 |
| AFP © 2019/Mark Ralson |
Οι υποστηρικτές της μέγιστης επιδείνωσης των σχέσεων των ΗΠΑ με την Κίνα μπορούν να γιορτάσουν τη νίκη των διπλών κυρώσεων-και, παραδόξως, είναι πολύ θετικά νέα από την άποψη των ρωσικών συμφερόντων.Αυτές περιλαμβάνουν την επιβολή περιορισμών σε πέντε κινεζικές εταιρείες μεταφορών και την έγκριση του κειμένου του λεγόμενου νόμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα για την δημοκρατία του Χονγκ Κονγκ στην Επιτροπή Εξωτερικών σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ το οποίο προετοιμάζει το δρόμο για την εισαγωγή των αντι-κινεζικών κυρώσεων για την καταστολή των ταραχών στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ.
Δεδομένου ότι η κλιμάκωση της αντικινεζικής ρητορικής είναι χαρακτηριστική όχι μόνο για τους Ρεπουμπλικάνους, αλλά και για τους δημοκρατικούς, είναι πολύ πιθανό ότι τώρα το Πεκίνο θα πρέπει να λάβει υπόψη ένα σενάριο στο οποίο σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι της Αμερικανικής πολιτικής ελίτ το θεωρούν την ταπείνωση και την καταβαράθρωση της οικονομικής της ισχύος ως βασική προτεραιότητα της εξωτερικής της πολιτικής.
Αν προσθέσουμε στην τρέχουσα επιδείνωση άλλη μια οπισθοδρόμηση στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις, στις οποίες η Κινεζικη αντιπροσωπεία έφυγε επειγόντος χωρίς αξιοσημείωτη πρόοδο, εμφανίζεται μια σειρά περιστάσεων που δημιουργούν φανταστικές ελπίδες για μια σχέση θέρμανσης μεταξύ των δύο χωρών.
Ιδιαίτερα στη σημερινή κατάσταση είναι γεγονός ότι οι συντάκτες των κυρώσεων που επιβάλλονται κατά της Κίνας "για το Χονγκ Κονγκ" και κατά της Ρωσίας "για παρέμβαση στις εκλογές" είναι οι ίδιοι γερουσιαστές και βουλευτές. Στην αμερικανική ελίτ είναι ήδη δύσκολο να βρεθεί ένας ρωσόφοβος, ο οποίος δεν θα ήταν Σινόφοβος, και αντίστροφα. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι ο γερουσιαστής Marco Rubio, ο οποίος, αφενός, ζητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει επειγόντως την Nord Stream 2 και απειλεί με κυρώσεις κατά των ρωσικών εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου και, αφετέρου, καλεί το επίσημο Πεκίνο να συμμορφωθεί άμεσα με τις απαιτήσεις " Hong Kong Maidan "και οργανώνει στο Χονγκ Κονγκ μια πραγματική Δημοκρατία (τι είναι η αληθινή δημοκρατία, θα καθορίσει το Υπουργείο Εξωτερικών), απειλώντας ταυτόχρονα να θεσπίσει μέτρα εναντίον των κινέζων αξιωματούχων που θα παρέμβουν σε όλα αυτά.
Είναι εύκολο να δούμε με τον δικό της τρόπο την συγκινητική ακολουθία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία τελικά εγκατέλειψε τα διπλά πρότυπα ακόμη και στο επίπεδο της ρητορικής. Τώρα όλοι οι εχθροί και οι φίλοι (συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης)-από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ και τη Σαγκάη σχεδόν άμεσα ζητήθηκε να το βουλώσουν, υπακούωντας στις οδηγίες του State Department (ή τουλάχιστον στην Επιτροπή εξωτερικής πολιτικής της Γερουσίας) και δεν τολμούν να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα, επειδή μόνο ένα εξαιρετικό έθνος έχει δικαίωμα σε εθνικά συμφέροντα.
Το γεγονός ότι ο νόμος του Χονγκ Κονγκ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία, ο οποίος είναι ανοικτά κατά των Κινέζων και παρεμβαίνει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας, έχει λάβει ομόφωνη (!) υποστήριξη από μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών σχέσεων της Συγκλήτου (ήτοι αμφότεροι δημοκράτες και Ρεπουμπλικάνοι), επισημαίνει σαφώς ότι ακόμη και αν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αντικατασταθεί από έναν εκπρόσωπο του Δημοκρατικού Κόμματος, η ίδια "ομαλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής" ότι οι Ευρωπαίοι και Ασιάτες υποστηρικτές της ιδέας του "Υπερβολικού Trump " Μάλλον δεν ισχύει.
