 |
| © AP Photo / Jacquelyn Martin |
ΜΟΣΧΑ, 2 Αυγούστου - RIA Novosti. Η οικονομική και στρατηγική προσέγγιση της Ρωσίας και του Ιράν -είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα για το πώς οι κυρώσεις του Κογκρέσου, ως αποτέλεσμα, έπληξαν τις ΗΠΑ, γράφει ο αρθρογράφος του Forbes [1] Wade Shepard.
Όντας στην ίδια βάρκα λόγω των μέτρων που έλαβαν οι Αμερικανοί νομοθέτες, η Μόσχα και η Τεχεράνη αναπτύσσουν ενεργή συνεργασία. Πρόσφατα συνήψαν συνεργασία για συμπαραγωγή αυτοκινήτων για 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν από αυτό, υπέγραψαν την συμφωνία και σε άλλους τομείς. Το Ιράν αγοράζει Ρωσικό Στρατιωτικό εξοπλισμό-ειδικότερα τα ελικόπτερα Mi-17 και τα διάφορα πυραυλικά συστήματα.
Οι ρωσικές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου με τη σειρά τους εργάζονται ενεργά στο Ιράν. Τον Ιούνιο η Gazprom έλαβε τη σύμβαση για την ανάπτυξη του πεδίου φυσικού αερίου Farzad B.
Ο κύκλος εργασιών μεταξύ Ρωσίας και Ιράν κατά το 2016 αυξήθηκε δύο φορές. Όπως σημειώνει η Forbes, μπορεί να ξεπεράσει τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια σύντομα. Το 2014 ήταν «ασήμαντο» 1,68 δισ. Δολάρια.
Οι αμερικανικές εταιρείες μπορούν να αντέξουν οικονομικά μόνο δύο σφαίρες συνεργασίας με το Ιράν - είναι τα περσικά χαλιά και τα εμπορικά πλοία, γράφει ο Σέπαρντ. Λόγω των ίδιων των κυρώσεων των ΗΠΑ, δεν μπορεί να «αποκόψει ένα κομμάτι πίτας» από την ταχέως αναπτυσσόμενη ισλαμική δημοκρατία.
Εξάλλου, η Ουάσινγκτον έχει σοβαρές επιπτώσεις για τις Ευρωπαϊκές εταιρείες σε αυτό, όπως και στις συναλλαγές τους με την Τεχεράνη. Έτσι, σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, η Γαλλική εταιρεία Total και ορισμένες άλλες δυτικές επιχειρήσεις χωρίς την άδεια των ΗΠΑ δεν έχουν πρόσβαση στην Ιρανική αγορά. Επομένως, η Ρωσία έχει μια σειρά ευκαιριών εδώ.
Η Shepard σημειώνει ότι αυτή είναι η εποχή της μεγάλης κλίμακας διεθνούς εμπορίου και επενδύσεων, όπου οι χώρες έχουν τη δύναμη και την ευκαιρία να επηρεάσουν η μια την άλλή μέσω της οικονομικής δραστηριότητας και των κοινών σχεδίων.
'Όσοι επιβάλλουν κυρώσεις στην πραγματικότητα παραγκωνίζουν τους εαυτούς τους, αφήνοντας στους αντιπάλους μια ευκαιρία για συσσώρευση πρόσθετου πλούτου και δύναμης. Η Κίνα το ξέρει, η Ρωσία το γνωρίζει, οπότε ο Πούτιν ίσως πρέπει να ευχαριστήσει το Κογκρέσο - καταλήγει ο συντάκτης.
