Ο πόλεμος άρχισε: Ο Trump έσβησε τον ήλιο στην Κίνα

© AP Photo/Xinhua/Liang Xiaopeng

Εργάτης  επισκευάζει ηλιακά πάνελ στην Κίνα
 Victor Marakhovsky, για την RIA Novosti 
Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ εισήγαγε τα πρώτα βήματα για την προστασία της εσωτερικής αγοράς στο πλαίσιο των μεγάλων προγραμμάτων «America First»: πέρασε τα νέα της μέτρα ο αντίκτυπος των οποίων πλήττει τα Κορεάτικα πλυντήρια και τα κινέζικα ηλιακά Πάνελ.


 Εάν αναρωτιέστε τι έχει να κάνει με μας, ας μιλήσουμε γι 'αυτό.
  Συνοπτικά για το συμβάν. Αυτά κατασκευάζονται  στη Νότια Κορέα και στην Κίνα, αντίστοιχα, τα τελευταία χρόνια, αντικαθιστώντας σταθερά την Αμερικανική παραγωγή (καθώς στη Νότια Κορέα και την Κίνα, το κόστος των εργαζομένων είναι εντελώς μικρότερο). Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους ηλιακούς συλλέκτες στην Κίνα, οι οποίοι από την άποψη του Αμερικανικού κράτους ήταν παρασιτικοί στην γενική επιθυμία των Αμερικανών να εισαγάγουν πράσινες τεχνολογίες - και με αυτή την ευκαιρία κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της μεγαλύτερης ηλιακής αγοράς στον κόσμο.

 Τώρα η τιμή των προϊόντων τους θα αυξηθεί περίπου μισή φορά. Όπως το ανέφεραν οι Κινέζοι εκπρόσωποι, "οι Αμερικανοί επέβαλαν έναν  πρόσθετο φόρο". Αυτό, βέβαια, είναι αλήθεια - αλλά οι διαβόητοι "απλοί καταναλωτές" είναι πάντα ένας πόρος που υποφέρει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για αυτό και εφευρέθηκε.

 Μια άλλη πτυχή του τι συμβαίνει είναι πιο ενδιαφέρουσα.

  Πρόσφατα, η κύρια δυτική κοινωνιολογική υπηρεσία, Gallup, συνόψισε τα αποτελέσματα μιας μελέτης με θέμα «να συμφιλιωθεί ο κόσμος με την παγκόσμια ηγεσία της Αμερικής». Τα αποτελέσματα ήταν φωτεινά.  Κατά το παρελθόν έτος, η ηγεσία της Αμερικής έπεσε στο ποσοστό της συμπάθειας γι αυτήν - τώρα "κατά μέσο όρο στον κόσμο"  την υποστηρίζει μόνο το 30% των πολιτών του πλανήτη. Για σύγκριση, τον τελευταίο χρόνο του Ομπάμα ο δείκτης αυτός ήταν στο 48%. 

Το πιο σημαντικό, οι πρωταθλητές της πτώσης του κύρους της Αμερικής είναι οι παλαιότεροι και πιο αφοσιωμένοι σύμμαχοι της υπερδύναμης.

Αν κοιτάξετε το χάρτη [1] της έρευνας, με τις  ΗΠΑ οι πιο απογοητευμένοι από όλους είναι  οι  Καναδοί, οι  Μεξικανοί, οι Αυστραλοί, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι (στη Γερμανία, η  αγάπη τους για  την Αμερικανική ηγεσία έπεσε στο κινέζικο επίπεδο).

  Σε αυτή την περίπτωση, (ξαφνικά) η αξιολόγηση της Αμερικής παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη  στο έδαφος των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ( postSSSR), και στη Λευκορωσία, σχεδόν μοναδικά στον κόσμο (μην μετρώντας το  Ισραήλ), που ακόμη και βελτιώθηκε.

 Επιπλέον: από όλη τη Νότια Αμερική, η Βενεζουέλα έδειξε ξαφνικά το μικρότερο μείον στην αγάπη της για τις  Ηνωμένες  Πολιτείες  και το  Ιράν στη Μεγάλη Μέση Ανατολή. Δηλαδή, οι χώρες που στην σημερινή  Αμερικανική κυβέρνηση αντιπαθούν περισσότερο. ... Η εξήγηση του τι συμβαίνει είναι απλό  στην πράξη.

