Πώς τοποθετείται ο Ντόναλντ Τραμπ;

 Τιερί Μεϊσάν

Εκλεγμένος για να πραγματοποιήσει την αλλαγή του παραδείγματος, ο Πρόεδρος Τραμπ εξακολουθεί να εκπλήσσει εκείνους που τον παίρνουν για κοκορόμυαλο. Ωστόσο, εφαρμόζει μόνο τις ιδέες που ανέπτυξε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, μια πολιτική παράδοσης που είναι ριζωμένη στην αμερικανική ιστορία, αν και παραμελήθηκε για αρκετό καιρό. Βγάζοντας στην άκρη τον τρόπο επικοινωνίας του, ο Τιερί Μεϊσάν αναλύει τις ενέργειές του σε σχέση με τις δεσμεύσεις του.

Kατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας των ΗΠΑ, δείξαμε ότι η αντιπαλότητα μεταξύ της Χίλαρι Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ δεν αφορούσε τόσο το στυλ τους όσο την κουλτούρα τους [1]. Ο αουτσάιντερ αμφισβητούσε την πουριτανική κυριαρχία επί των Ηνωμένων Πολιτειών και απαιτούσε την επιστροφή στον αρχικό συμβιβασμό του 1789 -αυτού του Χάρτη των Δικαιωμάτων (Bill of Rights)- μεταξύ των επαναστατών που πολεμούσαν εναντίον του βασιλιά Γεωργίου και των γαιοκτημόνων των 13 αποικιών.

Καθώς δεν ήταν τόσο άπειρος στην πολιτική, είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του στο σύστημα την ημέρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 [2] και αργότερα με τη διαμάχη που συντήρησε για τη γενέτειρα του προέδρου Ομπάμα.
Ομοίως, δεν ερμηνεύσαμε το πλούτο του Ντόναλντ Τραμπ ως σαφή ένδειξη ότι θα διεξάγει τη δράση του στην υπηρεσία των πλουσιότερων, αλλά ως απόδειξη ότι θα υπερασπιστεί το παραγωγικό καπιταλισμό ενάντια στο κερδοσκοπικό καπιταλισμό.
Έχομε υπογραμμίσει ότι στο εξωτερικό τομέα, οι πρόεδροι Τζορτζ Μπους και Μπαράκ Ομπάμα είχαν πάρει την πρωτοβουλία για τους πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία, εφαρμόζοντας τη στρατηγική του ναυάρχου Cebrowski για τη καταστροφή των κρατικών δομών όλων των Κρατών της "διευρυμένης Μέσης Ανατολής" [3]· ενώ στο εσωτερικό, ανέστειλαν το Bill of Rights· ότι αυτό το σύνολο έχει ως αποτέλεσμα την υποτίμηση και την εξαθλίωση των "μικρών λευκών".
Αντίθετα, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν σταματούσε να καταγγέλλει την αμερικανική Αυτοκρατορία και να αναγγείλει την επιστροφή στις δημοκρατικές αρχές. Ισχυρίστηκε ότι ήταν οπαδός του Andrew Jackson (1829-37) [4] και χρησιμοποίησε πρώην συνεργάτες του Richard Nixon (1969-74) [5].

Σύνθετε τη σκέψη του στην εσωτερική πολιτική με το σύνθημα «Make America Great Again!», δηλαδή, όχι πλέον η συνέχιση της αυτοκρατορικής χίμαιρας, αλλά η επιστροφή στο "Αμερικανικό όνειρο" του προσωπικού εμπλουτισμού. Και η εξωτερική του πολιτική με το σύνθημα « America First ! », το οποίο ερμηνεύσαμε όχι με την έννοια που του δόθηκε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά με αυτό που είχε στην αρχή. Δεν τον βλέπουμε συνεπώς ως νεοναζί, αλλά ως πολιτικό που αρνείται να παραδώσει τη χώρα του στην υπηρεσία των υπερεθνικών ελίτ.
Πιο εκπληκτικό, θεωρήσαμε ότι ήταν αδύνατο για αυτόν να καταλήξει σε μια πολιτιστική συμφωνία με τη μεξικανική μειονότητα και προβλέψαμε ότι θα διευκόλυνε μεσοπρόθεσμα με έναν φιλικό χωρισμό, την ανεξαρτησία της Καλιφόρνιας (CalExit) [6].

