 |
| © AFP 2019
/ Sven Nackstrand |
Γιορτάζοντας την Εθνική Ημέρα
της Σουηδίας. 6 Ιουνίου 2005
Η εκλογή του Trump, η δηλητηρίαση του Skripal, η κλιματική αλλαγή, η μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη, η πολυπολιτισμικότητα , η κρίση του φιλελευθερισμού, η δολοφονία ενός υψηλόβαθμου παιδεραστή πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που έπληξε τον Trump και τους Clintons και ακόμη και η εξάπλωση της παιδοφιλίας μεταξύ της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της Αμερικής-όλα αυτά έχουν βρεθεί ή επιδιώκονται ενεργά από τη Ρωσική πολιτική και πολιτιστική επιρροή, από τα βίντεο του RT και καταλήγοντας στα έργα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.
Οι
New York Times, το πιο σημαντικό και αξιοσέβαστο
Αμερικανικό μέσα ενημέρωσης, ανοίγει
νέους ορίζοντες για τη ρωσόφοβια και
αναφέρει ότι στη Σουηδία βρέθηκε μια
ολόκληρη «μηχανή» που φέρει την ευθύνη
για την κατάρρευση της «προοδευτικής
ουτοπίας» αυτής της χώρας, όπου οι
ακροδεξιοί πολιτικοί κερδίζουν ψήφους
και δημοτικότητα.
Οι
New York Times απεικονίζουν μπροστά στον
αναγνώστη μια εικόνα παντοδύναμης
«μηχανής» αντάξιας ενός καλού θρίλερ:
«Για να καταλάβουμε
τα όσα συμβαίνουν στη Σουηδία σημαίνει
να αποκαλύψουμε τη δουλειά μιας διεθνούς
μηχανής παραπληροφόρησης που
δραστηριοποιείται στην καλλιέργεια,
την πρόκληση και την ενίσχυση των δεξιών
και των πολιτικών δυνάμεων κατά των
μεταναστών.
Στην
πραγματικότητα, αυτό το μηχάνημα, το
πιο ριζωμένο στη Ρωσία από τον Βλαντιμίρ
Πούτιν και τους ακροδεξιούς Αμερικανούς,
υπογραμμίζει τη θεμελιώδη ειρωνεία της
τρέχουσας πολιτικής στιγμής: (ειρωνικά,
είναι) η παγκοσμιοποίηση του εθνικισμού.
Ο κύριος σκοπός αυτών των χειρισμών από
το εξωτερικό και το κύριο εργαλείο για
την επιτυχία των Σουηδών εθνικιστών
είναι η όλο και πιο δημοφιλής και έντονα
αντι-μεταναστευτική ψηφιακή
προπαγάνδα
Η ουσία των κατηγοριών είναι ότι, λόγω των δράσεων της Ρωσίας, η Σουηδία έπαψε να είναι μια "προοδευτική ουτοπία" (μεταφρασμένη από τα δημοσιογραφικά Αγγλικά μέχρι τα Ρωσικά ως "σοσιαλιστικός παράδεισος"), δηλαδή μια χώρα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα δολοφονικό επιχείρημα σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, μεταξύ άλλων και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας ότι οι υψηλοί φόροι και ένα γιγαντιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι τα κλειδιά για μια ευτυχισμένη ζωή. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι είναι αγανακτισμένοι και επιδεικνύουν βαθιά απογοήτευση για τη συμπεριφορά των Σουηδών, οι οποίοι (δήθεν υπό την επήρεια της Ρωσικής προπαγάνδας) πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι τα ανοικτά σύνορα είναι άσχημα, και οι εθνικιστές στο Κοινοβούλιο-είναι καλοί.
Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης γράφουν: «αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το πόσοι άνθρωποι στη Σουηδία- την προοδευτική, ισότιμη και ευπρόσδεκτη Σουηδία-φαίνεται να αρχίζουν να συμφωνούν με την άποψη των εθνικιστών ότι η μετανάστευση έχει οδηγήσει στην εγκληματικότητα , στο χάος και στην φθορά του αγαπημένου τους δικτύου της κοινωνικής ασφάλειας, για να μην αναφέρουμε την εξαφάνιση του εθνικού πολιτισμού και των παραδόσεων.»