 Στη Ρωσία και στα γύρω κράτη (όπως και στη Βενεζουέλα και στο Ιράν), δεν υπάρχει πουθενά να επιδεινωθεί σοβαρά η αξιολόγηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνέβη μάλλον το αντίθετο, οι πολίτες των  χωρών αυτών  έμειναν πεπεισμένοι ότι οι νέες ΗΠΑ δεν είναι περισσότερο επιβλαβείς από την προηγούμενη μορφή τους - και αντέδρασαν ανάλογα.
 Δηλαδή, με οποιονδήποτε τρόπο ή με κάποιο τρόπο θετικά.

Αλλά εκείνοι που στο χρονικό διάστημα  ευσυνείδητα εντάχθηκαν  στην λεγόμενη  Pax Americana  και στους   οποίους  τώρα έχει ανακοινωθεί  ότι τα ψωμάκια τελείωσαν(με άλλα λόγια: δεν υπάρχει κανένας  μεγάλος  ενοποιημένος παγκοσμιοποιημένος κόσμος, ο κάθε άνθρωπος για το συμφέρον του, και ως εκ τούτου θα πληρώσουν για την εξαγωγή των πλυντηρίων τους σε μας) ας πούμε, στεναχωρήθηκαν.
 

© AP Photo / Elaine Thompson, File

Πλοίο με εμπορευματοκιβώτια στο Σιάτλ, ΗΠΑ

Όλο το θέμα είναι αυτό

 Η "Αμερική του Ομπάμα" έγινε αντιληπτή  από την  παγκόσμια  "φιλοαμερικανική" ελίτ ως έμβρυο ενός παγκόσμιου κράτους. Οι ιδεολόγοι αυτού του μελλοντικού υπερσυστήματος είδαν τις ΗΠΑ ως την πλατφόρμα και το μπλοκ εξουσίας, την «πρώτη υπερδύναμη του δικτύου  των επαρχιών». Ταυτόχρονα, οι  προτιμήσεις ειδικά των Αμερικανών στο όλο έργο δεν ήταν ιδιαίτερα ορατές. Θεωρήθηκε ότι "όλος ο κόσμος θα γίνει ένα κράτος", που θα  διέπεται από την  εταιρική συναίνεση και την ελεύθερη (στην κατανόηση αυτής της "εταιρικής συναίνεσης") αγορά.

 Η υλοποίηση αυτής της λαμπρής ιδέας δεν αφορούσε μόνο την "ανθρωπιστική παρέμβαση" με δεκάδες χιλιάδες πτώματα, αλλά και δύο υπεροικοδομικές εταιρικές σχέσεις - του Ατλαντικού  και του Ειρηνικού. 

Και στη συνέχεια ήρθε ο  Trump και αυτό ήταν όλο. 

 Στην πραγματικότητα, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε μια απλή ιδέα: η Αμερική δεν θέλει να είναι η πρώτη, αλλά εξακολουθεί να είναι η επαρχία της παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Η Αμερική αρκείται στο  να είναι το ισχυρότερο  "κυρίαρχο κράτος" του πλανήτη. Η Αμερική έχει τους πολίτες της, τα εργοστάσια της , το κόστος και τα προβλήματά της - και θα τα αντιμετωπίσει. Πρώτα απ 'όλα. 

Η παγκόσμια κυριαρχία είναι φυσικά καλή. Αλλά σε μια τέτοια κυριαρχία, σύμφωνα με την οποία οι ΗΠΑ διατάσσουν το άλμα, και οι υπόλοιποι  καθορίζουν, πόσο ψηλά θα πηδήξουν – αλλά  η Αμερική δεν έχει πια τους πόρους. Και η  κυριαρχία, την οποία πρέπει να μοιραστεί  με κάποιον - η Αμερική δεν ενδιαφέρεται τώρα.

