 |
| © RIA Novosti / Igor Samoilov |
Μόσχα, 21 Αυγούστου -RIA Novosti, Μαξίμ Rubchenko. Η Ρωσία και η Γερμανία σκοπεύουν να υπερασπιστούν από κοινού το έργο Nord Stream 2. Αυτό συμφωνήθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την Angela Merkel το περασμένο Σάββατο. Γιατί το Βερολίνο για το νέο αγωγό φυσικού αερίου δεν φοβάται να πάει σε σύγκρουση με την Ουάσινγκτον-στο υλικό του RIA Novosti.
Σύνδεση με τον σωλήνα
Ο Ρώσος Πρόεδρος και η Γερμανίδα Καγκελάριος έχουν περιγράψει μέτρα για την προστασία του έργου Nord Stream 2 από πιθανές "μη ανταγωνιστικές και παράνομες επιθέσεις από τρίτα κράτη". Τα "τρίτα κράτη" υπονοούν πρωτίστως τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθώντας να διαταράξουν την κατασκευή.
Ο Donald Trump έχει επανειλημμένα καλέσει τη Γερμανία "Όμηρο" της Μόσχας, λόγω της εξάρτησης από τους Ρωσικούς ενεργειακούς πόρους. Και στις αρχές Αυγούστου το Κογκρέσο εισήγαγε ένα σχέδιο νόμου για τις επόμενες κυρώσεις (ο νόμος για την προστασία της Αμερικανικής ασφάλειας ενάντια στην επιθετικότητα του Κρεμλίνου, DASKAA), ο οποίος απειλεί τις Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που συμμετέχουν στην κατασκευή Nord Stream 2.
Σύμφωνα με το Wall Street Journal, ο συντονισμός του καταλόγου των περιοριστικών μέτρων μεταξύ του Λευκού Οίκου, του Υπουργείου Εξωτερικών , του Υπουργείου Εμπορίου και του Υπουργείου Ενέργειας έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Το μόνο ανεπίλυτο ζήτημα είναι εάν οι κυρώσεις πρέπει να περιοριστούν σε εταιρείες που προετοιμάζουν τον αγωγό στη Βαλτική θάλασσα ή να επεκταθούν σε τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις που συμμετέχουν στη χρηματοδότηση του έργου.
Η Ουάσιγκτον αναμένει να αποτρέψει την κατασκευή ενός κλάδου φυσικού αερίου για να αποδυναμώσει και να απομονώσει οικονομικά τη Ρωσία. Αλλά μέχρι τώρα το αποτέλεσμα αποδεικνύεται αντίθετο.
Οι κυρώσεις και οι εμπορικοί πόλεμοι, που δηλώνονται από την Ουάσινγκτον, ωθούν μόνο τη Μόσχα και το Βερολίνο πιο κοντά. Επειδή η Ρωσία δεν θέλει να εγκαταλείψει το Nord Stream 2, ενώ η Ευρώπη απλά δεν μπορεί.
Καμία αντικατάσταση δεν θα υπάρξει
Αρκεί να πούμε ότι οι εταίροι του έργου — η Gazprom και οι πέντε Ευρωπαϊκές εταιρείες — έχουν ήδη επενδύσει πέντε και μισό δισεκατομμύρια δολάρια. Σε περίπτωση τερματισμού των εργασιών αυτά τα χρήματα θα πρέπει να διαγραφούν σε απώλειες, το οποίο , σίγουρα, κανείς δεν επιθυμεί. Ακόμη πιο βαρύ είναι ότι μπορεί να χαθεί το κέρδος.
Η κύρια βάση των πόρων της "Gazprom" (χερσόνησος Yamal ) και οι βασικοί αγοραστές του Ρωσικού φυσικού αερίου (οι χώρες της βορειοδυτικής Ευρώπης) συνδέονται με το "Nord Stream-2" σχεδόν σε ευθεία γραμμή. Αυτή η διαδρομή είναι σχεδόν 2000 χιλιόμετρα μικρότερη από τη διέλευση μέσω της Ουκρανίας.
