 |
| © RIA Novosti / Μιχαήλ Κλυνμενέφ |
Ιβάν Ντανίλοφ, συγγραφέας του blog Crimson Alter
Στο οικονομικό φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης αρκετά σημαντικά γεγονότα συνέβησαν ταυτόχρονα. Από τη Ρωσική πλευρά, ακούστηκαν πολύ σοβαρές προτάσεις με ευρείες γεωπολιτικές συνέπειες. Ο πρώτος αναπληρωτής πρωθυπουργός Anton Siluanov πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη Ρωσική μόχλευση όσον αφορά τη δημιουργία του "Petro Euro", αναφέροντας την ετοιμότητα της Ρωσίας να κάνει εμπόριο με την ΕΕ, η οποία θα αγοράζει κυρίως πετρέλαιο και φυσικό αέριο με το ευρώ και όχι με δολάρια.
Επιπλέον, απαντώντας σε μια καλυμμένη καταγγελία του Γάλλου Προέδρου Εμμανουήλ Macron σχετικά με την εξάρτηση της Ασφάλειας της Γαλλίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την ετοιμότητα για την εξασφάλιση αποτελεσματικής προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά το γεγονός ότι η πρόταση [1] ήταν διακοσμημένη με το γνωστό χιούμορ του Πούτιν, δεν είναι σαφές αν ήταν αστείο .
Ο Δυτικός τύπος προσπάθησε να ελαχιστοποιήσει τη σημασία του και υπογράμμισε [2] ότι «ο Macron έχει δηλώσει τη δέσμευσή τoυ στη στρατιωτική συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.» Αξίζει να τονιστεί ότι ο Πρόεδρος της Γαλλίας προέβη σε μια μοναδική δήλωση σχετικά με το ΝΑΤΟ, θέτοντας την ευθύνη συλλογικά στην Δύση (ή τουλάχιστον μέρος της ενοχής) για την επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι στην πραγματικότητα είναι μια επανάσταση στο δυτικό πολιτικό λόγο, στον οποίο μέχρι πρόσφατα μόνο οι συνταξιούχοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, οι οποίοι δεν έχουν ήδη τίποτα στην πολιτική ζωή, θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να παραδεχθούν ειλικρινά το προφανές: Η Δύση έχει χάσει τη Ρωσία λόγω των δικών της φιλοδοξιών, λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ανατολή και λόγω των επανειλημμένων παραβιάσεων των δεσμεύσεών της. Ο Macron είναι ο μόνος εν ενεργεία υψηλόβαθμος πολιτικός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος είχε το θάρρος ή την απελπισία να παραδεχτεί ότι η κλασική Ευρωπαϊκή διατριβή σχετικά με την "επιθετική Ρωσία, η οποία εξαιρείται από την πολιτισμένη διεθνή Κοινότητα, "είναι ψευδής και επιβλαβής. Σε γενικές γραμμές, για να δούμε ένα Δυτικό πολιτικό, να αναγνωρίζει το λάθος της Δύσης, είναι κάτι σαν νίκη στην Λοταρία: συμβαίνει πολύ σπάνια. και για να δούμε τον σημερινό δυτικό πολιτικό , ο οποίος αναγνωρίζει ότι η Δύση έχει ανήθικα επιβληθεί στη Ρωσία και τώρα αντιμετωπίζει τις συνέπειες που της αξίζουν, είναι κάτι από την κατηγορία της αντιεπιστημονικής φαντασίας.
"Πιστεύω ότι το λάθος που διέπραξαν τα τελευταία 20 χρόνια, θα το πω ανοικτά, ήταν ότι μέσω του ΝΑΤΟ δεν έχουμε συμμορφωθεί πλήρως με τις δεσμεύσεις που είχαν αναληφθεί κάποια στιγμή. Αυτό προκάλεσε τους θεμιτούς φόβους της Ρωσίας. Δεν οικοδομήσαμε ένα χώρο εμπιστοσύνης τον οποίο η Ρωσία είχε το δικαίωμα να αναμένει, και αυτό πυροδότησε επίσης τους φόβους της», δήλωσε ο Εμμανουήλ Macron [3].
