 |
| © AFP 2018 / Martin Office |
Μόσχα, 13 Οκτωβρίου – RIA Novosti, Αλεξάντερ Lesny. Στις αρχές του τρέχοντος έτους, το παγκόσμιο χρέος υπερέβη 233.000.000.000.000 δολάρια. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα (WB), αυτό είναι περισσότερο από το Παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 288%. Τα κράτη που συνεχίζουν
να συλλέγουν πιστώσεις στην επιδίωξη μιας καλύτερης ζωής, παρά τις προειδοποιήσεις των διεθνών οικονομολόγων και οικονομικών οργανώσεων, έχουν κάνει μια σταθμισμένη «συμβολή» στην τρέχουσα κατάσταση. Ποιες χώρες οδηγούν αυτήν την αντι-αξιολόγηση -στο υλικό RIA Novosti.
Εγγραφή του λογαριασμού
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ονομαστικά από την άποψη του όγκου του δημόσιου χρέους οδηγοί . Αυτό το έτος, οι αριθμοί για τον ειδικό μετρητή που ιδρύθηκε στο Μανχάταν, έδειξαν ένα νέο ρεκόρ: Η Ουάσιγκτον οφείλει στον κόσμο σχεδόν 21.500.000.000.000 δολάρια.
Ωστόσο, δεδομένου του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, η κατάσταση είναι διαφορετική. Στην πέμπτη θέση στην αντικατάταξη -είναι η Πορτογαλία, της οποίας το χρέος υπερβαίνει το ΑΕΠ (217.000.000.000 δολάρια) σχεδόν κατά το ένα τέταρτο.
Οι ρίζες των τρεχόντων οικονομικών προβλημάτων της χώρας επιστρέφουν στη δεκαετία του 1990. Έχοντας γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λόγω των πληρωμών σε Ευρώ, η Πορτογαλία έχασε την ευκαιρία να στηρίξει τη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας, έναν από τους βασικούς τομείς της οικονομίας, λόγω του αδύναμου νομίσματος. Ως αποτέλεσμα, οι εθνικοί παραγωγοί έχασαν τον ανταγωνισμό από τους Κινέζους με το φθηνό εργατικό δυναμικό τους.
Ως αποτέλεσμα- υπήρξε άνοδος της ανεργίας και της μαζικής μετανάστευσης: τώρα πάνω από 50.000 Πορτογάλοι ετησίως πηγαίνουν να εργαστούν στο εξωτερικό.
Το 2011, η χώρα ήταν ήδη ένα βήμα μακριά από την αθέτηση και η οικονομία έπρεπε να σώσει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Μετά την εναρμόνιση του προγράμματος οικονομικής εξυγίανσης, στην Λισαβόνα χορηγήθηκε ένα δάνειο 76.000.000.000 δολαρίων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρόγραμμα οικονομικής μεταρρύθμισης που προέβλεπε την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα, τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και των κοινωνικών δαπανών, λήφθηκε μόνο ένα χρόνο αργότερα, αφού η τρέχουσα κυβέρνηση αρνήθηκε να εισαγάγει πρόσθετα οικονομικά τον Μάρτιο του 2010 και τελικά διαλύθηκε.
Κατά 2017, η οικονομική κατάσταση στην Πορτογαλία σταθεροποιήθηκε: το ΑΕγχΠ αυξήθηκε κατά 2,7%, η ανεργία μειώθηκε στο 8,8%-αυτό είναι μικρότερο από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Το προηγούμενο έτος, ωστόσο, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 1.650.000.000 ευρώ, και οι ειδικοί του ΔΝΤ προβλέπουν ότι μεσοπρόθεσμα, η ανάπτυξη της πορτογαλικής οικονομίας θα επιβραδυνθεί σε 1,8%. Σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι απαραίτητο να ελπίζουμε για την εξόφληση των οφειλών.
 |
| © RIA Novosti/Alexander Vilьf |
Arrivederchi
Η τέταρτη θέση καταλαμβάνεται από μια άλλη χώρα της ευρωζώνης-την Ιταλία με χρέος 131% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, η οποία σε 2017 ανήλθε σε 1.900.000.000.000 δολάρια.