Το κόστος για την άντληση αερίου στο «Nord Stream-2» θα είναι χαμηλότερο, απ'ό, τι στις ήδη υπάρχουσες διαδρομές,-όχι δύο και μισό, και 2,1 δολάρια ανά χίλια κυβικά μέτρα στην απόσταση 100 χιλιομέτρων. Γενικά, σύμφωνα με την Gazprom, το κόστος της παράδοσης αερίου στην Ευρώπη στον βόρειο διάδρομο θα μειωθεί κατά 1,6 φορές.
Ως αποτέλεσμα, το Nord Stream 2 θα επιτρέψει στις Ευρωπαϊκές χώρες να εξοικονομούν περίπου 7.000.000.000 δολάρια το χρόνο. Οι συμμετέχοντες στο έργο δεν πρόκειται να αρνηθούν αυτά τα χρήματα μόνο και μόνο λόγω της δυσαρέσκειας του Trump.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η Ευρώπη απλά δεν έχει μια πραγματική εναλλακτική λύση. Ο σημερινός ιδιοκτήτης του Λευκού Οίκου υποσχέθηκε να αντικαταστήσει το Ρωσικό αέριο αγωγών με το Αμερικανικό ΥΦΑ, ωστόσο είναι αδύνατο.
Η ισχύς του Sabina Pass, του μοναδικού εργοστασίου εξαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, έχει δεσμευτεί ήδη το 94% από τους καταναλωτές - British Petroleum και αρκετούς εμπόρους της άπω Ανατολής.
Για τον λόγο αυτό όταν τον περασμένο χειμώνα η Ευρώπη επλήγη από παγετούς το φυσικό αέριο είχε χαθεί, οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να τροφοδοτήσουν με ΥΦΑ την γηραιά Ήπειρο, έστω και αν η τιμή αυξήθηκε. Απλά δεν υπήρχε ελεύθερο καύσιμο στην Ουάσινγκτον. Και δεν θα είναι για πολύ.
Νέα έργα για την κατασκευή των εξαγωγικών σταθμών για την ρευστοποίηση του φυσικού αερίου είναι σε λήθη: οι τράπεζες δεν διαθέτουν πίστωση για αυτούς, εφ ' όσον δεν υπάρχει εγγύηση των πωλήσεων. Και αυτές οι εγγυήσεις δεν μπορούν να είναι, έως ότου η Ευρώπη δεν θα αναλάβει σταθερές υποχρεώσεις όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις μεγάλης κλίμακας. Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν είναι έτοιμοι να συνάψουν δεσμευτικές συμφωνίες, εκτός εάν οι ΗΠΑ έχουν την ικανότητα να εξάγουν ΥΦΑ σε επαρκείς ποσότητες.
Το αδιέξοδο της Κασπίας
Ακόμη και στην Ουάσινγκτον άρχισαν να συνειδητοποιούν την απελπισία της κατάστασης και τώρα μιλάνε για την ανάγκη να παρέχει στην Ευρώπη όχι το Αμερικάνικο, αλλά το Ασιατικό αέριο παρακάμπτοντας τη Ρωσία.
"Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την τοποθέτηση του αγωγού αερίου Trans-Αδριατικής από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία", δήλωσε ο Αμερικανός γερουσιαστής Devin Nunes την περασμένη εβδομάδα. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτός ο αγωγός είναι επί του παρόντος ο μόνος τρόπος για να αποδυναμώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό αέριο.
Οι ιδρυτές του σχεδίου σχεδίου ότι ο Trans αγωγός αερίου (Tap) θα είναι μια συνέχεια του TANAP σωλήνα, περνώντας από το Αζερμπαϊτζάν από τον τομέα Shah-Denise στην Τουρκία. Η προτεινόμενη διαδρομή TAP διασχίζει την επικράτεια της Ελλάδας, την Αλβανία, και στη συνέχεια στο βυθό της Αδριατικής θάλασσας προς τη Νότια Ιταλία.
Η αρχική χωρητικότητα θα είναι 10.000.000.000 κυβικά μέτρα αερίου ανά έτος. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι δυνατότητες του πεδίου του Shah-Deniz περιορίζονται σε ένα τέτοιο επίπεδο παραγωγής, το οποίο είναι αρκετό μόνο για την Τουρκία τώρα.
