εργαζομένων είναι η μεγιστοποίηση
της ευημερίας τους.
2. Η εργασία
για τους εργαζόμενους είναι μια μορφή
θυσίας για την οποία πρέπει να αποζημιωθούν.
3. Των
εργαζομένων η ευημερία εξαρτάται από
τις ώρες που διαθέτουν όπως αυτοί
νομίζουν, και από την αγοραστική τους
δυνατότητα που τους προσφέρει ο μισθός
τους.
4. Κατά
συνέπεια η προσφορά εργασίας εξαρτάται
από το επίπεδο τιμών και από τον ονομαστικό
τους μισθό.
Άρα όσο
πιο μεγάλος είναι ο πραγματικός μισθός
τους, ο λόγος ονομαστικού μισθού προς
το επίπεδο τιμών, τόσο μεγαλύτερη θα
είναι και η προσφορά εργασίας και
αντιστρόφως. Με δεδομένη την ζήτηση και
την προσφορά εργασίας ως συναρτήσεις
του πραγματικού μισθού, η απασχόληση
εξαρτάται από τούς εύκαμπτους μισθούς
που ελεύθερα η αγορά ορίζει, χωρίς
κρατική παρέμβαση ή την δύναμη των
συνδικάτων.
Να γιατί
στην Ευρωζώνη και στη Ελλάδα τα μνημόνια
απαίτησαν την κατάργηση κάθε εργατικής
νομοθεσίας.
Για την
αύξηση της απασχόλησης.
Αλλά η
ανεργία στην Ελλάδα δεν μειώνεται,
παραμένει στο 1,5 εκατ. ανέργους παρά τα
στατιστικά τους!
spyridonstalia@hotmail.com