Αναγνωρίζοντας την ύπαρξη του προβλήματος και ο ρόλος του στην εμφάνισή του είναι ένα καλό πρώτο βήμα για την επίλυσή του. Παρά τις τελετουργικές δηλώσεις σχετικά με την απροθυμία να "γυρίσουν την πλάτη στις ΗΠΑ", τώρα αποδεικνύεται ότι υπάρχουν δύο ασύμβατες απόψεις για το ΝΑΤΟ: Η Αμερικανική και η Γαλλική (Ευρωπαϊκή). Σύμφωνα με την Αμερικανική εκδοχή, το ΝΑΤΟ είναι σχεδόν η ενσάρκωση της αγιότητας που είναι απαραίτητη για την προστασία του δυτικού κόσμου από την επιθετική Ρωσία, η οποία θέλει να πάρει εκδίκηση για την ήττα στον ψυχρό πόλεμο και αρνείται να συμπεριφερθεί σύμφωνα με το καθεστώς της ως ηττηθείσας διαδίκου, όπως απαιτείται από τους Αμερικανούς πολιτικούς. Σύμφωνα με τη Γαλλική εκδοχή, αποδεικνύεται ότι συλλογικά η Δύση παραβίασε τις υποσχέσεις της στην Ρωσία, και η παραβίαση αυτών των υποσχέσεων, που εκφράστηκε στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, προκάλεσε μια φυσική αντίδραση της Ρωσίας με τις αντίστοιχες γεωπολιτικές συνέπειες.
Έτσι, η χαρά των Δυτικών μέσων ενημέρωσης για το γεγονός ότι ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έχει απομακρυνθεί από το ΝΑΤΟ φαίνεται παράξενη, διότι αυτές οι δύο απόψεις για το παρελθόν της Συμμαχίας συνεπάγονται δύο ασύμβατες απόψεις για το μέλλον της. Υπάρχει η Αμερικανική εκδοχή: το πρόβλημα του ΝΑΤΟ είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν πληρώνουν τους Αμερικανούς με αρκετά χρήματα-και εξαιτίας αυτού δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε για να συντρίψει τη Ρωσία. Υπάρχει η Γαλλική (Ευρωπαϊκή) εκδοχή, η οποία προκύπτει από τις δηλώσεις του Macron: το πρόβλημα του ΝΑΤΟ δεν είναι στα χρήματα και oύτε στη "Ρωσική απειλή", αλλά στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ είχε πεί αρχικά ότι δεν θα επεκταθεί και τώρα είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να μην πιέζουμε την Μόσχα, και να οικοδομήσουμε με τη Ρωσία τον "χώρο της εμπιστοσύνης" για το οποίο τόσο συναισθηματικά μίλησε ο Πρόεδρος της Γαλλίας στο φόρουμ της Πετρούπολης.
Αξίζει να τονιστεί η επιθυμία του Macron να αφαιρέσει από τον ίδιο (και από την Ευρώπη στο σύνολό της) το μερίδιο ευθύνης του λέοντος για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και τις αλλοιωμένες σχέσεις με τη Ρωσία.
Όταν ο Γάλλος ηγέτης λέει ανοικτά ότι η Ευρώπη στο πρόσφατο παρελθόν "θα μπορούσε να έχει ανεπαρκή κυριαρχία", αξίζει τον κόπο, και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να περιμένουμε πιο αυστηρή γλώσσα. Για την Ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, το ίδιο το γεγονός της αναγνώρισης της περιορισμένης κυριαρχίας της Ευρώπης και η δήλωση της επιθυμίας να διορθωθεί αυτή η κατάσταση αποτελεί ένα τεράστιο βήμα προόδου. Και το γεγονός ότι ο Γάλλος ηγέτης μετατοπίζει την ευθύνη προς τους Αμερικανούς είναι, πρώτα απ ' όλα, φυσικό, και δεύτερον, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ουάσινγκτον ήταν ανέκαθεν η κύρια "μηχανή" των αντι-ρωσικών δράσεων συλλογικά στην Δύση.
