 |
| © RIA Novosti / Alexey Nikolsky |
ΜΟΣΧΑ, 30 Δεκεμβρίου - RIA Novosti. Τα τελευταία 20 χρόνια, η Ρωσία έχει συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία και στην ανάπτυξη θεσμών του πολυπολικού κόσμου, έχοντας εγκρίνει στη διεθνή πολιτική τις αρχές της πραγματικής ισότητας διαφορετικών χωρών, σύμφωνα με πολιτικούς και εμπειρογνώμονες που έδωσαν συνέντευξη στο RIA Novosti.
Σύμφωνα με αυτούς, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγκάστηκε να ακολουθήσει μια σταθερή πολιτική έναντι της Δύσης, η οποία αρνήθηκε να αποδεχθεί τη Ρωσία ως ισότιμο εταίρο και κατέδειξε την αναποτελεσματικότητα και την αντιπαραγωγική πολιτική των κυρώσεων στις σύγχρονες συνθήκες.
Και έκανε την Ρωσία σεβάσμια
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της διεθνούς επιτροπής του Συμβουλίου Ομοσπονδίας, Κωνσταντίνο Κοσάτσεφ, η εξωτερική πολιτική του Πούτιν τα τελευταία 20 χρόνια έχει αλλάξει όχι μόνο τον ρόλο της Ρωσίας στον κόσμο, αλλά και τον ίδιο τον κόσμο.
Ο Γερουσιαστής σημειώνει ότι δεν υπήρξε καμία εξέλιξη των απόψεων του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τους στόχους και τις αρχές της ίδιας της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, όπως μερικές φορές ερμηνεύεται.
«Δεν μετέβη από τον« δυτικισμό »στον« ρεβιζιονισμό », από την« Ευρώπη »στην« Ασία », από τη δημοκρατία στην« κυριαρχία »στην εξωτερική πολιτική. Ήταν απλώς ότι οι εξωτερικές συνθήκες υπαγόρευαν τη λογική που απλά έπρεπε να υιοθετηθεί γύρω από το τέλος του« άκυρου »: το ότι δεν ακούν τους αδύναμους », δήλωσε ο Κοσάτσεφ.
Ο επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής προσέθεσε ότι η Ρωσία έχει κυριολεκτικά αναγκαστεί να υπολογίσει την ίδια, και σε ένα στάδιο, όταν αγνοεί τα συμφέροντά της κυρίως από τη Δύση, έχει ήδη αποτελέσει σοβαρή απειλή.
Σύμφωνα με τον ερευνητή του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών (ION) του RANEPA, Σεργκέι Μπεσπάλοφ, η στροφή στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, η οποία συνέβη κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Πούτιν, έχει ήδη διαμορφωθεί από την κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Γεβένι Πριμάκοφ. Την ίδια στιγμή, όπως σημειώνει ο εμπειρογνώμονας, στα πρώτα χρόνια της προεδρίας, ο Πούτιν προσπάθησε να ομαλοποιήσει τις σχέσεις με τη Δύση και με τις Ηνωμένες Πολιτείες ειδικότερα.
"Καθώς έγινε σαφές ότι η Δύση δεν είναι έτοιμη για κανονικές, ισότιμες σχέσεις με τη Ρωσία και αντιλαμβάνεται τη Ρωσική Ομοσπονδία είτε ως αντίπαλο είτε τουλάχιστον ως πολύ άνισος εταίρος. Φυσικά ο Πούτιν απλά έπρεπε να επανεξετάσει την εξωτερική του πολιτική και, φυσικά, δύο σημαντικά στάδια ήταν κατά πρώτον το 2007 – με την διάσημη ομιλία του στο Μόναχο ... και στη συνέχεια το 2008 -με την σύγκρουση γύρω από τη Νότια Οσετία και την Δύση να υποστηρίζει κυρίως την Γεωργία, αν και ήταν προφανές ότι ήταν ο ιδρυτής αυτής της σύγκρουσης ", σημείωσε ο Μπεσπάλοφ.
Ο πολιτικός επιστήμονας πρόσθεσε ότι η πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας προς τη Δύση έχει καταστεί πολύ πιο επιτακτική.«Εάν εξετάσουμε όλα αυτά σε συνδυασμό με την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων, τις μεταρρυθμίσεις του στρατού και τον εκσυγχρονισμό του στρατιωτικο-βιομηχανικού συγκροτήματος, τότε είναι σαφές ότι, τουλάχιστον στον τομέα του στρατιωτικού στοιχείου της εξωτερικής πολιτικής και διασφαλίζοντας την ασφάλειά μας, αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να μιλήσουμε επί ίσοις όροις με τη Δύση ", λέει ο Bespalov.
