Το Κουτσαβάκι: Η απάντηση Fusaro στον Τσίπρα: «Εν συντομία, ο λόγος ενός πειθήνιου σκλάβου»!

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
«Το χρέος είναι το σύγχρονο σύστημα της δουλείας» Έζρα Πάουντ
Σήμερα ο μαρξιστής Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro μας μεταφέρει τη συμβουλή του πρωθυπουργού μας προς τον καθηγητή Κόντε, τον πρωθυπουργό της Ιταλίας και την σχολιάζει. Ακριβώς την επομένη της ομοφωνίας εναντίον της Ιταλίας: Ευρωπαϊκό "αντιφασιστικό" Μέτωπο! Οι 18 ομόφωνα καλούν την Ιταλία να συνθηκολογήσει και να παραδοθεί [1]

Η επακριβής μετάφραση:
«Diego Fusaro
Η συμβουλή του Τσίπρα: "Παραδοθείτε αμέσως, μετά θα είναι χειρότερα".
Η συμβουλή μπορεί να έχει μια άλλη μετάφραση: να είναι πάντα δούλοι της Ε.Ε., διότι δεν είναι συμφέρον να εξεγερθείς και να επιδιώξεις την ελευθερία.
Εν συντομία, ο λόγος ενός πειθήνιου σκλάβου. Αλλά είναι προτιμότερος ο... μεγάλος Σπάρτακος, αληθινός επαναστάτης».

"Diego Fusaro
Il consiglio di Tsipras: «Cedete subito, poi è peggio».
Il consiglio può così essere ritradotto: siate servi sempre dell'UE, ché non conviene ribellarsi e cercare la libertà. Il discorso del docile schiavo, insomma. Al quale è da preferirsi il grande Spartaco, vero ribelle."

Ο κύριος Τσίπρας πέρασε από αυτή τη δοκιμασία κι ίσως με τη λογική της Realpolitik (Ρεαλισμός), που συνιστούν οι "ειδικοί σύμβουλοι" αυτών που υπηρετούν σε θέσεις ευθύνης και έχουν πολιτικά οράματα, να προσφέρει μια πραγματικά ουσιαστική βοήθεια στον πρωθυπουργό της Ιταλίας καθηγητή Κόντε και τους δύο αντιπροέδρους της κυβέρνησής του, τους Ντι Μάιο και Σαλβίνι, ώστε ν' αποφύγουν την "ουτοπική" επιτυχία εφαρμογής του κυβερνητικού τους προγράμματος.
Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί αν η Ιταλία συνεχίσει τον "ανυπάκουο" δρόμο; Μια απόφαση του ιταλικού λαού στις 4 Μάρτη 2018, όταν η κάλπη ανέδειξε -για πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 30 χρόνια- μια κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία, τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στο εκλογικό σώμα.
Ο φιλόσοφος Diego Fusaro σε ένα σύντομο άρθρο του στη ρουμπρίκα στήλη “Lampi del Pensiero” της Affari Italiani, σχολίασε έξω από τα δόντια τη στάση της Ε.Ε. απέναντι στην Ιταλία, όπου μεταξύ άλλων επισήμανε:
«Για τους υποστηρικτές του οικονομικού κρετινισμού, όπως τον χαρακτήριζε ο Γκράμσι, η τήρηση των λογαριασμών σε τάξη είναι η προτεραιότητα. Ακόμα κι αν αυτό κοστίσει τη ζωή ενός λαού, όπως συνέβη στην Ελλάδα. "Η μεγαλύτερη επιτυχία του Ευρώ", όπως δυστυχώς είχε χαρακτηρίσει ένας ευρωινομανής του Ευρώ,* προπαγανδιστής της θεολογίας Μποκονιάνας** (...)
Πειραματίζονται στο πετσί μας αυτό που έχει ήδη βιώσει η Ελλάδα, "Τη μεγαλύτερη επιτυχία του Ευρώ" (...)
Και τώρα οι κορυφαίοι της ελεύθερης αγοράς, της απορρύθμισης και υπέρ-χρηματοπιστωτικής ελεύθερης αγοράς θα ήθελαν να διατηρήσουν παρόμοια μεταχείριση στην Ιταλία.
"Εδώ θα φανεί η δική μας αξιοσύνη", όπως θα έλεγε ο Ποιητής.***
Η αντίσταση είναι απαραίτητη. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Και ζήτημα αξιοπρέπειας».