Οι Ευρωπαίοι μπορούν να κατηγορηθούν ότι είχαν ανεπαρκή αντίσταση στην Αμερικανική Ρωσοφοβία, αν και λόγω της περιορισμένης Εθνικής κυριαρχίας τους, είναι δύσκολο να φανταστούμε αν θα μπορούσαν να σαμποτάρουν αποτελεσματικά τις αντιρωσικές πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτείών, οι οποίες καθοδηγούνται όχι τόσο πολύ από την κοινή λογική, αλλά από την ξεκάθαρη Ρωσοφοβία του Brzezinski .
Εάν εξετάσουμε τα πράγματα από ρεαλιστική άποψη, είναι πολύ πιο επωφελές για τη Ρωσία να συμβάλει στον "διαχωρισμό " της ΕΕ από τις "Ηνωμένες Πολιτείες, και να μην υποτιμήσει το Ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο, που προσπαθεί να προεδρεύει, για παράδειγμα,
στην Ευρωπαϊκή πολιτική της Ανατολικής εταιρικής σχέσης και για την Ευρωπαϊκή συμμετοχή στην Ουκρανική κρίση.
Όλα τα προβλήματα στη γραμμή Μόσχα-Βρυξέλλες (και είναι σίγουρα εκεί) μπορεί να είναι πολύ πιο εύκολο να επιλυθούν με ειρηνικό και αποτελεσματικό τρόπο, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ενεργήσει τελικά από μόνη της, όχι προς το αμερικανικό συμφέρον.
Ο Εμμανουήλ Macron έδειξε μεγάλο θάρρος στην Αγία Πετρούπολη, και είναι σαφές ότι δεν είναι η πολιτική του πρωτοβουλία. Η πολιτική ατμόσφαιρα στην Ευρώπη έχει αλλάξει, και αν νωρίτερα στην περίπτωση της δυσαρέσκειας με την Αμερικανική πολιτική το κύριο θέμα της συζήτησης ήταν το θέμα του πώς εξευμενίσουν την Washington, τώρα ένα από τα κύρια θέματα της δημόσιας συζήτησης είναι το ερώτημα σχετικά με το πώς θα μεταρρυθμιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και (ειδικά) πώς θα ενισχυθεί το Ευρώ για να καταπολεμηθεί επαρκώς η ηγεμονία του δολαρίου.
Οι Βρετανοί Financial Times [4] πιστεύουν ότι η ΕΕ θα πρέπει να ακολουθήσει την πορεία της μεταρρύθμισης και της αποκέντρωσης για την οποία ομιλεί ο Πρόεδρος της Γαλλίας. H Ρωσία απλώνει την χείρα βοηθείας της στην Ευρώπη, η οποία μπορεί να προσφέρει τόσο στρατιωτική προστασία όσο και πρωτοφανείς προοπτικές για το Ευρωπαϊκό νόμισμα. Είναι πολύ πιθανό ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ευρώπη να αποκτήσει πραγματική κυριαρχία — και ελπίζουμε ότι θα επωφεληθεί από αυτή την ευκαιρία.
References
- ↑ предложение
( https://www.rt.com/news/427818-purin-spief-best-quotes/ ) - ↑ подчеркивает
( https://www.reuters.com/article/us-russia-france-macron-defence/macron-says-eu-committed-to-defense-and-security-alliance-with-united-states-idUSKCN1IQ22Y ) - ↑ заявил Эммануэль Макрон
( http://tass.ru/pmef-2018/articles/5236816 ) - ↑ Financial Times
( https://www.ft.com/content/ca8c6826-5f76-11e8-ad91-e01af256df68 )
https://ria.ru/
