Κάποιος μπορεί να πει με ακρίβεια ότι ο «Σταλινισμός» (όχι επειδή εφευρέθηκε - αυτό έγινε από άλλους ανθρώπους - αλλά επειδή εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Στάλιν), είναι η πρώτη οικονομία στον κόσμο που οργανώνεται σύμφωνα με την επιστημονική αρχή
Το Σοβιετικό μοντέλο της οικονομίας βασίστηκε στην έκθεση της Επιτροπής Vernadsky. Το φθινόπωρο του 1917 υπήρχαν πέντε, και κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1918, 17 ερευνητικά ινστιτούτα, τα οποία βάσει αυτής της έκθεσης άρχισαν να εργάζονται σε ένα από τα πιο μεγάλης κλίμακας έργα της παγκόσμιας ιστορίας.
Πρέπει να σημειώσω ότι για πολύ καιρό μελετώντας αυτή τη δομή , δεν κουράζομαι να θαυμάζω την απλότητά της και την ίδια στιγμή την ιδιοφυΐα της.
Το νέο οικονομικό μοντέλο βασίστηκε σε αρκετούς στόχους και αρχές.
1. Ο Τσάρος της Ρωσίας προώθησε 31 διαφορετικά χημικά στοιχεία στο έδαφός του. Ήταν απαραίτητο να αυξηθεί ο αριθμός αυτός σε 61 για να καταστεί η οικονομία αυτάρκης. Διαβάστε την έκθεση της Επιτροπής του 1915 για τη μελέτη των δυνάμεων της φυσικής παραγωγής στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης, όπου όλα αυτά εξηγούνται λεπτομερέστερα.
2. Συνδυασμένη αρχή της οργάνωσης παραγωγής. Οι μεγάλες περιοχές της Ρωσίας/ΕΣΣΔ σήμαιναν υψηλό κόστος εφοδιασμού. Για να ελαχιστοποιηθούν αυτές οι δαπάνες, αποφασίστηκε να εντοπίσουν την παραγωγή σε διάφορα συμπαγή εργοστάσια χωρίς να μεταφέρουν τις πρώτες ύλες και το τελικό προϊόν.
Παρεμπιπτόντως, ήταν ακριβώς η συνδυαστική αρχή της οργάνωσης της παραγωγής που κατέστησε δυνατή κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο τη διεξαγωγή της περίφημης οργανωμένης εκκένωσης της βιομηχανίας στα Ουράλια. Ο Χίτλερ ήλπιζε να εκμεταλλευτεί την παραγωγική ικανότητα και πήρε μόνο άδεια εργοστάσια (κουφάρια). Πολλοί δυτικοί ερευνητές εξακολουθούν να εντυπωσιάζονται από αυτόν τον ελιγμό - αυτό είναι αδιανόητο για τις περισσότερες χώρες της αγοράς. Και ο σοβιετικός λαός απλά πήρε, και μεταφέρει ολόκληρα τα εργοστάσια – αποσυναρμολογώντας τα σε ένα μέρος και συλλέγοντας τα σε ένα άλλο.
3. Η γκάμα των προϊόντων του κάθε εργοστασίου καθορίστηκε από τα τοπικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά-την παρουσία φυσικών πόρων, δασών, υδάτων, καλλιεργήσιμης γης, κλίματος και ούτω καθεξής.
4. Η φορολογία ήταν επίσης πολύ απλή. Όλες οι μεμονωμένες μονάδες παραγωγής στις αλυσίδες παραγωγής εργάστηκαν με μηδενική κερδοφορία. Και στη συνέχεια στην τελική τιμή των προϊόντων για τον καταναλωτή, υπολογίστηκε ο Φόρος κύκλου εργασιών. Αυτό που καθορίζει την αποδοτικότητα ολόκληρου του συστήματος. Αυτό είναι φοβερό!!
Αυτό που είναι σημαντικό: Κάθε μεμονωμένη επιχείρηση δεν ήταν οικονομική οντότητα, δεν ασχολήθηκε με το εμπόριο και δεν έλαβε κέρδος. Δηλαδή, δεν μετατράπηκε σε "καπιταλιστική ομάδα" (η απειλή της οποίας περιγράφηκε λεπτομερώς από τον σύντροφο Engels στο έργο του "Anti-Dühring").
5. Μικτή οικονομία. Εκτός από τις κρατικές επιχειρήσεις και ακόμη και τα κρατικά μονοπώλια, υπήρχαν επίσης ιδιωτικοί συνεταιρισμοί και μικρές επιχειρήσεις.