Η ανάγνωση μας των στόχων και της μεθόδου του Ντόναλντ Τραμπ, άφηνε ωστόσο ανοιχτό το ζήτημα της δυνατότητας ενός προέδρου των ΗΠΑ να αλλάξει τη στρατιωτική στρατηγική της χώρας του [7].
Γράφοντας για δύο χρόνια κόντρα στο ρεύμα όλων των σχολιαστών, καταλογιστήκαμε ως υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ. Είναι εσφαλμένη ερμηνεία της έννοιας της δουλειάς μας. Δεν είμαστε Αμερικανοί ψηφοφόροι και ως εκ τούτου δεν υποστηρίζουμε κανένα υποψήφιο στο Λευκό Οίκο. Είμαστε πολιτικοί αναλυτές και προσπαθούμε μόνο να κατανοήσουμε τα γεγονότα και να προβλέψουμε τις συνέπειές τους.

Πού βρισκόμαστε σήμερα;

- Πρέπει να επικεντρωθούμε στα γεγονότα και να εξαλείψουμε όλη την επικοινωνία του από τη συλλογιστική μας.
- Πρέπει να διακρίνουμε το τι ανήκει στον Ντόναλντ Τραμπ, από το τι είναι η συνέχεια των προκατόχων του και από το τι ανήκει στον εποχιακό αέρα.

Στον εσωτερικό τομέα
Ο Ντόναλντ Τράμπ υποστήριξε μια διαδήλωση λευκών υπερασπιστών στο Charlottesville και το δικαίωμα της οπλοφορίας, ακόμη και μετά τη σφαγή στο Parkland. Αυτές οι θέσεις έχουν ερμηνευθεί ως υποστήριξη στις άκρα δεξιές ιδέες και στη βία. Αντίθετα, επρόκειτο για εκείνον να προωθήσει την αμερικανική εκδοχή των "ανθρώπινων Δικαιωμάτων", όπως αναφέρονται στις δύο πρώτες τροπολογίες του Bill of Rights .

Μπορεί ο καθένας να λέει όλο το κακό που σκέπτεται για τον αμερικανικό ορισμό των "ανθρωπίνων Δικαιωμάτων" - στη παράδοση του Thomas Paine [8], συνεχίζουμε να την επικρίνουμε - αλλά είναι άλλο ζήτημα.

Λόγω έλλειψης μέσων, η ολοκλήρωση του Τοίχου στα μεξικανικά σύνορα, το οποίο είχε κατασκευαστεί από τους προκάτοχούς του, απέχει πολύ από την ολοκλήρωσή του. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα. Η αντιπαράθεση με τους ισπανόφωνους μετανάστες που αρνούνται να μιλήσουν αγγλικά και να ενσωματωθούν στο συμβιβασμό του 1789 δεν έχει ακόμη λάβει χώρα. Ο Ντόναλντ Τραμπ αρκέστηκε απλά να καταργήσει την ισπανόφωνη υπηρεσία του Λευκού Οίκου.

Σχετικά με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, ο Ντόναλντ Τραμπ απέρριψε τη συμφωνία του Παρισιού όχι επειδή είναι αδιάφορος με την οικολογία, αλλά επειδή η συμφωνία αυτή επιβάλλει έναν δημοσιονομικό κανονισμό που ωφελεί μόνο τους υπεύθυνους των χρηματιστήριων ανταλλαγής δικαιωμάτων εκπομπής CO2 [9].

Στα οικονομικά θέματα, ο Ντόναλντ Τραμπ απέτυχε να επιβάλει την επανάστασή του: να απαλλαγούν οι εξαγωγές από φόρους και να φορολογηθούν οι εισαγωγές. Εντούτοις, απέσυρε τη χώρα του από μην επικυρωμένες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, όπως η συμφωνία εταιρικής σχέσης μεταξύ των χωρών του Ειρηνικού. Ενώ ο Border Adjustment Tax απορρίφτηκε από το Κογκρέσο, τώρα προσπαθεί να παρακάμψει τους βουλευτές και να δημιουργήσει απαγορευτικούς φόρους για την εισαγωγή ορισμένων προϊόντων, γεγονός που σηκώνει την έκπληξη των συμμάχων της χώρας του και το θυμό της Κίνας [10].

