 |
| © Άλεξ Μπράντον |
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ
Donald Trump. Φωτογραφία αρχείου
Ιβάν Ντανίλοφ
Οι συντάκτες τoυ πιο ισχυρού Αμερικανικού ΜΜΕ, των New York Times, αποφάσισαν να απευθυνθούν στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών με μια ανοικτή πρόταση επιστολής.
Οι συντάκτες τoυ πιο ισχυρού Αμερικανικού ΜΜΕ, των New York Times, αποφάσισαν να απευθυνθούν στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών με μια ανοικτή πρόταση επιστολής.
Σε ένα δημοσίευμα που δημοσιεύθηκε κάτω από την επικεφαλίδα-ερώτηση που μπορεί να μεταφραστεί σε μεγάλο βαθμό ως "Ποια θα έπρεπε να είναι η νικηφόρα στρατηγική της Αμερικής εάν η Ρωσία παίζει την κινεζική κάρτα;" τα κορυφαία μυαλά της έγκυρης έκδοσης εκφράζουν τις απόψεις τους για τους κινδύνους της επαναπροσέγγισης της Μόσχας και του Πεκίνου και απαιτούν από τον Αμερικανό ηγέτη να «διαχωρίσει » αμέσως την Ρωσία από την Κίνα προκειμένου να αποτρέψει την υλοποίηση αυτών των Ρωσοκινεζικών κινδύνων που αποτελούν παγκόσμια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η συμπεριφορά των New York Times απέναντι στον Donald Trump είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο, δεδομένου ότι το συντακτικό προσωπικό του κυριότερου Αμερικανικού μέσου μαζικής ενημέρωσης είναι οι ορκωτοί εχθροί του Αμερικανού προέδρου, ορισμένοι από τους οποίους θα καλωσόριζαν την εκδίκασή του και ορισμένοι από τους οποίους θα προτιμούσαν να δουν τον ίδιο στη φυλακή και ο ίδιος ο Donald Trump απαντά πλήρως στους ιδιοκτήτες και τους διαχειριστές των The New York Times. Υπάρχει μόνο μία λογική εξήγηση: η προσέγγιση της Κίνας και της Ρωσίας εκφοβίζει και ανατρέφει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την εξειδικευμένη ελίτ του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι έτοιμοι οι ηγετικοί εκπρόσωποί τους, οι "ηγέτες και οι κήρυκες" του δημοκρατικού πολιτικού λόγου στις ΗΠΑ να καταπιούν την υπερηφάνεια και να γίνουν ικέτες μπροστά από τον πιο μισητό Αμερικανό πολιτικό για αυτούς .
Το κείμενο των New York Times εντοπίζει εύκολα το συγκεκριμένο γεγονός που προκάλεσε αυτόν τον πανικό: "Μία από τις εντυπωσιακές προειδοποιήσεις στην πρόσφατη αναλυτική έκθεση του Πενταγώνου σχετικά με την αυξανόμενη στρατηγική απειλή της Ρωσίας είναι ότι ο πρόεδρος της, Βλαντιμίρ Πούτιν, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την τεχνική αντιστροφής του Nixon και να παίξει τη δική του εκδοχή της «κινεζικής κάρτας» εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι μια αναφορά στη στρατηγική του πρώην προέδρου, ο οποίος δηλητηρίασε τις σχέσεις και των δυο αντιπάλων του.
Σε
γενικές γραμμές, ο Πρόεδρος Trump έλαβε
ένα μήνυμα: "Κύριε Πρόεδρε, μας μισείτε,
αλλά τουλάχιστον ακούστε τους αναλυτές
του Πενταγώνου. Οι New York Times συμφωνούν
πλήρως με το συμπέρασμα ενός από τους
συντάκτες του αναλυτικού σημειώματος
του Πενταγώνου, John Arquilla, ο οποίος πιστεύει
ότι «το παγκόσμιο σύστημα και η Αμερικανική
επιρροή σε αυτό θα αντιστραφούν εντελώς,
αν η Μόσχα και το Πεκίνο έλθουν ακόμα
πιο κοντά».
