 |
| © RIA Novosti / Alexey Vitvitsky |
Σημαία
της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.
Φωτογραφία αρχείου
Το
πρόγραμμα, το οποίο έγινε με ενθουσιασμό
δεκτό από πολλά ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης
και το οποίο διαφημίζεται ευρέως στον
τομέα της διεθνούς πληροφόρησης ως
παράδειγμα διορατικής και ηθικής
πολιτικής, ονομάζεται "Ευρωπαϊκή
Πράσινη Συμφωνία". Συνεπάγεται ριζική
μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής οικονομίας
με στόχο την επίτευξη της ουδετερότητας
του άνθρακα έως το 2050. Εκ πρώτης όψεως,
το φιλόδοξο πρόγραμμα von der Leyen μπορεί
να φαίνεται σαν ένα καθαρά περιβαλλοντικό
σχέδιο, αλλά στην πράξη, κοιτάζοντας
μπροστά, θα αναγκάσει κυριολεκτικά την
Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει οικονομικούς
περιορισμούς στην Κίνα, τη Ρωσία, την
Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και πιθανώς
το Ηνωμένο Βασίλειο, και η ανάγκη για
τέτοια επιθετικά μέτρα αναγνωρίζεται
τόσο από τους Ευρωπαίους πολιτικούς
όσο και από την ευρωπαϊκή κοινότητα
εμπειρογνωμόνων.
Η
γερμανική κρατική προπαγάνδα που
αντιπροσωπεύει Deutsche Welle περιγράφει το
πρόγραμμα ως εξής: "Σύμφωνα με τα
σχέδια των Βρυξελλών, η Ευρωπαϊκή
οικονομία πρέπει να αναδιαρθρωθεί
πλήρως. Η Ευρωπαϊκή βιομηχανία θα πρέπει
στο μέλλον να ακολουθεί αυστηρά
περιβαλλοντικά πρότυπα. Επιπλέον, η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να επεκτείνει
το σύστημα εμπορίας εκπομπών αερίων
θερμοκηπίου.
Ο
αμερικανικός Οργανισμός Πληροφοριών
για τις Επιχειρήσεις Bloomberg επισημαίνει
τις ειδικές οικονομικές επιπτώσεις της
εφαρμογής του Πράσινου Συμφώνου για
την Ευρώπη, οι οποίες περιλαμβάνουν
"αυστηρότερα πρότυπα εκπομπών για
τα οχήματα και τη βιομηχανία,
επικαιροποιημένους φόρους καυσίμων
και ενέργειας, νέους κανόνες επιδότησης
για τις ευρωπαϊκές εταιρείες, περιβαλλοντικό
φόρο επί των εισαγωγών ή άλλα μέτρα για
την αποτροπή της διαφυγής των εταιρειών
σε περιοχές με πιο ήπια περιβαλλοντική
ρύθμιση, μηχανισμό για τη χορήγηση 100
δισεκατομμυρίων ευρώ για να βοηθήσουν
τις περισσότερο πληγείσες περιοχές και
λεπτομερή επιθεώρηση.
Όλα
αυτά ακούγονται ωραία θεωρητικά, αλλά
όλα αυτά τα μέτρα θα επιφέρουν τεράστια
ζημιά στην ευρωπαϊκή οικονομία και τις
επιχειρήσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το
γνωρίζει αυτό, και γι' αυτό τα σχέδια
περιλαμβάνουν ήδη την ανάγκη θέσπισης
μέτρων κατά των χωρών που δεν επιθυμούν
να ακολουθήσουν την Ευρώπη σε ένα λαμπρό
μέλλον χωρίς άνθρακα.
Εάν
μεταφράσετε όλες τις πρωτοβουλίες της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τα γραφειοκρατικά
στην καθομιλουμένη ρωσική, έχετε την
ακόλουθη προσέγγιση: ένας συνηθισμένος Ευρωπαίος πρέπει να πληρώνει ακριβά
για κάθε ανάσα, για κάθε κομμάτι κρέατος,
για κάθε κιλοβάτ ηλεκτρικής ενέργειας
και για κάθε λίτρο βενζίνης, και πρέπει
να μετανοήσει που είναι ζωντανός, διότι
το ίδιο το γεγονός της παρουσίας του
στον πλανήτη (καθώς και η παρουσία των
παιδιών του) αποτελεί έγκλημα κατά του
κλίματος. Οι νέοι φόροι στα ορυκτά
καύσιμα σημαίνουν ακριβότερη βενζίνη,
φυσικό αέριο και θέρμανση. Υπενθυμίστε
ότι οι διαμαρτυρίες των "κίτρινων
γιλέκων" στη Γαλλία ξεκίνησαν με
αιτήματα να σταματήσει η αύξηση των
φόρων για το ντίζελ και τη βενζίνη (αν
και η βενζίνη ήδη αξίζει 106 ρούβλια το
λίτρο στη Γαλλία, και το ντίζελ είναι
περίπου 100 ρούβλια).