Ομοίως, ο Ντόναλντ Τραμπ πατινάρει στην υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής υποδομών (όπως ο Roosevelt), για το οποίο, μέχρι στιγμής, δεν έχει βρει παρά μόνο το 15% της χρηματοδότησης. Και δεν έχει ακόμη ξεκινήσει το πρόγραμμα χρήσης ξένων εγκεφάλων για τη βελτίωση της βιομηχανίας του, παρότι έχει ανακοινωθεί στη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του [11].

Εν τέλει, τα λίγα που έχει ήδη πραγματοποιήσει ήταν αρκετά για να ενισχύσει την παραγωγή και την απασχόληση στη χώρα του.

Στον εξωτερικό τομέα
Για να καταργήσει την Αμερικανική Αυτοκρατορία, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να σταματήσει την υποστήριξη στους τζιχαντιστές, να διαλύσει το ΝΑΤΟ, να εγκαταλείψει τη στρατηγική του Cebrowski και να επαναπατρίσει τα στρατεύματα κατοχής του. Είναι προφανώς πολύ πιο δύσκολο να μεταρρυθμιστεί η πρώτη ομοσπονδιακή διοίκηση, οι Ένοπλες Δυνάμεις, παρά να μεταβληθούν οι οικονομικοί και οικονομικοί κανόνες με διατάγματα.

Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει τοποθετήσει πρωτίστως ασφαλείς ανθρώπους, επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας και της CIA, προκειμένου να αποκλείσει τυχόν απόπειρες ανταρσίας. Αναμόρφωσε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας μειώνοντας το ρόλο του Πενταγώνου και της CIA [12]. Αμέσως έβαλε τέλος στις «έγχρωμες επαναστάσεις» και σε άλλα πραξικοπήματα που είχαν χαρακτηρίσει τις προηγούμενες διοικήσεις.

Στη συνέχεια, έπεισε τις αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας, να σταματήσουν να υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές [13]. Οι συνέπειες αυτής της απόφασης έγιναν σύντομα εμφανείς με την πτώση του Ντάες στο Ιράκ και τη Συρία. Ταυτόχρονα, ο Ντόναλντ Τραμπ ανέβαλε τη διάλυση του ΝΑΤΟ, στο οποίο πρόσθεσε απλά μια αντιτρομοκρατική λειτουργία [14]. Εν τω μεταξύ, στο πλαίσιο της βρετανικής εκστρατείας κατά της Μόσχας, η Συμμαχία αναπτύσσει ενεργά το αντιρωσικό της μηχανισμό [15].
Ο Ντόναλντ Τράμπ διατήρησε το ΝΑΤΟ μόνο για να ελέγξει τους υποτελούς των Ηνωμένων Πολιτειών. Απαξίωσε σκόπιμα την G7, στέλνοντας τους πανικόβλητους συμμάχους του πίσω στις δικές τους ευθύνες.

Για να διακόψει τη στρατηγική Cebrowski στη «ευρύτερη Μέση Ανατολή», ο Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζει την αναδιοργάνωση της περιοχής γύρω από την απόσυρση του από τις συμφωνίες με το Ιράν (JCPoA και μυστική διμερούς συμφωνία) και το σχέδιο διευθέτησης του παλαιστινιακού ζητήματος. Αν και αυτό το έργο, το οποίο η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο προσπαθούν να σαμποτάρουν, έχει ελάχιστο ποσοστό επιτυχίας να καταφέρει να θεσπίσει μια περιφερειακή ειρήνη, επιτρέπει ωστόσο να παραλύσει τις πρωτοβουλίες του Πενταγώνου. Ωστόσο, οι ανώτεροι υπάλληλοι του τελευταίου προετοιμάζονται να εφαρμόσουν τη στρατηγική Cebrowski στην "λεκάνη της Καραϊβικής".

Η πρωτοβουλία διευθέτησης της κορεάτικης σύγκρουσης, τελευταίας κληρονομιάς του Ψυχρού Πολέμου, θα πρέπει να του επιτρέψει να αμφισβητήσει τον λόγο ύπαρξης του ΝΑΤΟ. Οι σύμμαχοι δεν δεσμεύτηκαν σε αυτήν την οργάνωση παρά μόνο για να αποτραπεί στην Ευρώπη μια κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη του πολέμου της Κορέας.
Μεσο-μακροπρόθεσμα, ο στρατός των ΗΠΑ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να συντρίψει μικρές χώρες, αλλά μόνο για την απομόνωση της Ρωσίας ή για να εμποδίσει τη Κίνα από το να αναπτύξει τους «Δρόμους του Μεταξιού» της.

Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] “Οι Ηνωμένες Πολιτείες Θα μεταλλαχτούν ή θα γίνουν κομμάτια”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 26 Οκτωβρίου 2016.

[2] Δείτε τη παρέμβαση του Ντόναλντ Τραμπ στο κανάλι 9 της Νέας Υόρκης στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, 11 Σεπτεμβρίου 2001.

[3] “Το στρατιωτικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κόσμο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 22 Αυγούστου 2017.

[4] “Trump has picked a deeply disturbing hero” (" O Τραμπ έχει πάρει έναν πολύ ενοχλητικό ήρωα "), , Michael Gerson, The Washington Post, March 16, 2017.

[5] “Donald Trump’s ‘America First’ Foreign Policy Speech”, by Donald Trump, Voltaire Network, 27 April 2016.

[6] “Ο απολογισμός και οι προοπτικές του Ντόναλντ Τραμπ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 6 Δεκεμβρίου 2017.

[7] « L’alternance du Pouvoir impérial » (Η εναλλαγή της αυτοκρατορικής εξουσίας), par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto (Italie) , Réseau Voltaire, 15 novembre 2016.

[8] Thomas Paine, Rights of Man (Droits de l’Homme), London, part 1 1791, part 2 1792.

[9] « 1997-2010 : L’écologie financière », par Thierry Meyssan, Оdnako (Russie) , Réseau Voltaire, 26 avril 2010.

[10] « USA : Impérialisme contre ultra-impérialisme », « Guerre économique ou "guerre absolue" ? », par Jean-Claude Paye, Réseau Voltaire, 26 février et 31 mai 2018.

[11] Security Strategy of the United States of America, White House, December 18, 2017

[12] “Presidential Memorandum: Organization of the National Security Council and the Homeland Security Council”, by Donald Trump, Voltaire Network, 28 January 2017. “Ο Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε την οργάνωση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 31 Ιανουαρίου 2017.

[13] “Presidential Memorandum: Plan to Defeat the Islamic State of Iraq and Syria”, by Donald Trump, Voltaire Network, 28 January 2017. “Donald Trump’s Speech to the Arab Islamic American Summit”, by Donald Trump, Voltaire Network, 21 May 2017.

[14] “Remarks by Donald Trump at NATO Unveiling of the Article 5 and Berlin Wall Memorials”, by Donald Trump, Voltaire Network, 25 May 2017.

[15] « L’Otan non « obsolète » se prépare avec Mattis à d’autres guerres » (Το ΝΑΤΟ δεν είναι " άνευ αντικειμένου ". Προετοιμάζεται με τον Μάτις για άλλους πολέμους), par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto(Italie) , Réseau Voltaire, 16 février 2017.

http://www.voltairenet.org


Μετά την παρατήρηση των ιστορικών αναφορών του Ντόναλντ Τραμπ (ο συνταγματικός συμβιβασμός του 1789, τα παραδείγματα του Andrew Jackson και του Richard Nixon) και του πως οι οπαδοί του αντιλαμβάνονται την πολιτική του, ο Τιερί Μεϊσάν αναλύει την αντι-ιμπεριαλιστική δράση του. Δεν πρόκειται για τον πρόεδρο των ΗΠΑ να γυρίσει πίσω, αλλά αντίθετα να εγκαταλείψει τα συμφέροντα της υπερεθνικής άρχουσας τάξης για να αναπτύξει την εθνική οικονομία του

Ενώ ο αέρας από τα πτερύγια του προεδρικού ελικοπτέρου πέταξε το πηλήκιο ενός ναυτικού που στέκεται φρουρά, ο Ντόναλντ Τραμπ το μαζεύει και το ξαναβάζει στο κεφάλι του.

Αυτό το άρθρο είναι συνέχεια του « Πώς τοποθετείται ο Ντόναλντ Τραμπ; », του Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 19 Ιουνίου 2018.


Το πρόβλημα

Το 1916, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λένιν ανάλυε τους λόγους που οδήγησαν στη σύγκρουση μεταξύ των αυτοκρατοριών της εποχής του. Έγραφε τότε: ο ιμπεριαλισμός, το υπέρτατο στάδιο του καπιταλισμού . Σε αυτό το βιβλίο διευκρίνιζε τη σκέψη του: «Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός που φτάνει σε ένα στάδιο ανάπτυξης όπου εδραιώθηκε η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, όπου η εξαγωγή των κεφαλαίων έχει αποκτήσει εξέχουσα σημασία, έχει ισχυριστεί. όπου ξεκίνησε το μοίρασμα του κόσμου ανάμεσα στια διεθνή τραστ και όπου ολοκληρώθηκε η κατανομή ολόκληρης της επικράτειας του πλανήτη μεταξύ των μεγαλύτερων καπιταλιστικών χωρών».

