Ίδρυμα
Στρατηγικού Πολιτισμού
Yury
Rubtsov
Ο
Ρώσος Πρόεδρος επέκτεινε τα όρια μιας
στενής, πολιτικοποιημένης αντίληψης
της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τέσσερις μήνες
μετά τη διεξαγωγή των αξέχαστων γεγονότων
για την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου
Πολέμου στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου,
κατέστη τελικά σαφές γιατί οι Πολωνοί
δεν κάλεσαν τον Ρώσο πρόεδρο. Η Βαρσοβία
δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια για
τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το
στόμα του αρχηγού του Ρωσικού κράτους.
Οι Πολωνικές
αρχές προτίμησαν και προτιμούν μια
στενή, πολιτικοποιημένη άποψη για την
ιστορική κάλυψη των γεγονότων πριν από
80 χρόνια.
Στο πλαίσιο
αυτό, η ομιλία του Vladimir Putin στην άτυπη
συνάντηση των αρχηγών κρατών της ΚΑΚ
στις 20 Δεκεμβρίου του 2019 στην Αγία
Πετρούπολη με τη συμμετοχή των προέδρων
της Ρωσίας, του Αζερμπαϊτζάν, της
Αρμενίας, της Λευκορωσίας, της Κιργιζίας,
της Μολδαβίας, του Τατζικιστάν, του
Τουρκμενιστάν, καθώς και του πρώτου
προέδρου του του Καζακστάν, σε μια
συμπυκνωμένη μορφή, βασιζόμενος σε ένα
μεγάλο τμήμα των ελάχιστα γνωστών ή
τελείως αγνώστων αρχειακών εγγράφων,
ο Πούτιν παρουσίασε μια έκθεση για τα
βασικά γεγονότα στην Ευρώπη από τη
γέννηση του β ' Παγκοσμίου πολέμου μέχρι
το τέλος του.
Ο Ρώσος πρόεδρος,
πρώτον, επέστησε την προσοχή των
συμμετεχόντων στη σύνοδο κορυφής στο
ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
της 19ης Σεπτεμβρίου 2019 σχετικά με τη
σημασία της διατήρησης της ιστορικής
μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης, με το
οποίο, όπως το έθεσε ήπια ο Πούτιν, ήταν
κάπως έκπληκτος, έστω και ενοχλημένος.
Υπάρχει κάτι που εκπλήσσει και κάτι
που βλάπτει. Αυτή είναι μια απόπειρα
των δυτικών πολιτικών και ιστορικών
να δηλώσουν το λεγόμενο Σύμφωνο
Μολότοφ-Ριμπέντροπ (Σοβιετική-Γερμανική
συνθήκη μη επιθετικότητας στις 23
Αυγούστου 1939) ένα έγγραφο που διένειμε
την Ευρώπη και τα εδάφη των ανεξάρτητων
κρατών μεταξύ δύο ολοκληρωτικών
καθεστώτων και άνοιξε το δρόμο για την
εκδήλωση του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Βλαντιμίρ
Πούτιν αναφέρθηκε και περιέγραψε
συνοπτικά όλες τις συνθήκες και τις
συμφωνίες που είχαν συνάψει οι Ευρωπαϊκές
χώρες με τον Χίτλερ πριν από το 1939 και
υπάρχουν πολλές από αυτές: η διακήρυξη
της μη χρήσης βίας μεταξύ Γερμανίας και
Πολωνίας, με το σύμφωνο Pilsudski-Χίτλερ
(1934) · η Αγγλο-Γερμανική ναυτική συμφωνία
του 1935, η οποία επέτρεψε στο Βερολίνο
να αποκτήσει τον στρατιωτικό του στόλο
· μια κοινή Αγγλο-Γερμανική διακήρυξη
των Ν. Chambelain και του A.
