Στρατηγικό Ίδρυμα Πολιτισμού
Pietr Iskenderov
Ένας βασικός παράγοντας για την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και των Βαλκανικών Κρατών βασίζεται στην πολιτική βούληση να ενισχυθεί η πολυλειτουργική παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή. Η ανάγκη για μια τέτοια ενίσχυση σχετίζεται άμεσα με την εντατικοποίηση της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδιώκοντας την εμπλοκή των Βαλκανίων στην εφαρμογή της αντι-ρωσικής στρατηγικής πολλών παραγόντων.
Η σχεδόν ταυτόχρονη εμφάνιση των στρατηγικών εννοιών της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών σχετικά με την πολιτική των "κέντρων εξουσίας" στα Βαλκάνια, είναι με έμφαση στην αντιμετώπιση της Ρωσίας, πράγμα που δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο.
Στην Βαλκανική κατεύθυνση είναι οι αντιρωσικές δυνάμεις στην ηγεσία των ΗΠΑ και οι κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ. Το κύριο φάσμα του συντονισμού των δράσεων τους είναι το πλαίσιο απόκλισης των συμφερόντων τους σε άλλους τομείς (Brexit, το παγκόσμιο εμπόριο, η Κίνα, και η μεταναστευτική πολιτική).
Σε περίπτωση που η «απομάκρυνση» των Βαλκανίων από τη Ρωσία πετύχει, οι εμπειρίες που θα αποκτηθούν θα μεταφερθούν στα πιο κοντινά σύνορα με την Ρωσία, στον μετασοβιετικό χώρο, μεταξύ άλλων στους τομείς των παγωμένων συγκρούσεων στον Καύκασο και στη Μαύρη Θάλασσα, στη Λευκορωσία, καθώς στο Καζακστάν και άλλα κράτη της Κεντρικής Ασίας.
Στα έγγραφα αυτά, η ΕΕ και οι ΗΠΑ εξέφρασαν σαφώς την απαίτηση να ακολουθήσουν οι εξωτερικές πολιτικές των Βαλκανικών κρατών στα βήματα της Δύσης. "Η ένταξη στην ΕΕ είναι κάτι περισσότερο από μια τεχνική διαδικασία. Αυτή είναι η προκαθορισμένη επιλογή που βασίζεται στις θεμελιώδεις αξίες που πρέπει να αναλάβει κάθε χώρα πιο ενεργά: από την εξωτερική πολιτική έως τη λήξη της εκπαίδευσης της κατάρτισης" - [1] από τη ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια, που εκπόνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. "Οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων έχουν τώρα ένα ιστορικό παράθυρο ευκαιρίας να συνδέουν σταθερά και αδιαμφισβήτητα το μέλλον τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ίδιοι πρέπει να ενεργήσουν αποφασιστικά.
Παρόμοιες διατάξεις περιλαμβάνονται και παρουσιάζονται το Δεκέμβριο του 2017 στην νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτήν η Ρωσία μαζί με την Κίνα χαρακτηρίζονται ως «ρεβιζιονιστικές δυνάμεις», που αποτελούν πρωταρχική απειλή για τα Αμερικανικά συμφέροντα, λόγω του ότι «χρησιμοποιούν τεχνολογία, προπαγάνδα και εξαναγκασμό για να δημιουργήσουν έναν κόσμο ασυμβίβαστο με τα συμφέροντα και τις αξίες μας».
Η Ρωσία επιδιώκει να αποκαταστήσει το καθεστώς της ως μεγάλη δύναμη και να δημιουργήσει σφαίρες επιρροής κοντά στα σύνορά της, γράφουν οι συντάκτες του εγγράφου «Η νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας για μια νέα εποχή»: «Οι αντίπαλοί μας επιτίθενται στα μέσα ενημέρωσης, τις πολιτικές διαδικασίες, στα οικονομικά δίκτυα και στο προσωπικά δεδομένα ", όπως αναφέρονται [2] σε αυτό το έγγραφο. Επιπλέον, οι ενέργειες της Ρωσίας, σύμφωνα με την Αμερικανική εκδοχή αποσκοπούν στην αποδυνάμωση της επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών και στην εισαγωγή αντιπαράθεσης μεταξύ των συμμάχων και των εταίρων της Ουάσινγκτον.