Τα γεγονότα επιβεβαίωσαν τη λογική της συγκέντρωσης του καπιταλισμού που περιέγραψε. Εναπόθεσε σε έναν αιώνα μια νέα αυτοκρατορία στις προηγούμενες: «Η Αμερική» (να μην συγχέεται με την αμερικανική ήπειρο). Δυνάμει συγχωνεύσεων και εξαγορών, ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες γέννησαν μια παγκόσμια κυρίαρχη τάξη την οποίαν μπορούμε να δούμε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στην Ελβετία, στο Νταβός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού των ΗΠΑ και δεν είναι απαραιτήτως Αμερικανοί πολήτες, αλλά χειραγωγούν τα μέσα του ομοσπονδιακού κράτους των ΗΠΑ για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.

Ο Ντόναλντ Τραμπ εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών υπό την υπόσχεσή του να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση του καπιταλισμού, εκείνη του «αμερικανικού ονείρου» μέσω του ελεύθερου ανταγωνισμού. Κάποιος μπορεί σίγουρα να ζητήσει a priori , όπως ο Λένιν, ότι αυτή η αντίστροφη είναι αδύνατη, όμως ο νέος πρόεδρος έχει δεσμευτεί σε αυτή τη διαδρομή.

Η καρδιά του αυτοκρατορικού καπιταλιστικού συστήματος εκφράζεται από το δόγμα του Πεντάγωνου, που διατυπώθηκε από τον ναύαρχο Arthur Cebrowski: ο κόσμος χωρίζεται πλέον στα δύο. Αφενός, ανεπτυγμένα και σταθερά κράτη, αφετέρου δε, κράτη που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στην αυτοκρατορική παγκοσμιοποίηση και ως εκ τούτου καταδικασμένα στην αστάθεια. Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ έχουν ως αποστολή να καταστρέφουν τις κρατικές και κοινωνικές δομές των μη ολοκληρωμένων περιοχών. Από του 2001, κατάστρεψαν υπομονετικά την « ευρύτερη Μέση Ανατολή» και τώρα ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο και στην «Λεκάνη της Καραϊβικής».

Είναι σαφές ότι ο τρόπος που το Πεντάγωνο αντιλαμβάνεται τον κόσμο στηρίζεται στις ίδιες έννοιες όπως αυτές που χρησιμοποιούνται από τους αντι-ιμπεριαλιστικούς στοχαστές όπως ο Immanuel Wallerstein, ο Giovanni Arrighi και ο Samir Amin.

Η προσπάθεια επίλυσης

Επομένως, ο στόχος του Ντόναλντ Τραμπ είναι ταυτόχρονα να επανεντάξει το διεθνικό κεφάλαιο στην οικονομία των ΗΠΑ και να επαναφέρει το Πεντάγωνο και τη CIA από την τρέχουσα ιμπεριαλιστική τους λειτουργία στην Εθνική Άμυνα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αποσυρθεί από τις διεθνείς εμπορικές συνθήκες και να διαλύσει τις διακυβερνητικές δομές που ορίζουν την παλαιά τάξη.

Αναίρεση των διεθνών εμπορικών συνθηκών

Από τις πρώτες ημέρες της θητείας του, ο πρόεδρος Τραμπ απέσυρε τη χώρα του από τη Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των χωρών του Ειρηνικού που δεν είχε ακόμη υπογραφεί. Αυτή η εμπορική συνθήκη είχε σχεδιαστεί στρατηγικά για να απομονώσει την Κίνα.

Καθώς δεν μπορούσε να ακυρώσει την υπογραφή της χώρας του από υπάρχουσες συνθήκες όπως η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών, άρχισε να τις ξεδιπλώνει επιβάλλοντας διάφορους δασμούς που παραβιάζουν το πνεύμα αυτής της συμφωνίας, αλλά όχι το γράμμα.