* O Diego Fusaro αναφέρεται στο -γνωστό στην Ιταλική κοινή γνώμη- δοτό πρωθυπουργό της Ιταλίας Mario Monti (με ομολογημένη παραβίαση του Συντάγματος για να σωθεί η Ιταλία, μέλος της Trilateral, μαζί με τον επίσης την ίδια περίοδο δοτό πρωθυπουργό της Ελλάδας Παπαδήμο, μέλη κι οι δύό τους στον παγκόσμιο μασονικό οργανισμό που ίδρυσε το 1973 ο Ροκφέλερ), ο οποίος φιλοξενούμενος στην εκπομπή L'Infedele του μεγαλύτερου τηλεοπτικού δικτύου της Ιταλίας LA7 (26 Σεπτέμβρη 2011), μιλάει για τη διάδοση της γερμανικής κουλτούρας σταθερότητας στην Ελλάδα και τονίζει: "Η Ελλάδα είναι το πιο συγκεκριμένο παράδειγμα της μεγάλης επιτυχίας του Ευρώ" (Το σχετικό επίσημο βίντεο του τηλεοπτικού σταθμού: ΕΔΩ).[2]
** Πρόκειται για το ιδιωτικό Ίδρυμα "Πανεπιστήμιο" Μποκόνι του Μιλάνο, που ιδρύθηκε το 1902 από τον βιομήχανο του Βασιλείου της Ιταλίας Ferdinando Bocconi. Πρόεδρος του Ιδρύματος που φημίζεται για της "παραγωγή" μάνατζερ επιχειρήσεων και χρηματιστών είναι ο Mario Monti. O Diego Fusaro αναφέρεται σε "θεολογία Μποκονιάνα", ακριβώς για την εξειδίκευση αυτού του ιδρύματος.
*** O Diego Fusaro αναφέρεται μόνον με τους στίχους, χωρίς αναφορά του ονόματος, στον Ποιητή της Ιταλίας Δάντη Αλιγκέρι, μέσα από τους στίχους που περιλαμβάνονται στην Κόλαση της Θείας Κωμωδίας: Κόλαση ΙΙ, στιχ. 7-9.

Η Ε.Ε. επιμένει απέναντι στην Ιταλική κυβέρνηση: “Παραβιάζετε τους κανόνες του χρέους”. Τώρα ποιος καθόρισε αυτούς τους κανόνες και που είναι αναγραμμένοι... είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Η Ιταλία είναι μόνη της.
Η ευρωπαϊκή δεξιά εγκατέλειψε την Ιταλία. Ακόμη κι η Ουγγαρία του Ορμπάν συντάχθηκε με τη Γερμανία, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα όπου ανήκει. Το ίδιο κι η ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας.
Μαζί σ' αυτό το μέτωπο εναντίον της Ιταλίας οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες κι η "αριστερά" του Αλέξη Τσίπρα.
Σ' αυτό το Ευρωπαϊκό Μέτωπο εναντίον της Ιταλίας και οι οργανώσεις και κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, των "ανοιχτών συνόρων", των "ατομικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων", της "αντιρατσιστική αριστεράς".
Η μοναδική πολιτική στήριξη στην κυβέρνηση του καθηγητή Κόντε, από τον Mélenchon,**** τη διάσπαση του γερμανικού Linke, περιθωριοποιημένα τμήματα των Podemos και φυσικά τα Κομμουνιστικά κόμματα που διαθέτουν ευρωβουλευτές της Πορτογαλίας και Τσεχίας, όπως και των κομμουνιστών της Ουγγαρίας (βλέπε σχ.: ΚΚΕ-Συριζα «ήλθαν εἰς ἀῤῥαβῶνα κοινωνίαν» με κουμπάρους τα... «ανοικτά σύνορα»;).[3]

Ουσιαστικά, πολιτική στήριξη σ' αυτή την επίθεση που δέχεται ο ιταλικός λαός δίνουν μόνον οι "εθνικοκυριαρχικές" και πατριωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Άραγε πρόκειται για τυχαίο γεγονός;

**** Παράδοξο αλλά τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα και πρόσωπα που προβάλουν την "αδελφική-συντροφική" πολιτική σχέση και συνεργασία με τον Μελανσό, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση μαζί του σε ότι αφορά τον πόλεμο εναντίον της Ιταλίας:

- Ο κύριος Βαρουφάκης στην ακριβώς αντίθετη πλευρά: Το άκρον άωτον του σουρεαλισμού... Λαγκάρντ και Βαρουφάκης απειλούν την Ιταλία![4]

- Η ΛαΕ του κυρίου Λαφαζάνη ξεπερνάει και τα όρια της ευγενούς πολιτικής αντιπαράθεσης κι αντιπαλότητας απέναντι στην Ιταλία. Τέτοιο μίσος και χυδαιότητα απέναντι στην κυβέρνηση της Ιταλίας δεν έχουν επιδείξει ούτε οι ευρωκράτες που χρησιμοποιούν μια σχετικά "σεμνή" ορολογία. Θα μείνει στην ιστορία, μεταξύ των καθημερινών επιθέσεων η αρθρογραφία της iskra, με το κορυφαίο "πολιτικό κείμενο" που διαπιστώνει "Μαγκιά... κλ@νιά... κι ο κ@λος φινιστρίνι". Μάλιστα η ΛαΕ του κυρίου Λαφαζάνη ξεπέρασε ακόμη και την τρόικα, αφού έστειλε αντιπροσωπεία στη Ρώμη για να διαδηλώσει εναντίον της ιταλικής κυβέρνησης (βλέπε σχ.: Μήπως ο φασισμός κρύβεται από τον "αντιφασισμό κι αντιρατσισμό";).[5]

- Η κυρία Κωνσταντοπούλου... απλώς σιωπά και έτσι διατηρεί το πολιτικό προνόμιο να μιλήσει μετά από τις εξελίξεις.

Ο Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro προειδοποιεί:
«Να είστε έτοιμοι. Μέσα σε λίγους μήνες θα έχουμε ένα νέο χρηματοπιστωτικό πραξικόπημα, που θα ενορχηστρώσουν οι ευρωινομανείς των ομιχλών των Βρυξελλών, με σκοπό να αναθέσουν την εξουσία σε έναν νέο Monti, δηλαδή ένα νέο έμπιστο εκτελεστή των θελήσεων των αγορών και της κυρίαρχης τάξης των "όχι σύνορα"».
Η Ιταλία θυμίζει ξανά το μεγάλο πολιτικό εργαστήρι της Ευρώπης, αλλά και του κινήματος συμπαράστασης στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των δεκαετιών του '60 και '70. Μόνον που τώρα έχει αλλάξει στην κυριολεξία το "πολιτικό Λεξικό" και τα σχετικά λήμματα εκείνων των δεκαετιών.
Το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία διέρχεται μεταβολές και μεταλλάξεις που θα αλλάξουν την Ευρώπη αν δεν υποταχθεί η κυβέρνηση του καθηγητή Κόντε.

Ο ποιητής και φιλόσοφος Marco Guzzi, επισημαίνει:
«Το 60% των Ιταλών ψήφισε πως ναι η οικονομία είναι σημαντική, αλλά είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου (...)
Δεν μπορεί η οικονομία να μπει καπέλο στο κεφάλι ενός νέου που θέλει να ζήσει (...)
Δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η λιτότητα φτώχυνε λαούς (...)
Φτάνει πια μ' αυτόν τον υλιστικό οικονομισμό, γνωρίζουμε ποιος κερδίζει».

Ο βουλευτής της αριστεράς Stefano Fassina εγκατέλειψε την παραδοσιακή αριστερά με τη διαπίστωση: "Αυτή η αριστερά πέθανε".
Κι αυτός αδελφό κόμμα της ΛαΕ του κυρίου Λαφαζάνη, αλλά ταυτοχρόνως και του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και στο πριν ένα χρόνο συνέδριο του κόμματος του στάθηκαν αδελφικά παρόντες και χαιρέτισαν ο κ. Λαφαζάνης μαζί με τον κ. Μπουρνούς, Προϊστάμενος Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πρωθυπουργού, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Ιταλία αναδύθηκε μια αριστερά που στηρίζει την εθνική προσπάθεια του καθηγητή Κόντε: Στην Ιταλία ξύπνησε από λήθαργο η Πατριωτική αριστερά![6]