 Και αυτό που βλέπουμε τώρα είναι μια διαδικασία οδυνηρής απογοήτευσης. Ακριβώς φανταστείτε για ένα δευτερόλεπτο πόσα έξυπνα στελέχη υψηλού επιπέδου γύρω από τον πλανήτη ετοιμάζονταν να καταλάβουν τις θέσεις που τους αρμόζουν στη νέα υπερ-μεγα-αυτοκρατορία του κόσμου. Θα λάβουμε υπόψη μας, ποια τεράστια πηγή μέσων στις χώρες τους. Προσθέστε σε αυτό την πολύ πραγματική ευημερία των απλών πολιτών, που χτίστηκαν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου στην πλατφόρμα της σχεδόν παγκόσμιας αυτοκρατορίας που ήδη υπήρχε, ή προσαρμόστηκαν στο επιβαλλόμενο σύστημα.
 Οι Ευρωπαίοι και οι  Ασιάτες θα παράγουν, οι Λατίνοι θα παρέχουν το εργατικό δυναμικό — και όλα αυτά ήταν μαγεμένα κάτω από την παγκοσμιοποίηση.

Αυτά που ήξεραν να τα ξεχάσουν

 Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται στους "ηγέτες της απόρριψης" των Ηνωμένων Πολιτειών: αποδεικνύεται ότι από δω και πέρα θα  βρίσκεται σε δευτερεύουσα θέση  στην εκτίμηση τους. Αυτό είναι εξίσου επιθετικό για τις ευρωπαϊκές ελίτ και τις Ευρωπαϊκές κοινωνίες. 

© AP Photo / Virginia Mayo

Σημαίες της ΕΕ και των ΗΠΑ σχετικά με την οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες

... Και δεν έχουμε τίποτα να μοιραστούμε  με την Αμερική. Ως εκ τούτου, η βαθμολογία της απόρριψης αυτής της εξουσίας από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης  μειώθηκε, όπως είναι γνωστό, κατά το παρελθόν έτος. Επιπλέον, όλες οι προσπάθειες για «διεθνή απομόνωση» της χώρας μας, η οποία ξεκίνησε κάτω από τον Ομπάμα και συνεχίστηκε με τον  Trump, - έδειξε, όπως λένε πιο ήπια, έλλειψη αποτελεσματικότητας.

Πώς θα προχωρήσει η Αμερική - αυστηρά, τις δραστηριότητές της.

Τουλάχιστον, έχει ήδη ανακαλύψει την ασήμαντη αλήθεια ότι η ύπαρξη μιας πραγματικής δύναμης δεν σημαίνει να γδύνεσαι  και να λυγίζεις στον καθένα, αλλά το αντίθετο. Σημαίνει τη χρηματοδότηση και τον σεβασμό, την κατανομή και την εκτίμηση.
  Αυτή είναι η προοπτική που αντιμετωπίζει κάθε δύναμη που ισχυρίζεται ότι κυβερνά ολόκληρο τον κόσμο ή το μεγάλο κομμάτι του. Και ήταν οι ΗΠΑ που δεν τους άρεσε αυτή η  προοπτική και τόσο πολύ  το αρνήθηκαν.

 Έτσι, το φαινομενικά ασήμαντο βήμα της Αμερικανικής κυβέρνησης να "σβήσει τον κινεζικό ήλιο" σε μια παγκόσμια έννοια φαίνεται σημαντικό. Αναφορικά με τις ΗΠΑ (ή μάλλον, με την Ουάσινγκτον), συχνά χρησιμοποιείται η έκφραση " η πόλη στο λόφο". Δεν πρόκειται για τη φύση της περιοχής στην οποία βρίσκεται η Αμερικανική πρωτεύουσα. Πρόκειται για την  παραπομπή  του Ευαγγελίου στο οποίο "Μια πόλη που στέκεται στην κορυφή ενός βουνού δεν μπορεί να κρυφτεί, γιατί είναι  το φως του κόσμου", κλπ.
 Λοιπόν, εδώ: το φως του κόσμου είναι εκτός λειτουργίας.

  Και τότε όλοι οι «φοιτητές της Αμερικής», που απορρίπτονται γιατί δεν έχουν τα προσόντα, θα πρέπει να ξαναψάξουν   τη θέση τους στον κόσμο. Και με την αφή.

References

1. ^↑ карту
      ( https://media.npr.org/assets/img/2018/01/19/map-gallup-world-f4f645f49ce503d13f07da65d9d6da1ac82d7d8a-s800-c85.jpg

https://ria.ru/