Ο Trump προσπαθεί να μπει στην Αρκτική λέσχη και, όπως στην περίπτωση της Συνθήκης INF, ενεργεί σύμφωνα με την αρχή "Αν χάσουμε σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, αλλάζουμε τους κανόνες"
Όπως ξέρετε, τις προάλλες ο Donald Trump έκανε μια προσφορά στη Δανία για να πουλήσει τη Γροιλανδία.
Δεν θα συζητήσουμε τη στρατηγική σημασία μιας τέτοιας πιθανής αγοράς-είναι κατανοητό. Η Ουάσιγκτον θέλει να εισαγάγει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Αρκτική λέσχη με αυτόν τον τρόπο.
Δεν έχει σημασία αυτό. Η πώληση των εδαφών είναι αντίθετη με τους ισχύοντες κανονισμούς του ΟΗΕ.
Δηλαδή, o Trump, όπως και στην περίπτωση της Συνθήκης INF, λειτουργεί με βάση την αρχή «αν χάσουμε σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, αλλάζουμε τους κανόνες».
Το ίδιο λέει και για τον ΠΟΕ. Αν οι όροι του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου παύσουν να είναι κερδοφόροι για τις Ηνωμένες Πολιτείες (και είχαν αρχικά συλληφθεί με αυτόν τον τρόπο), τότε o Trump είναι έτοιμος να αποσυρθεί από τον ΠΟΕ.
Κατ 'αρχήν, αυτό ακριβώς μου δίδαξε ο Georgy Georgievich Pocheptsov - να αφήσω αυτά τα συμβούλια όπου δεν έχω καμία πιθανότητα και να παίξω σε αυτά τα συμβούλια όπου μπορώ να κερδίσω.
Κάτι παρόμοιο ήταν στην τηλεοπτική σειρά "Δίδυμες κορυφές". Όταν ο πράκτορας του FBI, Ντέιβ Κούπερ έπαιζε σκάκι με έναν μανιακό, όπου κάθε χαμένο πιόνι οδηγούσε στο θάνατο ενός άντρα. Και όταν ο πράκτορας άρχισε να φέρνει το παιχνίδι σε ισοπαλία με τρόπο που να επιτρέπει την αποφυγή ανταλλαγών, ο μανιακός άρχισε να μην παίζει με ενδιαφέρον (γι ' αυτόν οι φόνοι ήταν πιο σημαντικοί από το σκάκι)-και άρχισε να λειτουργεί "έξω από τη σκακιέρα".
Ο Trump συμπεριφέρεται με μια παρόμοια "λογική του μανιακού". Νομίζει ότι μπορεί να το αντέξει οικονομικά. Νομίζει ότι μπορεί να το αντέξει .
Οι Αμερικανοί έχουν ακόμη έναν ειδικό όρο για τέτοιες περιπτώσεις: "νέο κανονικό", "νέα φυσιολογικότητα". Προσαρμογή σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο και υιοθέτηση νέων κανόνων του παιχνιδιού.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις επιλογές για να απαντήσετε στις ενέργειες του Trump.
1. Ο Trump μπορεί να αφεθεί να ενεργήσει απρόσκοπτα με αυτή τη νέα λογική.
2. Μπορείτε να είστε αγανακτισμένοι και να παραπονεθείτε στον ΟΗΕ (αλλά αμφιβάλλω ακράδαντα ότι αυτό θα λειτουργήσει).
3. Μπορείτε να πείτε, "Τι, θα μπορούσαμε να κάνουμε;" και να επιδείξουμε προθυμία να παίξουμε με αυτούς τους νέους κανόνες.
3.1. Αν ο εχθρός διαπιστώσει ότι η μετάβαση στους νέους κανόνες μπορεί να είναι πιο κερδοφόρα για εμάς από ό, τι για αυτόν, μπορεί να αλλάξει τη γνώμη του για να τους αλλάξει.
3.2. Εάν οι νέοι κανόνες έρθουν σε ισχύ, θα πρέπει να αποσπάσουμε ό,τι είναι δυνατόν από αυτήν την κατάσταση.
Στο παρελθόν, η υπερβολικά παθητική θέση της Ρωσίας στην αλλαγή των κανόνων των διεθνών σχέσεων μας έφερε επανειλημμένα μεγάλες γεωπολιτικές (και όχι μόνο) απώλειες.