Το πιο διασκεδαστικό στοιχείο της αναφοράς- επιστολής της εφημερίδας The New York Times στον Trump είναι ένα κομμάτι στο οποίο οι συγγραφείς προσπαθούν να βρουν μια κατάλληλη δικαιολογία και την απάντηση στο ερώτημα που υπήρχε στο παρελθόν και γιατί η προσέγγιση της Ρωσίας και της Κίνας καθώς η ανάγκη να δημιουργηθούν με κάποιο τρόπο σχέσεις με τη Ρωσία, τους ενθουσίασαν μόνο τώρα και όχι το 2014 ή το 2016. Αποδεικνύεται ότι τα λαμπρά μυαλά της πνευματικής ελίτ του Δημοκρατικού κόμματος ήταν πεπεισμένα ειλικρινά ότι οποιαδήποτε προσέγγιση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας ήταν απλώς ένας προσωρινός " γάμος ευκαιρίας "και ότι η Ρωσία και η Κίνα ήταν πραγματικά φυσικοί εχθροί. Σπάνια, πολύ σπάνια οι Αμερικανοί «διαχειριστές πολιτικού λόγου» παραδέχονται δημοσίως ότι έχουν κάνει λάθος και ότι η κατανόησή τους για την πραγματικότητα υστερεί από αυτήν την πραγματικότητα κατά τριάντα χρόνια. Θα ήταν αστείο αν σε μερικά μελλοντικά απομνημονεύματα κάποιος από τους The New York Times θα παραδεχτεί ότι το 2018 θεωρούν τη Ρωσία ως ένα είδος εξασθενημένης ΕΣΣΔ με περιορισμένη οικονομία, ουρές για κρέας και σκουριασμένους πυραύλους.
Δυστυχώς, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι (εκτός από την εξακρίβωση του προφανούς γεγονότος ότι η ρωσική-κινεζική προσέγγιση - απειλεί την Αμερικανική ηγεμονία και την ευκαιρία να ασχοληθούν με την αυθαίρετη συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο, και οι επικεφαλής των The New York Times έχουν εντοπίσει αυτό που επιβεβαιώνουν οι Αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές) αλλά οτιδήποτε λογικό στην επιστολή προς τον Trump δεν είναι παρών.
Ίσως
ο λόγος έγκειται στο φόβο των δικών τους
αναγνωστών και ένα περιουσιακό στοιχείου
του κόμματος με το οποίο οι συντάκτες
της ίδιας δημοσίευσης για αρκετά χρόνια
έκαναν θεωρίες συνωμοσίας για τις
ρωσικές παρεμβολές στις Αμερικανικές
εκλογές, και πριν από αυτά τα θέματα ότι
η Ρωσική οικονομία έχει διαμελιστεί
από τις κυρώσεις του Μπαράκ Ομπάμα. Όλα
αυτά προκειμένου να εμποδίσουν τους
αναγνώστες και το κόμμα του Δημοκρατικού
Κόμματος να σπάσουν το μοτίβο μέσω του
οποίου εξετάζουν την πραγματικότητα,
στο κείμενο σχετικά με την ανάγκη να
αποτραπεί η Ρωσική-κινεζική προσέγγιση,
υπάρχουν τελετουργικά ένθετα με τη
διατριβή ότι η Ρωσία εξακολουθεί να
παρεμβαίνει στις Αμερικανικές εκλογές
(και αυτή η παρεμβολή θα πρέπει να έχει
συνέπειες) και ότι "η Κίνα είναι μια
αυξανόμενη δύναμη και κυρίαρχος εταίρος
· Η Ρωσία μειώνεται. Η Κίνα έχει τη
δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο
· Η Ρωσία δεν είναι καν στις δέκα πρώτες.
"
Ο σχιζοφρενής τρόπος αυτής της προσέγγισης μπορεί εύκολα να αποκαλυφθεί από το ερώτημα: αν η Ρωσία είναι αδύναμη, μαραμένη, με μικροσκοπική οικονομία και ούτω καθεξής, γιατί η δημιουργία μιας Συμμαχίας κατά μήκος των γραμμών της Μόσχας-Πεκίνου οδηγεί την ελίτ της Ουάσιγκτον, από το Πεντάγωνο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, όπως ο τρόμος; Γιατί τότε να ζητάτε από τον Trump να σταματήσει αυτή την προσέγγιση; Θα μπορούσε επίσης κανείς να παρατηρήσει (παραδοσιακή για το δημοκρατικό κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών) ανικανότητα να εργαστεί με οικονομική υφή: Εάν μετρήσετε την οικονομία όχι από το ονομαστικό ΑΕγχΠ, αλλά από το ΑΕγχΠ λαμβάνοντας υπόψη την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (δηλαδή, να λάβει ένα μέτρο πιο κοντά στην πραγματικότητα η Κίνα είναι η πρώτη (αντί για δεύτερη) οικονομία του κόσμου, σύμφωνα με το ΔΝΤ για 2018, και η Ρωσία, σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι η έκτη οικονομία του κόσμου, ελαφρώς μικρότερη από τη Γερμανία, αλλά μεγαλύτερη από τη Γαλλία, τη Βρετανία ή την Ιταλία.