Η ουσία των κατηγοριών είναι ότι, λόγω των δράσεων της Ρωσίας, η Σουηδία έπαψε να είναι μια "προοδευτική ουτοπία" (μεταφρασμένη από τα δημοσιογραφικά Αγγλικά μέχρι τα Ρωσικά ως "σοσιαλιστικός παράδεισος"), δηλαδή μια χώρα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα δολοφονικό επιχείρημα σε οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, μεταξύ άλλων και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας ότι οι υψηλοί φόροι και ένα γιγαντιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι τα κλειδιά για μια ευτυχισμένη ζωή. Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι είναι αγανακτισμένοι και επιδεικνύουν βαθιά απογοήτευση για τη συμπεριφορά των Σουηδών, οι οποίοι (δήθεν υπό την επήρεια της Ρωσικής προπαγάνδας) πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι τα ανοικτά σύνορα είναι άσχημα, και οι εθνικιστές στο Κοινοβούλιο-είναι καλοί.
Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης γράφουν: «αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το πόσοι άνθρωποι στη Σουηδία- την προοδευτική, ισότιμη και ευπρόσδεκτη Σουηδία-φαίνεται να αρχίζουν να συμφωνούν με την άποψη των εθνικιστών ότι η μετανάστευση έχει οδηγήσει στην εγκληματικότητα , στο χάος και στην φθορά του αγαπημένου τους δικτύου της κοινωνικής ασφάλειας, για να μην αναφέρουμε την εξαφάνιση του εθνικού πολιτισμού και των παραδόσεων.»
Ως
απόδειξη της ενοχής της Ρωσίας στην
βεβήλωση αυτού του Σοσιαλιστικού
παραδείσου, δίνεται ο ακόλουθος κατάλογος
των «γεγονότων»: ένας από τους Σουηδούς
«αντι-μεταναστευτικούς» δημοσιογράφους
δεν έλαβε διαπίστευση στο Κοινοβούλιο
λόγω επαφών με τις ρωσικές υπηρεσίες
ασφαλείας. Ένας από τους γνωστούς
Σουηδούς ακροδεξιούς ακτιβιστές έχει
μετρητά
σε ρούβλια,
έχει ταξιδέψει στη Ρωσία και αυτός (τι
τρομερό!)
έχει
μια ερωτική σχέση με μια Ρωσίδα.
Και, φυσικά, το πιο σημαντικό είναι ότι
τα διαφημιστικά banners από ένα Γερμανικό
δίκτυο καταστημάτων αξεσουάρ αυτοκινήτων, στους ιδιοκτήτες των οποίων περιλαμβάνονται Ρώσοι και Ουκρανοί, βρέθηκαν σε
εξαιρετικά δεξιές πολιτικές ιστοσελίδες.
Ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της
Ρωσικής
παρέμβασης είναι το γεγονός ότι μια
Σουηδική
πολιτική δημοσίευση ανταλλάσσει υλικό
με τη Ρωσική ιστοσελίδα Sputnik και ένας
πολιτικός ακτιβιστής γράφει υλικό για
την RT.
Ως
μπόνους, στους αναγνώστες προσφέρεται
μια εμπρηστική ιστορία σχετικά με το
πώς οι Ρώσοι δημοσιογράφοι προκάλεσαν
τους Σουηδούς μετανάστες στο χουλιγκανισμό,
προκειμένου να αποκτήσουν μια καλή
εικόνα. Αυτά τα ευρήματα από τη
δημοσιογραφική έρευνα της New York Times
επιτρέπουν στο αξιόλογο δημοσίευμα να
ισχυριστεί ότι «το χέρι της Ρωσίας είναι
εν πολλοίς κρυμμένο, αλλά υπάρχουν πολλά
δακτυλικά αποτυπώματα».
Μπορείτε μόνο να ζηλεύετε την εύκολη ζωή των δημοσιογράφων των New York Times, οι οποίοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά να εκτυπώσουν ένα τέτοιο δημοσίευμα. Είναι εύκολο να παρατηρήσετε ότι αν βγάλετε το "ρωσικό ζήτημα" έξω από την υπόθεση και θέσετε ενώπιον κάποιου που ασχολείται με δημόσιες σχέσεις ή έναν ειδικό πολιτικό τεχνολόγο ένα έργο με τη μορφή ότι "έχετε αρκετές κλειστές ομάδες στο Facebook, τρεις ιστοσελίδες, δύο δημοσιογράφους, ένα κατάστημα αξεσουάρ Auto και θα πρέπει να εξασφαλίσετε το 18% αυτού του Κόμματος στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές ", ο ειδικός θα γυρίσει το δάκτυλό του στον ναό.