Για παράδειγμα, αυτό συνέβη όταν παραβιάστηκαν οι συμφωνίες του Ελσίνκι σχετικά με το απαραβίαστο των κρατικών συνόρων στην Ευρώπη. Η ενοποίηση της Γερμανίας οδήγησε στην απώλεια επιρροής στη ΛΔΓ. Η διχοτόμηση της Τσεχοσλοβακίας, η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας της ΕΣΣΔ-όλα αυτά ήταν άμεσες παραβιάσεις των συμφωνιών του Ελσίνκι, με άμεσο χτύπημα στα συμφέροντά μας.
Το να κλαίμε πάνω από τη χυμένο γάλα είναι άχρηστο, αλλά από τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να μαθαίνεις μαθήματα, έτσι ώστε να μην τα επαναλαμβάνεις.
Γενικά, το άνοιγμα της "αγοράς εδαφών" ανοίγει ένα ευρύ παράθυρο ευκαιριών για τη Ρωσία.
Πρώτον, μπορούμε να θυμηθούμε αμέσως ότι τόσο το Κίεβο, η Βαλτική και η Φινλανδία αγοράστηκαν νόμιμα από τους προγόνους μας. Και να εγείρουμε το θέμα "ή να πληρώσουμε αποζημίωση, συμπεριλαμβανομένου του ενοικίου και των τόκων, ή να επιστρέψουν τη νομική μας περιουσία πίσω, (καθώς στους Αγγλοσάξονες αρέσει να γράφουν στους κειμενογράφους τους τα πνευματικά τους δικαιώματα στους σεβαστούς τους ιδιοκτήτες), στους σεβαστούς ιδιοκτήτες τους
Δεύτερον, μπορούμε επίσης να προωθήσουμε ορισμένες προτάσεις σε διαφορετικές χώρες. Από τις Η.Π.Α. μπορούμε να αγοράσουμε την Αλάσκα και την Καλιφόρνια (οι Segal και Lundgren είναι ήδη δικοί μας, και τον Σβαρτσενέγκερ θα τον κάνουμε Ρώσο). Οι Ιάπωνες έχουν μερικά νησιά. Λένε ότι το Χοκάιντο είναι όμορφο την άνοιξη.
Πώς τραγουδούσε εκεί ο Rasteryaev ; "Μην στραβώνεις αδερφέ. Δώσε τα νησί γρήγορα. "
Λοιπόν, για ολόκληρη την φτωχή Γεωργία και την Ουκρανία μπορούμε να προσφέρουμε κάποια χρήματα. Όπως και στη διάσημη παρωδία του Stirlitz"κανείς δεν μιλά για δώρο. Τι θέλετε, για παράδειγμα, για το Χάρκοβο; Και για την Οδησσό; "
Παρόλα αυτά, σχεδόν κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του "Ουκρανό " και οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να ζήσουν στη Ρωσία. Και αν κάποιος δεν θέλει να ζήσει στη Ρωσία-εμείς δεν τον αιχμαλωτίζουμε , καλή απαλλαγή μπορεί να πάει στον Καναδά.
Επιπλέον, θα μπορούσαμε να παζαρέψουμε με τη Δανία και για τη Γροιλανδία που λαχταράει ο Trump. Γίνετε μέλη σε μια τίμια δημοπρασία και μιλάτε με τον Αμπντούλ, "θα πληρώσουμε με χρυσό".
Και οι Αμερικανοί δεν θα επιτρέπεται να μπαίνουν στην Αρκτική, και θα βάλουμε τους πυραύλους μικρής και μεσαίας εμβέλειας στο νησί, και τώρα δεν δεσμευόμαστε από καμία συνθήκη σε αυτό το θέμα.
Και όλα αυτά μπορούν να υλοποιηθούν σύμφωνα με τις αρχές του τζούντο, όταν η ενέργεια και οι πράξεις του εχθρού χρησιμοποιούνται εναντίον μας. Η στιγμή που ήταν δυνατόν να είναι παθητική έχει περάσει. Προσπαθεί να οργανώσει έναν αθέμιτο πόλεμο ο οποίος εξουδετερώνεται μόνο με πλευρικές αντεπιθέσεις.
