Η
σημαντικότερη από τις ελάχιστα
παρατηρημένες ειδήσεις στο πλαίσιο του
Brexit και η έντονη δημοσιονομική σύγκρουση
μεταξύ της Ιταλίας και της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής είναι η είδηση ότι η Ιταλία
αποφάσισε ουσιαστικά να στηρίξει το
Γαλλικό σχέδιο για την προώθηση του
ευρώ ως πραγματική εναλλακτική λύση
έναντι του δολαρίου.
Εάν η θέση της
Ιταλικής χρηματοοικονομικής ρυθμιστικής
αρχής υποστηρίζεται ανοικτά σε κυβερνητικό
επίπεδο, θα είναι δυνατό να αναφερθεί
ότι η Angela Merkel (ο κύριος αντίπαλος της
Γαλλικής στρατηγικής για τη νομισματική
μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
αντιμετωπίζει ένα δύσκολο πρόβλημα υπό
τη μορφή ενός πολύ μεγάλου συνασπισμού
χωρών που θα απαιτήσει την εφαρμογή
αυτής της τολμηρής Γαλλικής ιδέας.
Η
ουσία της κατάστασης: πριν από μία
εβδομάδα, ο επικεφαλής της Τράπεζας της
Γαλλίας, Φρανσουά Βιλλερόν ντε Γκάλο,
δήλωσε ότι είναι απαραίτητο να μετατρέψει
το Ευρώ σε πραγματικό ανταγωνιστή του
δολαρίου, διότι μόνο έτσι μπορεί ο Γάλλος
αξιωματούχος να χαρακτηρίσει τον όρο
«οικονομική κυριαρχία». Ο επικεφαλής
της Γαλλικής οικονομικής ρυθμιστικής
αρχής με απόλυτη ειλικρίνεια περιέγραψε
δύο βασικές προϋποθέσεις για την επίτευξη
αυτού του στόχου: τη δημιουργία ενός
Ευρωπαϊκού "ασφαλούς περιουσιακού
στοιχείου" και τη δημιουργία μιας
πραγματικά συνολικής "συγκέντρωσης
κεφαλαιαγορών" σε επίπεδο όλων των
ευρωπαϊκών χωρών, δηλαδή την επίτευξη
περίπου του ίδιου επιπέδου χρηματοοικονομικής
ολοκλήρωσης, που δείχνουν τα κράτη εντός
των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε γενικές γραμμές, το σχέδιο που περιέγραψε ο Φρανσουά Βιλλερόν ντε Γκαλό είναι το ίδιο σχέδιο με το οποίο (σε μια ελαφρώς πιο λεπτομερή μορφή, και σε ένα άλλο ιδεολογικό "πακέτο") ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Macron πήγε σε μια περιοδεία στην Ευρώπη και το οποίο προσπάθησε επίσης να "πουλήσει" στην Άντζελα Μέρκελ για να σώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση από μια συστημική κρίση. Η Άντζελα Μέρκελ, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής ελίτ, αντιτίθεται σθεναρά-και το εμπόδιο είναι μόνο η δημιουργία του πολύ "ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου"-το οποίο συνεπάγεται ένα είδος πανευρωπαϊκής κυβερνητικής ομολογίας που μπορεί να να ανταγωνιστεί στην ελκυστικότητα με τους Αμερικάνικους "τραζέρ" και έτσι να προσελκύσει στη ζώνη του ευρώ τις ίδιες χρηματοοικονομικές ροές που τώρα στηρίζουν την οικονομία των ΗΠΑ και την ικανότητα του Λευκού Οίκου να "ζει σε χρέη". Το Βερολίνο δικαίως φοβάται ότι οι εγγυητές αυτών των πανευρωπαϊκών ομολόγων θα είναι η Γερμανία, και οι πριμοδοτήσεις από την απελευθέρωσή τους (με τη μορφή δυνατότητας να επιδιορθώνουν τις τρύπες του προϋπολογισμού) θα παίρνουν οι ευρωπαϊκές χώρες με αδύναμες οικονομίες συν τη Γαλλία. Μέχρι πρόσφατα, φαινόταν ότι το σχέδιο του Macron να είναι νεκρό, επειδή για να πιέσει το Βερολίνο το Παρίσι δεν ήταν αρκετό, και η Ιταλία (η τρίτη οικονομία της ευρωζώνης) γενικά μπορούσε να εγκαταλείψει το ευρώ, και το να φανταστεί κανείς ότι οι Ιταλοί ευρωσκεπτικιστές που ήλθαν στην εξουσία στη Ρώμη, θα υποστηρίξουν το Γαλλικό σχέδιο ήταν αδύνατο.
Ωστόσο, η "νέα επωνυμία" βοήθησε- από τη στιγμή που η Macron σταμάτησε δημοσίως να συμμετάσχει στην προώθηση της ιδέας ενός "κοινού ευρωπαϊκού ασφαλούς περιουσιακού στοιχείου", οι Γάλλοι τραπεζίτες άρχισαν να εργάζονται, περιγράφοντάς το ως έναν τρόπο να πολεμήσουν για την οικονομική κυριαρχία, έτσι η κατάσταση άλλαξε 180 μοίρες. Το πρακτορείο Bloomberg γράφει ότι το πρώτο μήνυμα υποστήριξης της Ιταλίας έχει ήδη παραληφθεί: ο γνωστός ευρωσκεπτικιστής Paolo Savona και επικεφαλής της ιταλικής υπηρεσίας εποπτείας της χρηματοπιστωτικής αγοράς δήλωσε ότι είναι επιθυμητό να δημιουργηθεί ένα τέτοιο μέσο και μάλιστα να προταθούν συγκεκριμένα τεχνικά μέτρα για την προώθηση του . Εάν οι λόγοι υποστήριξης ακολουθούνται από αλλαγές στις θέσεις των πολιτών ή των παρασκήνιων των εκπροσώπων της ιταλικής εκτελεστικής εξουσίας, τότε οι πιθανότητες να ανταγωνιστεί ενεργά το ευρώ στα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν δραματικά και αυτό θα είναι καλά νέα για τη Μόσχα και πολύ μεγάλο πρόβλημα για το Ουάσιγκτον.
https://politanalitika.ru