Με άλλα λόγια, για την πλήρωση του αγωγού αερίου Trans, είναι απαραίτητο να συνδεθεί το αέριο του Τουρκμενιστάν με το TANAP. Για το σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να θέσει ένα σωλήνα μέσω της Κασπίας Θάλασσας. Αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν διότι τα δικαιώματα στον βυθό της Κασπίας δεν καθορίζονται.
Κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής των παράκτιων κρατών της Κασπίας στην Ακτάου της Ρωσίας, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν υπέγραψαν την πολυαναμενόμενη πολυμερή συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα στην Κασπία θάλασσα. Ο βυθός και το υπέδαφος θα πρέπει να διαιρεθούν μέσω διμερών συμφωνιών με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα.
Το πλάτος της παράκτιας ζώνης στην οποία κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να διεξάγει οικονομική δραστηριότητα είναι 200 μίλια (περίπου 370 χιλιόμετρα). Το μέγιστο πλάτος της Κασπίας θάλασσας δεν υπερβαίνει τα 435 χιλιόμετρα. Δηλαδή, οι οικονομικές ζώνες των διαφορετικών κρατών θα διασταυρώνονται αναπόφευκτα.
Η αναζήτηση συμβιβασμών σε εδαφικά ζητήματα μεταξύ των δυνάμεων της Κασπίας θα διαρκέσει πολλά χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας το έργο TAP χάνει εντελώς τη σημασία του. Έτσι, αυτή η ιδέα της στρατηγικής της Ουάσιγκτον δεν αποτελεί καλό οιωνό για τις νέες προμήθειες φυσικού αερίου της Ευρώπης.
Το στοίχημα συνεχίζεται
Σύμφωνα με τις περισσότερες προβλέψεις, η κατανάλωση φυσικού αερίου στην ΕΕ θα αυξηθεί μόνο, παρά την επέκταση της εναλλακτικής ενέργειας. Ιδιαίτερα έντονα από την εισαγωγή αερίου εξαρτάται η Γερμανία, η οποία αρνήθηκε τη λειτουργία των πυρηνικών σταθμών.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Βερολίνο είναι έτοιμο να αγωνιστεί για το Nord Stream 2, ακόμη και παρά την απειλή Αμερικανικών κυρώσεων. Η προοπτική της αντιμετώπισης της έλλειψης καυσίμων φαίνεται στο Βερολίνο ακόμη πιο τρομακτική.
Είναι συμβολικό το γεγονός ότι την περασμένη Παρασκευή, μόλις την παραμονή της συνάντησης μεταξύ του Πούτιν και της Μέρκελ, οι αρχές του Γερμανικού ομοσπονδιακού κράτους του Βρανδεμβούργου χορήγησαν άδεια για την τοποθέτηση στο έδαφος της περιφέρειας του αγωγού φυσικού αερίου Eugal, ο οποίος θα συνδέσει το "Nord Stream-2" με το σύστημα αγωγών αερίου Δημοκρατία της Τσεχίας.
"Παρά την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ο αξιόπιστος και προσιτός εφοδιασμός φυσικού αερίου παραμένει απαραίτητος για τη θέρμανση των κτιρίων, τις τεχνολογικές ανάγκες της βιομηχανίας και για την ηλεκτροπαραγωγή", σχολίασε ο Υπουργός οικονομίας και Ενέργεια της γης του Βρανδεμβούργου.
"Η προετοιμασία για την κατασκευή είναι σε εξέλιξη. Τα έργα θα ξεκινήσουν τις επόμενες εβδομάδες ταυτόχρονα σε πολλά μέρη" - σημειώνεται στο μήνυμα του φορέα εκμετάλλευσης του έργου – της εταιρείας Gascade Gastransport , "θυγατρική " της BASF και της "Gazprom ".
Αναμένεται ότι ο αγωγός αερίου Eugal θα είναι έτοιμος μέχρι το τέλος του 2020 με συνολικό μήκος 480 χιλιομέτρων.
https://ria.ru
