 |
| © AFP 2017 / Brendan Smialowski |
Gevorg Mirzayan, Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Οικονομικού Πανεπιστημίου υπό την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, για το RIA Novosti
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή εξακολουθούν να αποκλίνουν. Ένα νέο βήμα ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε άμεση σύγκρουση με το Ιράν.
Σε πλήρη εξέλιξη
Στο σημείο βρασμού. Αυτή ή κατάσταση υφίσταται , σύμφωνα με τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, τώρα στις Αμερικανο-Τουρκικές σχέσεις. 'Η θεώρηση της φιλίας, της συμμαχίας, της στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τις ΗΠΑ πρόκειται να λήξει', λέει ο αρχηγός των Τούρκων εθνικιστών, Devlet Bahceli.
Κάνει έναν υπαινιγμό με το σκάνδαλο της βίζας, το οποίο σημάδεψε το «βράσιμο» στις σχέσεις μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ.
Το ίδιο σκάνδαλο, όπως είναι γνωστό, άρχισε με τη σύλληψη ενός υπαλλήλου του αμερικανικού προξενείου Mehmet Topuz, τον οποίο οι Τουρκικές αρχές κατηγορούν για συνεργασία με την απαγορευμένη οργάνωση στην Τουρκία, Φετουλάχ Γκιουλέν (διάσημος ιεροκήρυκας, ο κύριος εχθρός του Ερντογάν, και σύμφωνα με την Άγκυρα, ο διοργανωτής του αποτυχημένου πραξικοπήματος το καλοκαίρι του 2016). Οι Αμερικανοί αντέδρασαν στη σύλληψη ακυρώνοντας την έκδοση θεωρήσεων και οι οι Τούρκοι απάντησαν. Ωστόσο, το σκάνδαλο δεν τελείωσε εκεί. Αντί οι σύμμαχοι να μειώσουν την ένταση των συναισθημάτων (ιδίως, όπως ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, «να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρούν μια λύση » για την τρέχουσα κρίση) η Άγκυρα συνέχισε να την επεκτείνει και να την βαθαίνει.
Έτσι, ο Ερντογάν δήλωσε ότι η κρίση των θεωρήσεων στις σχέσεις ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Τουρκία, Τζον Μπασ. «Ντροπή! Οι ΗΠΑ καθοδηγούμενοι από τον πρεσβευτή τους στην Άγκυρα ... θυσιάζουν τον στρατηγικό τους εταίρο για χάρη ενός πρεσβευτή που δεν γνωρίζει τη θέση του ', ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος.
Ο Αμερικανός πρεσβευτής (ο οποίος κάλεσε τη σύλληψη του προξενικού αξιωματικού 'μια προσπάθεια κάποιων Τούρκων αξιωματούχων να υπονομεύσουν τη μακρόχρονη συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών') γνωρίζει ήδη τη θέση του και μεταφέρθηκε για να εργαστεί στο Αφγανιστάν [1]
Είναι σημαντικό ότι στην αποχαιρετιστήρια του εκδήλωση δεν υπήρχαν ούτε Τούρκοι αξιωματούχοι ούτε εκπρόσωποι κυβερνητικών μέσων ενημέρωσης [2]. Ο Ερντογάν εξήγησε ότι ο λόγος για την απουσία τους είναι η μη αναγνώριση του John Bass ως πρεσβευτή.
Ο Τούρκος ηγέτης δεν αγνοούσε τα λόγια, που είπε ότι «η Τουρκία προσπαθεί να καταστρέψει τις σχέσεις από μέσα και από έξω» και για το βρώμικο σχέδιο της Ουάσιγκτον
Μην αγγίζετε τους τρομοκράτες!
Όπως έχει ήδη γράψει το RIA Novosti, ο λόγος για τη σημερινή σύγκρουση δεν είναι ο Mehmet Topuz, ούτε ο John Bass και ούτε ο Fethullah Gülen, αλλά τα αμερικανο-τουρκικά συμφέροντα που έχουν χωριστεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Και αυτά τα συμφέροντα εξακολουθούν να αποκλίνουν.
Έτσι, οι Αμερικανοί δεν είναι ικανοποιημένοι με την έναρξη της Τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης στην επαρχία Idlib. Και εδώ δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Ερντογάν τη διεξάγει σε συμφωνία με τη Μόσχα με την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, αλλά ότι ο στόχος αυτής της επιχείρησης είναι η εκκαθάριση της οργάνωσης Djebhat an-Nusra *.