Hitler, η οποία υπεγράφη στις
30 Σεπτεμβρίου του 1938 η οποία ήταν
κομμάτι της συμφωνίας του Μονάχου. Η
Γαλλο-Γερμανική διακήρυξη της 6ης
Δεκεμβρίου 1938. Η Συνθήκη μεταξύ της
Δημοκρατίας της Λιθουανίας και του
τρίτου Ράιχ, που υπεγράφη στις 22 Μαρτίου
1939 και η Συνθήκη μη επίθεσης μεταξύ
Γερμανίας και Λετονίας της 7ης Ιουνίου
1939
Η συνθήκη μεταξύ
της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας
ήταν η τελευταία σε μια μακρά σειρά
συμφωνιών που υπογράφηκαν από άλλες
Ευρωπαϊκές χώρες, συνόψισε ο Β. Πούτιν.
Ο Πρόεδρος υπογράμμισε το γεγονός ότι
οι αντίπαλοι συνήθως σιωπούν: "Η
Σοβιετική Ένωση πήγε στην υπογραφή
αυτού του εγγράφου [συνθήκη μη
επιθετικότητας με τη Γερμανία ] μόνο
αφού εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες
και όλες οι προτάσεις της Σοβιετικής
Ένωσης να δημιουργηθεί ένα ενιαίο
σύστημα ασφαλείας, ένας αντιφασιστικός
συνασπισμός, στην πραγματικότητα, στην
Ευρώπη, το οποίο είχε απορριφθεί ».
Ο Πούτιν δεν
αγνόησε τη Διάσκεψη του Μονάχου στις
29-30 Σεπτεμβρίου 1938 με τη συμμετοχή των
αρχηγών κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας
(Ν. Chamberlain), της Γαλλίας (E. Daladier), της
Γερμανίας (A. Hitler) και της Ιταλίας (B.
Mussolini) . Οι ηγετικές Ευρωπαϊκές δημοκρατίες
συμβιβάστηκαν με τα φασιστικά καθεστώτα
, αποσπώντας την Τσεχοσλοβάκικη περιοχή
της Σουδητίας υπέρ της Γερμανίας . Αυτό
σήμαινε την καταστροφή ενός κυρίαρχου
κράτους και την τελική πρόσκληση του
Τρίτου Ράιχ να αναδιανείμει τον κόσμο.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν
ανέφερε την αναφορά του διοικητή της
ξεχωριστής επιχειρησιακής ομάδας
"Σιλεσίας" του Πολωνικού Στρατού
Bortnovski για την προετοιμασία της επιθετικής
επιχείρησης για την ανάληψη της περιοχής
Tesha της Τσεχοσλοβακίας. Η έκθεση δείχνει
ότι οι Πολωνικές αρχές προετοίμαζαν
ευρέως τη διχοτόμηση της γειτονικής
χώρας, στέλνοντας εκεί μαχητές να
διαπράξουν σαμποτάζ και τρομοκρατικές
επιθέσεις. Και από τα πρακτικά της
συζήτησης του Γερμανού Πρέσβη στην
Πολωνία G. Moltke με τον Πολωνό
Υπουργό Εξωτερικών J. Beck προκύπτει ότι
τα δύο αρπαχτικά - μεγάλο και μικρό -
χώριζαν εκ των προτέρων την περιοχή της
Τσεχοσλοβακίας και ο Beck διαβεβαίωσε
τον συνομιλητή ότι " από την Πολωνία,
δεν θα υπάρξει αντίφαση για τα Γερμανικά
συμφέροντα.