Αναλυτές σημειώνουν ότι το 2019, όταν ο Ιταλός Μάριο Draghi εγκαταλείψει τη θέση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η Ρώμη θα χάσει την πηγή των φθηνών δανείων. Ως αποτέλεσμα, η χώρα δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της και να αναγκαστεί να κηρύξει μια αθέτηση, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει σε μια μεγάλης κλίμακας κρίση ολόκληρου του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το κύριο πρόβλημα της Ιταλικής οικονομίας είναι ότι βασίζεται σε μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, ανίκανες να ανταγωνιστούν τις πολυεθνικές εταιρείες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για το χαμηλό ποσοστό οικονομικής ανάπτυξης της χώρας: το 2014, το ΑΕγχΠ αυξήθηκε μόνο κατά 0,1%, το 2015-κατά 1%, το 2016-κατά 0,9%, σε 2017-κατά 1,5%.
Οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας έχουν επίσης την έχουν επηρεάσει: σύμφωνα με τον πρώην Ιταλό Γερουσιαστή Roberto Moore, ο προϋπολογισμός λαμβάνει λιγότερα περίπου 7.000.000 ευρώ την ημέρα.
Οι δρακόντιοι φόροι για τις επιχειρήσεις, οι οποίοι δεν επιτρέπουν στους επιχειρηματίες να εκσυγχρονίσουν την παραγωγή, προσθέτουν καύσιμο στη φωτιά: στις μεγάλες πόλεις, τα τέλη υπερβαίνουν το 70%
 |
| © Ria Novosti/Ekaterina Chesnokov |
Στον απόηχο του πολέμου
Ο Λίβανος είναι στην τρίτη θέση. Πριν αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία το 2011, ο Λίβανος άνθιζε εξάγοντας αγαθά στο Ιράκ, στην Ιορδανία, στον Περσικό κόλπο και από το υψηλό τουριστικό ρεύμα. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, από 2015 η χώρα έπρεπε να φθάσει το ΑΕΠ των 20.000 δολαρίων κατά κεφαλήν και να γίνει ένας από τους οικονομικούς βαρέων βαρών της περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Αλλά ο πόλεμος στη γειτονική Συρία έχει αλλάξει τα πάντα. Η εισαγωγή αγαθών αυξήθηκε ραγδαία, αυξάνοντας το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Επιπλέον, η εισροή προσφύγων στο Λίβανο έχει φθάσει περίπου 1.200.000 Σύριους σε μόλις τρία χρόνια.
Εκτός από το γεγονός ότι πρέπει να ξοδέψουν πολλά χρήματα για τη συντήρησή τους, οι αναγκαστικά εκτοπισμένοι συμφωνούν να κάνουν οποιαδήποτε εργασία για λίγες δεκάρες. Ως αποτέλεσμα, όλο και περισσότεροι Λιβανέζοι χάνουν τη δουλειά τους και πέφτουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Επιπλέον, στα μέσα του 2013, οι εξτρεμιστές οργάνωσαν στο Λίβανο μια σειρά τρομοκρατικών ενεργειών που απειλούν τους ξένους. Ως αποτέλεσμα, η ροή των τουριστών μειώθηκε κατά 80%.
Η απότομη μείωση των εσόδων ανάγκασε την κυβέρνηση να δανειστεί, και πέρυσι το χρέος του Λιβάνου έφθασε το 149% του ΑΕΠ.
 |
| © Ria Novosti/Ekaterina Chesnokov |
Από πρίγκιπες στη λάσπη
Πριν ενταχθεί στην ΕΕ, η Ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να μην προσελκύσει εξωτερικά δάνεια λόγω του υψηλού ποσοστού των υπηρεσιών τους. Ωστόσο, το 2001, εισερχόμενη στην ΕΕ, η Αθήνα ήταν σε θέση να πάρει φθηνότερα δάνεια σε Ευρώ.
Κατά την ίδια περίοδο διεξήχθη η μαζική ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων πέντε κύριων τραπεζών της χώρας. Με την ένταξη στην ευρωζώνη στην Ελλάδα αυξήθηκε η απασχόληση στον τομέα των υπηρεσιών, και η παραγωγή, ιδίως, σε αρκετά επιτυχημένα ναυπηγεία, μειώθηκε.
