Η περίφημη Γαλλική έκδοση του Le Figaro[1] δημοσίευσε ένα ογκώδες άρθρο αναλύοντας την τρέχουσα θέση του νυν Προέδρου της Πέμπτης Δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, το μέτωπο κατά του αρχηγού του κράτους ξεκίνησε από τους ίδιους του κρατικούς φορείς, από το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείου Αμύνης και οικονομικών.
Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα είναι το συμπέρασμα του συγγραφέα σχετικά με την έναρξη του πολέμου κατά του Macron από το «βαθύ κράτος».
Και αν και οι προαναφερθείσες συνδέσεις με την Ομάδα Bilderberg είναι αρκετά σταθμισμένες, εντούτοις, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η διαδικασία είναι λίγο βαθύτερη. Υπάρχει μια συστημική κρίση αντίληψης μεταξύ των απλών ανθρώπων, της άρχουσας πολιτικής ελίτ και της πραγματικά διαχείρισης της Ευρώπης αυτών με τα " χρήματα από τα παλιά".
Συνήθως, μιλώντας για την απόπειρα του «βαθέως κράτους» να ανατρέψει την επίσημη γεωπολιτική πυραμίδα, με βάση την άνευ όρων κυριαρχία των εδαφικών κρατών, τα χρήματα συχνά υποδηλώνουν τα χρήματα των διεθνών εταιρειών και τα “παλιά χρήματα” πίσω από αυτό. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ο Ευρωπαϊκός όγκος είναι κατά κάποιο τρόπο μικρότερος.
Ειδικά δεδομένου του γεγονότος ότι το σύνολο της Αμερικανικής ιστορίας είναι μόλις 300 ετών, ενώ στον παλιό κόσμο, το μάζεμα των σάκων με χρήματα ξεκίνησε σχεδόν πριν πεντακόσια χρόνια και οι δραστηριότητες τους ήδη στην περίοδο των πολέμων του Ναπολέοντα κάλυπταν ολόκληρο τον πλανήτη. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να εξετάσει τα περίεργα γραφήματα[2], αντανακλώντας τις ημερομηνίες της ανεξαρτησίας των πρώην Βρετανικών αποικιών. Η κλίμακα του «ενιαίου ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου», όπου σχηματίστηκε το «παλιό ευρωπαϊκό χρήμα», είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακό.
Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι στην Αμερική το «βαθύ κράτος» πρέπει να αντιμετωπίσει μια αρκετά ενοποιημένη κρατική οικονομική μηχανή με ένα συνολικό ΑΕΠ 19.300.000.000.000 δολαρίων, ενώ στην Ευρώπη το συνολικό μέγεθος της οικονομίας δεν είναι ότι είναι μόνο (16.000.000.000.000), αλλά είναι επίσης αισθητά κατακερματισμένο. Με την έννοια ότι οι κορυφαίες οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας δεν είναι σωρευτικές με όλες τις άλλες, αλλά σε μεγάλο βαθμό σε αντίθεση με τις άλλες. Ως αποτέλεσμα, το "ύψος της ενεργοποίησης" πέφτει στα 3.600.000.000.000 στους Γερμανούς και 2.500.000.000.000 δολάρια από τους Γάλλους, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό "εξισορροπούν" τις δυνάμεις τους.
Η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ είναι της μόδας να λάμπουν σε όλα τα είδη των κορυφαίων Forbes, ενώ τα "παλιά χρήματα" της Ευρώπης αποφεύγουν προσεκτικά τη δημοσιότητα. Για παράδειγμα, "Όλοι γνωρίζουν" ότι ο 19ος Δούκας του Alba "δεν είναι φτωχός άνθρωπος". Έχει γη, κάστρα, έργα τέχνης, αλλά η διασπορά των εκτιμήσεων των χρημάτων του επιπλέει στη σειρά των 600.000.000 έως 4.700.000.000 ευρώ. Και, πιθανώς, ακόμη και η κορυφαία γραμμή για το πραγματικό μέγεθος να μην είναι ξεκάθαρη.
Από εδώ συχνά και, είναι απαραίτητο να ειπωθεί και αυτό δεν είναι χωρίς βάσιμους ισχυρισμούς, υπάρχει μια θεωρία συνωμοσίας. Τα «παλαιά χρήματα της Ευρώπης» έφθασαν σε ένα τέτοιο επίπεδο που θέλησαν να επιτύχουν τη δημόσια πολιτική ανεξαρτησία σχεδόν περισσότερο απ' ό, τι στην Αμερική. Και πήδηξαν έξω σαν το τζίνι που βγαίνει από το μπουκάλι, όπου ο Macron είναι ένα εργαλείο για την επίτευξη του στόχου. Εξ ού και η σύνδεση του με την λέσχη Bilderberg.
Τα υπόλοιπα είναι ένα καθαρά στρατηγικό παιχνίδι που χρησιμοποιεί την γενική άγνοια του πληθυσμού και την αδυναμία των πολιτικών κομμάτων και κινημάτων στην ΕΕ. Η τωρινή "επανάσταση των κίτρινων γιλέκων", επιβεβαιώθηκε ξεκάθαρα.
Οι άνθρωποι χρεώνουν το κράτος, απαιτώντας από αυτό το αντικειμενικά αδύνατο. Χωρίς να έχει αρκετή δύναμη για να διαλύσει τους αντάρτες που χρησιμοποιούν βία και μην έχοντας ένα θεμελιώδες, ρεαλιστικά υλοποιημένο πρόγραμμα κοινωνικών και οικονομικών μετασχηματισμών, ο επικεφαλής της Πέμπτης Δημοκρατίας αναγκάζεται να σταματήσει σταδιακά να πιέζει με την ελπίδα να επιτύχει συμβιβασμό. Αλλά οι διαδηλωτές αντιλαμβάνονται το αποτέλεσμα ως εκδήλωση της αδυναμίας του αντιπάλου και μόνο αυξάνουν τις απαιτήσεις.
