Ορισμένοι παρατηρητές αποκαλούν τους Μολδαβούς τους φτωχότερους ανθρώπους της Ευρώπης.. Καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν την εγκαταλείπει ένας τέτοιο αριθμό ανθρώπων. Το άρθρο λέει για την τυπική ζωή των Μολδαβών που προσπαθούν να πάρουν άσυλο στη Γερμανία ή απλά ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ εξετάζεται η αίτησή τους.
Στα τραπέζια του τμήματος λαχανικών στην τοπική αγορά υψώνονται βουνά από λευκά λάχανα, καρότα, πατάτες, καθώς και οι καρποί των οσπρίων. Σε κοντινή απόσταση, οι πωλητές ψαριών προσπαθούν να βγάλουν τους κυπρίνους από τα ενυδρεία με ένα βάρος που φαίνεται να μην είναι λιγότερο από ένα centner =50,8 κιλά. Αυτή είναι μια πολύ πλούσια αγορά, εδώ σε μεγάλες ποσότητες πωλούνται καλά λαχανικά, φρούτα και άλλα τρόφιμα-αυτή είναι η εικόνα της πρωτεύουσας της Δημοκρατίας της Μολδαβίας.
Αλλά ποιος μπορεί να αντέξει οικονομικά να αγοράσει τέτοια τρόφιμα καλής ποιότητας; Πολλοί Μολδαβοί δεν έχουν μια τέτοια ευκαιρία. Η Μολδαβική Δημοκρατία, που στριμώχνεται μεταξύ της Ρουμανίας και της Ουκρανίας, δεν είναι ακόμα σε θέση να καυχηθεί για οποιεσδήποτε επιτυχίες. Για πολλά χρόνια πάσχει από την εσωτερική διαίρεση. Στα ανατολικά της χώρας, στην Υπερδνειστερία, η Ρωσία έχει καθιερώσει τον έλεγχό της. Αυτή η καταστροφική σύγκρουση συμβάλλει στη δημιουργία μιας αβέβαιης κατάστασης και εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Πολλοί παρατηρητές αποκαλούν τους Μολδαβούς τους φτωχότερους ανθρώπους της Ευρώπης.
Σχετικά με το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στη Μολδαβία, τα στοιχεία για το εισόδημα, την οικονομία, τη δημογραφία - και επίσης η μετανάστευση – το μαρτυρούν αμείλικτα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Μολδαβία είναι η ασθενέστερη χώρα της ηπείρου από οικονομική άποψη. Το τραπεζικό σύστημα της, στην πραγματικότητα, κατέρρευσε, διότι σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι κάτοικοι της χώρας απέσυραν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια από τους λογαριασμούς τους και μεταβίβασαν τα χρήματά τους σε υπεράκτιους λογαριασμούς στο εξωτερικό. Τα σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν καμία άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Μια μικρή χώρα με πολλούς ανθρώπους που θέλουν να την εγκαταλείψουν
Σύμφωνα με το Στατιστικό Γραφείο της Μολδαβίας, από 2.000 έως 3.000 άτομα εγκαταλείπουν την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία κάθε χρόνο - κάποιοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, άλλοι για μικρό χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες Τσιγγάνοι της Μολδαβίας, που εγκαταλείπουν τη φτώχεια, υποβάλλουν αίτηση ασύλου σε χώρες όπως η Γερμανία.
Επί του παρόντος, οι περισσότεροι αιτούντες άσυλο στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία είναι από τη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ωστόσο, η Μολδαβία συνεχώς εμπίπτει στα μηνιαία στατιστικά στοιχεία του ομοσπονδιακού γραφείου μετανάστευσης και προσφύγων (BAMF) ως μία από τις δέκα χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό αιτούντων άσυλο. Την ίδια στιγμή, ο πληθυσμός της είναι μόνο 3.500.000, και οι συνθήκες για τους ανθρώπους σε μια μικρή πιθανότητα ασύλου γίνονται όλο και πιο αυστηρές. Το ποσό των χρημάτων που διατίθενται για το σκοπό αυτό μειώνεται και η διαδικασία απέλασης γίνεται όλο και πιο ταχεία.
"Πολλοί από εμάς είναι στο Βερολίνο», λέει ο Νικολάι σε μια τηλεφωνική συνομιλία μαζί μας, προτιμώντας να μην πει το επώνυμό του. Κατάγεται από τον φτωχό Βορρά αυτής της μικρής χώρας. Ο Νικολάι μας λέει για το πώς υπέβαλε για πρώτη φορά άσυλο στη Γερμανία, και στη συνέχεια στην Ολλανδία, και στις δύο περιπτώσεις, η απάντηση ήταν αρνητική.
