 |
| © REUTERS/ |
Η νευρική αντίδραση των αγορών μπορεί να γίνει κατανοητή. Η Σαουδική Αραβία μείωσε κατά το ήμισυ την παραγωγή σε 5.700.000 βαρέλια την ημέρα (από 9.800.000), με τις προοπτικές επαναφοράς του status quo να είναι εξαιρετικά αόριστες. Η κρατική εταιρεία Saudi Aramaco δεν δημοσιοποιεί την έκταση των ζημιών που προκλήθηκαν στην παραγωγή της αλλά γνώστες της κατάστασης επιβεβαιώνουν την σοβαρότητα τους.
Για την πρόληψη του πανικού στις αγορές και για την αποτροπή του πληθωρισμού των τιμών στο σχεδόν ξεχασμένο όριο των $100 ανά βαρέλι, το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν φαίνεται φανταστικό υπό τις παρούσες συνθήκες, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσφράγισαν το στρατηγικό αποθεματικό τους.
Την ίδια στιγμή, λένε και απειλούν στον κόσμο της υψηλής πολιτικής, κατηγορώντας την Τεχεράνη για ό,τι συνέβη και απειλώντας την με τρομερές τιμωρίες. Το γεγονός ότι οι Huthis της Υεμένης, με τους οποίους Σαουδάραβες μάχονται εδώ και πέντε χρόνια ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση, δεν έχει σημασία για την Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, το Ιράν υποστηρίζει τους αντάρτες Houthis όλο αυτό τον καιρό, οπότε είναι εύκολο να κατηγορήσουν την Τεχεράνη αν το επιθυμούν, αν και οι Ιρανικές αρχές αρνούνται κατηγορηματικά τις κατηγορίες για εμπλοκή στην επίθεση.
Οι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν τις πιθανότητες οι Αμερικανοί να μετακινούνται από τα λόγια στις πράξεις αυτή τη φορά και τις προοπτικές της στρατιωτικής τους επιχείρησης εναντίον του Ιράν. Ωστόσο, υπάρχει η υποψία ότι σε αυτή την περίπτωση η τιμή των 100 δολαρίων ανά βαρέλι θα επιτευχθεί με πολύ περισσότερες πιθανότητες-και ταχύτητα.
Όσο για τη Ρωσία, η Μόσχα έχει την πολυτέλεια να παρατηρεί τις εξελίξεις με ειλικρινή περιέργεια, αλλά χωρίς μεγάλη ανησυχία, όποιες και αν είναι αυτές.
Το Κρεμλίνο αποκάλεσε την επίθεση των τηλεκατευθυνόμενων "ενοχλητικό γεγονός" και βεβαίωσε ότι "ο Πρόεδρος έχει σίγουρα επίγνωση". Επιπλέον, χθες ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε την ευκαιρία να συζητήσει προσωπικά τι συμβαίνει με τον Ιρανό Πρόεδρο Χασάν Ρουχάνι στην τριμερή συνάντηση για τη Συρία στην Κωνσταντινούπολη.
Ο υπουργός ενέργειας της χώρας Αλεξάντερ Νόβακ παρατήρησε την απειλή για την παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια από τέτοια επεισόδια, αλλά εξέφρασε αμφιβολίες σχετικά με την ανάγκη για επείγοντα μέτρα στο πλαίσιο της συμφωνίας του ΟΠΕΚ υπό το πρίσμα της απότομης μείωσης της παραγωγής.
Με τη σειρά της, η εγχώρια χρηματιστηριακή αγορά έχει γίνει πιο χαρούμενη. Το δολάριο και το ευρώ μειώθηκαν έναντι του Ρουβλίου, ενώ οι βασικοί δείκτες έδειξαν ανάπτυξη. Οι ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες είναι μεταξύ των ηγετών, κάτι που είναι αρκετά φυσικό.
Ο συνδυασμός των περιστάσεων είναι αρκετά προφανής για τη Μόσχα, και δεν είναι μόνο η ανάπτυξη των τιμών του πετρελαίου, που είναι επωφελής για τον Ρωσικό προϋπολογισμό και την εθνική οικονομία.
Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα των τελευταίων ετών στη Μέση Ανατολή οδήγησαν τη Ρωσία να καταλάβει μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες τον ρόλο που οι Αμερικανοί είναι συνηθισμένοι να διαδραματίζουν σε αυτήν την καίρια περιοχή του πλανήτη, τον κύριο δικαιούχο των συνεχιζόμενων διαδικασιών και την πιο ισχυρή πολιτική δύναμη.
Και εκτός αυτού υπάρχουν δύο αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον. Πρώτον, στις περισσότερες περιπτώσεις, η Ρωσία προτιμά να λάβει επίσημη θέση στον αγώνα- του διαμεσολαβητή και του διαιτητή, αντί να είναι ελέφαντας σε κατάστημα πορσελάνης ακολουθώντας το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό απλοποιεί σε μεγάλο βαθμό το έργο σε μια τόσο περίπλοκη περιοχή όπως η Μέση Ανατολή, η οποία έχει την τάση να ζει με την αρχή του "όλοι εναντίον όλων". Και δεύτερον, ολόκληρος ο κόσμος έχει πειστεί για την αποτελεσματικότητα της Ρωσικής πολιτικής που βασίζεται στην αρχή των μικρών βημάτων και των στοχευμένων επιθέσεων .
Και τώρα, φυσικά, η Σαουδική Αραβία, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα, μπορεί να βασίζεται σε μια εποικοδομητική Ρωσική θέση για την επίλυση της κατάστασης στην αγορά πετρελαίου. Οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και η μειωμένη παραγωγή είναι, φυσικά, εξαιρετικά δυσάρεστες για το Ριάντ, αλλά οι αυξανόμενες τιμές για τους Σαουδάραβες είναι ευεργετικές.
Η εμμονή της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη παρέχει στη Μόσχα βελτίωση στη θέση της με το ασχολείται με έναν τόσο σημαντικό αλλά εξαιρετικά δύσκολο εταίρο όπως το Ιράν.
Σε γενικές γραμμές, η αναταραχή στη Μέση Ανατολή με τον πιο θετικό τρόπο καταλήγει στην ηρεμία, την αξιοπιστία και την ασφάλεια της ρωσικής βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου και της ίδιας της Ρωσίας.
Για να μην αναφέρουμε τα "μικρά πράγματα" της εντυπωσιακής επιτυχίας της χώρας στην υπέρβαση μιας ευρείας ποικιλίας προκλήσεων-και την προθυμία να προσφέρει τις κατάλληλες λύσεις σε όλους όσους τις χρειάζονται.
Οι Αμερικανοί, φυσικά, μπορούν να οδηγήσουν τον έκτο στόλο στο στενό του Χορμούζ και να απειλήσουν την Τεχεράνη για να εξαπολύσουν την οργή τους σε αυτή. Αλλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ντουζίνα σχετικά φτηνούς κηφήνες που έχουν δημιουργήσει τον σημερινό πονοκέφαλο για την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική. Και ούτε τα δισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύουν οι Σαουδάραβες σε κρατικά όπλα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα.
Αλλά η Ρωσία έχει κάτι να προσφέρει στο Ριάντ. Αυτό αποδεικνύεται από την επιτυχία της Πολεμικής Αεροπορίας στο Αεροδρόμιο Hmeymim στην Συρία στον αγώνα κατά των τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών. Είναι αρκετό για να ρωτήσει την Μόσχα. Παρεμπιπτόντως, το ίδιο ισχύει και για το Κουβέιτ.
Όσο για τους σκεπτικιστές, οι οποίοι είναι βέβαιοι ότι ο στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στον στρατιωτικό-τεχνικό τομέα δεν θα πάει ποτέ σε τέτοια συνεργασία, μπορούν να ρωτήσουν την γνώμη του Ταγίπ Ερντογαν για αυτό το θέμα.
https://ria.ru/20190917/1558735217.html