Οι δημοσιογράφοι των ΗΠΑ αναγκάζονται να αναζητούν μυθικές εξηγήσεις για φαινόμενα για τα οποία υπάρχουν αρκετά λογικοί και προφανείς λόγοι, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να εκφραστούν για πολιτικούς λόγους. Για παράδειγμα, το επαινετικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Σουηδίας λειτουργεί κάτω από δύο αυστηρές προϋποθέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη φορολογική πολιτική. Η συνθήκη 1: η εμπιστοσύνη στην κοινωνία. Το κοινό πρέπει να είναι 100% σίγουρο ότι τα οφέλη και άλλες κοινωνικές παροχές εισπράττονται από εκείνους που είναι πολύ πρόθυμοι αλλά προσωρινά ανίκανοι να εργαστούν ή θα φέρουν το πλήρες βάρος των απαραίτητων εξόδων. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα πολύ υψηλό ποσοστό ατόμων στην κοινωνία που εργάζονται σε θέσεις υψηλής τεχνολογίας και σε άλλες υψηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας - μόνο τότε η οικονομία στο σύνολό της μπορεί να αντέξει την τεράστια φορολογική επιβάρυνση.
Οι μετανάστες παραβιάζουν και τις δύο συνθήκες, ουσιαστικά δεν θέλουν και δεν μπορούν να ενσωματωθούν και ταυτόχρονα να λάβουν πλήρη κοινωνική στήριξη. Παραδόξως, αυτό σπάει τη συνήθη οικονομική τάξη, και μια κοινωνία που είναι συνηθισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, ένα υψηλό επίπεδο κουλτούρας και η σκανδιναβική εκδοχή της «προτεσταντικής ηθικής εργασίας » απλά δεν έχει κανένα μέσο προστασίας. Ένα μέρος της κοινωνίας πιστεύει ότι οι ίδιοι οι Σουηδοί ευθύνονται (δηλαδή αν οι μετανάστες έχουν βιάσει κάποιον, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε ένα εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον). Ωστόσο, ορισμένοι είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τα προφανή μέτρα με τη μορφή αυστηρότερης μετανάστευσης και κοινωνικής πολιτικής.
Οι δημοσιογραφικές προκλήσεις που φέρεται να έλαβαν χώρα για να απεικονίσουν τους Σουηδούς μετανάστες με αρνητικό φως είναι άσκοπες. Ειδικά δεδομένου ότι ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να παρακολουθεί περιοδικά τους μετανάστες να καίνε δεκάδες αυτοκίνητα σε υποβαθμισμένες περιοχές των Σουηδικών πόλεων.
Όταν οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι γράφουν ότι όλα αυτά είναι επινοήσεις της "μηχανής του Πούτιν", οι απλοί Σουηδοί έχουν μια μάλλον φτωχή επιλογή: να πιστέψουν τα μάτια τους (και να ψηφίσουν τους εθνικιστές) ή να πιστέψουν τα μέσα ενημέρωσης απλά για να μην αισθάνονται ρατσιστές, ξενόφοβοι και πράκτορες της KGB. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι αποτέλεσμα του Κόμματος που τάσσεται υπέρ του περιορισμού της μετανάστευσης που προκαλεί έκπληξη, αλλά το γεγονός ότι έλαβε μόνο το 18% των ψήφων: το δυτικό σύστημα καταστολής της διαφωνίας και η αποτελεσματικότητά του εγείρουν κάποιο θαυμασμό.
Ωστόσο,
υπάρχουν και καλά νέα. Ολόκληρη η μηχανή
δυτικής προπαγάνδας προσπαθεί να πείσει
τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τους
Σουηδούς και όλους όσους έχουν κουραστεί
από πολιτική ορθότητα και τα
απόλυτα επίσημα ψέματα ότι η μόνη χώρα
που τους συμπαθεί που
δεν τους θεωρεί ρατσιστές και είναι
έτοιμη να τους πει την αλήθεια είναι η
Ρωσία.
Δεν θα μπορούσαμε να αγοράσουμε μια τέτοια τεράστια διαφημιστική εκστρατεία με στόχο τη βελτίωση της εικόνας της χώρας μας ανάμεσα στα πιο πολιτικά ενεργά τμήματα του πληθυσμού των δυτικών χωρών για οποιαδήποτε χρήματα. Επίσης, η θέση των αντιπάλων μας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δείχνει ότι οι ενέργειες της Ρωσίας δεν έχουν αντίκτυπο στον ενθουσιασμό με τον οποίο ρίχνουν την λάσπη στην Ρωσία: δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε καθόλου για το πόσο μαύρη είναι η εικόνα της χώρας μας αυτή δηλαδή που ζωγραφίζουν μπροστά στους αναγνώστες τους. Επιπλέον, δεν πρέπει να ανησυχούμε για την εικόνα μιας παντοδύναμης αυτοκρατορίας πληροφοριών. Μια τέτοια εικόνα πρέπει να την απολαμβάνουν ανοιχτά.