Ανασυγκρότηση ή διάλυση των διακυβερνητικών δομών

Το έχουμε αναφέρει συχνά εδώ, τα Ηνωμένα Έθνη δεν αποτελούν πλέον φόρουμ για την ειρήνη, αλλά ένα όργανο μέσο του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, στο οποίο ορισμένα κράτη συνεχίζουν να αντιστέκονται. Αυτό συνέβη ήδη κατά τη διάρκεια της σοβιετικής πολιτικής της άδειας καρέκλας (κορεατικός πόλεμος) και επαναλήφθηκε από τον Ιούλιο του 2012.

Ο πρόεδρος Τραμπ επιτέθηκε άμεσα στα δύο βασικά ιμπεριαλιστικά εργαλεία εντός των ΗΕ: οι ειρηνευτικές επιχειρήσεις (οι οποίες αντικατέστησαν τις αρχικές αποστολές παρατήρησης που προβλέπονται στον Χάρτη) και το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. ο άνθρωπος (του οποίου η μόνη λειτουργία είναι να δικαιολογήσει τους ανθρωπιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ). Απέρριψε τον προϋπολογισμό των πρώτων και απέσυρε τη χώρα του από το δεύτερο. Ωστόσο, μόλις έχασε την εκλογή του διευθυντή του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, αφήνοντας προς το παρόν ελεύθερο πεδίο για την παγκόσμια εμπορία και διακίνηση ανθρώπων. Προφανώς δεν πρόκειται για τον ίδιον να καταστρέψει τον ΟΗΕ, αλλά να τον επαναδιατυπώσει για να τον επαναφέρει στην αρχική του λειτουργία.

Μόλις τορπίλισε το G7. Αυτή η συνάντηση, που σχεδιάστηκε αρχικά για την ανταλλαγή απόψεων, είχε γίνει από το 1994 ένα εργαλείο αυτοκρατορικής κυριαρχίας. Το 2014, έγινε ένα αντιρωσικό όργανο. Σύμφωνα με ό, τι είχε γίνει η νέα αγγλοσαξωνική στρατηγική που σκοπεύει να «μοιραστεί η φωτιά», δηλαδή να αποφευχθεί ένας Παγκόσμιος Πόλεμος, οριοθετώντας την αυτοκρατορία στα σύνορα της Ρωσίας και την απομόνωσή της τελευταίας. Ο πρόεδρος Τραμπ εργάστηκε επίμονα κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Σαρλεβουά για να δείξει στους άφωνους συμμάχους του ότι δεν ήταν πλέον ο Κυρίαρχος τους και ότι έπρεπε να φροντίζουν μόνοι τους για τον εαυτό τους.

Εντέλει, μετά τη προσπάθεια του να χρησιμοποιήσει τη Γαλλία για να δυναμιτίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, γύρισε προς την Ιταλία, όπου έστειλε τον Steve Μπάνον για τη δημιουργία μιας αντι-συστημικής κυβέρνησης με τη βοήθεια τραπεζών των ΗΠΑ. Η Ρώμη έχει ήδη συνάψει συμμαχία με άλλες πέντε πρωτεύουσες ενάντια στις Βρυξέλλες.

Επανεπένδυση στη παραγωγική οικονομία

Για διάφορους φόρους και τελωνειακά μέτρα, που σπάνια ψηφίστηκαν από το Κογκρέσο και που λαμβάνονται χώρα συχνότερα με προεδρικά διατάγματα, ο πρόεδρος Τραμπ ενθαρρύνει τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας του να επαναπατρίσουν τις εγκαταστάσεις τους στη χώρα του. Αμέσως ακολούθησε μια οικονομική ανάκαμψη που είναι σχεδόν το μόνο πράγμα που του αναγνωρίζει ο Τύπος.

Ωστόσο, είμαστε πολύ μακριά από το να παρατηρήσουμε μια οπισθοδρόμηση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Πιθανώς συνεχίζει να ανθίζει έξω από τις ΗΠΑ, αντλώντας έτσι τα πλούτη του υπόλοιπου κόσμου.

Αναπροσανατολισμός του Πεντάγωνου και της CIA

Αυτό είναι προφανώς το πιο δύσκολο. Κατά την εκλογή του, ο πρόεδρος Τραμπ είχε τις ψήφους των ανθρώπων του στρατευμάτος, αλλά όχι εκείνων των ανώτερων αξιωματικών και των στρατηγών.

