Ο επικεφαλής του οργανισμού Stratfor ο Τζορτζ Φρίντμαν δήλωσε σε συνέντευξή του στο γερμανικό τύπο, ότι οι ΗΠΑ δεν θα θα επιτρέψουν την προσέγγιση του Βερολίνου και της Μόσχας. Η Stratfor, στην πραγματικότητα, είναι μια ιδιωτική υπηρεσία ανάλογη της CIA, ωστόσο, ακόμη είναι σε εξέλιξη η διαμάχη για το πόσο αυτή η οργάνωση είναι ιδιωτική.
Σύμφωνα με τον Friedman, η ένωση της Γερμανίας και της Ρωσίας θα ενισχύσει και τις δύο χώρες και θα αποτελέσει απειλή για την οικονομική και πολιτική κυριαρχία των ΗΠΑ, ως εκ τούτου, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να βάζει εμπόδια στις σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας.
Πρώτα απ 'όλα, την συμμαχία με τη Ρωσία την χρειάζεται τώρα η Γερμανία. Μετά την καταναγκαστική επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, καθώς και την επιβολή της διατλαντικής συνεργασίας, η Γερμανική οικονομία είχε αποδυναμωθεί. Πρόσθετο άγχος για την οικονομία είναι η εμφάνιση των μεταναστών, οι οποίοι προκαλούν επίσης μια κοινωνική έκρηξη. Το Βερολίνο τώρα ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον που μπορεί να δώσει μια χείρα βοηθείας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτή την κατάσταση κατέχουν τη θέση του σκύλου στη φάτνη. H Ουάσιγκτον δεν θέλει να βοηθήσει το Βερολίνο σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, στην πραγματικότητα, εμποδίζει τις προσπάθειες της Γερμανίας να επικαλεστεί τη βοήθεια της Ρωσίας.
Ο Friedman θεωρεί, επίσης, ότι ο άξονας Μόσχας-Βερολίνου είναι αντίθετος απέναντι στην Γαλλία και στην Πολωνία. Σχετικά με την Πολωνία θα συμφωνήσω με τον αναλυτή, στη Βαρσοβία για πολλά χρόνια τα παιδιά τρόμαζαν με την ιδέα της ένωσης Ρωσίας Γερμανίας. Και εδώ ανησυχεί το Παρίσι και θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε τα επιχειρήματα του Friedman. Η Γαλλία δεν μπορεί παρά να ζηλεύει τη ένωση της Ρωσίας με την Γερμανία και φοβάται ότι οι Γερμανοί θα λάβουν όλες τις πιο καλές θέσεις στην συνεργασία αυτή.
Ακόμη και η Μέρκελ και ο Ολάντ αναγκάζονται να πάνε για επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα. Οι περιστάσεις είναι τέτοιες, που η ανόητη εμμονή στα διατάγματα της Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βάλει ένα τέλος στην πολιτική καριέρα και των δύο. Αυτό που πρώτα από όλα πρέπει να κάνουν οι προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να ακολουθήσουν μια πιο εθνικών συμφερόντων πολιτική.
Η Γαλλία δέχτηκε την βία κατά πρόσωπο- στο πρόσωπο των τρομοκρατών του ISIS τον Νοέμβριο. Τώρα, στο Παρίσι, συνειδητοποιούν ότι χωρίς τη συμμετοχή της Μόσχας η Αμερικανική πυρκαγιά στην Συρία δεν σβήνει.
Η Μέρκελ προσπαθεί να φέρει σε συνεργασία την Ρωσία με την επιχειρηματική ελίτ της Γερμανίας, η οποία, ακόμη και κατά την περίοδο της μέγιστης δυνατής πολιτικής σύγκλισης προσπάθησε να στηρίξει για χρόνια τη συνεργασία που αποκτήθηκε με τις δυνάμεις της Ρωσίας για να συνεργαστεί η Μέρκελ με τη Ρωσία.
Στο τελευταίο οικονομικό φόρουμ αυτό το καλοκαίρι στην Αγία Πετρούπολη, συμπεριλαμβανομένων των εργασιών κατέληξε σε συμφωνία για την κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού φυσικού αερίου κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα πράγμα που δεν αφήνει καμία αμφιβολία – ότι οι Γερμανοί επιχειρηματίες θα ασκήσουν πιέσεις για την επιστροφή της πρώην αμοιβαίας συνεργασίας με τη Μόσχα.
Γενικά στην Ευρώπη, πρόσφατα υπήρξε η διεκδίκηση των εθνικών συμφερόντων που επισκιάζουν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα είδος προάγγελου μιας νέας εποχής στην Ευρώπη ήταν ο Ιταλός Πρωθυπουργός Matteo Renzi.
Ο Renzi, δήλωσε πρόσφατα ότι η Ιταλία δεν είναι πλέον μια χώρα που μπορεί να ελέγχεται εξ αποστάσεως. Οι Αμερικανοί, βέβαια, μολονότι δεν έδωσαν σημασία για αυτή την δήλωση σχετικά με την Ευρωπαϊκή παραφωνία , όμως, το μήνυμα που πήραν ήταν σαφές οι μαριονέτες – εδώ στην Ιταλία δεν θα χορεύουν πλέον στον ρυθμό της Ουάσιγκτον.
Σύντομα μετά την Ιταλία θα ακολουθήσει η Γαλλία και η Γερμανία. Εγκαταλείποντας τις ΗΠΑ, η Ευρώπη σίγουρα χρειάζεται υποστήριξη. Και εδώ φαίνεται, η Ρωσία. Φαίνεται ότι το έργο του Πούτιν, Σρέντερ και Σιράκ, μιας Ενωμένης Ευρώπης από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Υπό τις παρούσες συνθήκες θα είναι το έργο μιας ενωμένης Ασίας από Βλαδιβοστόκ ως την Ευρωπαϊκή Λισαβόνα, στο οποίο το πρώτο βιολί θα το παίζει η Ρωσία.
http://politikus.ru/