Με τη σειρά του, όταν επιχειρεί να δώσει ακόμη και το παραμικρό στο οποίο συμφωνεί ο Macron επιδεινώνει αυτόματα τη σύγκρουσή τoυ με το κράτος, προσπαθώντας δηλαδή να εφαρμόσει υποσχέσεις πόρων που δεν υπάρχουν. Και συχνά γενικά θεωρούν ότι κάνει λάθος. Η Γαλλική κυβέρνηση[3] είναι ένας βαθύς συνασπισμός. Οι 577 έδρες στο Κοινοβούλιο χωρίζονται σε επτά κόμματα και σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν περισσότερα από είκοσι. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές φρικτές τριβές ακόμη και μέσα στα ίδια κόμματα.
Αλλά το πιο σημαντικό, η σύγκρουση με το "κίτρινα γιλέκα" αποκάλυψε την απουσία οποιουδήποτε ξεκάθαρα εναλλακτικού ηγέτη. Καμία πολιτική δύναμη στη χώρα, ακόμη και σαν το ριζοσπαστικό Εθνικό μέτωπο της Marin Le Pen, δεν έχει μια ολοκληρωμένη απάντηση σε όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα. Να επιστρέψει το φράγκο και να αποσυρθεί από την ΕΕ; Μόνο οι παραδοσιακοί δεσμοί με τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, το Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες, που εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα της εθνικής οικονομίας, θα σπάσουν αυτόματα, δημιουργώντας σχεδόν περισσότερα προβλήματα για το Παρίσι από ότι στο Λονδίνο με το Brexit.
Ως αποτέλεσμα, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο τεταμένη, το κράτος αποδυναμώνεται, οι πολιτικές δυνάμεις και οι κινήσεις είναι αποπροσανατολισμένες, η οικονομία αρχίζει να υποχωρεί .
Μόνο τα "παλιά χρήματα" που έχουν επιβιώσει ανησυχούν και έχουν την ευκαιρία να εφαρμόσουν στην πράξη την ιδέα των «εταιρικών κρατών», για την οποία έχουν αγωνιστεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Είναι πιθανό ότι βρίσκονται σε συνεργασία με μέρος των "παλαιών χρημάτων" των Ηνωμένων Πολιτειών.
Λάβετε υπόψη ότι η Ευρώπη έχει ήδη ουσιαστικά αποκεφαλισθεί. Η Μέρκελ ήταν τα πάντα. Με την αναχώρησή της έπεσε το λάβαρο της «πανευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», η οποία δεν αντικαταστάθηκε από κανέναν στη Γερμανία. Ο Macron παραμένει το τελευταίο σημείο που μπορεί να συγκριθεί κατά το μάλλον ή ήττον με το επίπεδο της αποστολής της διατήρησης της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ή ακόμη και να διατηρήσει την ΕΕ ως τέτοια. Σε περίπτωση πτώσης, ο σχεδιασμός της Ενωμένης Ευρώπης θα αρχίσει να καταρρέει απλά κάτω από το βάρος της.
Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει τώρα. Δεδομένου ότι υπάρχει κάποια δυνατότητα πραγματοποίησης της παραλλαγής "ανθρώπου σε κώμα σε μια οικογένεια των ενδιαφερομένων συγγενών". Αυτό συμβαίνει όταν η ΕΕ διατηρείται επισήμως, αλλά η αποδυνάμωση των εθνικών ελίτ χρησιμοποιείται από το "βαθύ κράτος" για να επεκτείνει ριζικά τις εξουσίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όντας ακόμη πιο εύθραυστο και σε μεγάλο βαθμό γραφειοκρατικά άμορφο, μπορεί να είναι αρκετά διαχειρίσιμο από τους μη δημόσιους τρόπους με τους οποίους τα "παλιά χρήματα" έχουν φάει περισσότερα από 100 κοπάδια σκυλιών.
Σε κάθε περίπτωση, θέλοντας ή όχι, ο Macron ξαφνικά αποδείχθηκε ότι ήταν ο βασικός κρίκος, η ακεραιότητα του οποίου εξαρτάται από την κατεύθυνση των περαιτέρω παγκόσμιων γεγονότων στην Ευρώπη. Πόσο καιρό θα διαρκέσει είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση.
Αλέξανδρος Zalopolskis, IA REX
Βιβλιογραφικές αναφορές
- https://rurik-l.livejournal.com/3545927.html
- https://scontent-frx5-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/48419518_2890989437593995_9156163314865143808_n.jpg?_nc_cat=111&_nc_ht=scontent-frx5-1.xx&oh=d61ea3fba33f2ab8f4c3a7626ba4f684&oe=5CCFDC5E
- http://ru.rfi.fr/frantsiya/20170619-vo-chto-prevratilsya-parlament-frantsii-posle-vyborov
πηγές:
Το βρήκα εδώ: https://news-front.info/2018/12/24/glubinnoe-gosudarstvo-frantsii-porodilo-makrona-ono-zhe-ego-i-ubet/
Το άρθρο αναρτήθηκε εδώ:
Η μετάφραση γίνεται από εμένα, οι διορθώσεις και η επιμέλεια από την Μαρία που της χρωστάω πολλά