Φυσικά, όταν
η Γαλλία, δεσμευμένη από την υποχρέωση
της υπεράσπισης της Τσεχοσλοβακίας,
άρχισε να ερευνά το έδαφος, είτε αν
μπορούσε να υπολογίζει τουλάχιστον
στην ουδετερότητα της Πολωνίας, έλαβε
μια αρνητική απάντηση. Ο πρωθυπουργός
της Γαλλίας, κ. E. Daladier, δήλωσε ότι ήταν
αδύνατο να πιστέψει κανείς στην αφοσίωση
των Πολωνών ακόμη και με μια άμεση
επίθεση της Γερμανίας στη Γαλλία. Και
με την άρνησή της να αφήσει τον Σοβιετικό
στρατό να περάσει μέσα από το έδαφος
και να φθάσει στα σύνορα της Γερμανίας,
για την Πολωνία και την Μόσχα δεν
κατέστη δυνατόν να εκπληρώσουν τις
υποχρεώσεις τους βάσει της συμφωνίας
Σοβιετικής Ένωσης και Τσεχοσλοβακίας.
Το συμπέρασμα,
το οποίο βγάζει ο Β. Πούτιν, βασισμένο
σε αυτά και σε πολλά άλλα γεγονότα (για
να μην αναφέρουμε τα πάντα, για τα οποία
ο Ρώσος πρόεδρος αναφέρεται στην ομιλία
του, που δεν επιτρέπει τον όγκο της
έκδοσής μας), είναι αλήθεια: Η ΕΣΣΔ,
παραμένοντας μόνη της, αναγκάστηκε να
δεχθεί μια πραγματικότητα, την οποία
δημιούργησαν τα δυτικά κράτη με τα ίδια
τους τα χέρια. Η διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας
ήταν εξαιρετικά σκληρή και κυνική, στην
πραγματικότητα ήταν ληστεία. Είναι
ασφαλές να πούμε ότι η συνωμοσία του
Μονάχου ήταν η καμπή της ιστορίας, μετά
την οποία ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε
αναπόφευκτος.
Η Πολωνία, όπως
δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών
Shimon Schinkowski Wiel Sęk, αναλύει τώρα τα λόγια
του Ρώσου προέδρου και μελετά τη
δυνατότητα μιας διπλωματικής αντίδρασης.
Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ελπίδα ότι
αυτή η ανάλυση θα είναι αμερόληπτη.
Όσον αφορά τις
εθνικές εκδοχές της ιστορίας σε άλλες
χώρες της ΚΑΚ, των οποίων οι επικεφαλής
ήταν παρόντες στην Αγία Πετρούπολη στις
20 Δεκεμβρίου, αυτές οι εκδοχές
διαμορφώνονται έτσι ώστε να δημιουργηθεί
η ψευδαίσθηση ότι αυτά τα κράτη δεν ήταν
ομόσπονδες δημοκρατίες εντός της ΕΣΣΔ,
αλλά συμμετείχαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο
Πόλεμο ως ανεξάρτητες οντότητες του
διεθνούς δικαίου.
Δεν είναι όλα
ομαλά με αυτή την ιστορική κατεύθυνση
και στη χώρα μας-δεν υπάρχει ακόμη ένα
κέντρο που θα επικεντρωθεί στην απόρριψη
των νοθευτικών προσπαθειών των
εμπειρογνωμόνων για την ιστορία του
δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Οι ειδικοί
είναι διασκορπισμένοι σε ακαδημαϊκά
ιδρύματα, πανεπιστήμια, μουσεία, αρχεία.
Η υφιστάμενη εξειδικευμένη Επιτροπή
υπό τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας
καταργήθηκε. Από την κάποτε μαχητική,
επιθετική δομή, η οποία πριν από δύο ή
τρία χρόνια ήταν η Ρωσική Ένωση των
ιστορικών του β ' Παγκοσμίου πολέμου,υπάρχει
μια ωχρή σκιά. Και η Ρωσική ιστορική
κοινωνία και η ρωσική στρατιωτική
ιστορική κοινωνία δεν έχουν γίνει ακόμα
οι ναυαρχίδες του αγώνα για την αλήθεια
της ιστορίας. Διαφορετικά, ο αρχηγός
του κράτους δεν θα χρειαζόταν, γενικά,
να αναλάβει την αποστολή του Προέδρου.