Ο σχιζοφρενής τρόπος αυτής της προσέγγισης μπορεί εύκολα να αποκαλυφθεί από το ερώτημα: αν η Ρωσία είναι αδύναμη, μαραμένη, με μικροσκοπική οικονομία και ούτω καθεξής, γιατί η δημιουργία μιας Συμμαχίας κατά μήκος των γραμμών της Μόσχας-Πεκίνου οδηγεί την ελίτ της Ουάσιγκτον, από το Πεντάγωνο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, όπως ο τρόμος; Γιατί τότε να ζητάτε από τον Trump να σταματήσει αυτή την προσέγγιση; Θα μπορούσε επίσης κανείς να παρατηρήσει (παραδοσιακή για το δημοκρατικό κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών) ανικανότητα να εργαστεί με οικονομική υφή: Εάν μετρήσετε την οικονομία όχι από το ονομαστικό ΑΕγχΠ, αλλά από το ΑΕγχΠ λαμβάνοντας υπόψη την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (δηλαδή, να λάβει ένα μέτρο πιο κοντά στην πραγματικότητα η Κίνα είναι η πρώτη (αντί για δεύτερη) οικονομία του κόσμου, σύμφωνα με το ΔΝΤ για 2018, και η Ρωσία, σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι η έκτη οικονομία του κόσμου, ελαφρώς μικρότερη από τη Γερμανία, αλλά μεγαλύτερη από τη Γαλλία, τη Βρετανία ή την Ιταλία.
Δυστυχώς, αυτές οι προτάσεις, οι οποίες σύμφωνα με το συντακτικό Συμβούλιο των κορυφαίων αμερικανικών μέσων ενημέρωσης θα πρέπει να εφαρμοστούν από τον Trump για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο της Ρωσικής-Kινεζικής προσέγγισης, μπορεί να προκαλέσει μόνο δυνατά γέλια. Και, ίσως, λυπάμαι που ένα μέρος της Aμερικανικής ελίτ συνεχίζει να ζει σε κάποια παράλληλη ή ακόμη και κάθετη πραγματικότητα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος προσφέρεται: «έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θα μπορούσαν να επεκτείνουν τη συνεργασία τους στο διάστημα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη εξάρτηση από Ρώσους πυραύλους για να πετάξουν στον διεθνή διαστημικό σταθμό. Θα μπορούσαν επίσης να συνεχίσουν να συνεργάζονται στενά στην Αρκτική ως μέλη του Αρκτικού Συμβουλίου, το οποίο έχει συνάψει νομικά δεσμευτικές συμφωνίες που ρυθμίζουν τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και την αντιμετώπιση των πετρελαιοκηλίδων. Και θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν τη συνεργασία για τον έλεγχο των όπλων, ιδίως επεκτείνοντας τη Συνθήκη για τη μείωση και τον περιορισμό των στρατηγικών επιθετικών όπλων. "
Είναι
απαραίτητο να έχουμε κάποιες πολύ
περίεργες ιδέες για τη γεωπολιτική και
τη διπλωματία να πιστεύουμε ότι η πρόταση
για ομαλοποίηση των ΗΠΑ-Ρωσικών σχέσεων,
η οποία δεν περιλαμβάνει την άρση
κυρώσεων, επενδύσεων, απόσυρση των ΗΠΑ
από την Ουκρανία, την απόρριψη κυρώσεων
κατά της "Nord Stream 2 "και άλλα μέτρα
που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση
πιεστικών διμερών ζητημάτων, μπορούν
να ληφθούν σοβαρά υπόψη.
Η "νικήτρια κίνηση" στο κόμμα με τη Ρωσία και την Κίνα, η οποία προσφέρεται από το εκδοτικό Συμβούλιο των New York Times, φαίνεται γελοία, ηλίθια και ανεπαρκής για την πραγματικότητα στην οποία ο κόσμος είναι στο 2019.
Δεν είναι όμως σημαντικές οι συγκεκριμένες προτάσεις του δημοκρατικού τμήματος της αμερικανικής ελίτ.
Αυτό
που είναι σημαντικό είναι ότι στα πλαίσια
της Αμερικανικής ελίτ χάνεται σταδιακά
η συναίνεση: θα πρέπει να γίνει
διαπραγμάτευση με τη Ρωσία ως ελεύθερη
χώρα. Ο ιδεολόγος της εξωτερικής
πολιτικής, ο πολιτικός επιστήμονας και
τραπεζίτης Stephen Bannon, έκανε πρόσφατα μια
σκανδαλώδη δήλωση ότι η ενωμένη Δύση
χρειάζεται τη Ρωσία. Η διαδικασία
αναγνώρισης της λανθασμένης πολιτικής
που ακολουθείται προς τη Ρωσία βρίσκεται
ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Το τέλος και σχεδόν
αναπόφευκτο σημείο αυτής της διαδικασίας
είναι μια πραγματική προσπάθεια επίτευξης
συμφωνίας.
Αν
και δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι μέχρι
να ωριμάσει η Ουάσινγκτον για πραγματικές
διαπραγματεύσεις, η ικανότητά της να
προσφέρει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον
θα είναι πιθανότατα αμφισβητήσιμη.
