 |
| © AP Photo/DPA/ Gregor Fischer |
Υποστηρικτές του κόμματος της Εναλλακτικής λύσης για την Γερμανία
Ιρίνα Άλκσνις
Οι κοινοβουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στα δύο Γερμανικά ομοσπονδιακά κράτη (Σαξονία και Βραδεμβούργο) προκάλεσαν μια κάπως παράξενη αντίδραση τόσο στη Γερμανία όσο και στη Δύση ως σύνολο: από τη μια πλευρά, οι νευρικοί κινδυνολόγοι, και από την άλλη, ένας ειλικρινά ελαφρύς στεναγμός και ακόμα και λίγη χαρά.
Καταρχήν, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας ταιριάζουν στη σταθερή τάση των τελευταίων ετών.
Η εναλλακτική λύση για τη Γερμανία έχει βελτιώσει σημαντικά τα αποτελέσματα, καθώς έρχεται στη δεύτερη θέση και στις δύο περιοχές. Στη Σαξονία, σχεδόν τριπλασιάστηκε η θέση της (στις τελευταίες εκλογές έλαβε 9,7 τοις εκατό των ψήφων, ενώ στις σημερινές έλαβε 27%), στο Βραδεμβούργο σχεδόν διπλασιάστηκε (ήταν 12% και έφτασε 23,7 τοις εκατό).
Με τη σειρά τους, τα κυβερνώντα κόμματα συνέχισαν να χάνουν δημοτικότητα. Στη Σαξονία, το CDU σημείωσε 32,1 % (μείον 7,3 %), ενώ στο Βραδεμβούργο το SPD έπεσε στο 26,2 (μείον 5,7).
Η απάντηση στο ερώτημα "τι υπάρχει για να χαίρονται οι αρχές και το υπόλοιπο της πολιτικής εξουσίας;" είναι πολύ απλό: φοβόντουσαν ότι τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα.
Οι δημοσκοπήσεις τις τελευταίες εβδομάδες έδειξαν τις σοβαρές πιθανότητες να νικήσει η "Εναλλακτική". Φυσικά, ακόμη και αν το κόμμα είχε πάρει την πρώτη θέση, δεν θα είχε βοηθήσει στον ελάχιστο βαθμό να σταθεί στην κορυφή της κυβέρνησης των αντιστοίχων ομόσπονδων κρατών. Σε κάθε περίπτωση, το AfD δεν θα είχε λάβει τον αριθμό των ψήφων που ήταν απαραίτητοι για την ανεξάρτητη συγκρότηση των κυβερνήσεων, και τα άλλα κόμματα, ακόμη και πριν από τις εκλογές, απέρριψαν κατηγορηματικά τη δυνατότητα ενός συνασπισμού με τους "ακρο-δεξιούς λαϊκιστές".
Γενικά, δεν απειλούνταν η δεσπόζουσα θέση του κόμματος CDU και του SPD.
Ένα άλλο πράγμα είναι ότι η νίκη του AfD θα αποτελούσε ένα πολύ δυσάρεστο προηγούμενο, θα συμβόλιζε την επιδείνωση της κρίσης ολόκληρου του κομματικού-πολιτικού συστήματος της Γερμανίας και τη μετάβασή του σε ένα νέο επίπεδο. Έτσι, η εναπομένουσα ηγεσία ήταν πραγματικά ένα δώρο για το CDU και το SPD και έφερε στους ηγέτες τους ανείπωτη ανακούφιση, παρόλο που χρειάζεται να σχηματίσουν κυβερνήσεις συνασπισμού.
Όσον αφορά τις ανησυχητικές απόψεις και προβλέψεις για τη συνεχιζόμενη επίθεση των λαϊκιστικών ριζοσπαστών στη δυτική δημοκρατία, εδώ η ιστορία είναι ίσως ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Είναι σαφές ότι η Ρωσία ευθύνεται για όλα, αλλά οι Δυτικοί αναλυτές μιλούν τώρα ενεργά για ένα φαινόμενο που υπερβαίνει κατά πολύ το "χέρι του Κρεμλίνου", Για να είμαι ακριβέστερη, αποκαλύπτει ότι η επιρροή της Μόσχας είναι πολύ πιο βαθιά από ό, τι πίστευαν προηγουμενως.
Μετά τις εκλογές, τα βασικά δυτικά μέσα ενημέρωσης (CNN, New York Times, η Wall Street Journal, Le Monde και ούτω καθεξής) επέστησαν την προσοχή στο χάσμα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας.
