 |
| © AFP 2019 / Getty Images/Justin Sullivan |
Ο Donald Trump αποφάσισε να διαφοροποιήσει το ρεπερτόριο της αμερικανικής πολιτικής κυρώσεων, και τώρα, κάτω από το στόχαστρο , δεν είναι μόνο η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν ή η Βενεζουέλα, αλλά ήδη και οι πλησιέστεροι (και πιθανότατα πρώην) υποστηρικτές των Ηνωμένων Πολιτειών από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επισήμως, εισάγονται "ποινικοί δασμοί", αλλά οι παλιοί παγκόσμιοι αξιωματούχοι (καθώς και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης) δεν έχουν αυταπάτες και αποκαλούν τα πράγματα με τα ονόματά τους: αυτές είναι κυρώσεις, και η Γαλλική κυβέρνηση, ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπόσχονται να ανταποκριθούν συμμετρικά στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιώντας παρόμοια εργαλεία.
Το Reuters αναφέρει: "η διοίκηση του Trump έχει θέσει δασμούς 25 τοις εκατό για τα Γαλλικά κρασιά, τα Ιταλικά τυριά και το Σκωτσέζικο ουίσκι. Ο εμπορικός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ δημοσίευσε έναν κατάλογο εκατοντάδων Ευρωπαϊκών αγαθών που εμπίπτουν στα νέα τιμολόγια. για παράδειγμα, για τις γερμανικές φωτογραφικές μηχανές και τις βρετανικές κουβέρτες, ορισμένα ιταλικά προϊόντα υπόκεινται επίσης σε δασμούς-τα τυριά Parmigiano Reggiano, το πεκορίνο Romano και το Προβολόνε, καθώς επίσης τα Ιταλικά φρούτα, μύδια και γιαούρτι. "
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η σχέση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών μοιάζει με ένα δύσκολο και σκανδαλώδες διαζύγιο συζύγων που μοιράζονται ακίνητα, βρίσκουν το μέγεθος της διατροφής και διαδίδουν τρομερά κουτσομπολιά ο ένας για τον άλλο. Τώρα έχει έρθει στο κοινό σπάσιμο των πιάτων.
Αξίζει να θυμηθούμε άλλα επεισόδια της συνεχιζόμενης διαδικασίας. Ο Trump απαιτεί οι χώρες της ΕΕ να δαπανούν έως και το 4% του ΑΕγχΠ (δηλαδή εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ) για τη συντήρηση του ΝΑΤΟ, και η ΕΕ (με επικεφαλής τη Γερμανία) δημιουργεί αντίθετα τον δικό της "ευρωπαϊκό στρατό" και δεν σκοπεύει να συμμορφωθεί με τις Αμερικανικές απαιτήσεις.
Η δημόσια συζήτηση για το ποιος πρέπει να δανείσει και να παράσχει άλλη χρηματοδοτική στήριξη στην Ουκρανία, η οποία ξεκίνησε πρόσφατα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, θυμίζει επίσης μια οικογενειακή αναμέτρηση. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστήριξαν από κοινού το Ουκρανικό Maidan, και τώρα δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιος πρέπει να πληρώσει περισσότερα για τη διατήρηση των άτυχων απόγονων αυτού του γεωπολιτικού γάμου ευκαιρίας.
Παρά το γεγονός ότι συμπεριφέρεται άσχημα, ενδίδει στη διαφθορά και φοβάται να πολεμήσει με τη Ρωσία, το οποίο αναστατώνει σε μεγάλο βαθμό έναν από τους "γονείς".
Εάν συνεχίσουμε τη μεταφορά του γεωπολιτικού διαζυγίου, μπορούμε επίσης να θυμόμαστε πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να απαγορεύσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση-ακόμη και σε επίπεδο συγκεκριμένων χωρών όπως η Ιταλία-για να λάβουν χρηματοδότηση από την Κίνα. Ή πώς αντιδρούν νευρικά και αρνητικά τα Αμερικανικά γεράκια στη συμμετοχή των ευρωπαϊκών χωρών στο κινεζικό έργο "μία ζώνη, ένας δρόμος". Αυτές οι αντιδράσεις, τόσο στην πραγματικότητα όσο και σε μορφή, είναι σκηνές ζήλιας, στις οποίες ο ηττημένος και γερασμένος παγκόσμιος ηγεμών επιδεικνύει μια αρνητική στάση απέναντι σε έναν νεαρό και ενεργητικό αντίπαλο.