Αν στην Τουρκία, αυτή η ομάδα έχει γίνει εμπόδιο, δεδομένου ότι διακόπτει τον έλεγχο της ζώνης αποκλιμάκωσης στο Idlib και εξαλείφει τους φιλο-Τούρκους μαχητές (οι οποίοι, θεωρητικά, θα έπρεπε να τεθούν σε πολιτικό διάλογο με την κυβέρνηση Άσαντ και να διασφαλίσει τη λογιστική των τουρκικών συμφερόντων στην μεταπολεμική Συρία), οι μαχητές της Nursa και οι ΗΠΑ» «γίνονται αναγκαστικά εταίροι.
 |
| © AP Photo / Al-Nusra Front Twitter σελίδα |
Η αιρετική, με την πρώτη ματιά, υποστήριξη της Ουάσινγκτον στη συριακή μονάδα της Αλ Κάιντα * (η ίδια που πριν 16 χρόνια τοποθετήθηκε στην ιστορία των μεγάλων τρομοκρατικών επιθέσεων στις ΗΠΑ)
οφείλεται στον στοιχειώδη πραγματισμό - η «Nusra» * είναι σήμερα η μεγαλύτερη μετά την "τρομοκρατική ομάδα" ασυμβίβαστη ", ικανή να παρατείνει τη Συριακή πολιτική σύγκρουση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 13 Οκτωβρίου η Διοίκηση του Donald Trump ανακοίνωσε μια απότομη σκλήρυνση της πολιτικής απέναντι στο Ιράν (μέχρι την πραγματική ακύρωση της πυρηνικής συμφωνίας), η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται για όσο διάστημα χρειάζεται τη συνέχιση της Συριακής εμφύλιας σύγκρουσης, η οποία θεωρείται ως ένας πόλεμος στην περιφέρεια μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας, από τη μια πλευρά και των ΗΠΑ με τους συμμάχους τους (κυρίως τη Σαουδική Αραβία) - από την άλλη. Και το γεγονός ότι η Τουρκία σε αυτόν τον πόλεμο άλλαξε στρατόπεδο και πέρασε de facto στην πλευρά των Ιρανών είναι πολύ ενοχλητικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το αναγκαίο
Θεωρητικά, βέβαια, η Άγκυρα θα μπορούσε να αντλήσει κάποιο όφελος από την επιδείνωση της Αμερικανο-Ιρανικής σύγκρουσης (για παράδειγμα, να ζητήσει από τους Ιρανούς, τους Σύριους και τους Ρώσους νέες παραχωρήσεις στην Συρία σε αντάλλαγμα για τη διατήρηση της πίστης). Ωστόσο, η κατάσταση σχετικά με τη σύγκρουση με την Τεχεράνη επιδεινώνει ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις - το κουρδικό.
Δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν ενεργά τους Κούρδους, κυρίως στο Ιράκ και τη Συρία. Ωστόσο, η Άγκυρα θεωρεί την ενίσχυση των Κούρδων εκτός των συνόρων της ως άμεση απειλή για την εθνική της ασφάλεια, καθώς η Τουρκία έχει τους δικούς της ξεχωριστούς Κούρδους, οι οποίοι λαμβάνουν στήριξη από τους αδελφούς στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Όταν ο Ερντογάν κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι «προμήθευαν τους τρομοκράτες με Αμερικανικά όπλα χωρίς κόστος», εννοούσε πρωτίστως «τρομοκράτες» κάποιους Κούρδους της Συρίας.
Ναι, ορισμένοι ειδικοί είχαν ακόμα ελπίδες ότι οι ΗΠΑ θα συναντηθούν με τους Τούρκους στο κουρδικό ζήτημα και θα περιορίσουν λίγο τις απαιτήσεις τους. Το δημοψήφισμα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, ο Λευκός Οίκος δεν το υποστήριξε, και η αξία των Κούρδων της Συρίας στα μάτια της Ουάσινγκτον θα πρέπει να μειώθηκε γιατί οι Κούρδοι θα παρουσιάσουν στον Trump έναν ασημένιο δίσκο ότι κέρδισαν το «ισλαμικό κράτος» *, δηλαδή, πήραν το de facto την πρωτεύουσα τους ISIS * την Raqqa.