Αυτή η οικονομική πολιτική προκάλεσε ανισορροπία του προϋπολογισμού, και από 2009 το κρατικό χρέος της Αθήνας υπερέβη το 115% του ΑΕΠ (περίπου 300.000.000.000 ευρώ). Φυσικά, οι Βρυξέλλες δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν την αθέτηση και την κρίση μεγάλης κλίμακας στην Ελλάδα, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους: αλλά διότι αυτό θα προκαλούσε σοβαρό πλήγμα στην ΕΕ.
Ως αποτέλεσμα, η χώρα αποσύρθηκε από την επικίνδυνη θέση με κοινές προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ. Κατά τα έτη 2010-2011, ελήφθησαν αποφάσεις για την παροχή χρηματοδοτικής βοήθειας στην Αθήνα δύο προγραμμάτων.
Ο πληθυσμός δεν υποστήριξε τα μέτρα λιτότητας, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των κοινωνικών πληρωμών, και το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχασε τις εκλογές το 2015. Έξι μήνες αργότερα υπήρξε μια τεχνική αθέτηση λόγω μη καταβολής του χρέους στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
 |
| © RIA Novosti/Pavel Onoйko |
Τον Ιούλιο του 2015, κατά τη διάρκεια ενός επείγοντος δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο, οι πολίτες της χώρας αντιτάχθηκαν σε μια νέα συμφωνία με τους πιστωτές, ωστόσο, μια εβδομάδα αργότερα οι συμμετέχοντες της Διάσκεψης Κορυφής της ευρωζώνης συμφώνησαν για βοήθεια στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθεροποίησης.
Το Κοινοβούλιο ενέκρινε νέα μέτρα λιτότητας και στα τέλη Αυγούστου 2015 η ΕΕ ενέκρινε το τρίτο πιστωτικό πρόγραμμα. Αυτό το έτος οι Βρυξέλλες ανακοίνωσαν την επιτυχή ολοκλήρωσή του.
Στα τέλη του 2017, το συνολικό χρέος της Ελλάδας ανήλθε στο 178,6% του ΑΕγχΠ. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η νέα δημοσιονομική κρίση στη χώρα είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
 |
| © Ria Novosti/Alexei Vitvitskiy |
Η Γη του αυξανόμενου χρέους
Ο κάτοχος ρεκόρ του κρατικού χρέους είναι μία από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, την Ιαπωνία. Μέχρι το τέλος του 2017, το χρέος του Τόκιο υπερέβη το 253% του ΑΕγχΠ και συνέχισε να αναπτύσσεται.
Ταυτόχρονα, η οικονομία αναπτύσσεται πολύ αργά: 0,4% το 2014, 1,4% το 2015, 0,9% σε 2016 και 1,7% σε 2017. Επιπλέον, ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνεται και είναι απαραίτητο να σταλούν όλο και περισσότερα χρήματα για τις κοινωνικές πληρωμές.
 |
| © Ria Novosti/Vladimir Song |
Κάτοικοι του Τόκιο σε έναν από τους δρόμους της πόλης
Το μόνο πράγμα που σώζει το Τόκιο από την αθέτηση των υποχρεώσεων είναι ότι οι περισσότερες από τις υποχρεώσεις χρέους ανήκουν σε εγχώριες ιδιωτικές και νομικές οντότητες και όχι σε ξένους κερδοσκόπους. Επιπλέον, το κράτος έχει αρκετά μεγάλα αποθεματικά.
Ωστόσο, το κρατικό χρέος που υπερβαίνει το ΑΕΠ 2,5 φορές, σημαίνει ότι πάνω από το κράτος κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη. Μία από τις πιο ανησυχητικές κλήσεις για την ιαπωνική εξαγωγική οικονομία είναι σχεδόν εννέα δισεκατομμύρια δολάρια το έλλειμμα του εξωτερικού εμπορίου. Ο αριθμός αυτός καταγράφηκε στις αρχές του τρέχοντος έτους.
Δεδομένων των προβλέψεων για επιβράδυνση του παγκόσμιου εμπορίου, το Τόκιο εξακολουθεί να έχει λιγότερο χρόνο για να αντιμετωπίσει το χρέος.
Κάτι πρέπει να κάνει πριν το μάθουν.
https://ria.ru/economy/20181013/1530443007.html?referrer_block=index_daynews1_1&ab_title=a