Κάθε μήνα, εκατοντάδες Μολδαβοί, όπως ο Νικολάι, έρχονται στη Σουηδία, την Ολλανδία ή τη Γερμανία για να υποβάλουν αίτηση για άσυλο. Τις περισσότερες φορές, κάνουν αυτό το ταξίδι με μικρά λεωφορεία. Τέτοιες εκδρομές οργανώνονται ιδιωτικά και αντιπροσωπεύουν μια προσοδοφόρα επιχείρηση. Οι οδηγοί είναι καλά εκπαιδευμένοι, γνωρίζουν τις διευθύνσεις των ιδρυμάτων που ασχολούνται με τις περιπτώσεις των πρόσφατα αφιχθέντων και που θέλουν να ζητήσουν άσυλο. Μερικοί άνθρωποι πετούν με αεροπλάνο, και αν είναι τυχεροί, μπορούν να υπολογίζουν σε φθηνές απευθείας πτήσεις.
Αλλά αυτό που διακρίνει τους Μολδαβού από άλλους ανθρώπους που προσπαθούν να πάρουν το δικαίωμα στο άσυλο-είναι ότι αυτοί δεν ανήκουν στην περίπτωση της λεγόμενης παράνομης μετανάστευσης. Η διέλευση των συνόρων για αυτούς είναι απολύτως νόμιμη, δεδομένου ότι από το 2014 οι πολίτες της Μολδαβίας έχουν το δικαίωμα για 90 ημέρες εντός ενός εξαμήνου να είναι χωρίς θεώρηση στα περισσότερα από τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, ορισμένα έχουν επιμηκύνει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Οι στατιστικές δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια, ειδικά το χειμώνα, ο αριθμός των αναφορών για το άσυλο αυξάνεται.
Όλα είναι πολύ απλά. Κάθε Πέμπτη ένα λεωφορείο αναχωρεί από την πλατεία του σταθμού στο Κισινάου, η διαδρομή του οποίου περνά μέσα από την Ουκρανία και την Πολωνία, και τελειώνει στο Βερολίνο. Ο Νικολάι και τα μέλη της οικογένειάς του επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο τον Ιούλιο του 2016. Επί του παρόντος, αυτός ο 43-χρονος άνθρωπος είναι και πάλι στη Μολδαβία, στην πόλη της Otach, που βρίσκεται ακριβώς στα σύνορα με την Ουκρανία.
Όντας ένας τσιγγάνος, βιώνει συνεχώς εχθρότητα και την αδικία προς τον εαυτό του, λέει ο Νικολάι. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί η διαρκής φτώχεια. "Τον Απρίλιο και μπορώ να βρω ακόμα μια δουλειά ως σιδεράς, αλλά στη συνέχεια υπάρχουν δύσκολες στιγμές», λέει ο Νικολάι. Αν δουλεύει, έχει λεφτά για καυσόξυλα το χειμώνα. Αν δεν υπάρχει δουλειά, αυτός, η σύζυγός του και τέσσερα από τα παιδιά τους αναγκάζονται να ζουν με 150 ευρώ το μήνα, τα οποία λαμβάνουν ως κοινωνική αρωγή. "Μας βοηθούν να μην πεθάνουμε", λέει.
Ο Νίκολας ανήκει στην εκκλησία της Πεντηκοστής. Τα μέλη της κοινότητάς του έδωσαν συμβουλές για το πώς θα μπορούσε να βελτιώσει τη ζωή του για μερικούς μήνες-για να το πράξει, έπρεπε να υποβάλει αίτηση για άσυλο στη Γερμανία. Γι ' αυτό πήγαν εκεί . Από το Κισινάου στην οδό Bundesalla, το Νο 171 σπίτι στο Βερολίνο, όπου βρίσκεται το κέντρο καταγραφής γης για τους μετανάστες. Ζούσαν στη Γερμανία για τρεις μήνες πριν λάβουν αρνητική απάντηση, αλλά αυτό ήταν το νόημα όλου του σχεδίου. Έχουν μια στέγη πάνω από τα κεφάλια τους, το κατάλληλο περιεχόμενο και την πιθανότητα ιατρικής περίθαλψης. Δεν χρειάζονται τίποτα άλλο. Και όταν η αρνητική ανταπόκριση ήρθε σε τρεις μήνες, ο διεθνής οργανισμός μετανάστευσης (∆ ΟΜ) τους έδωσε πίσω εισιτήρια.
Δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα για τους πολίτες της Μολδαβίας να αποκτήσουν καθεστώς προστασίας, αλλά οι περισσότεροι από τους 2203 Μολδαβούς που ζήτησαν άσυλο πριν από τα τέλη Νοεμβρίου του περασμένου έτους το γνωρίζουν αυτό. Μόνο πέντε Μολδαβοί αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες, δύο έλαβαν πρόσθετη, ασθενέστερη επιλογή προστασίας.