Ο Ντόναλντ Τραμπ εισήλθε στην πολιτική στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Αμφισβήτησε αμέσως την επίσημη εκδοχή των γεγονότων. Στη συνέχεια, έμεινε έκπληκτος με τις αντιφάσεις του κυρίαρχου λόγου: ενώ οι πρόεδροι Μπους Τζούνιορ και Ομπάμα δήλωσαν ότι ήθελαν να εξαλείψουν τα τζιχαντιστικά κινήματα, παρατηρήσαμε αντίθετα έναν δραστικό πολλαπλασιασμό και την παγκοσμιοποίηση του τζιχαντισμού κατά τη διάρκεια της θητείας τους μέχρι τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ισλαμιστικού κράτους στο Ιράκ και τη Συρία.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μόλις ανέλαβε καθήκοντα, ο πρόεδρος Τραμπ περιπλανήθηκε με αξιωματούχους με αναγνωρισμένη θητεία στους στρατούς του. Ήταν για τον ίδιον η μόνη επιλογή, τόσο για την πρόληψη ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος όσο και για να υπακουστεί στη μεταρρύθμιση που ήθελε να αναλάβει. Στη συνέχεια, έδωσε λευκό χαρτί στους στρατιωτικούς στο σύνολό τους για ό, τι αφορά τη τακτική στο έδαφος. Τέλος, δεν χάνει καμία ευκαιρία να επιβεβαιωθεί η υποστήριξή του προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις Μυστικές Υπηρεσίες.

Μετά την απόσυρση της μόνιμης έδρας τους από τον πρόεδρο των αρχηγών του επιτελείου και τον διευθυντή της CIA στο κόρφο του Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας, διέταξε να σταματήσει κάθε υποστήριξη στους τζιχαντιστές. Σταδιακά, είδαμε ότι η Αλ Κάιντα και το Ντάες έχασαν έδαφος. Αυτή η πολιτική συνεχίζεται σήμερα με την απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης προς τους τζιχαντιστές στη νότια Συρία. Από τώρα και στο εξής, δεν αποτελούν πλέον ιδιωτικούς στρατούς, αλλά μόνο διάσπαρτες ομάδες που χρησιμοποιούνται για περιστασιακές τρομοκρατικές ενέργειες.

Στο ίδιο πνεύμα, προσποιήθηκε πρώτα ότι παραιτήθηκε από τη διάλυση του ΝΑΤΟ αν το τελευταίο συμφωνούσε να προσθέσει στην αντιρωσική του λειτουργία, μια αντιτρομοκρατική λειτουργία. Τώρα αρχίζει να δείχνει στο ΝΑΤΟ ότι δεν διαθέτει αιώνια προνόμια, όπως το είδαμε με την άρνηση χορήγησης ειδικής θεώρησης (βίζα) για έναν πρώην Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ. Πάνω απ ’όλα, αρχίζει να ροκανίσει την αντιρωσική λειτουργία του. Ως εκ τούτου, διαπραγματεύεται με τη Μόσχα την ακύρωση των μανουβρών της Συμμαχίας στην Ανατολική Ευρώπη. Επιπλέον, θεσπίζει διοικητικές πράξεις που βεβαιώνουν την άρνηση των συμμάχων να συνεισφέρουν στο επίπεδο των μέσων τους στη συλλογική άμυνα. Με αυτόν τον τρόπο, ετοιμάζεται να πυροδοτήσει το ΝΑΤΟ όταν θα το θεωρήσει εφικτό.

Αυτή η στιγμή δεν θα έρθει παρά μόνο όταν η αποδώμιση των διεθνών σχέσεων θα φτάσει ταυτόχρονα σε ωρίμανση στην Ασία (Βόρεια Κορέα), στην ευρύτερη Μέση Ανατολή (Παλαιστίνη και Ιράν) και στην Ευρώπη (ΕΕ).

Τι πρέπει να θυμάστε
• Ο πρόεδρος Τραμπ δεν είναι καθόλου ο «απρόβλεπτος» χαρακτήρας που μας περιγράφουν. Αντιθέτως, ενεργεί τελείως σκεπτικά και λογικά.
• Ο Ντόναλντ Τραμπ προετοιμάζει μια αναδιοργάνωση των διεθνών σχέσεων. Αυτή η αλλαγή συνεπάγεται μια πλήρη και ξαφνική ανατροπή, που στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της υπερεθνικής άρχουσας τάξης.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά


Πηγή 
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα

http://www.voltairenet.org