Ο βουλευτής της ιταλικής αριστεράς Stefano Fassina, μόλις προχθές τονίζει σε ημερίδα (φωτογραφία) για την αριστερά:
«Εμείς ξεκινάμε σε συνθήκες μεγάλων δυσκολιών. Πρώτα από την πολιτική κουλτούρα. Αυτό πολύ σαφές.
Επιλέγοντας τον όρο πατρίδα γνωρίζαμε ότι είναι μια επιλογή προσβλητική για πολλούς. Το θεώρησαν όπως ακριβώς είναι σήμερα στη μόδα στην Ιταλία: Δηλαδή ένα αναπόφευκτο εθνικιστικό κίνημα.
Σήμερα ταυτοποίησαν τη λέξη πατρίδα ως μια αναφορά στον εθνικισμό. Με ανευθυνότητα κυρίως απέναντι σ΄αυτά που είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι του Συντάγματος μας.
Οι λαοί έχουν μια εθνική διάσταση. Δεν έχουν μια ευρωπαϊκή διάσταση.
Ευρωπαϊκό λαό δεν μπορείς να κατασκευάσεις από ψηλά με Οδηγίες ή με προγράμματα τύπου Εράσμους».
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσει η σύγκρουση της Ιταλίας με το Ευρωπαϊκό διευθυντήριο, αλλά και εναντίον των 18 χωρών, από τις 19 της ευρωζώνης, που σχημάτισαν αντί-Ιταλικό μέτωπο.
Μπορεί κι η Ιταλία να ακολουθήσει τη συμβουλή του κ. Τσίπρα: «Παραδοθείτε αμέσως, μετά θα είναι χειρότερα»!
Όμως σήμερα δέχεται επίθεση και αντιστέκεται.

200.000 Ελληνίδες και Έλληνες σπούδασαν στην Ιταλία.
Εκεί, μακριά από την πατρίδα βρέθηκαν στη φιλόξενη Ιταλική γη που πρόσφερε απλόχερα ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ και κυρίως τους πρόσφερε τον πολιτισμό της.
Οι παλιότεροι, την εποχή της Αμερικανοκίνητης δικτατορίας, πως να ξεχάσουν τον υπουργό τον Εξωτερικών της Ιταλίας Pietro Nenni, που πετάει από τις σκάλες τον Αμερικανό πρέσβη -δημιουργήθηκε διπλωματικό επεισόδιο- όταν του ζητάει να μην σταλεί πρόσκληση για επίσκεψη στην Ιταλία του Ανδρέα Παπανδρέου και εκδίδει ΔΙΑΤΑΓΜΑ με το οποίο "παρέχεται άδεια παραμονής στους Έλληνες χωρίς κανένα δικαιολογητικό και ίσα δικαιώματα με τους Ιταλούς πολίτες" και προνόμια, για ν' αντιμετωπίσουν τη φασιστική δικτατορία". Ο φίλος Στάθης Παναγούλης, σήμερα βουλευτής τα έχει γνωρίσει και ζήσει στο πετσί του. (Τα επίσημα ντοκουμέντα σε: "Φαινόμενα τρομοκρατίας - Ο Ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα απόρρητα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών").[7]
Αύριο από την Επιτροπή Συμπαράστασης στον Ιταλικό Λαό μια συμβολική κίνηση συμπαράστασης έξω από την πρεσβεία της Ιταλίας. Όχι εναντίον πολιτικών κομμάτων, αλλά διεθνιστικό καθήκον απέναντι στο φίλο ιταλικό λαό. Όσοι μπορούν και θέλουν ας το πράξουν:

Κάλεσμα
Επιτροπή Συμπαράστασης στον Ιταλικό Λαό... Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018, στις 19:00 ραντεβού στην Ιταλική Πρεσβεία (Β. Σοφίας και Σέκερη 2 ΚΟΛΩΝΑΚΙ)

* Εκδήλωση συμπαράστασης στον ιταλικό λαό... στην Ιταλική πρεσβεία![8]