 |
| 2017 © AFP / Μπουλέντ Kilic |
Ωστόσο, η επιδείνωση της σύγκρουσης με την Τεχεράνη αυξάνει απότομα τη σημασία των κουρδικών χαρτιών της Ουάσινγκτον. Οι Σύριοι Κούρδοι, οι οποίοι ελέγχουν ένα σημαντικό έδαφος στη Συρία (κάποτε μεγαλύτερο από το ίδιο το συριακό Κουρδιστάν), θα αποτελέσουν σοβαρό αντίβαρο στην φιλο Ιρανική Δαμασκό. Και ένα ανεξάρτητο ιρακινό Κουρδιστάν δεν θα είναι μόνο ένα αντίβαρο στην προ-ιρανική κυβέρνηση στη Βαγδάτη, αλλά και μια βάση για τη διεξαγωγή μυστικών επιχειρήσεων στο ιρανικό Κουρδιστάν ( η Τεχεράνη φοβάται εύλογα ότι οι ΗΠΑ θα προμηθεύσουν όπλα και άλλα μέσα υποστήριξης για για τους Ιρανούς Κούρδους από Κούρδους του Ιράκ). Ως εκ τούτου, τα συμφέροντα της Τουρκίας εδώ θα πάνε στο παρασκήνιο.
Με ποιον να διαπραγματευτεί;
Αυτό, φυσικά, κατηγορηματικά δεν ταιριάζει στον Ερντογάν. Η Άγκυρα αποδεικνύει την ετοιμότητά της να ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων. 'Ο Λευκός Οίκος ενήργησε διπλωματικά και υποκριτικά. Ανησυχούν ότι η Τουρκία έχει αναλάβει την πρωτοβουλία στην περιοχή στα χέρια της. Η Ουάσιγκτον, της οποίας τα στρατεύματα φθάνουν από πολλά χιλιόμετρα για να διεξάγει επιχειρήσεις, πιστεύει ακράδαντα στη δική της δικαιοσύνη, ενώ οι ενέργειες της Τουρκίας και η παρέμβασή της σε γεγονότα που εκτυλίσσονται στα σύνορά της θεωρούνται λανθασμένα. Πώς είναι δυνατόν αυτό; Μπορούμε να δείξουμε την αδυναμία μας; Κρατηθείτε σε απόσταση ή πηγαίνετε σπίτι σας, Yankees, 'λέει ο Devlet Bahceli.
Ναι, η Αμερική προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το Trump, επίσης άπληστος σε ζωντανές και μεταφορικά δυνατές δηλώσεις, δεν συμπεριέλαβε τη διπλωματία του Twitter και δεν συμμετέχει ακόμη στη ρητορική μάχη με τον Ερντογάν. Ωστόσο, η Άγκυρα δεν ελπίζει για αυτές τις συμφωνίες. Εν μέρει επειδή οι ΗΠΑ αμαύρωσαν τη φήμη τους με άμεση ή έμμεση συμμετοχή σε μια προσπάθεια ανατροπής του Τούρκου προέδρου.
'Όταν συναντιόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο, δίνουν υποσχέσεις και εγγυήσεις, και πίσω από τις πλάτες μας κάνουν βρώμικα παιχνίδια που έχουν πάρει μια τέτοια έκταση που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν', δήλωσε ο Ερντογάν για τους δυτικούς εταίρους.
Αντ 'αυτού, ο Τούρκος ηγέτης συνεχίζει να εδραιώνει την εξουσία του στην Τουρκία με τη βοήθεια των δικαστηρίων και των υπηρεσιών ασφαλείας (σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, από τον Ιανουάριο έως τα μέσα του Σεπτεμβρίυ του 2017 αιτήσεις για το καθεστώς του πρόσφυγα στη Γερμανία έχουν κατατεθεί από 250 κατόχους διπλωματικών διαβατηρίων και 380 υψηλόβαθμους αξιωματούχους).
Επίσης, παρόλο που ο Τούρκος πρόεδρος διαπραγματεύεται αδίστακτα και μερικές φορές χωρίς ντροπή (τουλάχιστον αναλαμβάνει τον κίνδυνο εγκατάλειψης της συμφωνίας S-400), βασίζεται ωστόσο στη συνεργασία με τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Δηλαδή, οι χώρες των οποίων τα συμφέροντα , περισσότερο από τα Αμερικανικά , συμπίπτουν με τα Τουρκικά ή τουλάχιστον δεν παρεμβαίνουν.
Έτσι, η Αμερικανο-Τουρκική συμμαχία θα συνεχίσει να βράζει και να εξατμίζεται.
* Η τρομοκρατική οργάνωση απαγόρευσε στη Ρωσία.
References
- ↑ переводится на работу в Афганистан
( https://ria.ru/world/20170721/1498874405.html ) - ↑ на его прощальном приеме не было
( https://ria.ru/world/20171011/1506607763.html )
https://ria.ru
