Χεζμπολάχ: ο αθόρυβος παίκτης στην σκακιέρα της Συρίας

greece roussia 2016 gr

της Αναστασίας Γιάμαλη, δημοσιογράφου

Τον Μάιο του 2015, όταν οι μαχητές του Αλ Μπαγκντάτι καταλάμβαναν τη Παλμύρα δημιούργησαν την εικόνα ότι σταθεροποιούσαν την παρουσία τους στη κεντρική Συρία, περιορίζοντας τις δυνάμεις του Άσαντ στα δυτικά της χώρας και τους Κούρδους στο βόρειο τμήμα. Παρά την εικόνα αυτή, πολλοί πίστευαν ότι με την ενίσχυση του συριακού στρατού και των Κούρδων, η συμμαχία κατά του ISIS μπορούσε να ανακτήσει την ιστορική πόλη, όπως και έγινε.

Οι φρικαλεότητες που ακολούθησαν μετά τη κατάληψη της πόλης απο τον ISIS για ακόμα μια φορά είχαν, όπως αναδεικνύουν οι ειδικοί, διπλό νόημα. Από τη μία, να προκαλέσουν την οργή και το αίσθημα του φόβου στο δυτικό κόσμο και από την άλλη να "ξεριζώσουν" από την συνείδηση των ριζοσπαστικοποιημένων μουσουλμάνων οτιδήποτε δεν ήταν σε ευθεία σχέση με το Ισλάμ ακόμα και αν επρόκειτο για πολύτιμο κομμάτι της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Σε λιγότερο από έναν χρόνο, η Παλμύρα ανακτάται από τις δυνάμεις που πρόσκεινται στο συριακό καθεστώς. 

Σύμφωνα με αναλυτές, η νίκη αυτή των συριακών δυνάμεων είναι μια κρίσιμη μάχη που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στον πενταετή «μαραθώνιο» της Συρίας, καθώς μετά από αρκετά χρόνια διαφαίνεται πως το καθεστώς Άσαντ όχι μόνο καταφέρνει να διατηρήσει τη κυριαρχία του στα περίχωρα της Δαμασκού και σε άλλες πόλεις που κατέλαβε στην αρχή της σύγκρουσης από τους εξεγερμένους, αλλά και να προελάσει εκδιώκοντας τους τζιχαντιστές από τα εδάφη που είχαν καταλάβει. Μάλιστα, η δυναμική που φαίνεται να αναπτύσσει το καθεστώς μπορεί να δημιουργήσει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα όχι μόνο για τις συμμαχικές στον Άσαντ χώρες αλλά και για την Ευρώπη η οποία μετά από δύο χρόνια έρχεται αντιμέτωπη με το τι σημαίνει Ισλαμικό Κράτος όχι στη Μέση Ανατολή αλλά στην ίδια της την επικράτεια.

Όπως πολλοί αναλυτές επισημαίνουν, αυτή η κατάσταση που διαμορφώνεται στη Συρία είναι απόρροια της εμπλοκής, της Ρωσίας, του Ιράν αλλά και της Χεζμπολάχ στο πόλεμο. Στα τέλη του 2011, όταν οι διαδηλώσεις άρχισαν να παίρνουν χαρακτηριστικά εμφύλιας σύρραξης, εκείνοι που υπερασπίστηκαν το καθεστώς περισσότερο και από τον ίδιο τον συριακό στρατό που "έπασχε" από έλλειψη ηθικού και στρατιωτικής πείρας, ήταν οι μαχητές του Νασράλα οι οποίοι στήριξαν τον Άσαντ και προσέφεραν στρατηγικές και στρατιωτικές συμβουλές και βοήθεια ώστε να προχωρήσει στην ανακατάληψη της Χόμς και άλλων κρίσιμων πόλεων.

Η εμπλοκή λοιπόν της Χεζμπολάχ στον πόλεμο της Συρίας μπορεί να μην προκαλεί τον θόρυβο που προκάλεσε η εμπλοκή της Ρωσίας είναι όμως σημαντική.

Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, έγραφε ο πρώσσος στρατηγιστής Κλαούζεβιτς. Αυτό που πλέον αναζητείται είναι το τέλος του πολέμου που θα διαμορφώσει μια νέα πολιτική εκκίνηση στη Συρία, που θα σηματοδοτήσει μια νέα κατάσταση στην περιοχή, άκρως ενδιαφέρουσα για τις ισορροπίες γιατί μέσα από αυτόν τον πόλεμο, πέραν αυτών, αναδύθηκαν ως στρατηγικοί παίχτες και οι Κούρδοι, που προφανώς πολέμησαν για να μείνουν στο προσκήνιο και όχι για να χαθούν.

Γι αυτό και τα πολιτικά διλήμματα που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη που έχει βρεθεί στο τέλμα του προσφυγικού είναι περισσότερα από όσα νομίζει και πιο δύσκολα από όσα μπορεί να διαχειριστεί όπως δείχνει η απογοητευτική πολιτική της στην συριακή κρίση.

*Τα κείμενα δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι της ιστοσελίδας.

http://greece-russia2016.gr