Την ίδια άποψη έχει και ο γενικός διευθυντής του Κέντρου Πολιτικών Πληροφοριών Αλεξέι Μούχιν, ο οποίος δήλωσε ότι ο Δυτικός κόσμος έδειξε σταθερά τη Ρωσία σε μια θέση στον κατάλογο χωρών τρίτης κατηγορίας και έκανε τα πάντα για να κάνει την Ρωσία να αισθάνεται εξαιρετικά άβολα.
"Ήταν αυτή η κατάσταση που επέτρεψε στο μέλλον να υλοποιήσει έργα όπως η συνένωση της Κριμαίας και ο εκσυγχρονισμός των πυρηνικών δυνάμεων αποτροπής ... Ένας ισχυρός στρατιωτικός σχηματισμός δημιουργήθηκε εξάλλου με βάση τα δικά της αποθέματα. Εμείς, όπως γνωρίζετε, δεν έχουμε συμμάχους, έχουμε ακόμα τον στρατός και το ναυτικό, καθώς και οι πυρηνικές δυνάμεις αποτροπής, εξακολουθούν να αποτελούν τη βάση της ασφάλειας της χώρας ", εξήγησε ο ειδικός.
Με την Καρδιά προς την Ανατολή
Ως αποτέλεσμα της πίεσης επιβολής κυρώσεων από την Δύση, η Ρωσία κατόρθωσε να κάνει μια στροφή προς την Ανατολή - για να ενισχύσει τους δεσμούς με την Κίνα, την Ινδία και να αναθεωρήσει τις σχέσεις με την Ιαπωνία, ανέφερε ο Mukhin.
"Αν οι σχέσεις ήταν αντιφατικές πριν, τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο της υπογραφής μιας ειρηνευτικής συνθήκης (με την Ιαπωνία). Καταφέραμε να ξανακερδίσουμε τις χαμένες θέσεις στην Ινδική αγορά τι οποίες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του δυο χιλιάδες τις είχαμε χάσει και τώρα τις αποκαθιστούμε. Κάναμε τέλος μια στρατιωτική συμμαχία με την Κίνα ", ανέφερε ο πολιτικός επιστήμονας, σημειώνοντας ότι το στρατιωτικό δυναμικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Κίνας συσχετίζεται πλήρως με το στρατιωτικό δυναμικό των χωρών του ΝΑΤΟ.
"Στην κατεύθυνση της Μέσης Ανατολής, έχουμε ιδιαίτερες επιτυχίες, διότι συνδυάσαμε τις διπλωματικές και στρατιωτικές μεθόδους επιρροής εδώ. Ο στρατός είναι φυσικά το μοντέλο στην Συρία ... Και από την άλλη, μπορούμε να είμαστε φίλοι, μπορούμε να εργαστούμε αποτελεσματικά με τη Σαουδική Αραβία και με το Ιράν, και με την Τουρκία, και με το Ισραήλ, το οποίο κανείς από άλλες χώρες δεν κατάφερε », πρόσθεσε ο Mukhin.
Σύμφωνα με τον Κοσάτσεφ, η επανάσταση στη Μέση Ανατολή ήταν η πιο εντυπωσιακή επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν.
«Η πρόληψη των σεναρίων του Ιράκ και της Λιβύης σε αυτή τη χώρα και η εποικοδομητική διπλωματία σε διάλογο με όλους τους σημαντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων τόσο των δύσκολων και σε μεγάλο βαθμό των ανταγωνιστών όπως το Ιράν, η Τουρκία και το Ισραήλ, έχουν κάνει τον ρόλο της Ρωσίας κρίσιμο για τη θετική εξέλιξη τόσο της Συριακής ιστορίας όσο και των διαδικασιών της Μέσης Ανατολής στο σύνολο της », εξήγησε.
Σύμφωνα με τον Κοσάτσεφ, η ρωσική διπλωματία συγκρίνεται ευνοϊκά με τη δυτική προσέγγιση, η οποία διαιρεί αυστηρά τη Μέση Ανατολή σε φίλους και εχθρούς. "Οι αλλοδαποί, αντιστοίχως, δηλώνονται ως« δικτάτορες »,« διεφθαρμένοι αξιωματούχοι »,« παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων »κλπ., οι οποίοι αυτομάτως απομακρύνονται από το νομικό και ανθρωπιστικό πεδίο σύμφωνα με την εκδοχή της Δύσης. Αυτοί μπορούν να υποστούν τις πιο αυστηρές κυρώσεις από τις οποίες υποφέρουν οι απλοί άνθρωποι, μπορούν "(δηλαδή, επιτρέπουν οι ίδιοι) να χρησιμοποιήσουν ακόμη και την δύναμη τους χωρίς την επιβολή κυρώσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ", δήλωσε.
