© AP Φωτογραφία / Fernando Llano
Συγκρότημα πετρελαίου στην Βενεζουέλα
Ivan Danilov, συγγραφέας του blog Crimson Alter
Ο Γνωστός για τις ποινικές του υποθέσεις, τις αναστολές ποινών και τις καταδίκες για δυσφήμιση, ο μη συστημικός αντιπολιτευόμενος άγγιξε το κοινό με άλλο ένα βίντεο δοκιμασίας , σύμφωνα με τον οποίο ο Πούτιν τραβά προσωπικά από την τσέπη του κάθε Ρώσου 3600 ρούβλια για να σώσει τον ' Πρόεδρο της Βενεζουέλας Maduro. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το θυμό του ακροατηρίου, μερικοί από τους οποίους ίσως θυμούνται ακόμη και την ατελείωτη, δαπανηρή και χωρίς νόημα 'βοήθεια στους αδελφούς λαούς' της σοβιετικής εποχής.
Αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά - παρόμοιες κατηγορίες δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Και για να το καταλάβουμε, δεν είναι απαραίτητο να διαβάσουμε την υπό όρους ' βοήθεια του Κρεμλίνου' όπου ο άτυχος βιντεοεγγραφέας βλέπει σχεδόν την ληστεία των ανθρώπων, αντίθετα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, για παράδειγμα, το αξιοσέβαστο πρακτορείο Reuters, βλέπει το αριστοτεχνικό μάθημα για την απόκτηση πετρελαϊκών πόρων και η πιο δημοφιλής εφημερίδα της Βενεζουέλας 'El Nacional'[1] εμφανίστηκε με τον τίτλο ' Πουτινική Βενεζουέλα. Η Ρωσία αποκτά τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου '
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Nicolas Maduro κατά τη διάρκεια της συνάντησης στην Κωνσταντινούπολη. 10 οκτωβρίου 2016
Η λογική της μιας έκδοσης[2] υποδηλώνει ότι ο 'Πούτιν ληστεύει τον πληθυσμό της Ρωσίας για να σώσει τον φίλο του δίνοντας του συμβιβαστικά δάνεια και άλλη έκδοχή του αμετάκλητου' που ο 'Πούτιν μετατρέπει την Βενεζουέλα στην οικονομική αποικία της Ρωσίας' οι οποίες δεν μπορεί να είναι αλήθεια ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα, αμφότερες οι ερμηνείες δεν είναι αληθείς, αλλά είναι απαραίτητο να αποτίσουμε φόρο τιμής στα δυτικά μέσα ενημέρωσης - πλησίασαν στην ουσία του, το τι κάνει η Ρωσία (και η Κίνα) στην κατεύθυνση της Βενεζουέλας πολύ πιο κοντά από όλους.
Όχι, δεν είναι οικονομικός αποικισμός, είναι ψύχραιμη βοήθεια που βασίζεται στο όφελος και απολύτως στερείται ιδεαλιστικού αλτρουισμού.
Σύμφωνα με την 'αντιπολιτευτική' έκδοση, η Ρωσία απλώς εκδίδει τις πιστώσεις στην κυβέρνηση Maduro, αλλά ο Maduro δεν τις επιστρέφει, οι πιστώσεις αναδιαρθρώνονται και στη συνέχεια η Ρωσία εκδίδει τις επόμενες πιστώσεις που δεν θα επιστραφούν. Είναι πολύ περίεργο να θεωρεί κανείς ότι ο ρώσος πρόεδρος ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη της Βενεζουέλας μόνο λόγω της επιθυμίας να ενοχλήσει τις ΗΠΑ, αλλά πιθανώς όλοι κρίνουν σύμφωνα με τον εαυτό τους.
Η εκδοχή των δυτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και των αντιπολιτευόμενων πολιτικών της Βενεζουέλας είναι πιο κοντά στην αλήθεια, καθώς αρχικά υπάρχουν περισσότερα γεγονότα που ερμηνεύονται τελετουργικά.
