 |
| © AFP 2019 / Λούκας Barioulet |
Είναι διπλά λυπηρό το γεγονός ότι μεταξύ των στόχων των διοργανωτών αυτού του παιχνιδιού υπάρχουν ειλικρινά αντι-Ρωσικοί. Εάν το πρόγραμμα των συλλαλητηρίων που συγκλόνισε το Βερολίνο, τη Νέα Υόρκη, το Σίδνεϊ, την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο υλοποιηθεί, η Ρωσία δεν θα είναι σε θέση να εξάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, να αναπτύξει τη Βόρεια θαλάσσια οδό και ακόμη και να ταΐσει τους πολίτες της κανονικά. Ευτυχώς, η Ρωσία δεν θα εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα, αλλά αν οι υποστηρικτές της πράσινης τρέλας, εμπνευσμένοι από την επιτυχία της παγκόσμιας κλιματικής απεργίας τους, μπορούν να έρθουν στην εξουσία στις ΗΠΑ ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε εμείς (όπως και η Κίνα και η Ινδία) θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τις μέγιστες αυστηρά περιβαλλοντικές κυρώσεις.
Η επίσημη εκδοχή της οργάνωσης αυτών των μεγάλων πολιτικών δράσεων σε 156 πόλεις του κόσμου φαίνεται πολύ ωραία, αλλά μόνο ένα άτομο που δεν ενδιαφερόταν ποτέ για την πολιτική μπορεί να το πιστέψει: Η Σουηδή μαθήτρια Tunberg πέρυσι, αντί να μελετά στο σχολείο άρχισε να έρχεται στο Σουηδικό Κοινοβούλιο με αιτήματα προς τις αρχές να ενισχύσουν τα μέτρα για την καταπολέμηση τους κλιματικής αλλαγής.
Η πρωτοβουλία της Tunberg εξελίχθηκε σε ένα διεθνές κίνημα δράσης για την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος – “Fridays for the Future”.
Όλα αυτά είναι αλήθεια, αλλά δεν δίνουν την πλήρη εικόνα, διότι το Δημοκρατικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών (το οποίο κάλεσε έναν μαθητή να διαβάσει τα ηθικά σε Αμερικανούς γερουσιαστές και συναδέλφους), διεθνείς πολιτικούς και κομματικούς εταίρους του Κόμματος (συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας ), καθώς και ολόκληρη την μηχανή των μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζει παγκοσμιοποιημένους πολιτικούς, από την New York Times έως το Bloomberg, οι οποίοι υποστηρίζουν ανοιχτά και ειλικρινά το κίνημα. Από τα εκατομμύρια των συμμετεχόντων στην κλιματική απεργία, πολλοί από τους οποίους απλώς χρησιμοποίησαν μια εύλογη δικαιολογία για να εγκαταλείψουν το σχολείο δηλαδή κοπάνα ή να παραλείψουν πανεπιστημιακές διαλέξεις, λίγοι διάβασαν τις επίσημες απαιτήσεις του πολιτικού κινήματος που διοργάνωσε αυτό το φεστιβάλ παγκόσμιας ανυπακοής. Η πρώτη παράγραφος του επίσημου καταλόγου αιτημάτων των διοργανωτών της κλιματικής απεργίας δείχνει τόσο την πολιτική τους σχέση όσο και τις πολύ συγκεκριμένες ιδέες τους για την οικονομία. "Ζητούμε μια νέα πράσινη διαπραγμάτευση: να μετατρέψουμε την οικονομία μας σε 100% καθαρή και ανανεώσιμη ενέργεια έως το 2030 και να εξαλείψουμε την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων μέσω δίκαιων και ισότιμων μεταρρυθμίσεων, δημιουργώντας εκατομμύρια καλές θέσεις εργασίας, να σταματήσουμε αμέσως την έκδοση αδειών για εξόρυξη σε έργα υποδομής που σχετίζονται με ορυκτά καύσιμα.