Σε αυτό το πλαίσιο, εξηγεί ο γερουσιαστής, η Ρωσική εξωτερική πολιτική φαίνεται ποιοτικά διαφορετική, γεγονός που δημιουργεί αξιοπιστία στα μάτια ακόμη και των αντιμαχόμενων πλευρών , πολλαπλασιάζοντας έτσι την πραγματική επιρροή της χώρας μας σε σχέση με τις αντικειμενικές της οικονομικές ή πολιτικές ικανότητες.
Δεν γινόμαστε φίλοι εναντίον άλλου
Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν, σύμφωνα με τον Μπεσπάλοφ, είναι ότι ο Ρώσος ηγέτης ποτέ δεν προσπάθησε να γίνει φίλος με μια χώρα έναντι άλλου.
«Δεν είναι διατεθειμένος να συνάψει συμμαχία με ορισμένες χώρες εναντίον άλλων χωρών ή κατά ομάδων χωρών» Το γεγονός είναι ότι ο Πούτιν και η διοίκησή του, το Υπουργείο Εξωτερικών προσπαθούν, στο μέτρο του δυνατού, να διατηρήσουν θετικές και ισορροπημένες σχέσεις με όλα τα κράτη. στη Μέση Ανατολή "εξήγησε ο ειδικός.
Σε αυτό, όπως σημειώνει ο αναλυτής, είναι η μοναδικότητα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία δεν κατευθύνεται ούτε κατά των Ηνωμένων Πολιτειών ούτε κατά της ΕΕ.
"Εάν δεν έχουμε δημιουργήσει καλύτερες σχέσεις με κάποια κράτη, δεν είναι επιλογή μας, είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής πολιτικής της Δύσης να περιορίζει τη Ρωσία ή το αποτέλεσμα της προβολής της επιρροής της Δύσης σε κάποιες χώρες τότε τα κράτη του τρίτου κόσμου δεν είναι εντελώς ανεξάρτητα κατά τη λήψη των αποφάσεών τους ", πρόσθεσε ο Bespalov.
Σύμφωνα με τον Boris Gryzlov, πρόεδρο του ανώτατου συμβουλίου της Ενιαίας Ρωσίας, η πολιτική της σύγχρονης Ρωσίας έχει καταστεί ο κύριος παράγοντας μεγαλύτερης σταθερότητας και μεγαλύτερης δικαιοσύνης στις διεθνείς σχέσεις.
"Ήταν η πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν, που παρά την όλη δραστηριότητα των αντιπάλων και των εχθρών, πάγωσε μερικά καυτά κεφάλια και έσωσε τις ζωές τόσον πολλών ανθρώπων, σταμάτησε ή συγκράτησε τις απειλές στα σύνορα της χώρας μας και σε απομακρυσμένες προσεγγίσεις. Αυτή η πολιτική έχει τεθεί στην παγκόσμια ατζέντα, όπως ο κοινός αγώνας κατά της διεθνούς τρομοκρατίας, η ενίσχυση της συνεργασίας των κυρίαρχων κρατών και η υπεράσπιση των ίδιων των αρχών της κρατικής κυριαρχίας, η σημασία της προστασίας των παραδόσεων, πολιτιστική κληρονομιά, ιστορική ανάμνηση από τη διαγραφή και την καταστροφή», πιστεύει ο πολιτικός.
Ο ηγέτης της LDPR Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι σημειώνει επίσης ότι η Ρωσική Ομοσπονδία δεν επιδιώκει να δημιουργήσει "μια νέα Κούβα, κανένα νέο μπλοκ χωρών, δεν επιβάλλουμε καμία ιδεολογία σε κανέναν". "Ταυτόχρονα, θέτουμε τα πράγματα σε τάξη στη Συρία, βελτιώνουμε τις σχέσεις μας με το Ιράν, η Τουρκία που είναι ο γείτονάς μας και μέλος του ΝΑΤΟ. Θα ήθελα να αποκαλώ την πολιτική προς τους γείτονες" Φινλανδία ", δηλαδή την επιθυμία διατήρησης καλών αλλά αμοιβαία επωφελών σχέσεων με όλους τους γείτονες. Σε γενικές γραμμές, η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη και οι ανταγωνιστές μας είναι στάσιμοι ", δήλωσε ο Ζιρινόφσκι.