Η ουσία του προγράμματος - για να παραφράσουμε το Reuters[3]: εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του καθεστώτος Maduro, η Ρωσία σώζει περιοδικά τη Βενεζουέλα και την κρατική πετρελαϊκή της εταιρεία, PDVSA, από την παραβίαση των ξένων χρεών, αλλά το κάνει με το στυλ του Shylock. Τα ρωσικά δάνεια εκδίδονται με καταβολή έργων πετρελαίου στη Βενεζουέλα και τα πιο γλυκά περιουσιακά στοιχεία του PDVSA και της ρωσικής πλευράς προφανώς αρχικά αναμένουν ότι τουλάχιστον ένα μέρος των δανείων δεν θα καταβληθεί οδηγώντας στην πραγματική μεταφορά βασικών στοιχείων της βιομηχανίας πετρελαίου στη Βενεζουέλα υπό τον έλεγχο της Ρωσίας.
Πρατήριο καυσίμων της PDVSA στο Καράκας της Βενεζουέλας. 25 Ιουλίου 2017
Ήδη η Βενεζουέλα δίνει σήμερα στη Rosneft το 13% της εξαγωγής πετρελαίου για λογαριασμό χρεών και ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί σύντομα.
Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι και διπλωμάτες σημειώνουν ότι υπό αυτές τις συνθήκες η Ρωσία ασκεί σημαντική επιρροή στην πετρελαϊκή αγορά του δυτικού ημισφαιρίου και ότι ήδη τώρα ελέγχει τον όγκο της εξαγωγής πετρελαίου της Βενεζουέλας ίσης με την κατανάλωση μιας χώρας όπως το Περού.
Οι Ρώσοι εθνικοί μαζοχιστές της μη συστημικής αντιπολίτευσης που λαμβάνουν κάποια ύποπτη ευχαρίστηση από την λίστα των Αμερικανικών κυρώσεων πόσο θα πλήξουν τις εταιρείες της Ρωσίας και την Ρωσία , μας υπενθυμίζουν ότι η Rosneft έχει ένα πακέτο μετοχών που ελέγχει την εταιρεία Citgo, οι μετοχές της οποίας αν και ανήκουν στην PDVSA βρίσκονται φυσικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην πραγματικότητα, η Citgo είναι αρκετά μεγάλος παίκτης στην αγορά της αμερικανικής επεξεργασίας πετρελαίου και ιδιοκτήτης ενός αρκετά εκτεταμένου δικτύου πρατηρίων καυσίμων που απολαμβάνει ευρείας δημοτικότητας στις ΗΠΑ. Η Αμερικανική γερουσία έχει ήδη συμμετάσχει σε ένα πρόβλημα του γεγονότος ότι ένας από τους μεγάλους παίκτες στην αμερικανική αγορά πετρελαίου και βενζίνης μπορεί να εμφανιστεί στα χέρια της Rosneft. Είναι πολύ πιθανό ότι σε περίπτωση που η Rosneft πάρει αυτή την υπόσχεση για τον εαυτό της, τότε θα κατασχεθεί αμέσως. Τότε τι σημαίνει ότι όλα είναι κακά και η ρωσική πλευρά έκανε ένα μνημειώδες ηλίθιο σφάλμα;
Το όχημα παραδίδει καύσιμα στο βενζινάδικο CITGO στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ
Όχι. Όταν η Citgo ανέλαβε την υπόσχεση, οι κυρώσεις και το σχέδιο δεν υπήρχαν , αλλά τώρα η κατάσταση άλλαξε, η οποία είναι κατανοητή απόλυτα στη Rosneft.