Είναι εύκολο να διαπιστώσουμε ότι η εκπλήρωση αυτών των απαιτήσεων θα οδηγήσει αμέσως σε μια οικονομική καταστροφή και ότι ένα σημαντικό μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι σε επίπεδο διαβίωσης γύρω στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Παρεμπιπτόντως, αν τα εφαρμόσουμε στη Ρωσία (και το κίνημα που τα έφερε είναι παγκόσμιο, καθώς και η ουσία των απαιτήσεων) σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει η Ρωσία το Nord Stream 2 (ως υποδομή μεταφοράς ορυκτών καυσίμων ), την κατασκευή των διυλιστηρίων, την παραγωγή πετρελαίου και την κατασκευή εγκαταστάσεων υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αρκτική και στη χώρα γενικά και ούτω καθεξής. Επιπλέον, η αναφορά στο «Νέο πράσινο συμβόλαιο» αποκαλύπτει πλήρως την πολιτική ταυτότητα των δημιουργών της «απεργίας των μαθητών για τη σωτηρία του πλανήτη». "Το νέο πράσινο συμβόλαιο (μάλλον με το όνομα Νέα πράσινη συμφωνία του ταιριάζει) είναι ένα πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα του πιο ριζοσπαστικού μέρους του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, το οποίο πρότεινε στο Κογκρέσο η Αλεξάνδρεια Okasio-Cortes, και σε κάποιο βαθμό υποστηρίχθηκε από πολλούς υποψήφιους Δημοκρατικούς Πρόέδρους. Έχουμε ήδη γράψει για την ουσία αυτού του μανιφέστου του πράσινου λαϊκισμού, ο οποίος περιλαμβάνει τη "διασφάλιση της οικονομικής ασφάλειας" για όλους όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εργαστούν, εγκαταλείποντας τη χρήση πετρελαίου, φυσικού αερίου και της πυρηνικής ενέργειας (στο όνομα της καταπολέμησης της υπερθέρμανσης του πλανήτη ), της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια, της ριζικής μείωσης του αριθμού των ιδιωτικών αυτοκινήτων και των αεροπορικών ταξιδιών (επίσης στο όνομα της καταπολέμησης της υπερθέρμανσης του πλανήτη), και την επισκευή όλων των κτιρίων στις ΗΠΑ με στόχο τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης. Σε αυτό το πλαίσιο, η επιθυμία των δημιουργών του προγράμματος να μειώσουν τον αριθμό των αγελάδων (οι συγγραφείς του προγράμματος δηλώνουν δημοσίως ότι σε "δέκα χρόνια θα μειωθεί ο αριθμός των αγελάδων στις ΗΠΑ στο μηδέν") φαίνεται αρκετά κατανοητό.
Μπορεί να διαπιστωθεί ότι το πρόγραμμα γράφτηκε για να ευχαριστήσει κυριολεκτικά όλους - από τους χορτοφάγους ψηφοφόρους έως τους εκατομμυριούχους επιχειρηματίες, οι οποίοι επενδύουν μαζικά σε νεοσύστατες εταιρείες που υπόσχονται νόστιμες "φιλικές προς το περιβάλλον μπριζόλες" από συνθετικές ίνες και διαιτητικά συμπληρώματα.
Φυσικά, η προσπάθεια εφαρμογής αυτού του προγράμματος θα απειλήσει την αμερικανική οικονομία, καθώς η εφαρμογή της, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, θα απαιτήσει 90 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το ΑΕγχΠ της χώρας είναι λίγο πάνω από 19 τρισεκατομμύρια, ενώ το εθνικό χρέος - περίπου 22 τρισεκατομμύρια . Ωστόσο, η πρακτική δείχνει ότι πολλοί πολιτικοί είναι έτοιμοι να δεχθούν και να εφαρμόσουν ακόμα και τα πιο καταστροφικά προγράμματα, αν τους επιτρέψουν να έρθουν στην εξουσία και να κρατήσουν αυτή την εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο.
Εάν το πρόγραμμα των πιο ριζοσπαστικών εκπροσώπων του Δημοκρατικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών και των πράσινων συνεργατών τους από άλλες δυτικές χώρες περιορίζονταν στην έκρηξη των οικονομιών τους και στην υπονόμευση του βιοτικού επιπέδου των Αμερικανών, Γερμανών, Γάλλων και Βρετανών, είναι μέγιστη επιτυχία να απολαύσουμε το θέαμα από έξω.