Νέες διεθνείς πλατφόρμες
Ο ηγέτης της Just Russia, Σεργκέι Μιρόνοφ, σημειώνει τη σημαντική συνεισφορά της Ρωσίας στο σχηματισμό και την ανάπτυξη θεσμών ενός πολυπολικού κόσμου. "Η ιδέα της πολυπολιτικότητας έχει μετατραπεί από ένα σλόγκαν σε πραγματικά λειτουργικούς μηχανισμούς του συστήματος των διεθνών σχέσεων. Αυτό είναι το SCO, αυτό είναι το BRICS ... αυτό είναι το" είκοσι ", του οποίου οι συνόδους κορυφής διεξάγονται από το 2008 και το οποίο διαδραματίζει όλο και σημαντικότερο ρόλο", ανέφερε ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού κόμματος
Σύμφωνα με τον ίδιο, στην παγκόσμια ιστορία, το όνομα του Βλαντιμίρ Πούτιν θα συνδεθεί, πρώτα απ 'όλα, με το τέλος της εποχής της κυριαρχίας των δυτικών χωρών που ηγούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες στην παγκόσμια πολιτική. Ο πολιτικός εξήγησε ότι κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αυτή η κυριαρχία ήταν περιορισμένη από την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης.
«Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ στην Ουάσινγκτον και σε άλλες δυτικές πρωτεύουσες θεωρήθηκε ως η νίκη τους και ως εντολή για την οικοδόμηση ενός μονοπολικού κόσμου, αλλά αυτό θα ήταν μια επανάληψη των προηγούμενων εποχών, η ιστορία των οποίων συνίσταται σε συγκρούσεις που προκαλούνται από την επιθυμία της Δύσης να επιβεβαιώσει την υπεροχή της παντού. Σήμερα τέτοιες συγκρούσεις θα είναι γεμάτες με παγκόσμια καταστροφή. Μόνο η δήλωση πολυπολισμού μπορεί να σώσει τον πλανήτη από αυτή την καταστρεπτική διαδρομή, "είναι σίγουρος ο Mironov.
Σύμφωνα με τον Αντρέι Κλιμόφ, Αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα της Ενωμένης Ρωσίας, η Ρωσική Ομοσπονδία κατάφερε να οικοδομήσει νέες παγκόσμιες διεθνείς πλατφόρμες τα τελευταία χρόνια. "Εν τέλει, το Ρωσικό-Ινδικό-Κινέζικο τρίγωνο δημιουργήθηκε κυρίως χάρη στις προσπάθειες καλυτέρευσης του ΑΕΠ. Με βάση αυτό τον ακρογωνιαίο λίθο – Ρωσία -Ινδία -Κίνα – δημιούργησαν μια οργάνωση που ονομάστηκε BRIC και στη συνέχεια, μετά την ένταξη της Νότιας Αφρικής, έγινε γνωστό ως BRICS. Παρόμοιος είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος επηρεάζει σημαντικά την ευρωπαϊκή πολιτική πολύ ", δήλωσε ο πολιτικός.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα τελευταία 20 χρόνια δημιουργήθηκαν πραγματικά οι λεγόμενοι είκοσι, όπου η εξουσία της Ρωσίας είναι εξαιρετικά υψηλή.
«Ας πάρουμε την σύνοδο κορυφής με τις αφρικανικές χώρες - όλα τα αφρικανικά κράτη εκπροσωπούνταν στο ανώτατο επίπεδο σε συνάντηση με τον πρόεδρο μας. Αυτό είναι ένα τεράστιο πολιτικό βάρος για τη Ρωσία που έχουμε τώρα για τον Ειρηνικό - αυτό επίσης, γενικά, δεν υπήρχε ούτε κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης», - είπε ο Klimov.
Σημαντικές επιτυχίες είναι ορατές στη Λατινική Αμερική, πιστεύει η Ενωμένη Ρωσία. Συγκεκριμένα, σημειώνει την ανάπτυξη σχέσεων με την Κούβα, τη συνεισφορά της Ρωσίας στην υπεράσπιση της κυριαρχίας της Βενεζουέλας.
"Σήμερα έχουμε ανεξάρτητη πολιτική ηγεσία, ισορροπημένες, πραγματιστικές σχέσεις με τη Βραζιλία - με μια τεράστια χώρα της Λατινικής Αμερικής. Έχουμε αμοιβαία κατανόηση με πολλές άλλες χώρες της ηπείρου", δήλωσε ο Κλίμοφ.
https://ria.ru/20191230/1563008881.html