Όπως αναφέρει ο οργανισμός Reuters[4] για να σταματήσει τους παραπάνω κινδύνους, η Rosneft διεξάγει διαπραγματεύσεις για την αντικατάσταση αυτής της υπόσχεσης από μετοχικά μερίδια στα μεγαλύτερα και κερδοφόρα πετρελαϊκά έργα στην επικράτεια της Βενεζουέλας, στην λεκάνη απορροής του Orinoco και στην υφαλοκριπίδα της Βενεζουέλας.
'Η Rosneft χρησιμοποιεί αναμφισβήτητα μια κατάσταση', δήλωσε ο Elias Matta, ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για θέματα εξουσίας και ο διάσημος αντιπολιτευόμενος πολιτικός της Βενεζουέλας. 'Αυτη [η Rosneft] γνωρίζει ότι αυτή η αδύναμη κυβέρνηση χρειάζεται πολλά χρήματα, και αυτοί είναι οι καρχαρίες'. Η εικόνα των πραγματικών καρχαριών, που τόσο έντονα παρουσιάζεται από τον πολιτικό της Βενεζουέλας, ταιριάζει άσχημα με την κριτική των πράξεων των ρωσικών αρχών που παρουσιάζει η μη συστημική αντιπολίτευση , η οποία για κάποιο λόγο βλέπει μέσα στις πράξεις της κυβέρνησης μια ανόητη φιλανθρωπία.
Στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής : η ρωσική κυβέρνηση και τα οιονεί κρατικά ιδρύματα πιστώνουν πραγματικά την κυβέρνηση Maduro που βρίσκεται σε δύσκολη πολιτική και οικονομική κατάσταση, αλλά η ρωσική πλευρά δεν κάνει φιλανθρωπικό έργο αλλά επέκταση της σφαίρας της επιρροής. Η Βενεζουέλα ή θα πληρώσει για τις εκδοθείσες πιστώσεις ή το σημαντικό μέρος του πετρελαϊκού τομέα της Βενεζουέλας θα περάσει υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Παρεμπιπτόντως, όχι μόνο η Ρωσία ασχολείται με τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης Maduro: ομοίως το Πεκίνο και ακόμη και η μεγάλη Αμερικανική τράπεζα 'Goldman Sachs', η οποία έσωσε τον Maduro από την χρεωκοπία , πρόσφατα το έκανε και το Μάιο του τρέχοντος έτους εξαγόρασε την επόμενη Τράπεζα των κρατικών ομολόγων της Βενεζουέλας, παρά τις επικρίσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης που την κατηγόρησαν[5] για «ανήθικη υποστήριξη του δικτάτορα της Βενεζουέλας».
Είναι απίθανο κάποιος να κατηγορεί τους πραγματικούς χρηματοδότες της Goldman ότι επιθυμούν να κάνουν φιλανθρωπικό έργο.
Το λογότυπο της Goldman Sachs στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης
Ο μόνος σοβαρός κίνδυνος για τις επενδύσεις στη Βενεζουέλα από τις ρωσικές, κινεζικές και τις μετοχές της ' Goldman Sachs' είναι ότι στην περίπτωση του επιτυχημένου «Βενεζολάνικου Μαϊντάν» η νέα κυβέρνηση θα δηλώσει αθέτηση υποχρεώσεων, θα προβεί σε δήμευση περιουσίας « των ξένων υποστηρικτών της δικτατορίας» και δεν μπορεί να την αναγκάσουν να πληρώσει τους λογαριασμούς. Αυτός ο κίνδυνος δεν μπορεί να απορριφθεί: εξηγεί το αυξημένο επιτόκιο και το ποσό των δεσμεύσεων που απαιτούνται από τους πιστωτές της κυβέρνησης Maduro, καθώς και το λεγόμενο ασφάλιστρο κινδύνου. Εδώ είναι απαραίτητο να θυμηθούμε μια ιστορία για την 'πίστωση της Ουκρανίας' για τρία δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν αξίζει τον κόπο να σχεδιάσουμε παρόμοιες παραλλαγές. Η τεράστια και βασική διαφορά μεταξύ του Maduro και του Γιανουκόβιτς είναι ότι ο Maduro δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει τη δύναμη για τη διατήρηση της εξουσίας που έχει ήδη επανειλημμένα δείξει. Επιπλέον, λόγω των χαρακτηριστικών της βιογραφίας του Maduro, που συμμετείχε στη δραστηριότητα της ομάδας πίεσης MBR-200 και μελέτησε επίσης την «επαναστατική επιχείρηση» στην Κούβα, κατανοεί απόλυτα τους μηχανισμούς του πολιτικού αγώνα και τον τρόπο με τον οποίο είναι απαραίτητο να καταπολεμήσει τις προσπάθειες της ένοπλης κατάσχεσης της εξουσίας.