Με αναφορά στα Βαλκάνια, οι διατάξεις της παγκόσμιας στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεκριμενοποιούνται στην ανάπτυξη που προετοίμασε το Αμερικανικό Ατλαντικό Συμβούλιο, το οποίο παρέχει υπηρεσίες εμπειρογνωμόνων στο Υπουργείο Εξωτερικών και στο Λευκό Οίκο. Από το υπουργείο Εξωτερικών, ο υφυπουργός Εξωτερικών Hoyt Brian Yee, αρμόδιος για τις περιφέρειες της Ευρώπης και της Ευρασίας, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία της νέας Αμερικανικής βαλκανικής στρατηγικής. Διετέλεσε Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας το 1999 και πριν από αυτό ήταν ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Προσωπικού Γραφείου του τότε Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα. Η "νέα στρατηγική" σηματοδοτεί τη μετάβαση των ΗΠΑ σε μια πιο ενεργή πολιτική στα Βαλκάνια, κυρίως σε διμερή βάση. Οι κύριοι τομείς καλύπτονται από δύο ή τρεις στρατιωτικούς και πολιτικούς στόχους: εξασφάλιση μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, καθιέρωση άμεσης συνεργασίας με τη Σερβία · την εφαρμογή ενός ανεξάρτητου διαμεσολαβητικού ρόλου στην επίλυση των περιφερειακών προβλημάτων των Βαλκανίων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να δοκιμάζουν τη νέα βαλκανική στρατηγική τους το φθινόπωρο του 2017 κατά την επίσκεψη του Hoyt Bryan Yee στο Βελιγράδι
Ο Αμερικανός απεσταλμένος ανακοίνωσε τότε [3] ότι το κύριο εμπόδιο για την ένταξη της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι οι σχέσεις της με τη Ρωσία και κυρίως η απροθυμία του Βελιγραδίου να προσχωρήσει σε αντιρωσικές κυρώσεις και να περιορίσει τις δραστηριότητες του ανθρωπιστικού κινήματος Ρωσίας-Σερβίας στο Νις: "Οι χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην ΕΕ πρέπει να επιδείξουν σαφώς την αποφασιστικότητά τους. Δεν μπορείτε κάθεστε σε δύο καρέκλες, ειδικά αν έχετε έρθει τόσο μακριά ... Δεν πιστεύουμε ότι η χορήγηση διπλωματικής ασυλίας στο προσωπικό του Κέντρου θα βοηθήσει τη Σερβία να επιτύχει το στόχο της - να εισέλθει στην ΕΕ ", δήλωσε ο Hoyt Brian Yee. κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τον Πρόεδρο της Σερβίας ο Αλεξάνταρ Βούσιτς (παρά την ασύγκριτη διαφορά μεταξύ των θέσεων που κατέχουν αμφότεροι ), εξέφρασε ιδιαίτερη ανησυχία "εξαιτίας του γεγονότος ότι το ένα πόδι της Σερβίας βρίσκεται στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άλλο στην Ένωση με τη Ρωσία "και την ανησυχία" του για τη Ρωσική επιρροή στην περιοχή. "
Η εφαρμογή της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ δίνει νέα ώθηση στη Σερβία και σε ολόκληρη τη Βαλκανική για συζήτηση σχετικά με τις εθνικές πολιτικές και στρατιωτικές προτεραιότητες. Στη Σερβική περίπτωση, μπορούν να προσπαθήσουν να αναγκάσουν το Βελιγράδι να εγκαταλείψει το ουδέτερο καθεστώς υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ (συμπεριλαμβανομένου του σεναρίου του Μαυροβουνίου – μέσω των επικεφαλής των πολιτών).
Η ηγεσία της Σερβίας συμμορφώνεται με την γενικά ισότιμη πολιτική έναντι της Ρωσίας και της Δύσης. Όπως ανέφερε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Σεργκέι Λαβρόφ μετά από συνομιλίες στο Βελιγράδι στις 21 Φεβρουαρίου, απέστειλε επιστολή στον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν με ευχαριστίες για ό, τι έκανε στην ανάπτυξη των σχέσεων με τη Σερβία, εκφράζοντας την ελπίδα ότι στο μέλλον θα γίνουν ακόμα περισσότερα. Ο Βούτσιτς τόνισε ότι παρόλο που η Σερβία βρίσκεται σε «Ευρωπαϊκό δρόμο», θα συνεχίσει να βελτιώνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Σερβίας, η Δημοκρατία είναι ανεξάρτητη και λαμβάνει αποφάσεις ανεξάρτητα, μεταξύ άλλων όσον αφορά την ανάπτυξη των ΣερβοΡωσικών σχέσεων. "Υποθέτω διάφορες" επιθυμίες "και πιέσεις που αποσκοπούν στην ανάπτυξη αυτών των σχέσεων να εξελιχθούν σε διαφορετική κατεύθυνση, η Σερβία θα τηρήσει την προηγούμενη γραμμή σεβόμενη τους παραδοσιακούς δεσμούς και αναπτύσσοντας τις καλύτερες σχέσεις με την Ρωσική Ομοσπονδία” δήλωσε [4 ] ο Πρόεδρος της Σερβίας.
Ωστόσο, πολλά σερβικά μέσα ενημέρωσης δεν μοιράζονται την αισιοδοξία για τον "ευρωπαϊκό τρόπο". Έτσι, το « Novi Standard» προειδοποιεί άμεσα [5] για το σφάλμα της πορείας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση: «η πολιτική του Βελιγραδίου είναι σαφώς απογοητευμένη, αν και προσπαθεί να την κρύψει πίσω από τις δηλώσεις του ...Τα Δυτικά Βαλκάνια είναι καταρχάς το γεωπολιτικό εργαλείο και σε αυτή τη συγκυρία είναι επίσης μοναδικό που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση ... Τα Βαλκάνια είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να χειριστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και που μπορεί να χρησιμοποιήσει ».
