Στο Βασίλειο του Βελγίου, η κυβέρνηση κατέρρευσε λόγω των προβλημάτων της μετανάστευσης. Το κόμμα Νέα Φλαμανδική Συμμαχία εγκατέλειψε τον συνασπισμό της κυβέρνησης , και οι εκπρόσωποι του: οι υπουργοί άμυνας, Εσωτερικών, οικονομικών, κρατικών γραμματέων για τη μετανάστευση και την κοινωνική πολιτική, ανακοίνωσαν την παραίτησή τους.
Το επίσημο πρόσχημα για την εξέγερση των Φλαμανδών ήταν η υπογραφή από τον Βέλγο Πρωθυπουργό Charles Michel που εκπροσωπεί το Φιλελεύθερο Κόμμα του "Μεταρρυθμιστικού Κινήματος", του Συμφώνου μετανάστευσης του ΟΗΕ.
Η νέα Φλαμανδική Συμμαχία όχι μόνο αποσύρθηκε από τον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά διοργάνωσε επίσης διαδήλωση στις Βρυξέλλες κατά του Συμφώνου κοντά στην έδρα των αρχών της ΕΕ. Ο Τσαρλς Μισέλ έπρεπε να ανακοινώσει την παραίτησή του. Ο Βασιλιάς Φίλιππος Α' του Βελγίου, ως αρχηγός του κράτους, ανέστειλε την απόφαση του πρωθυπουργού να παραιτηθεί για να γνωμοδοτήσει με όλα τα κόμματα σε αναζήτηση λύσης στην κρίση της κυβέρνησης.
Οι προσπάθειες του βασιλιά μπορεί να είναι μάταιες, καθώς η νέα Φλαμανδική Συμμαχία είναι το πιο δημοφιλές Βελγικό κόμμα αφού κέρδισε τις δύο τελευταίες κοινοβουλευτικές εκλογές. Ωστόσο, παρά τις νίκες, αυτό το κόμμα δεν είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο πληθυσμός του Βελγίου διαιρείται σε τρεις γλωσσικές ομάδες: Την Γερμανική, την Γαλλική και την Ολλανδική, και η Βελγική εκλογική νομοθεσία αναθέτει σε κάθε περιοχή έναν ορισμένο αριθμό εδρών στη κάτω Βουλή του Κοινοβουλίου. Έτσι, η «νέα Φλαμανδική Συμμαχία», που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των «Ολλανδών», δεν είναι ένα Εθνικό κόμμα και αναγκάζεται να διαπραγματευτεί με τους «Γερμανούς» και τους «Γάλλους».
Για παράδειγμα η συγκρότηση συνασπισμού στις βουλευτικές εκλογές του 2010 έσπασε όλα τα πιθανά και αδιανόητα προηγούμενα: η κυβέρνηση κατάφερε να διαμορφωθεί μόνο μετά από ενάμισι χρόνο.
Το Βελγικό πολιτικό μοντέλο παρουσιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο συνυπάρχουν ειρηνικά οι εκπρόσωποι των κορυφαίων Ευρωπαϊκών εθνοτικών ομάδων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρώπης εγκαταστάθηκαν στις Βρυξέλλες. Την ίδια στιγμή, στην χώρα αισθάνθηκαν έντονα όλες τις απολαύσεις από το μεταναστευτικό τσουνάμι.: Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, περίπου μισό εκατομμύριο μετανάστες από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή έχουν βρει καταφύγιο σε δέκα εκατομμύρια κατοίκους του Βελγίου.
Αναλογικά με τον πληθυσμό, η εισροή μεταναστών στο Βέλγιο είναι τέσσερις φορές υψηλότερη από τη Γαλλία ή τη Γερμανία. Οι περισσότεροι μετανάστες δεν πρόκειται να αφομοιωθούν , αλλά ζουν σε κλειστές κοινότητες σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους. Ως αποτέλεσμα, οι Βρυξέλλες έγιναν η πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής τρομοκρατίας. Το 2011, ένας ντόπιος Μαροκινής οικογένειας μεταναστών, ο Nordin Amrani, άνοιξε πυρ στο δρόμο- με επτά νεκρούς και 124 τραυματίες. Το 2013, ο Mehdi Nemmusch, ένας Αλγερινός ο οποίος έλαβε Γαλλικό διαβατήριο, οργάνωσε πυροβολισμούς στις Βρυξέλλες, σκοτώνοντας τέσσερις ανθρώπους και τραυματίζοντας τρεις άλλους. Οι πιο εκτεταμένες επιθέσεις έλαβαν χώρα το Μάρτιο του 2016, σκοτώνοντας 32 άτομα και τραυματίζοντας 331 στον απόηχο των εκρήξεων στο αεροδρόμιο και στους σταθμούς του μετρό. Οι διοργανωτές και οι δράστες της επίθεσης ήταν ισλαμιστές-ιθαγενείς της Βόρειας Αφρικής ή γεννήθηκαν από οικογένειες μεταναστών.
Προσπαθώντας να αγνοήσουν τη διάθεση των Βέλγων και να αγνοήσουν τις αποφάσεις τους , η διαρκής εντολή της κυβέρνησης είναι να διαμορφώνεται από τα "δεξιά " κόμματα, αν και δεν απολαμβάνουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, αυτό μπορεί να είναι δαπανηρό για το Βέλγιο. Η "νέα φλαμανδική συμμαχία", εκτός από την αρνητική της στάση απέναντι στη μετανάστευση, είναι επίσης γνωστή για τον σκεπτικισμό της σχετικά με την ύπαρξη των Φλαμανδών στο εσωτερικό του Βελγίου. Ττο πρωτότυπο της ΕΕ, το Βέλγιο έχει γίνει ένα πρότυπο πανευρωπαϊκής κρίσης και πιθανής κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
http://expert.ru/expert/2019/01/bryusselskij-krizis/