Προχωρώντας παρακάτω, είναι εύκολο να παρατηρήσουμε ότι οι ιστορίες σχετικά με την ελεύθερη, ανόητη και σπάταλη βοήθεια στη Βενεζουέλα – είναι καθαρές ανοησίες. Ο κίνδυνος των ρωσικών επενδύσεων είναι δικαιολογημένος και οι πιθανότητες να υπάρξουν σημαντικά οφέλη, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού και γεωπολιτικού χαρακτήρα, είναι αρκετά υψηλές. Η Ρωσία συμπεριφέρεται ως ισχυρός παίκτης στη διεθνή σκηνή, συνδυάζοντας τη βοήθεια με τους συμμάχους με την προστασία και την προώθηση των δικών τους συμφερόντων και αποδεικνύει ότι η Ρωσία έμαθε τα σωστά μαθήματα από την ιστορία του 20ού αιώνα.
https://ria.ru
Ivan Danilov, συγγραφέας του blog Crimson Alter
Ο Γνωστός για τις ποινικές του υποθέσεις, τις αναστολές ποινών και τις καταδίκες για δυσφήμιση, ο μη συστημικός αντιπολιτευόμενος άγγιξε το κοινό με άλλο ένα βίντεο δοκιμασίας , σύμφωνα με τον οποίο ο Πούτιν τραβά προσωπικά από την τσέπη του κάθε Ρώσου 3600 ρούβλια για να σώσει τον ' Πρόεδρο της Βενεζουέλας Maduro. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς το θυμό του ακροατηρίου, μερικοί από τους οποίους ίσως θυμούνται ακόμη και την ατελείωτη, δαπανηρή και χωρίς νόημα 'βοήθεια στους αδελφούς λαούς' της σοβιετικής εποχής.
Αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά - παρόμοιες κατηγορίες δεν αντανακλούν την πραγματικότητα. Και για να το καταλάβουμε, δεν είναι απαραίτητο να διαβάσουμε την υπό όρους ' βοήθεια του Κρεμλίνου' όπου ο άτυχος βιντεοεγγραφέας βλέπει σχεδόν την ληστεία των ανθρώπων, αντίθετα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, για παράδειγμα, το αξιοσέβαστο πρακτορείο Reuters, βλέπει το αριστοτεχνικό μάθημα για την απόκτηση πετρελαϊκών πόρων και η πιο δημοφιλής εφημερίδα της Βενεζουέλας 'El Nacional'[1] εμφανίστηκε με τον τίτλο ' Πουτινική Βενεζουέλα. Η Ρωσία αποκτά τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου '
 |
| RIA Novosti / Αλεξέι Druzhinin |
Η λογική της μιας έκδοσης[2] υποδηλώνει ότι ο 'Πούτιν ληστεύει τον πληθυσμό της Ρωσίας για να σώσει τον φίλο του δίνοντας του συμβιβαστικά δάνεια και άλλη έκδοχή του αμετάκλητου' που ο 'Πούτιν μετατρέπει την Βενεζουέλα στην οικονομική αποικία της Ρωσίας' οι οποίες δεν μπορεί να είναι αλήθεια ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα, αμφότερες οι ερμηνείες δεν είναι αληθείς, αλλά είναι απαραίτητο να αποτίσουμε φόρο τιμής στα δυτικά μέσα ενημέρωσης - πλησίασαν στην ουσία του, το τι κάνει η Ρωσία (και η Κίνα) στην κατεύθυνση της Βενεζουέλας πολύ πιο κοντά από όλους.
