Λυδία Λίθος των ιδεών είναι η ΠΡΑΞΗ…
Και όταν η πράξη των ηγετών της ευρώ-χούντας, με επικεφαλής Την Μέρκελ και τον Μακρόν (οι σκληροί και οι αδιάλλακτοι του σύγχρονου φασισμού) στρέφεται εναντίον της ιταλικής κυβέρνησης, τότε δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταλάβεις το τι είναι ΕΕ και ποιοι οι δικτάτορες της Ευρώπης, οι σύγχρονοι φασίστες…
Και όταν αυτό το ΜΕΤΩΠΟ
εναντίον της Ιταλίας συγκροτείται πάνω στα αταξικά κλισέ της «δημοκρατίας» και του «αντιφασισμού», τότε αντιλαμβάνεσαι και την ιδεολογική και πολιτική δολιότητα των δυνάμεων του 4ου Ράιχ…
Δολιότητα που συνίσταται στο «ξέπλυμα» του δικού τους σύγχρονου φασισμού με τον αφορισμό του παλιού…
Το 4ο Ράιχ «ξεπλένεται» με το 3ο Ράιχ και ταυτόχρονα αφορίζει και στιγματίζει κάθε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, και την πλέον υποτυπώδη, εναντίον του, σαν «απειλή της δημοκρατίας» και «φασισμό»…
Και σ’ αυτό το παιχνίδι της σύγχρονης ΑΠΑΤΗΣ και μοχθηρής δολιότητας το άλλοθι το δίνουν οι ενσωματωμένες και μεταλλαγμένες «αριστερές» δυνάμεις, οι οποίες σέρνουν, με ιδιαίτερο υστερικό πάθος, το χορό του «αντιφασιστικού» ΜΕΤΩΠΟΥ του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ…
Η Ιταλία σήμερα ξεσκεπάζει τις ΠΡΑΞΕΙΣ και τη ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ των σύγχρονων δυνάμεων του 4ου Ράιχ και ιδιαίτερα των δυνάμεων της νεοταξικής «αριστεράς».
http://resaltomag.blogspot.com
Aποκαλυπτικό κείμενο του Νίκου Κλειτσίκα:
Ευρωπαϊκό "αντιφασιστικό" Μέτωπο! Οι 18 ομόφωνα καλούν την Ιταλία να συνθηκολογήσει και να παραδοθεί!
«Είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι η εργατική τάξη
μπορεί να αποσχισθεί από το Έθνος...»
Palmiro Togliatti
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδεικνύεται αυτή η αλληλεγγύη κι ομοφωνία όλων των χωρών μελών της ευρωζώνης απέναντι σε μία και μοναδική χώρα. Τα 18 από τα 19 κράτη της ευρωζώνης, δηλαδή με επίσημο νόμισμα το ευρώ (€), σε ένα ενωμένο Μέτωπο και πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, εναντίον της Ιταλίας μπροστά στον κίνδυνο του φασισμού από την άνοδο της ακροδεξιάς.
Η "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια" έδωσε και μια απάντηση, ή σωστότερα εισακούστηκε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κύριος Δημήτρης Παπαδημούλης, που πρόσφατα (18 Νοέμβρη) σε συνέντευξή του στην εκπομπή "Europe" της ΕΡΤ ανησυχούσε για το... γεγονός πως: "Η άνοδος της ακροδεξιάς μαζί με την αποδυνάμωση του γαλλογερμανικού άξονα, κάνει την Ευρώπη πιο αναβλητική και διστακτική". [1]
Ομόφωνα οι 18 χώρες της ευρωζώνης, με επικεφαλής τη Μέρκελ και τον Μακρόν -το γαλλογερμανικό άξονα για την αποδυνάμωση του οποίου ανησυχούσε ο Παπαδημούλης- στάθηκαν απέναντι στην "ακροδεξιά" ιταλική κυβέρνηση που επέλεξε ο ιταλικός λαός και την καλούν ακολουθήσει τις εντολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ν' αποσύρει τον προϋπολογισμό της (με έλλειμμα 2,4%), να υποταχθεί, ν' ακολουθήσει "τη σοφή απόφαση της Ελλάδας και του κυρίου Τσίπρα". Για ακόμη μία φορά Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού... στους Ευρωινομανείς! [2]κι η απειλή της "αντιφασιστικής" Ευρώπης "Θα σας κάνουμε Ελλάδα"![3] τέθηκε σε εφαρμογή από κράτη με κυβερνήσεις "αριστεράς", δεξιάς, συγκυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατών και δεξιάς, αλλά κι από κυβερνήσεις της "καλής και συνετής ακροδεξιάς", όπως αυτή της Αυστρίας, για να υπερασπιστούν τη δημοκρατική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δώρο στους λαούς από την "ελεύθερη αγορά": το ευρώ (€).
