 |
| © Фото: Nord Stream 2 / Аксель Шмидт |
Ντμίτρι Λεκού, για το RIA Novosti
Χθες, ο αναπληρωτής πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ρωσικής εταιρείας Gazprom, Αλέξανδρος Μεντβέντεφ, δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Rossiya 24 ότι για την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών της Ευρώπης με το Ρωσικό φυσικό αέριο, η εταιρεία του είναι έτοιμη να κατασκευάσει έναν άλλο ακόμη αγωγό κατά μήκος του βυθού της Βαλτικής, τον Nord Stream-3 .
"Είπαμε πάντοτε ότι θα παραδώσουμε στην Ευρώπη το απαραίτητο φυσικό αέριο," είπε, " έχουμε επιβεβαιώσει τα αποθέματα, υπάρχουν μεταφορές, χτίζουμε νέες οδούς μεταφοράς". Εάν η Ευρώπη δηλώσει τις ανάγκες της και είναι έτοιμη να υπογράψει τις απαραίτητες συμβάσεις, τότε δεν αποκλείω ότι θα χρειαστούν νέα έργα μεταφοράς φυσικού αερίου. Το "Nord Stream-3, για παράδειγμα."
Το αποτέλεσμα αυτής της δήλωσης – η οποία ήταν πολύ ακριβή, παρεμπιπτόντως - αποδείχθηκε ότι ήταν τέτοια ώστε οι ειδικές δυνάμεις των μέσων ενημέρωσης άρχισαν να ρωτούν για το θέμα. Και όχι μόνο τα Αμερικανικά, Βρετανικά, Πολωνικά, Ουκρανικά, αλλά και τα ρωσικά μέσα των Δημοκρατιών ενημέρωσης. Τα επιχειρήματα ήταν ποικίλα και συχνά κάπως αντιφατικά. Σε ένα και το αυτό μοτίβο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να υπάρξει ταυτόχρονα η δήλωση ότι η Ευρώπη δεν χρειάζεται το Ρωσικό φυσικό αέριο και η Gazprom ασχολείται με την «τοποθέτηση αγωγών ως άθλημα» και η «κατανόηση της θέσης της Ουκρανίας» που προσπαθεί να διατηρήσει ή και να αυξήσει την διαμετακόμιση. Το γεγονός ότι η Ουκρανία σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να αυξήσει τη διαμετακόμιση στην "υπόλοιπη Ευρώπη" του ρωσικού φυσικού αερίου, δεν ενοχλεί κανέναν ( σ.σ. υπήρχαν διαφορές στις ποσότητες των μεταφερομένων όγκων αερίου εντός της Ουκρανίας) .
Η ζωντανή συζήτηση κατέληξε με συναίνεση ότι ο Ρωσικός γίγαντας του φυσικού αερίου απλά είναι μπλόφα, Με στόχο α) "να προστατεύσουν τους Ουκρανούς," και β) "και το ότι ο δεύτερος αγωγός που τελειώνει είναι άχρηστος”.
Εν τω μεταξύ ο καθένας που ενδιαφέρεται λίγο ή πολύ για τα προβλήματ των Ευρωπαϊκών ενεργειακών αγορών κατάλαβε ότι ο Αλέξανδρος Μεντβέντεφ δεν αστειευόταν ούτε τρολάριζε.
Διότι υπάρχουν δύο παράγοντες.
Πρώτον, η εξάντληση των δικών τους ευρωπαϊκών αποθεμάτων.
Τον Ιανουάριο, η κυβέρνηση των Κάτω Χωρών ανήγγειλε τη μείωση στο μισό έως το 2022 της παραγωγής στο κάποτε μεγαλύτερο Ολλανδικό πεδίο της Ουτρέχτης με 12.000.000.000 κυβικά μέτρα ετησίως.
Για να καταστεί σαφές, πριν από μερικά χρόνια η ετήσια παραγωγή στην Ουτρέχτη έφθανε τα 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Και, σύμφωνα με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Mark Rutte, μέχρι το 2030 η παραγωγή στον τομέα αυτό θα διακοπεί τελείως. Η παραγωγή μειώνεται στη Νορβηγία και τη Σκωτία. Σύμφωνα με τη δημοσιευμένη και δημοσίως διαθέσιμη έκθεση του Ινστιτούτου Μελετών Ενέργειας της Οξφόρδης, μέχρι το 2020, η παραγωγή φυσικού αερίου στην ΕΕ θα μειωθεί αρχικά από τα σημερινά 256 δισ. έως τα 212 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως και μέχρι το 2030 -σε γενικές γραμμές έως τα 146 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Δεύτερον, η ζήτηση για φυσικό αέριο στην Ευρώπη θα αυξηθεί περισσότερο.