Όχι, δεν είναι οικονομικός αποικισμός, είναι ψύχραιμη βοήθεια που βασίζεται στο όφελος και απολύτως στερείται ιδεαλιστικού αλτρουισμού.
Σύμφωνα με την 'αντιπολιτευτική' έκδοση, η Ρωσία απλώς εκδίδει τις πιστώσεις στην κυβέρνηση Maduro, αλλά ο Maduro δεν τις επιστρέφει, οι πιστώσεις αναδιαρθρώνονται και στη συνέχεια η Ρωσία εκδίδει τις επόμενες πιστώσεις που δεν θα επιστραφούν. Είναι πολύ περίεργο να θεωρεί κανείς ότι ο ρώσος πρόεδρος ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια για τη στήριξη της Βενεζουέλας μόνο λόγω της επιθυμίας να ενοχλήσει τις ΗΠΑ, αλλά πιθανώς όλοι κρίνουν σύμφωνα με τον εαυτό τους.
Η εκδοχή των δυτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και των αντιπολιτευόμενων πολιτικών της Βενεζουέλας είναι πιο κοντά στην αλήθεια, καθώς αρχικά υπάρχουν περισσότερα γεγονότα που ερμηνεύονται τελετουργικά.
Η ουσία του προγράμματος - για να παραφράσουμε το Reuters[3]: εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του καθεστώτος Maduro, η Ρωσία σώζει περιοδικά τη Βενεζουέλα και την κρατική πετρελαϊκή της εταιρεία, PDVSA, από την παραβίαση των ξένων χρεών, αλλά το κάνει με το στυλ του Shylock. Τα ρωσικά δάνεια εκδίδονται με καταβολή έργων πετρελαίου στη Βενεζουέλα και τα πιο γλυκά περιουσιακά στοιχεία του PDVSA και της ρωσικής πλευράς προφανώς αρχικά αναμένουν ότι τουλάχιστον ένα μέρος των δανείων δεν θα καταβληθεί οδηγώντας στην πραγματική μεταφορά βασικών στοιχείων της βιομηχανίας πετρελαίου στη Βενεζουέλα υπό τον έλεγχο της Ρωσίας.
 |
| RIA Novosti / Αλεξέι Druzhinin |
Ήδη η Βενεζουέλα δίνει σήμερα στη Rosneft το 13% της εξαγωγής πετρελαίου για λογαριασμό χρεών και ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί σύντομα.
Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι και διπλωμάτες σημειώνουν ότι υπό αυτές τις συνθήκες η Ρωσία ασκεί σημαντική επιρροή στην πετρελαϊκή αγορά του δυτικού ημισφαιρίου και ότι ήδη τώρα ελέγχει τον όγκο της εξαγωγής πετρελαίου της Βενεζουέλας ίσης με την κατανάλωση μιας χώρας όπως το Περού.