Ωστόσο, ένας πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών της Μολδαβίας στρέφονται προς το ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών. Μόνο στις αρχές Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του γραφείου απέλασης κατευθύνθηκε προς τη Μολδαβία για να συζητήσει το θέμα της αύξησης του αριθμού των αιτούντων άσυλο, το οποίο το Υπουργείο Εσωτερικών μας ενημέρωσε ως απάντηση στο αίτημά μας.
Στη Μολδαβία, οι υπάλληλοι του διεθνούς οργανισμού για τη μετανάστευση, πρώτα απ ' όλα, ασχολούνται με τη μελέτη του φαινομένου αυτού. Σε μια περιφραγμένη βίλα, που βρίσκεται νότια του κέντρου του Κισινάου, στην περιοχή μεταξύ των Σοβιετικών κατοικιών και των παλαιών σπιτιών που καταρρέουν, οι υπάλληλοι αυτής της οργάνωσης προσπαθούν να κατανοήσουν τις κρυμμένες αιτίες της μετανάστευσης.
Σύμφωνα με αυτούς, από πολλές συζητήσεις με τους αιτούντες άσυλο κατάφεραν να ανακαλύψουν τα εξής: πρώτα απ ' όλα οι Τσιγγάνοι από τα βόρεια της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του Νικολάι, φιλοδοξούν να φτάσουν στη Γερμανία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά είναι ηλικιωμένα άτομα που πάσχουν από διαβήτη, από άλλες ασθένειες, ή έχουν χαλασμένα δόντια. Πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο απόκτησης ορισμένων υπηρεσιών στη Γερμανία που σχετίζονται με τη διαδικασία ασύλου διαδόθηκαν από τις ιστορίες άλλων ανθρώπων ή από μηνύματα με αγγελιοφόρους στα Ρωσικά χωριά. Και σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ακόμη δυνατόν να υπολογίζουν στην πληρωμή του τρόπου επιστροφής, καθώς και στην αγορά ιατρικών παρασκευασμάτων στην χώρα τους.
Πολλοί Τσιγγάνοι εγκαταλείπουν τη Μολδαβία
Το ομοσπονδιακό γραφείο μετανάστευσης επιβεβαιώνει: 87% των αιτούντων πέρυσι ήταν εθνοτικά Τσιγγάνοι. Ωστόσο, η δομή της ηλικίας έρχεται σε αντίθεση με τα δεδομένα του διεθνούς οργανισμού για τη μετανάστευση στη Μολδαβία. Μόνο 526 άνθρωποι ήταν πάνω από 35 χρονών και η πλειοψηφία ήταν ακόμα και κάτω από την ηλικία των 18 ετών. Ίσως αυτά τα στατιστικά στοιχεία οφείλονται στο γεγονός ότι πολλοί, όπως ο Νικολάι, πηγαίνουν στο εξωτερικό με τα παιδιά τους.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο Νικολάι και η οικογένειά του πήγε και πάλι στο δρόμο-αυτή τη φορά συνοδευόταν από την 74-χρονη μητέρα του. Με αυτοκίνητο Mercedes Vito πήγαν μέσω της Ρουμανίας απευθείας στην Ολλανδία, σε ένα στρατόπεδο για τους αιτούντες άσυλο, λέει ο Νικολάι. Εκεί σε δύο ειδικές θέσεις ο Νικολάι και η οικογένειά του πέρασαν πέντε μήνες. Όταν μιλάει για εκείνη την εποχή, η θλίψη γίνεται αισθητή στην ζωή του
"Μας δόθηκαν με τέσσερα δωμάτια, και υπήρχε ό, τι χρειάζεται ένα άτομο-κρεβάτια, ντουλάπια, τρόφιμα, καθαριότητα και τάξη,"-λέει ο Νικολάι.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παιδιά του υποβλήθηκαν σε μια θεραπεία για τις δερματικές παθήσεις εκεί και η μητέρα εξετάστηκε σύμφωνα με την ηλικία της. Ο Νικολάι είναι επίσης ευγνώμων στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης στην Ολλανδία, στον οποίο οι υπάλληλοι έδωσαν ένα εισιτήριο επιστροφής και ήδη του έδωσαν μετρητά στον αερολιμένα.
Ο Νικολάι είναι έτοιμος να πάει πάλι στη Δυτική Ευρώπη και, πρώτα απ ' όλα, επειδή ζουν εκεί που πολλοί εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Πεντηκοστής . Ωστόσο, μετά την επιστροφή του από την Ολλανδία στο διαβατήριό του, δεν υπάρχει καμία εκτύπωση σχετικά με τη δυνατότητα να φύγει, και φοβάται ότι τώρα δεν θα είναι σε θέση να εισέλθουν στην επικράτεια του χώρου Σένγκεν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αγόρασε καυσόξυλα για το χειμώνα-με τα χρήματα που του δόθηκαν στην Ολλανδία.
