Πέρυσι, στις 30 Σεπτεμβρίου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν άρχισε να βομβαρδίζει τις θέσεις των εξτρεμιστών στη Συρία. Λίγες μέρες αργότερα ο Πατριάρχης της Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος δήλωσε: "η Ρωσική Ομοσπονδία πήρε την μεγάλη απόφαση σχετικά με την Υποστήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων για την Προστασία του Συριακού λαού από παράνομες ενέργειες των τρομοκρατών".
Ο εκπρόσωπος του πατριαρχείου Μόσχας Βσέβολοντ Τσάπλιν (κατείχε αυτή τη θέση μέχρι 24 Δεκεμβρίου του 2015,) πήγε ακόμη παραπέρα, δηλώνοντας ότι "η καταπολέμηση της τρομοκρατίας είναι η ηθική πάλη, και αν θέλετε, ο ιερός πόλεμος". Ο ανώτατος Μουφτής της Ρωσίας Talgat Tajuddin εξέφρασε με την σειρά του "την σταθερή υποστήριξη στον Πρόεδρο Πούτιν".
Μέσω της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία ο Πούτιν, θέλοντας και μη, έγινε ο προστάτης των χριστιανών στη Μέση Ανατολή. Τελικά ακόμη και ο αρχιεπίσκοπος από το Πατριαρχείο της Αντιόχειας της Ορθόδοξης εκκλησίας της Συρίας Boulos Safar σημείωσε τα εξής: "Μετά την έναρξη των βομβαρδισμών από την Ρωσική Αεροπορία το πολεμικό μέτωπο σίγουρα απομακρύνθηκε σε σημαντική απόσταση, και σε σχέση με αυτό μειώθηκε η απειλή για τον τοπικό πληθυσμό. Οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ασφαλείς. Έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στους Ρώσους, από ό,τι στους Αμερικανούς., επειδή είδαν μια πραγματική αλλαγή".
Ο Πούτιν και η αναβίωση του χριστιανισμού στη Ρωσία
Στο τέλος της δεκαετίας του ' 80 η Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία είχε περάσει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους. Μετά από σχεδόν ογδόντα χρόνια κομμουνισμού ο αριθμός των πιστών έχει μειωθεί στο όριο: μόνο το 17% του πληθυσμού θεωρούσαν τους εαυτούς τους ορθοδόξους. Οι άθεοι ήταν το 75%. Τα τελευταία 15 χρόνια, οι αριθμοί αυτοί έχουν αλλάξει δραματικά τώρα περίπου το 68% των Ρώσων θεωρούν τον εαυτό τους πιστό της Ορθόδοξης Πίστης και μόνο το 19% παραμένουν άθεοι.
Με τι συνδέεται με αυτό το "πραξικόπημα"; Πρώτα απ 'όλα, με την υιοθέτηση, το 1997, από τον Πρόεδρο Μπόρις Γιέλτσιν του Νόμου για την Ορθόδοξη θρησκεία, για τον ιδιαίτερο ρόλο της στην ιστορία και τον πολιτισμό της Ρωσίας, και στη συνέχεια ¬η αποκατάσταση των θρησκευτικών παραδόσεων με πρωτοβουλία του Πούτιν.
Ο ηγέτης του Κρεμλίνου έχει επανειλημμένα υπενθυμίσει το μυστικό του βαπτίσματος του και τη μετατροπή της πίστεως του το 1993, όταν σε μια πυρκαγιά κόντεψε να χάσει τη σύζυγό του.
Από τότε, ο Πούτιν έχει γίνει φίλος με το χριστιανισμό. Η πίστη του έχει αντίκτυπο στην ρωσική πολιτική, ιδίως όσον αφορά την προστασία των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Ιστορικά ήταν τα λόγια ειπώθηκαν από τον Ρώσο ηγέτη στις 19 Σεπτεμβρίου του 2013 σε μια συνάντηση του Valdai Club:.
"[Πολλές δυτικές χώρες] έχουν μια πολιτική που βάζει στο ίδιο επίπεδο μια πολύτεκνη οικογένεια και τις εταιρικές σχέσεις του ίδιου φύλου, την πίστη στον Θεό και την πίστη στον Σατανά [...] Είμαι πεπεισμένος, ότι είναι μια άμεση διαδρομή προς την υποβάθμιση και τον πρωτογονισμό, τη βαθιά δημογραφική και ηθική κρίση. "
" Ο Δίκαιος πόλεμος" του βασιλιά
Ας επανέλθουμε όμως στις ημέρες μας . Έχουν περάσει πάνω από τρεις μήνες από την έναρξη των ρωσικών βομβαρδισμών στη Συρία, και η "Ιερή Συμμαχία" μεταξύ του Κύριλλου και του Πούτιν έχει γίνει ακόμη πιο ισχυρή. Όπως αναφέρει το Il Foglio, την πιο σημαντική για τους ορθοδόξους πιστούς ημέρα — τα Χριστούγεννα — ο πατριάρχης Κύριλλος "έκανε λόγο για τον "Δίκαιο πόλεμο", χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες του Κρεμλίνου ότι είναι η "προστασία της πατρίδας", γιατί " η Δαμασκός δεν είναι μακρυά”.
Είναι ένας Δίκαιος πόλεμος. Δεν είναι Ιερός . Και ο λόγος για αυτό είναι πολύ απλός: για τον Πούτιν δεν είναι θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ των χριστιανών και των μουσουλμάνων και ακόμη δεν είναι σύγκρουση πολιτισμών, όπως πιστεύει ο Samuel Phillips Huntington. Είναι απλά ένας πολιτικός πόλεμος. Δίκαιος ή όχι, πάντως είναι πόλεμος με πολιτικούς στόχους, για να εξασφαλίσει την Ασφάλεια της Ρωσίας.
http://inosmi.ru