Οι Ρώσοι εθνικοί μαζοχιστές της μη συστημικής αντιπολίτευσης που λαμβάνουν κάποια ύποπτη ευχαρίστηση από την λίστα των Αμερικανικών κυρώσεων πόσο θα πλήξουν τις εταιρείες της Ρωσίας και την Ρωσία , μας υπενθυμίζουν ότι η Rosneft έχει ένα πακέτο μετοχών που ελέγχει την εταιρεία Citgo, οι μετοχές της οποίας αν και ανήκουν στην PDVSA βρίσκονται φυσικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην πραγματικότητα, η Citgo είναι αρκετά μεγάλος παίκτης στην αγορά της αμερικανικής επεξεργασίας πετρελαίου και ιδιοκτήτης ενός αρκετά εκτεταμένου δικτύου πρατηρίων καυσίμων που απολαμβάνει ευρείας δημοτικότητας στις ΗΠΑ. Η Αμερικανική γερουσία έχει ήδη συμμετάσχει σε ένα πρόβλημα του γεγονότος ότι ένας από τους μεγάλους παίκτες στην αμερικανική αγορά πετρελαίου και βενζίνης μπορεί να εμφανιστεί στα χέρια της Rosneft. Είναι πολύ πιθανό ότι σε περίπτωση που η Rosneft πάρει αυτή την υπόσχεση για τον εαυτό της, τότε θα κατασχεθεί αμέσως. Τότε τι σημαίνει ότι όλα είναι κακά και η ρωσική πλευρά έκανε ένα μνημειώδες ηλίθιο σφάλμα;
 |
| © AP Photo / Jessica Χιλ |
Όχι. Όταν η Citgo ανέλαβε την υπόσχεση, οι κυρώσεις και το σχέδιο δεν υπήρχαν , αλλά τώρα η κατάσταση άλλαξε, η οποία είναι κατανοητή απόλυτα στη Rosneft.
Όπως αναφέρει ο οργανισμός Reuters[4] για να σταματήσει τους παραπάνω κινδύνους, η Rosneft διεξάγει διαπραγματεύσεις για την αντικατάσταση αυτής της υπόσχεσης από μετοχικά μερίδια στα μεγαλύτερα και κερδοφόρα πετρελαϊκά έργα στην επικράτεια της Βενεζουέλας, στην λεκάνη απορροής του Orinoco και στην υφαλοκριπίδα της Βενεζουέλας.
'Η Rosneft χρησιμοποιεί αναμφισβήτητα μια κατάσταση', δήλωσε ο Elias Matta, ο αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για θέματα εξουσίας και ο διάσημος αντιπολιτευόμενος πολιτικός της Βενεζουέλας. 'Αυτη [η Rosneft] γνωρίζει ότι αυτή η αδύναμη κυβέρνηση χρειάζεται πολλά χρήματα, και αυτοί είναι οι καρχαρίες'. Η εικόνα των πραγματικών καρχαριών, που τόσο έντονα παρουσιάζεται από τον πολιτικό της Βενεζουέλας, ταιριάζει άσχημα με την κριτική των πράξεων των ρωσικών αρχών που παρουσιάζει η μη συστημική αντιπολίτευση , η οποία για κάποιο λόγο βλέπει μέσα στις πράξεις της κυβέρνησης μια ανόητη φιλανθρωπία.
Στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής : η ρωσική κυβέρνηση και τα οιονεί κρατικά ιδρύματα πιστώνουν πραγματικά την κυβέρνηση Maduro που βρίσκεται σε δύσκολη πολιτική και οικονομική κατάσταση, αλλά η ρωσική πλευρά δεν κάνει φιλανθρωπικό έργο αλλά επέκταση της σφαίρας της επιρροής. Η Βενεζουέλα ή θα πληρώσει για τις εκδοθείσες πιστώσεις ή το σημαντικό μέρος του πετρελαϊκού τομέα της Βενεζουέλας θα περάσει υπό τον έλεγχο της Ρωσίας. Παρεμπιπτόντως, όχι μόνο η Ρωσία ασχολείται με τη χρηματοδότηση της κυβέρνησης Maduro: ομοίως το Πεκίνο και ακόμη και η μεγάλη Αμερικανική τράπεζα 'Goldman Sachs', η οποία έσωσε τον Maduro από την χρεωκοπία , πρόσφατα το έκανε και το Μάιο του τρέχοντος έτους εξαγόρασε την επόμενη Τράπεζα των κρατικών ομολόγων της Βενεζουέλας, παρά τις επικρίσεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης που την κατηγόρησαν[5] για «ανήθικη υποστήριξη του δικτάτορα της Βενεζουέλας».