Η
μετάβαση στην πιο πράσινη γεωργία είναι
η χρεοκοπία ή φτώχεια των αγροτών, οι
οποίοι πρόσφατα έκλεισαν τους δρόμους
στη Γερμανία και σχεδόν εισέβαλαν στη
διοίκηση των ολλανδικών περιφερειών
λόγω περιβαλλοντικών περιορισμών που
καθιστούν τη γεωργία μη κερδοφόρα.
Είναι
λογικό ότι, ενόψει των ακόμη αυστηρότερων
περιορισμών και φόρων, καθώς και της
αύξησης των τιμών της ηλεκτρικής
ενέργειας και των καυσίμων, κάθε παραγωγή,
από χάλυβα μέχρι μηχανήματα ή αλεύρι,
στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι εντελώς
ασύμφορο. Τα ευρωπαϊκά αγαθά δεν θα
είναι σε θέση να ανταγωνιστούν στις
ευρωπαϊκές -και ακόμη λιγότερο στις
διεθνείς- αγορές. Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές
επιχειρήσεις απλώς θα αποφύγουν την
Ευρωπαϊκή Ένωση, παίρνοντας χρήματα,
τεχνολογία, θέσεις εργασίας και φόρους
μαζί τους, και θα φύγουν προς όλες τις
κατευθύνσεις: Κίνα, ΗΠΑ, ακόμη και η
Ρωσία (η οποία, παρεμπιπτόντως, θα έχει
ιδιαίτερα ισχυρό πλεονέκτημα με τη
μορφή χαμηλών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας
και φυσικού αερίου, καθώς και εύκολης
πρόσβασης στις ευρωπαϊκές αγορές για
τις μεταφορές).
Γι'
αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συζητά εκ των
προτέρων μέτρα που θα σώσουν τις
ευρωπαϊκές επιχειρήσεις από το να
διαφύγουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, την
Κίνα, τη Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η πιο δημοφιλής ιδέα είναι η θέσπιση
"περιβαλλοντικών φόρων" για τα
αγαθά από αυτές τις χώρες. Εάν η προσέγγιση
των Ευρωπαίων πολιτικών δεν αλλάξει,
αυτοί οι φόροι θα παραμείνουν σε ισχύ
μέχρι οι άλλες χώρες να παραδοθούν και
να στραγγαλίσουν τις οικονομίες τους
με τα ίδια "πράσινα" προγράμματα,
να αυξήσουν δραστικά τις τιμές της
βενζίνης, να επιβάλουν πρόσθετες χρεώσεις
στην κατανάλωση φυσικού αερίου, να
αρνηθούν την παραγωγή ηλεκτρικής
ενέργειας με καύση άνθρακα, κ.ο.κ. Εάν
οι πιο ριζοσπαστικοί "πράσινοι"
πολιτικοί κερδίσουν εντός της ίδιας
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπάρχει ο
κίνδυνος ακόμη και η χρήση πυρηνικών
σταθμών παραγωγής ενέργειας να πρέπει
να περιοριστεί από τους εταίρους της
ΕΕ.
Δεν
πρέπει να πιστεύει κανείς ότι τα 100
δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία μπορούν
να διατεθούν για να βοηθήσουν τις πιο
πληγείσες περιοχές της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, θα επιλύσουν με κάποιον τρόπο
το πρόβλημα και θα μετριάσουν τις
οικονομικές συνέπειες της "πράσινης
τρέλας" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Επιπλέον, ακόμη και το γεγονός ότι η
Ursula von der Leyen σκοπεύει να διαθέσει ένα
τρισεκατομμύριο ευρώ για την εφαρμογή
του Πράσινου Συμφώνου για την Ευρώπη
δεν θα αλλάξει τίποτα.
Παρά
το γεγονός ότι οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ
δεν συμφωνούν με αυτήν την εκτίμηση,
κατά πάσα πιθανότητα, ο υπουργός Ενέργειας
της Πολωνίας έχει δίκιο όταν λέει ότι
είναι απαραίτητο να δαπανηθούν
"τρισεκατομμύρια ευρώ" μόνο στην
Πολωνία προκειμένου να καταστεί "ουδέτερη
από τον άνθρακα" έως το 2050.
Όπως
ανέφερε το Bloomberg, ακόμη και η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή αναγνωρίζει το τερατώδες
κόστος που συνεπάγεται το σχέδιο:
"Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ακόμα και αν τα
κράτη μέλη υλοποιήσουν όλα τα σχέδιά
τους (για μειώσεις εκπομπών) για την
επόμενη δεκαετία, θα εξακολουθήσουν
να απαιτούνται επενδύσεις 575 δισ. ευρώ
ετησίως για 20 χρόνια για να φτάσουν σε
μηδενικές καθαρές εκπομπές μέχρι το
2050.
Λέει
ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα κρεμάσει
τον πιο βαρύ οικολογικό ζυγό στον λαιμό
της ευρωπαϊκής οικονομίας ενόψει της
επιβράδυνσης της κύριας κινητήριας
μηχανής της, της γερμανικής οικονομίας,
η οποία ήδη υποφέρει από τα ψευδο-οικολογικά
μέτρα που έχει θεσπίσει η Γερμανική
κυβέρνηση με την πάροδο των ετών.
