 |
| Timofei Bordachev. Φωτογραφία από το προσωπικό αρχείο |
Η Διατλαντική εταιρική σχέση, που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα υπενθύμισε στο γερμανικό κοινό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στο Ανόβερο, - είναι μεγάλης κλίμακας και πολύ φιλόδοξο σχέδιο της επίσημης ένωσης των μεγαλύτερων εμπορικών εταίρων στον κόσμο.
Ήδη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι τώρα οι πιο σημαντικοί από κάθε άλλον οικονομικοί εταίροι. Αν καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα είδος οικονομικού μπλοκ, θα έχουν σίγουρα την ευκαιρία να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Σε μακροπρόθεσμη βάση, η ιδέα του εμπορίου και των επενδύσεων στην Διατλαντική Εταιρική σχέση - είναι, στην πραγματικότητα, η δημιουργία μιας κοινής αγοράς στον τομέα του εμπορίου και των επενδύσεων μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αλλά αυτό το έργο στην πρώτη θέση είναι μια μεγάλη πρόκληση, διότι πολλές ρυθμιστικές πρακτικές στην Νέα και στην Γηραιά Ήπειρο διαφέρουν σημαντικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι Αμερικανική ρύθμιση είναι πολύ πιο φιλελεύθερη από τον ευρωπαϊκή, και το άνοιγμα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες θα απαιτήσει οι ευρωπαϊκές χώρες περιορίσουν σημαντικά κατά πρώτον τα κοινωνικά δικαιώματα, τον περιορισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, την χρήση των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων και ούτω καθεξής.
Για την Ευρώπη θα είναι ένα πολύ δύσκολο βήμα. Και τώρα η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτικών δεν είναι έτοιμοι για αυτό. Το πιο πιθανό, τα μέρη θα εξακολουθήσουν να είναι σε θέση να καταλήξουν σε σχετική συμφωνία σχετικά με το πλαίσιο όμως δεν υπάρχει ένα όραμα αυτής της εταιρικής σχέσης κατά την περίοδο της προεδρίας Ομπάμα, όμως αυτό θα είναι μόνο η πρωταρχική και ασφαλής συμφωνία.
Ωστόσο, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος θα συνεχίσει να εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση, διότι η διατλαντική εταιρική σχέση, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εφαρμόσει ενεργά το έργο τους στην Εταιρική σχέση του Ειρηνικού, στην πραγματικότητα, είναι μέρος μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής τους για την εκδίωξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Πριν το καθεστώς ήταν πολύ απλό. Ήταν ο ΠΟΕ, ο οποίος δημιουργήθηκε από τις δυτικές χώρες. Αλλά, όταν τελείωσε η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο συστημάτων, ο ΠΟΕ έγινε μια παγκόσμια οργάνωση, η οποία ήρθε σχεδόν σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας. Ο ΠΟΕ έχει γίνει πάρα πολύ δημοκρατικός, και έτσι η ικανότητα των ΗΠΑ να τον διαχειριστούν μέσα από αυτή την παγκόσμια οικονομία κατέληξε να είναι θολή.
Πεπεισμένοι ότι στις σύγχρονες συνθήκες, ο ΠΟΕ δεν μπορεί να είναι αρκετά αποτελεσματικό εργαλείο, οι Αμερικανοί προσπαθούν να δημιουργήσουν παράλληλους θεσμούς.
Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ τώρα εφαρμόζουν μια δυναμική για να δημιουργήσουν νέες μορφές που θα εκτοπίσουν το ΠΟΕ, θέλουν να τον αντικαταστήσουν και να δημιουργήσουν νέους κανόνες. Αυτές οι μορφές πρέπει να συνεχίσουν να βοηθούν τους Αμερικανούς να ασκήσουν το ηγετικό τους ρόλο στον κόσμο και μέσα από αυτό θα έχουν μεγάλα κέρδη.
Εκείνοι που παραμένουν στον ΠΟΕ, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται στην Trans-Pacific και στην trans-ατλαντική συνεργασία, θα πρέπει να κάνουν μια επιλογή.
Ή θα σταθούν αντίθετοι και θα δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα, κατηγορώντας τους ότι καταστρέφουν τον ΠΟΕ, ή θα υποκύψουν στους Αμερικάνους μας και θα συμμετάσχουν σε οργανώσεις που δημιουργήθηκαν χωρίς τη συμμετοχή τους.
Πρώτον και κύριον, αυτό ενδιαφέρει την Κίνα. Σε αυτό το έργο, η Κίνα είναι το κύριο αντικείμενο της επίθεσης, επειδή η ηγεσία του Πεκίνου μετά την είσοδο της στον ΠΟΕ, τα τελευταία χρόνια, και στο πλαίσιο της G20, έχει γίνει όλο και περισσότερο απαιτητική για τα συμφέροντά της, η οικονομική της ισχύ πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην διαδικασία λήψης αποφάσεων. Σε δεύτερο επίπεδο έρχεται η Ρωσία και στην συνέχεια η Ινδία.
Αυτές οι χώρες (Κίνα,Ρωσία, Ινδία) έχουν την δυνατότητα να εξουδετερώσουν την επίθεση και να μην δώσουν τη δυνατότητα στους ανταγωνιστές να νικήσουν. Για το σκοπό αυτό, οι χώρες αυτές θα πρέπει να αρχίσουν να διαπραγματεύονται μεταξύ τους. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν μορφές πραγματικής ολοκλήρωσης και σχήματα για την ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας στην Ευρασία, να αναπτύξουν σοβαρά την οικονομική συνιστώσα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης και τις εργασίες για την σύζευξη του έργου της ολοκλήρωσης της Ευρασίας και του «Δρόμου του Μεταξιού».
Η επιλογή είναι απλή: είτε θα αρχίσουν να ενεργούν, είτε για κάποιο χρονικό διάστημα θα περιμένουν, και στη συνέχεια θα πέσουν στα χέρια των Αμερικανών.
Συγγραφέας - Διευθυντής του Κέντρου για την Ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών της Σχολής Παγκόσμιας Οικονομίας και της Πολιτικής HSE
http://izvestia.ru/