Καμία υποχώρηση: η Επιτροπή με σύμφωνη κι ομόφωνη γνώμη όλων των κρατών της ευρωζώνης καλούν την Ιταλία να τροποποιήσει τον προϋπολογισμό της. Ένας τοίχος εναντίον ενός άλλου τοίχους. Από τη μία πλευρά οι υπερασπιστές της δημοκρατικής πορείας της Ε.Ε. Γιούνκερ και Μοσκοβισί κι από την άλλη η "άτακτοι" κι ανυπάκουοι: ο καθηγητής Κόντε με τους Ντι Μάιο και Σαλβίνι.
Η ιταλική κυβέρνηση δεν συνάντησε τη συμπαράσταση καμίας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που συνθέτουν την ευρωζώνη. Ούτε καν ψιθύρους απλής κατανόησης: “απόκλιση από τους όρους και περιορισμούς στους εθνικούς προύπολογισμούς θα ήταν αδικαιολόγητη κι επικίνδυνη”.
Το 2018 δεν υπάρχει καμία χώρα να διακινδυνεύσει την αντιφασιστική Ευρωπαϊκή προοπτική, ούτε καν οι χώρες που πολλοί θεωρούν φιλικά προσκείμενες απέναντι στην "εθνικοκυριαρχική" Ιταλική κυβέρνηση, όπως η Αυστρία του Σεμπάστιαν Κουρτς, η Ολλανδία του Μαρκ Ρούτε και φυσικά εναντίον της Ιταλίας -μάλιστα στην πρώτη γραμμή- όλες εκείνες οι χώρες που υποτάχθηκαν στην Επιτροπή, όπως Ελλάδα, Κύπρος, Πορτογαλία, Ισπανία, πάντα στο πλευρό του γαλλογερμανικού άξονα για τον οποίο αδίκως ανησύχησε ο κύριος Παπαδημούλης και φοβήθηκε για την αποδυνάμωσή του.
Η ιταλική κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην Ιταλία μετά από περισσότερα από 30 χρόνια κοινοβουλευτική και εκλογική απόλυτη πλειοψηφία, βρίσκεται μπροστά σε μάχες που μπορεί να την οδηγήσουν στην απώλεια του πολέμου.
Το δίλημμα αυτού του πολέμου είναι: "να το κάνουν όπως ο Τσίπρας" ή να ακολουθήσουν το "εθνικοκυριαρχικό" τους, τον "λαϊκιστικό" δρόμο για ν' αποδώσουν στους Ιταλούς ανέργους κι απολυμένους, στον ιταλικό λαό όσα παραδόθηκαν στις τράπεζες;
Και... τον παράγοντα Ματαρέλα -του δεξιού προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας που προτάθηκε κι εκλέχθηκε από την αριστερά-, δηλαδή ένα πραξικόπημα με την άρνηση υπογραφής του Νόμου για τον προϋπολογισμό. Μια αντισυνταγματική πράξη που όμως μπορεί να δικαιολογηθεί ως υπεράσπιση της Ενωμένης Ευρώπης, του "Ευρωπαϊκού Πατριωτισμού" και την προστασία του λαού από μια κατάρρευση του "ευρώ".
Μπορεί ο ιταλικός λαός να αντισταθεί στην επέλαση του υπερεθνικού κεφαλαίου;
"Ai posteri l'ardua sentenza"*
Alessandro Manzoni, "Il cinque maggio", 1821
* "Αυτοί που θα έρθουν μετά θα βγάλουν το συμπέρασμα" (θετικό ή αρνητικό)
Σήμερα ο ιταλικός λαός κι η "ακροδεξιά" κυβέρνησή του επιλέγουν υποχρεωτικά για ν' αντιμετωπίσουν την επέλαση του 4ου Ράιχ ότι εγκατέλειψε η αριστερά, οι δυνάμεις της προόδου, της εργασίας και του σοσιαλισμού, όσο κι αν αυτό φαντάζει "περίεργο" κι ανατρέπει όσα μέχρι σήμερα διαδίδουν τα ΜΜΕ για την κατάσταση στην Ιταλία:
Βιβλιογραφικές αναφορές