Αυτή
δεν είναι μια Ρωσική αξιολόγηση, αλλά
μια ξερή δήλωση γεγονότων από τα
αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και την
Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας: "Η
Bundesbank μείωσε στο μισό την πρόβλεψη για
ανάπτυξη του ΑΕΠ στη μεγαλύτερη οικονομία
της Ευρώπης το επόμενο έτος... Ταυτόχρονα,
τα στοιχεία για τον Γερμανικό μεταποιητικό
τομέα δεν έχουν ακόμη παρουσιάσει αύξηση
μετά από αρκετούς μήνες υποβάθμισης.
Τα στοιχεία της περασμένης εβδομάδας
έδειξαν ότι η μείωση των παραγγελιών
κατασκευής και της βιομηχανικής παραγωγής
τον Οκτώβριο ξαφνικά βάθυναν. Ο
πληθωρισμός αυξάνεται σταδιακά καθ'
όλη τη διάρκεια του χρονικού ορίζοντα
των προβλέψεων, εν μέρει λόγω του
υψηλότερου κόστους ενέργειας που
συνδέεται με τα κυβερνητικά μέτρα για
την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Αν
η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρωπαϊκής
Ένωσης ήδη τσιρίζει και στενάζει κάτω
από την πίεση της "πράσινης τρέλας",
είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις
καταστροφικές συνέπειες της εφαρμογής
του Πράσινου Συμφώνου για την Ευρώπη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει μια δυσάρεστη
επιλογή μετά την αντιμετώπιση αυτών
των συνεπειών. Είτε παραδεχτεί το λάθος
της (το οποίο δεν μπορεί να γίνει για
πολιτικούς λόγους) είτε διπλασιάσει
τις προσπάθειές της. Δηλαδή, να αποδώσει
όλα τα προβλήματα στο γεγονός ότι άλλοι
παράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας
δεν θέλουν να ακολουθήσουν την ευρωπαϊκή
περιβαλλοντική πολιτική και, κατά
συνέπεια, πρέπει να τιμωρηθούν από το
ρούβλι, υπό την έννοια του ευρώ. Και αυτό
σημαίνει την εισαγωγή οικονομικών
κυρώσεων που ονομάζονται "περιβαλλοντικοί
φόροι" για χάρη της ευφορίας. Θα ήθελα
να πιστεύω στο καλύτερο, αλλά οι Ευρωπαίοι
πολιτικοί συνήθως επιλέγουν να
κατηγορήσουν τον υπόλοιπο κόσμο σε
τέτοιες περιπτώσεις. Σε αυτό το σενάριο,
μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ευρωπαϊκή
"περιβαλλοντική εκδίκηση" είναι
πιθανό να στοχεύσει αμερικανικά αεροπλάνα
και ηλεκτρονικά, κινεζικά καταναλωτικά
αγαθά και gadgets, καθώς και ρωσικό αέριο,
πετρελαϊκά προϊόντα, χάλυβα και λιπάσματα.
Η
Ursula von der Leyen λέει ότι το Πράσινο Σύμφωνο
για την Ευρώπη είναι ένα σχέδιο που
είναι το ευρωπαϊκό ισοδύναμο μιας
αμερικανικής πτήσης προς το φεγγάρι,
υπονοώντας πιθανότατα την πολυπλοκότητα,
το υψηλό κόστος και την τεράστια ιστορική
σημασία του.
Αλλά
να τι έχω να πω. Η εξερεύνηση του
διαστήματος, παρά το υψηλό κόστος της,
έχει συμβάλει στην οικονομική και
τεχνολογική πρόοδο της ανθρωπότητας,
αντί να την επαναφέρει σε μια εποχή
χαμηλής τεχνολογίας, όπου ακόμα και το
κρέας και τα αεροπορικά ταξίδια γίνονται
πολυτελή αγαθά. Εάν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί
είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν στην
ιστορία και η ζήλια μιας αμερικανικής
πτήσης προς το φεγγάρι βασανίζει την
αυτοεκτίμησή τους, τότε το πρόβλημα
μπορεί να επιλυθεί χωρίς να υπονομευθεί
η ευρωπαϊκή οικονομία και ο κίνδυνος
να προκληθεί πανευρωπαϊκή κίνηση
"κίτρινων γιλέκων".
Η συμφωνία με τη Ρωσία για μια κοινή πτήση προς το φεγγάρι θα είναι φθηνότερη και ευκολότερη και δεν θα υπάρξει σαφής ταραχή ή ψηφοφορία για λαϊκιστές στην Ευρώπη εξαιτίας αυτού του έργου. Αλλά η "πράσινη διαπραγμάτευση για την Ευρώπη" μπορεί να φέρει τους Ευρωπαίους σε ένα σημείο βρασμού, το οποίο θα οδηγήσει είτε σε ταραχή στους δρόμους των Ευρωπαϊκών πόλεων, είτε σε "ταραχή στην εκλογική κάλπη". Είναι η ταραχή που μπορούμε να δούμε στις επόμενες εκλογές σε πολλές χώρες της ΕΕ.