Σε ένα παρόμοιο πλαίσιο, οι φόροι του Trump για την παρμεζάνα, τα γαλλικά κρασιά, τις ισπανικές ελιές, το σκωτσέζικο ουίσκι και τα γερμανικά λουκάνικα είναι απλώς η συνέχιση του γεωπολιτικού διαζυγίου. Η Ουάσιγκτον ήθελε από καιρό να δημιουργήσει έναν πραγματικό πόνο στους Ευρωπαίους εξαγωγείς, και ένας δασμός 25 τοις εκατό της επί της τιμής είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να γίνει αυτό. Σε αυτή την περίπτωση, είναι επίσης σημαντικό οι οικονομικές κυρώσεις να μην εμφανίζονταν από το μηδέν, αλλά ήταν η συνέχιση της πολύ παλαιάς σύγκρουσης, στην οποία η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες αγωνίζονται για την κυριαρχία στη στρατηγικά σημαντική παγκόσμια αγορά αεροσκαφών.
Η πλοκή της μετατροπής της Διατλαντικής βεντέτας σε Αμερικανικούς δασμούς για τα τυριά και τα κρασιά εντυπωσιάζει με την πολυπλοκότητα και αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Μετά από αρκετές καταστροφές αεροσκαφών της Boeing που προκάλεσαν σοβαρή εικόνα και οικονομική ζημία στην αμερικανική εταιρεία (η οποία, μεταξύ άλλων, είναι πολύ σημαντική για την αμερικανική "άμυνα" και αποτελεί σημαντικό εργοδότη), η διοίκηση Trump αποφάσισε να μην αφήσει τον Ευρωπαίο ανταγωνιστή, την Airbus, να επωφεληθεί από την κατάσταση και να αυξήσει το μερίδιο αγοράς. Για το σκοπό αυτό, οι προσπάθειες του ΠΟΕ ενισχύθηκαν: με τη βοήθεια του, η Ουάσιγκτον ήθελε να αρνηθεί την πρόσβαση της Airbus σε κυβερνητικές επιδοτήσεις από χώρες της ΕΕ, δηλώνοντας ανοικτά ότι είναι απαραίτητο οι Ευρωπαίοι να μην «ανταγωνίζονται άδικα». Την άλλη μέρα η Επιτροπή του ΠΟΕ όχι μόνο αποφάσισε υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά επέτρεψε επίσης στις αμερικανικές αρχές να «εκδικηθούν» με την επιβολή ειδικών προστατευτικών δασμών στα ευρωπαϊκά αγαθά και το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ είχε κατάλογο περισσότερο από εκατό τίτλους έτοιμους.
Η αντίδραση των Βρυξελλών δεν άργησε να εμφανιστεί. Παρά την απόφαση του ΠΟΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τις επιδοτήσεις και αντί να ακυρώσουν την κρατική στήριξη, η Airbus υπόσχεται να ανταποκριθεί στην Ουάσιγκτον. Η πρόθεση αυτή αναφέρεται ρητώς στην επίσημη δήλωσή της: «Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφασίσουν να επιβάλουν αντίμετρα που έχουν εγκριθεί από τον ΠΟΕ, θα ωθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια κατάσταση όπου δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να κάνουμε το ίδιο».
Είναι δύσκολο να θυμηθούμε μια κατάσταση στην οποία η συλλογική Ευρώπη όχι μόνο φιλοξένησε ένα τέτοιο λαμπρό φεστιβάλ ανυπακοής, αλλά απείλησε επίσης τον θείο Σαμ, όχι στο περιθώριο , αλλά σε επίσημο επίπεδο. Προφανώς, η διαδικασία της υποβάθμισης της διατλαντικής ένωσης έχει ήδη φθάσει στο μέτρο του δυνατού να είναι θεραπεύσιμη, κάτι που με τη σειρά του είναι καλά νέα για όλους εκείνους που επιθυμούν να ζήσουν σε έναν πραγματικά πολυπολικό κόσμο.
https://ria.ru/20191004/1559412854.html
