Αυτό που συνέβη τα τελευταία δύο ή τρία χρόνια έχει αναφερθεί από τα Ελληνικά και Αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην Αθήνα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Mike Pompeo υπέγραψαν μια νέα ανοικτή συμφωνία για αμοιβαία αμυντική συνεργασία.
Επιτρέπει στους Αμερικανούς, εκτός από την επέκταση της βάσης του Δικαστηρίου στην Κρήτη, να χρησιμοποιήσουν την υποδομή των βάσεων του Στεφανoβικείου, της Λάρισας και της Αλεξανδρούπολης και να δημιουργήσουν νέες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα ενισχύοντας την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη νότια πλευρά της Ευρώπης. Γιατί; Η ερώτηση αυτή απαντήθηκε με σαφήνεια από τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη σε συνάντηση με τον Πομπέο: «Συμφωνήσαμε να επικαιροποιήσουμε τη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, η οποία θα ενισχύσει τις κοινές στρατιωτικές και στρατηγικές μας ικανότητες στην περιοχή, προς όφελος της περιφερειακής ασφάλειας και σταθερότητας Ιδιαίτερα όταν το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος αντιμετωπίζουν δράσεις που αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου, παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και συχνά συνοδεύονται από ριζοσπαστική και αντιπαραγωγική ρητορική. Αναφέρομαι στις ενέργειες της γειτονικής Τουρκίας, οι οποίες συχνά δεν είναι σύμφωνη με την πολιτική φιλίας και συνεργασίας.
Έτσι ορίστηκε επίσημα το κύριο καθήκον της Αθήνας. Όσο για την Ουάσινγκτον, ο Υπουργός Εξωτερικών παρέλειψε να κάνει αντι Τουρκικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του. Ωστόσο, δεν είναι τυχαίο ότι το βήμα των Αμερικανών συμπίπτει με τη στιγμή της επιδείνωσης των σχέσεων με την Άγκυρα και των προβλημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο λόγω των εργασιών γεώτρησης που πραγματοποίησε η Τουρκία στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα πρόσχημα.
Σύμφωνα με στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες, οι Αμερικανοί άρχισαν να επισημοποιούν μια νέα στρατιωτική διαμόρφωση στην περιοχή αυτή, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του προσωπικού Κοινών Αρχηγών (CJCS), ο Στρατηγός Joseph Dunford, "λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη Αν και προηγουμένως η Ουάσιγκτον προσπάθησε να διατηρήσει μια ορισμένη ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς αυτές οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ, τώρα η κατάσταση αλλάζει ποιοτικά.
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη την πρώτη μόνιμη στρατιωτική βάση στο Ισραήλ, το οποίο έχει υπογράψει συμφωνία με την Ελλάδα για στρατιωτική συνεργασία, καθώς και αμυντικές και στρατιωτικές σχέσεις με την Κύπρο. Στην πραγματικότητα, είναι δυνατόν να μιλήσουμε, αν όχι για το μπλοκ,αλλά για την στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου, στις οποίες μόνο το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία, μέλος της συμμαχίας, παρουσιάζεται σε παρένθεση.
Η Άγκυρα, ευαίσθητη στην κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, την οποία θεωρεί ως περιοχή των στρατηγικών της συμφερόντων, σίγουρα αντιλαμβάνεται τα Αμερικανικά "σήματα". Το ερώτημα είναι πώς θα αντιληφθεί η Τουρκία περισσότερο την πορεία των γεγονότων - όπως η επιχείρηση της Ουάσινγκτον για την "εξόντωση της ατμόσφαιρας" με την ευκαιρία να καταλήξει σε συμφωνία ή ως "τελική απόφαση" των Ηνωμένων Πολιτειών να θυσιάσουν την Τουρκία, τον κύριο εταίρο του ΝΑΤΟ στην ανατολική πλευρά της Βορείου Ατλαντικής Συμμαχίας, και να έρθουν πιο κοντά στην Ελλάδα.
Το σενάριο των περαιτέρω ενεργειών των Τούρκων εξαρτάται από την ανταπόκριση των Αμερικανών. Πρώτον, η The Wall Street Journal σημειώνει ότι, αναλαμβάνοντας στρατιωτική επιχείρηση στη βορειοανατολική Συρία, η Άγκυρα θα μπορούσε "να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από αυτή τη χώρα". Παρεμπιπτόντως, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ήδη ανακοινώσει τη δυνατότητα να ξεκινήσει ξαφνικά μια επιχείρηση ανατολικά του ποταμού Ευφράτη στη Συρία για να δημιουργήσει εκεί μια ζώνη ασφαλείας.
Δεύτερον, να ανακοινώσει επισήμως την αποχώρηση από τον διεθνή συνασπισμό που ηγείται η Αμερική κατά του ISIS (οργανισμός του οποίου οι δραστηριότητες απαγορεύονται στη Ρωσία). Τρίτον, ζητάει από τους Αμερικανούς να εγκαταλείψουν την αεροπορική βάση Ίντσιρλικ. Τέταρτον, να διαμορφώνει τις δυνατότητες της Ουάσιγκτον στη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας, μέχρι τον Καύκασο. Πέμπτον, συνεχίζει ε την πολιτική των ελιγμών με τους Αμερικανούς. Έκτο, να προχωρήσει σε στενότερη στρατιωτική-τεχνική και πολιτική συνεργασία με τη Ρωσία, ενισχύοντας τον Ρωσικό παράγοντα στην περιοχή της Μαύρης και Μεσογειακής θάλασσας, προχωρώντας προς την κατεύθυνση της SCO και ενδεχομένως της Ευρασιατικής Ένωσης.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, το ΝΑΤΟ θα εμπλακεί σε ομάδες χωρών που επιδιώκουν κοινά , αλλά μόνο περιφερειακά συμφέροντα, το οποίο θα επιδεινώσει τη γεωπολιτική κατάσταση. Για την Τουρκία, η συμμαχία δεν μπορεί πλέον να αποτελεί «προστατευτική ομπρέλα» υπό την ευρύτερη έννοια της λέξης. Αν και τώρα η Άγκυρα δεν είναι ακόμα αντίπαλος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, δεν είναι πλέον σύμμαχος, όπως γράφουν ανοιχτά οι αμερικανικές δημοσιεύσεις. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία για τις Ηνωμένες Πολιτείες γίνεται ένα σημαντικό εργαλείο για την επίλυση των προβλημάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Ένα ιστορικό παράδοξο: η χριστιανική Ελλάδα στρέφεται προς την κατεύθυνση των Ηνωμένων Πολιτειών και η μουσουλμανική Τουρκία προς την κατεύθυνση της Ρωσίας. Τα σχέδια της Ουάσινγκτον να εμποδίσουν τη Μόσχα στη Μαύρη Θάλασσα με τη βοήθεια της Άγκυρας έχουν ήδη μετακινηθεί στη Μεσόγειο Θάλασσα, γεγονός που θα οδηγήσει σε σοβαρές γεωπολιτικές αλλαγές στην περιοχή. Έτσι ή αλλιώς οι Αμερικανοί υποχωρούν.
http://agitpro.su/greciya-razvorachivaetsya-v-storonu-ssha-turciya-v-storonu-rossii/