Οι παλαιοί θερμοηλεκτρικοί σταθμοί άνθρακα κλείνουν. Μέχρι το 2022, όλοι οι πυρηνικοί σταθμοί στη Γερμανία κλείνουν τελικά (και το μερίδιό τους στη Γερμανική ενεργειακή βιομηχανία ανερχόταν μόλις στο ένα τέταρτο της εθνικής κατανάλωσης). Η κατανάλωση φυσικού αερίου, αντίθετα, συνεχίζει να αυξάνεται.
Και όχι, τονίζουμε - όχι, αμελητέα, το Αμερικάνικο , του Κατάρ, αλλά και ακόμη και το Yamal LNG όλοι αυτοί οι όγκοι "όταν τελειώσουν" δεν μπορούν να αντικατασταθούν. Επίσης είναι συγκρίσιμα σχέση με την τιμή του φυσικού αερίου των αγωγών και δεν υπάρχουν επί του παρόντος τεχνικές λύσεις σε αυτό το πρόβλημα. Και εάν είναι οικονομικά δικαιολογημένο να αυξήσουμε τις τιμές του φυσικού αερίου για τον πληθυσμό (οι Ευρωπαίοι είναι απίθανο να είναι ευχαριστημένοι γι 'αυτό, αλλά θα στεναχωρηθούν και θα πληρώσουν), όμως για την αναπτυγμένη Ευρωπαϊκή βιομηχανία, το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι απλά θάνατος: το κόστος των ενεργειακά εντατικών προϊόντων μέσω της τεχνολογικής αλυσίδας οδηγεί στην αξιοσημείωτη μη ανταγωνιστικότητά τους στις παγκόσμιες αγορές.
Ίσως, ίσως, είναι το πιο ενδιαφέρον σε αυτή τη "εξίσωση αερίων".
Κυριολεκτικά χθες, το πρώτο από τα δύο νήματα του Τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, έφθασε στην ακτή της Τουρκίας.
Και όπως μας αναφέρει ο Αλέξανδρος Μεντβέντεφ, στο εγγύς μέλλον, η Gazprom θα επιλέξει επιτέλους τη διαδρομή μεταφοράς αερίου από το Τουρκικό ρεύμα προς την Ευρώπη (από το δεύτερο νήμα, το οποίο επίσης κατασκευάζεται τώρα). "Επί του παρόντος, συζητούνται δύο κύριες επιλογές", δήλωσε ο αναπληρωτής πρόεδρος της εταιρείας, "Όσον αφορά τις αγορές, είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Σερβία και η Ουγγαρία".
Δηλαδή, η Gazprom δεν κοροϊδεύει κανέναν με την έκθεσή της για το North Stream-3. Απλώς ανακοινώνει, για να μιλήσει, προς το παρόν για μια άγνωστη, αλλά ήδη μαθηματικά απαραίτητη προσφορά. Στο "τρίτο" στην αρχή του νήματος και των δύο "ροών". Η Ρωσία, στην πραγματικότητα, είναι αρκετά ικανοποιημένη από τη μεταφορά αερίου και στις δύο διαδρομές - τόσο στην "Τουρκική" όσο και στην "βόρεια". Τώρα, λοιπόν, η Τουρκία και η Γερμανία (παρεμπιπτόντως, αυτές είναι οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες, εκτός από τη Ρωσία) που ανταγωνίζονται για εκείνους που χτίζουν νέα "νήματα αγωγών" και, ως εκ τούτου, είναι οι κύριοι κόμβοι όταν "κανείς δεν χρειάζεται ρωσικό αέριο. "Η Ουκρανία καλείται να μην ανησυχεί, αλλά μπορεί να περιμένει. Έχουμε ακόμα τη "δύναμη της Σιβηρίας" για να ολοκληρώσουν οι Κινέζοι και ίσως να σκεφτούμε έναν αγωγό προς τη Νότια Κορέα μέσω της επικράτειας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας που συντομεύεται ταχέως με τους νότιους αδελφούς τους.
https://ria.ru