Κι επειδή ήταν ανήθικη η συμβουλή του κυρίου Τσίπρα προς τον Ιταλικό λαό κι ελπίζουμε άμεσα να ζητήσει συγνώμη, όχι γιατί πρωθυπουργός είναι ο καθηγητής Κόντε -ας ήταν κι ο οποιοσδήποτε... ο Ρέντζι, ο Μπερλουσκόνι, ο Τζεντιλόνι...-, αλλά γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη απρέπεια, προσβολή, βιασμός να συμμετέχεις και δημοσίως εναντίον ενός λαού και να τον απειλείς, όταν μάλιστα εκπροσωπείς τον Ελληνικό λαό.
Κύριε Τσίπρα... ας πλένουμε το στόμα μας πριν μιλήσουμε για την Ιταλία και τους Ιταλούς.
Απαλλοτριώνουμε ένα απόσπασμα κειμένου από το περιοδικό "Ρεσάλτο"[9] ως τη δική μας απάντηση στον Τσίπρα:
[...] Εάν λοιπόν οι σημερινοί Κυβερνώντες της χώρας ήσαν όντως “ολοκληρωμένα συνεπείς” με τον εαυτό τους και την Αριστερή Κοσμοθεωρία θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον στο πλευρό τους και όχι να εκτοξεύουν χαρακτηρισμούς και “δημοκρατικά υβρεολόγια” στους ατίθασους Ρωμαίους που μάλλον βάλθηκαν στα σοβαρά να ξαναθυμηθούν τις ένδοξες παραδόσεις της Ιταλίας. Τον Cavour, τον Garibaldi και τον... Mazzini. Αλλά και τον Labriola, τον Serrati, τον Gramsci, τον Bordiga ή τον Nenni. Δηλαδή την Δημοκρατική Ιταλία του Risorgimento, της εθνικής ενοποίησης του 1861, του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού, των Επαναστάσεων και του Σοσιαλισμού. Την Ιταλία απ΄ όπου ξεκίνησε η Αναγέννηση και ο Ουμανισμός, ο Dante και ο Michelangelo, o Giordano Bruno και ο Galilei… Μιας αληθινά μεγάλης χώρας, συμβολικό έπος του Δυτικού και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Μιας χώρας που έκανε τον Κινηματογράφο “Καλλιτέχνημα για τον λαό” και όχι απλή “Κατανάλωση για τον λαό” όπως οι Αμερικανοί συνάδελφοι τους.
Μιας χώρας που έκανε την Όπερα καθημερινό τραγούδι του λούστρου και του Βιομηχανικού εργάτη, μετατρέποντας την “Τέχνη του λαού” σε Τέχνη πανεθνική αφήνοντας την “Τέχνη της Ελίτ, υπερόπτη των μαζών” στα χέρια άλλων. Μιλάμε δηλαδή για την χώρα της Scala di Milano, του Fellini, του Pier Paolo Pasolini, του Vittorio de Sica, του Bertollucci.
Μιας χώρας που ακόμα και στην περίοδο του Μουσσολινικού Φασισμού δεν γνώρισε ποτέ τα προτεσταντικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Γερμανικών Τεράτων, ούτε προγράμματα συστηματικής γενοκτονίας.
Λοιπόν, ας πλένουμε το στόμα μας πριν μιλήσουμε για την Ιταλία και τους Ιταλούς. [...]

Από: Ο Ιταλικός πονοκέφαλος της Κυβέρνησης (Εξαιρετικό!)[10]

Ποιος είναι ο φίλος Diego Fusaro που συχνά μας έχει "απασχολήσει" και ποια η "σχέση" με τον Τσίπρα;
5 Φλεβάρη του 2014 κι ολόκληρη η ευρωπαϊκή "αριστερά" έχει σαγηνευτεί από την επαναστατική κι αντιμνημονιακή αύρα του Αλέξη Τσίπρα, στην Ιταλία συγκροτείται ένα νέο πολιτικό κόμμα με την επωνυμία "Λίστα Τσίπρα για την αλλαγή της Ευρώπης και της ευρωζώνης". Αυτός ο νέος φορέας και ενόψει των ευρωεκλογών του 2014, απευθύνθηκε στην "αφρόκρεμα" της ιταλικής διανόησης, τους μαρξιστές διανοούμενους ώστε να είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές.
Πως μπορείς να ζητήσεις την ψήφο του Ιταλικού λαού χωρίς να συμπεριλάβεις στο ψηφοδέλτιο τον μαρξιστή φιλόσοφο Diego Fusaro, τον μαθητή του μεγάλου διανοητή φιλόσοφου και Φιλέλληνα Costanzo Preve;*****
"Προφητική" ή με μαρξιστική ανάλυση... η απάντηση στην πρόταση από τον Diego Fusaro: Η Spinelli εύχεται τη δημιουργία μιας λίστας υποστήριξης [του Τσίπρα] και στην Ιταλία, τονίζοντας: “Δεν θα πρέπει να βασίζεται σε παλιά κόμματα της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά κάτι που να ταρακουνήσει τη συνείδηση της κοινωνίας με στόχο την ένωση των δυνάμεων που κτύπησε η κρίση. Για μια άλλη Ευρώπη, εναντίον της austerity και των νέων εθνικισμών ”.
Καλές οι προθέσεις, αλλά η προτεινόμενη οδός πολύ κακή… Εκείνο που ούτε η Spinelli, ούτε ο Τσίπρας δεν αναδεικνύουν στο φως είναι πως η ομοσπονδιακή Ευρώπη των αδελφών λαών και δημοκρατών δεν είναι δυνατόν από το σημερινό ευρωκρατικό lager. Τώρα μια τέτοια μεταρρύθμιση είναι αδύνατη… Αυτό φαίνεται ότι διαφεύγει τόσο στην Spinelli, όσο και στον Τσίπρα…
(Βλέπε σχ.: Diego Fusaro: Μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!) [11]
Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές και την επιτυχία του ιταλικού κόμματος "Λίστα Τσίπρα για την Ευρώπη", που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη κι εισήλθε στο ευρωκοινοβούλιο ο Diego "ξανακτύπησε" το καμπανάκι κινδύνου για αυτή την "αριστερά" που σε λιγότερο από ένα χρόνο θα έφερνε τον Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία: Ο εχθρός που προσποιείται τον φίλο...