Μετά την ενοποίηση της χώρας το 1990, η ανισορροπία μεταξύ της πρώην ΛΔΓ και της Γερμανίας σε διάφορους τομείς ήταν το επίκεντρο της προσοχής των πολιτικών και οικονομικών εμπειρογνωμόνων εδώ και πολύ καιρό.
Φυσικά, τα πιο οδυνηρά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα μέχρι σήμερα είναι φυσικά στην ανατολή, όπου οι περισσότεροι από τους σημαντικούς δείκτες, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων εισοδήματος, ανεργίας και της περιφερειακής ανάπτυξης, είναι πολύ χειρότεροι από την υπόλοιπη Γερμανία. Υπάρχουν επίσης ανεπίσημες διακρίσεις εις βάρος των ανθρώπων από τις πρώην ΛΔΓ. Στη Σαξονία, τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων λένε ότι αισθάνονται "πολίτες δεύτερης κατηγορίας".
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Δύση επικεντρώθηκε συχνότερα στη σταδιακή εξομάλυνση των προβλημάτων. Η Άνγκελα Μέρκελ έχει γίνει το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα του γεγονότος ότι ένας πρώην πολίτης της ΛΔΓ μπορεί να φτάσει σε τόσο μεγάλα ύψη στην ενωμένη Γερμανία και η χώρα έχει γίνει ένα πρότυπο επιτυχούς υπερνίκησης των αντιφάσεων και της ενσωμάτωσης σε ένα ενιαίο σύνολο των προηγουμένως ανόμοιων μερών.
Ωστόσο, οι επιρροές και συνομωσίες δεν βοήθησαν. Θυμήθηκαν και πάλι την διάσπαση , και τώρα από πολιτική άποψη.
Στην Ανατολική Γερμανία, η δημοτικότητα του AFD είναι αισθητά υψηλότερη από ό,τι στα δυτικά της χώρας. Η σημερινή επιτυχία του Κόμματος στα δύο ομοσπονδιακά κράτη που αποτελούσαν μέρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά. Επιπλέον, οι εμπειρογνώμονες σημειώνουν ότι η "εναλλακτική" είναι ακόμη πιο ριζοσπαστική, οι υποστηρικτές της δεν ντρέπονται για τις απόψεις τους και ακόμη και να τους δείξουν ενεργά σε "τοξικές" ομιλίες κατά των μεταναστών (αναφέρονται από ένα άρθρο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης).
Ταυτόχρονα, πολλοί παραδέχονται ότι στα δυτικά της χώρας η μεταναστευτική πολιτική της Μέρκελ έχει δυσαρεστημένους, απλά υπάρχει λιγότερη συζήτηση γι ' αυτήν, και ο παράγοντας της "απρέπειας " του AfD επηρεάζει το επίπεδο υποστήριξης του Κόμματος.
Σε ένα τέτοιο υπόβαθρο, ο πληθυσμός των ανατολικών εδαφών δεν φοβάται και δεν ντρέπεται να εκφράσει ανοικτά τις απόψεις του, και αυτό οδηγεί τους εμπειρογνώμονες σε αδιέξοδο: Τι θα κάνουν με την Κοινότητα, που δεν θέλουν να παίξουν με τους κανόνες της πολιτικής ορθότητας;
Φυσικά, οι Γερμανοί, ακόμα και οι ανατολικοί, δεν είναι Ρώσοι και δεν μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικές συζητήσεις σχετικά με τη δουλεία, την αυταρχική και την ξενοφοβική τους φύση στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Τα πάντα περιορίζονται από την ακριβή δήλωση ότι ο πληθυσμός της πρώην ΛΔΓ διαφέρει πολύ από τους δυτικογερμανικούς συμπολίτες, εκφράζοντας την ανησυχία για τις συνέπειες για το σύνολο του κρατικού-πολιτικού συστήματος της Γερμανίας.
Σχεδόν 30 χρόνια μετά την εκκαθάριση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η κληρονομιά της γίνεται για άλλη μια φορά σημαντικός παράγοντας για τη Γερμανική πολιτική και το κράτος. Ίσως αυτό είναι το Γερμανικό ρητό που μοιάζει με μια "βολή στο παρελθόν από ένα τουφέκι" που έρχεται πίσω με μια βολή από ένα κανόνι.