Όλα αυτά συνέπεσαν με τα μοντέλα, τα οποία περιγράφηκαν αργότερα από έναν από τους αγαπημένους μου οικονομολόγους, John Kenneth Galbraith, ως «ο νέος σοσιαλισμός»: το 80% της προγραμματισμένης οικονομίας σε στρατηγικές βιομηχανίες και το 20% στην μικρορύθμιση της αγοράς, κυρίως στον Τομέα υπηρεσιών ( ρούχα, κομμωτήρια και καφενεία).
Το αστείο είναι ότι Galbraith ήταν Κέϋνσιανός και οικονομικός σύμβουλος σε μια σειρά από Αμερικανούς προέδρους, ξεκινώντας από τον Kennedy και τελειώνοντας στον Κλίντον. Αλλά ήλθε σχεδόν στις ίδιες αρχές της οικονομικής οργάνωσης ως οπαδός του Στάλιν.
6. Η Gosplan (κρατική επιτροπή σχεδιασμού στην Σοβ. Εν.) και το έργο της αυτοδιοίκησης. Με την πρώτη ματιά άμεσα αντιφατικές έννοιες, αλλά όχι για του Χεγκελιανούς που ασκούν την διαλεκτική.
Εδώ, επίσης, μια έξυπνη αρχή που εφαρμόστηκε. Πάντα οι Κυβερνητικοί σχεδιάζουν μοντέλα. Κάθε αντικείμενο που υπάρχει είναι ένα τετράγωνο, που συνδέεται με βέλη στις εισερχόμενες συνδέσεις του και βέλη για τις εξερχόμενες.
Λοιπόν, το Gosplan προσδιόρισε το περιεχόμενο των βελών. Τι πρέπει να φορτωθεί στην εταιρεία και τι πρέπει να επιτευχθεί στην έξοδο.
Και αυτό που συνέβαινε μέσα στο τετράγωνο δεν ενοχλούσε καθόλου. Υπήρχε η "αυτοδιοίκηση" στο τετράγωνο . Και γεμάτη από αυτό.
Σχετικά: εδώ είναι μια σειρά από σανίδες, 16 καρφιά, ένα σφυρί και τρία ρούβλια-για να φτιάξουμε ένα σκαμνί. Πώς θα το συλλέξετε, με ποια σειρά είναι τα προβλήματά σας. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να βεβαιωθείτε ότι ταιριάζει με το GOST.
Μπορείτε να εξοικονομήσετε - υπέροχα, με τα χρήματα που εξοικονομούνται, πληρώνουν μπόνους τους εργαζόμενους. Αν δεν πληρούν τα πρότυπα (και την παραγωγή και πρότυπα που αποφασίστηκε έτσι ώστε να είναι αρκετή) – τότε , αφαιρείται από τους μισθούς τους. Και ούτω καθεξής
Και στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδίου, το κράτος δεν ενδιαφέρεται αν είναι ένας "συνεταιρισμός " ή μια ιδιωτική επιχείρηση. Αυτό είναι που ο Galbraith καλεί στο έργο του μια "ώριμη εταιρεία."
Ταυτόχρονα, ολόκληρο το σχέδιο στην ουσία του ήταν ακριβώς ο κρατικός καπιταλισμός. Επειδή σε αυτό το σχήμα υπήρχε ένα κέρδος (ο ίδιος φόρος κύκλου εργασιών), τον οποίο κατόπιν το κράτος τον επενδύει εκεί όπου το κρίνει αναγκαίο. Και επενδύοντας το "πλεόνασμα" / εξοικονόμηση - αυτή είναι η βασική αρχή του καπιταλισμού, που τον διακρίνει από άλλους σχηματισμούς.
Εάν είναι να παρηγορήσει εκείνους που αρνούνται την παρουσία του κρατικού καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ, εδώ είναι ένα απόσπασμα από Λένιν:
Ο κρατικός καπιταλισμός, όπως τον έχουμε καθιερώσει στη χώρα μας, είναι ένα είδος κρατικού καπιταλισμού... Ο κρατικός καπιταλισμός μας διαφέρει από τον κυριολεκτικά κατανοητό κρατικό καπιταλισμό στο ότι δεν έχουμε μόνο τη γη αλλά και τα σημαντικότερα μέρη της βιομηχανίας στα χέρια του κράτους...
V.I. Λένιν, PSS, BD. 45 σελ. 289
Και όταν ο μοντερνισμός κλαίει αντί της αριστεράς και λέει, "Κάνε μας το ίδιο όπως στην ύστερη Σοβιετική Ένωση," απαιτεί να αποκαταστήσουν όχι τη Σταλινική οικονομία αλλά την οικονομία του Χρουστσόφ Cosyginist. Που οδήγησε στο θάνατο της ΕΣΣΔ.
Αλλά είναι ήδη σε ένα άλλο άρθρο.
Αλεξάντερ Ρότζερς, ειδικά για το μέτωπο των ειδήσεων.
https://news-front.info