"Τσίπρας και Σπινέλλι, η αριστερά της λέσχης Bilderberg. Η υπόδουλη αριστερά του κεφαλαίου. Η αριστερά που πρόδωσε τους εργαζόμενους και πουλήθηκε στ' αφεντικά. Ο εχθρός που προσποιείται τον φίλο"
Diego Fusaro, μαρξιστής φιλόσοφος
"Tsipras e Spinelli, la sinistra del gruppo Bilderberg. La sinistra serva del capitale. La sinistra che ha tradito i lavoratori e si è venduta ai padroni. Il nemico che si finge amico".

Είναι ακριβώς η εποχή (Μάρτης 2014) που επίσης "προφητικά" ένας άλλος κομμουνιστής, ο φίλος Γερουσιαστής Fernando Rossi τονίζει: Τσίπρας… ο Έλληνας Renzi! Κι έτσι επήλθε κι η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ Εξωτερικού.12 Και τότε είχαμε επισημάνει από το φιλόξενο press-gr: «Ας ελπίσουμε να μην επαληθευθεί ο Fernando Rossi, o οποίος μετά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ιταλία, μεταξύ άλλων σχολίασε: «Και ποιος είναι ο Τσίπρας, για τον οποίο ο Vendola λέει πως έχει απομακρυνθεί από "την ανηλικιότητα και από τον εξτρεμισμό";
Είναι ο Έλληνας Renzi!».
Πάντα "προφητικά" ο Diego, 30 Αυγούστου 2018, Έτοιμο ευρωπαϊκό πραξικόπημα για την Ιταλία![13]

***** Costanzo Preve... Τι σημαίνει "δικαιωματική αριστερά";

"Από ιστορική θεώρηση, η θεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -γιατί πρόκειται για ειδωλολατρική ιδεολογία, η σωστότερα κι επακριβώς μια ειδωλολατρική θεολογία στην υπηρεσία μιας ιδιαιτερότητας μεσσιανικής αυτοκρατορίας, που έμμισθα χειροκροτεί με δουλοπρέπεια η ευρωπαϊκή διανόηση ληγμένων πρώην μαρξιστών-, μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ατομιστική εκκοσμίκευση χειραγωγούμενη από το παλαιό φυσικό δίκαιο"
Costanzo Preve

Βιβλία του Costanzo Preve που εκδόθηκαν στην Ελλάδα:

(2010) Κριτική ιστορία του μαρξισμού, ΚΨΜ [14]
(2010) Το ασίγαστο πάθος, Πιρόγα [15]
(2001) Το εθνικό ζήτημα στο κατώφλι του 21ου αιώνα, Στάχυ [16]
(1998) Καιροί αναζήτησης, Στάχυ [17]
(1994) Το λυκόφως των κοινωνικών θεών, Στάχυ[18]
(2008) Θεωρία, αξίες και κριτική, Πόλις [19]
(2007) Ιμπεριαλισμός: αντιθέσεις και αντιστάσεις, ΚΨΜ [εισήγηση] [20]

Βιβλιογραφικές αναφορές

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2018/11/fusaro_25.html