Το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρο το "περιβαλλοντικό" και "κλιματικό" Δυτικό θεματολόγιο έχει έντονο Ρωσοφοβικό προσανατολισμό, ο οποίος έχει ήδη εκδηλωθεί σε συγκεκριμένες αντιρωσικές δράσεις που ελήφθησαν με το πρόσχημα της προστασίας του πλανήτη από την αλλαγή του Κλίματος
Απλά θυμηθείτε το νέο διάβημα του Γάλλου Προέδρου Macron , ο οποίος απαίτησε από τις μεταφορικές εταιρείες να μην χρησιμοποιούν τη Βόρεια θαλάσσια οδό, αναφέροντας: «πολλοί άνθρωποι σήμερα μας εξηγούν: με την υπερθέρμανση του πλανήτη, εκπληκτικά νέα, ο πάγος λιώνει Βόρεια, θα ανοίξουμε μια πολύ γρηγορότερη διαδρομή, η οποία θα είναι ταχύτερη . Αυτή η διαδρομή θα μας σκοτώσει στο τέλος, επειδή αυτή η διαδρομή μπορεί να είναι ταχύτερη, αλλά είναι συνέπεια της προηγούμενης ανευθυνότητας μας ".
Τα δυτικά ΜΜΕ και οι ειδικοί λατρεύουν να κατηγορούν τη χώρα μας για επιδίωξη κέρδους (!) στην παγκόσμια κλιματική αλλαγή καταδικάζοντας την για το οικονομικό και στρατιωτικό της κέρδος ενώ η Δύση υποφέρει.
"Μερικοί Ρώσοι, δυστυχώς, πιστεύουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι τόσο κακή", διαμαρτύρεται το επίσημο περιοδικό "The Economist".
"Καθώς λιώνει ο Αρκτικός πάγος, η Ρωσία θα μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση σε πεδία πετρελαίου και φυσικού αερίου που είναι ιστορικά κλειστά κάτω από το βόρειο πάγωμένο πόλο, (και η Ρωσία) αυξάνει την ικανότητά της να εκτοξεύσει πυραύλους Cruise (από πλοία σε τμήματα της Αρκτικής που θα γίνουν πλεύσιμα για να απειλήσουν την ακτογραμμή των ΗΠΑ», ανέφερε το περιοδικό Politico
"Η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να μετατρέψει τη Ρωσία σε γεωργική υπερδύναμη, καθώς τεράστια τμήματα της Ρωσικής επικράτειας μετατρέπονται από ακατοίκητη παγωμένη τούντρα σε γόνιμο έδαφος. Η υπερθέρμανση του κλίματος μπορεί επίσης να καταστήσει τη Ρωσία έναν ελκυστικότερο τουριστικό προορισμό, ο οποίος θα βοηθήσει περαιτέρω το Κρεμλίνο στη διαφοροποίηση της εγχώριας οικονομίας του, γράφει "το Αμερικανικό περιοδικό National Interest , το οποίο αναφέρεται στην εφημερίδα La. Stampa.
Δυστυχώς, η ιδεολογία της "κλιματικής τρέλας" στη Δύση αποκτά ορμή, και είναι πιθανό ότι ένα σενάριο στο οποίο ένας νέος ψυχρός πόλεμος θα περιλαμβάνει μια σοβαρή ιδεολογική αντιπαράθεση με μια έντονη περιβαλλοντική διάσταση.
Έτσι, από τη μια πλευρά των φραγμάτων μπορεί να είναι οπαδοί της επαναφοράς του 19ου αιώνα, περιορισμοί στο πλήθος των αγελάδων και την ανεπτυγμένη γεωργία, την απαγόρευση του πετρελαίου (καθώς και του αερίου , του άνθρακα και της πυρηνικής ενέργειας), και από την άλλη-"οι κλιματολογικά ρεαλιστές"(που είναι πλέον κατάλληλοι για τον ρόλο οι Ρώσοι και οι Κινέζοι) με θέρμανση με φυσικό αέριο, βενζίνη, ζουμερές μπριζόλες και επιθυμία να μην πολεμήσουμε αλλά να απολαύσουμε το συνεχώς μεταβαλλόμενο κλίμα της όμορφης γης μας.
https://ria.ru/20190923/1558979688.html