Η ενεργοποίηση της πολιτικής της ΕΕ στα Βαλκάνια για τη σύνδεση της ισχυρότερης Σερβίας και άλλων κρατών στην περιοχή προς τα πρότυπα Eυρωατλαντικής ολοκλήρωσης απαιτεί πιο δραστήριες και διευρυμένες προσπάθειες εκ μέρους της Ρωσίας. Το πολλά υποσχόμενο εδώ είναι η προώθηση οικονομικών έργων, επωφελών για τις βαλκανικές χώρες, κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του αναπληρωτή προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της PJSC "Gazprom" Αλεξάνδρου Μεντβέντεφ, ως αφετηρία του χερσαίου τμήματος του αγωγού εξαγωγής από το "Τουρκικό ρεύμα" μπορεί να είναι το κατάλληλο "σημείο πρόσβασης" στα σύνορα της Τουρκίας με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα .
Έτσι, η Bουλγαρική κατεύθυνση συνεπάγεται τη σύνδεση της Σερβίας, της Ουγγαρίας και της Αυστρίας, ενώ από τα Ελληνοτουρκικά σύνορα το Ρωσικό φυσικό αέριο, πιθανότατα, θα πάει προς την ακτή της Αδριατικής και αργότερα στην Ιταλία. Μέχρι σήμερα, πάνω από 900 χιλιόμετρα από τη δεύτερη γραμμή του αγωγού του "Τουρκικού ρεύματος" έχουν τοποθετηθεί 224 χιλιόμετρα.
Στην πολιτική της στα Βαλκάνια, η Ρωσία πρέπει να αντιταχθεί πιο ενεργά στις προπαγανδιστικές προσπάθειες της Δύσης (συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ) στις στρατιωτικο-πολιτικές, στις κοινωνικοοικονομικές και εθνικο-πολιτιστικές κατευθύνσεις. Το Γερμανικό Die Welt αποκαλύπτει [6] τη βασική αντίφαση της στρατηγικής της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια: "η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν συνετό να υποσχεθεί ότι η προσχώρηση της Σερβίας και του Μαυροβουνίου σε αυτήν την οργάνωση θα γίνει το 2025 ... αναφέρει το Μήνυμα : εάν δεν πραγματοποιήσουν αρκετές μεταρρυθμίσεις, μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από το 2025 ... Αλλά σκέφτηκε η Επιτροπή για το τι θα συμβεί αν αποτύχει η περίοδος του 2025; Στην περίπτωση αυτή, στη Σερβία και το Μαυροβούνιο μπορεί να υπάρξουν μεγάλες ταραχές, μπορεί να υπάρξει και εκτεταμένη πυρκαγιά.
Ένα σημαντικό στοιχείο της πολιτικής της Ρωσίας στα Βαλκάνια στην παρούσα κατάσταση μπορεί να είναι ο τακτικός συντονισμός των ενεργειών με εκείνα τα κράτη τα οποία, λόγω των δικών τους συμφερόντων, ανταγωνίζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Τουρκία. «Η Ρωσία και η Τουρκία θα ανοικοδομήσουν το βαλκανικό ψηφιδωτό» - μια τόσο μεγάλη πρόβλεψη κάνει η Τουρκική εφημερίδα Aydinlik Gazetesi [7]. «Σήμερα, όταν η Τουρκία απομακρύνεται αναμφισβήτητα από τον Ατλαντισμό και στρέφεται στην Ευρασία, ενώ στα Βαλκάνια διεξάγονται σημαντικά γεωπολιτικά γεγονότα», επισημαίνει η δημοσίευση, τονίζοντας την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου της Τουρκικής ροής, Ο προσανατολισμός της Τουρκίας προς την Ευρασία "θα" επηρεάσει άμεσα τα Βαλκάνια ".
Το επόμενο έτος μπορεί να είναι αποφασιστικής σημασίας όσον αφορά τον προσδιορισμό του γεωπολιτικού μέλλοντος των Βαλκανίων και την εξασφάλιση των Ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, η Μόσχα δεν πρέπει να υπερεκτιμά ούτε τον βαθμό κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε τον απομονωτισμό της νέας Αμερικανικής κυβέρνησης. Στα Δυτικά Βαλκάνια οι στρατηγικές συνεχίζουν να διαδραματίζουν ρόλο δοκιμαστικού εδάφους για να δοκιμάσουν τα αντιρωσικά μοντέλα , τα οποία απαιτούν από την ρωσική πλευρά άμεσες, ακριβείς και αποτελεσματικές απαντήσεις.
https://www.fondsk.ru