Είναι απίθανο κάποιος να κατηγορεί τους πραγματικούς χρηματοδότες της Goldman ότι επιθυμούν να κάνουν φιλανθρωπικό έργο.
Το λογότυπο της Goldman Sachs στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης
Ο μόνος σοβαρός κίνδυνος για τις επενδύσεις στη Βενεζουέλα από τις ρωσικές, κινεζικές και τις μετοχές της ' Goldman Sachs' είναι ότι στην περίπτωση του επιτυχημένου «Βενεζολάνικου Μαϊντάν» η νέα κυβέρνηση θα δηλώσει αθέτηση υποχρεώσεων, θα προβεί σε δήμευση περιουσίας « των ξένων υποστηρικτών της δικτατορίας» και δεν μπορεί να την αναγκάσουν να πληρώσει τους λογαριασμούς. Αυτός ο κίνδυνος δεν μπορεί να απορριφθεί: εξηγεί το αυξημένο επιτόκιο και το ποσό των δεσμεύσεων που απαιτούνται από τους πιστωτές της κυβέρνησης Maduro, καθώς και το λεγόμενο ασφάλιστρο κινδύνου. Εδώ είναι απαραίτητο να θυμηθούμε μια ιστορία για την 'πίστωση της Ουκρανίας' για τρία δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν αξίζει τον κόπο να σχεδιάσουμε παρόμοιες παραλλαγές. Η τεράστια και βασική διαφορά μεταξύ του Maduro και του Γιανουκόβιτς είναι ότι ο Maduro δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει τη δύναμη για τη διατήρηση της εξουσίας που έχει ήδη επανειλημμένα δείξει. Επιπλέον, λόγω των χαρακτηριστικών της βιογραφίας του Maduro, που συμμετείχε στη δραστηριότητα της ομάδας πίεσης MBR-200 και μελέτησε επίσης την «επαναστατική επιχείρηση» στην Κούβα, κατανοεί απόλυτα τους μηχανισμούς του πολιτικού αγώνα και τον τρόπο με τον οποίο είναι απαραίτητο να καταπολεμήσει τις προσπάθειες της ένοπλης κατάσχεσης της εξουσίας.
Προχωρώντας παρακάτω, είναι εύκολο να παρατηρήσουμε ότι οι ιστορίες σχετικά με την ελεύθερη, ανόητη και σπάταλη βοήθεια στη Βενεζουέλα – είναι καθαρές ανοησίες. Ο κίνδυνος των ρωσικών επενδύσεων είναι δικαιολογημένος και οι πιθανότητες να υπάρξουν σημαντικά οφέλη, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού και γεωπολιτικού χαρακτήρα, είναι αρκετά υψηλές. Η Ρωσία συμπεριφέρεται ως ισχυρός παίκτης στη διεθνή σκηνή, συνδυάζοντας τη βοήθεια με τους συμμάχους με την προστασία και την προώθηση των δικών τους συμφερόντων και αποδεικνύει ότι η Ρωσία έμαθε τα σωστά μαθήματα από την ιστορία του 20ού αιώνα.
References
- ↑ El Nacional
( http://www.el-nacional.com/noticias/economia/venezuela-putin-rusia-gana-control-las-reservas-petroleras_198813 ) - ↑ версия
( http://www.barrons.com/articles/venezuela-oil-is-russia-riding-to-pdvsas-rescue-1501858066 ) - ↑ Рейтер
( http://www.reuters.com/article/us-venezuela-russia-oil-specialreport-idUSKBN1AR14U ) - ↑ Рейтер
( http://www.reuters.com/article/us-venezuela-russia-oil-specialreport-idUSKBN1AR14U ) - ↑ обвинивших его
( https://www.brookings.edu/blog/order-from-chaos/2017/05/31/goldmans-rescue-of-venezuelan-dictator-is-a-moral-and-financial-disaster/ )
https://ria.ru