Ότι στο Πεκίνο κανείς δεν έχει καμία αμφιβολία ότι η αντικινεζική θέση βασίζεται στη συναίνεση της αμερικανικής ελίτ, του Προέδρου της Επιτροπής εξωτερικής πολιτικής του Κογκρέσου (ο οποίος επίσης ψήφισε θετικά για αυτό το νομοσχέδιο) ο Δημοκρατικός Έλιοτ Ένγκελ είπε, "(απευθυνόμενος) στο Κομμουνιστικό Κόμμα και σε εκείνους που προσπαθούν να υπονομεύσουν την ελευθερία και την αυτονομία του Χονγκ Κονγκ. Η Επιτροπή εξωτερικής πολιτικής του Κογκρέσου δεν θα καθίσει άπραγη και τόνισε ότι οι ΗΠΑ "στηρίζουν τον Χονγκ Κονγκ σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία".
Είναι πολύ απίθανο το Πεκίνο να μην κατανοήσει ή να λάβει υπόψη του ένα μήνυμα που έχει διατυπωθεί με τόσο άμεσο και δημόσιο τρόπο.
Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η υιοθέτηση του "Νόμου του Χονγκ Κονγκ", ο οποίος δεν έχει ψηφιστεί ακόμη στις συνόδους της ολομέλειας του Κογκρέσου και της Γερουσίας (αλλά το αποτέλεσμά τους είναι αρκετά προβλέψιμο), δεν είναι μόνο η απειλή κυρώσεων κατά συγκεκριμένων κινέζων αξιωματούχων, αλλά και έμμεση απειλή να στερήσει από το Χονγκ Κονγκ το ειδικό καθεστώς του στο διεθνές εμπόριο. Δεν έχει υποβληθεί ακόμη σε πολλούς από τους δασμούς και τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στην ηπειρωτική Κίνα. Αν η Ουάσιγκτον το θέλει, η Προεδρική Διοίκηση και το Υπουργείο Οικονομικών έχουν αρκετή δύναμη για να βλάψουν το καθεστώς και την υποδομή του Χονγκ Κονγκ ως διεθνές οικονομικό κέντρο. Παρεμπιπτόντως, έγινε ένα προληπτικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση: οι Αμερικανικές χρηματοπιστωτικές ρυθμιστικές αρχές και οι οικονομικοί φορείς αντιτάχθηκαν στην προσφορά του Χρηματιστηρίου του Χονγκ Κονγκ για την αγορά του χρηματιστηρίου αξιών του Λονδίνου, και στο τέλος αυτή η προσφορά απορρίφθηκε.
Ωστόσο, είναι ήδη σαφές ότι η Ουάσιγκτον θα καταπνίξει ενδεχομένως όχι μόνο τις χρηματοπιστωτικές υποδομές της Κίνας, αλλά και την οικονομία της, στερώντας από τη χώρα την πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές. Οι περιορισμοί κατά των εταιρειών δεξαμενόπλοιων που μεταφέρουν ιρανικό πετρέλαιο αποδεικνύουν ότι οι λεγόμενες δευτερεύουσες κυρώσεις (δηλαδή μέτρα κατά εταιρειών από άλλες χώρες που επιχειρούν να εργαστούν με το Ιράν) θα αποτελέσουν πραγματική απειλή, μεταξύ άλλων και για τις κινεζικές επιχειρήσεις, μέρη των οποίων θα αντιμετωπίσουν βαθμιαία αποσύνδεση από το χρηματοπιστωτικό σύστημα του δολαρίου και άλλες δυσκολίες.
Οι γεωπολιτικές συνέπειες αυτής της αμερικανικής πολιτικής έχουν ήδη προβλεφθεί από τα κυρίαρχα υπερπόντια μέσα ενημέρωσης, ακόμη και πριν από την τρέχουσα επιδείνωση. "Η κλιμακούμενη πίεση από τη διοίκηση του Trump στο Πεκίνο και οι συνεχιζόμενες κυρώσεις κατά της Ρωσίας συνέβαλαν στην προσέγγιση των δύο πλευρών περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή από τη δεκαετία του 1950", έγραψε ένας οικονομικός αναλυτής της CNBC.
"Οι εμπορικοί πόλεμοι του Donald Trump φέρνουν τη Ρωσία και την Κίνα πιο κοντά (και τους δίνουν μια ευκαιρία) για να αμφισβητήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αφού η αντι-κινεζική στάση του Trump έχει γίνει στην πραγματικότητα μια Αμερικανική στάση, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι προσπάθειες της Ουάσινγκτον να επεκτείνουν τη σινορωσική συνεργασία θα αυξηθούν μόνο, ανεξάρτητα από τις ανατροπές της αμερικανικής εσωτερικής πολιτικής.
https://ria.ru/20190927/1559176199.html
