Γερμανική έκδοση της Bild
Γκεβόργκ Mirzayan
Γιατί ο Πούτιν δεν θα ταξιδεψει στο Μόναχο;
Οι Ρωσο-δυτικές σχέσεις τώρα σιγά-σιγά βγαίνουν από το προσκήνιο. Το Συριακό πρόβλημα προκαλεί την κούραση της Ευρώπης και για την Ουκρανία έχει συνειδητοποιήσει την ματαιότητα της πολιτικής των κυρώσεων κατά της Ρωσίας - και όλο αυτό κάνει τους Ευρωπαίους, και εν μέρει, τους Αμερικανούς να αναζητήσουν ένα νέο modus vivendi με τη Μόσχα. Σε αυτή την περίπτωση από το Κρεμλίνο, απαιτείται σαφώς και κατηγορηματικά να αρθρώσει τη θέση του σχετικά με τα βασικά ζητήματα της παγκόσμιας τάξης , και να ορίσει τις κόκκινες γραμμές.
Ουσιαστικά από την Ρωσική ηγεσία αυτό μπορεί να επιτευχθεί από δυο ανθρώπους - από τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Και σε αυτή την κατάσταση, φαινομενικά, ο ίδιος ο Πούτιν θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλες τις πιθανές σημαντικές εμφανίσεις (όπως είχε κάνει με επιτυχία, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στη σύνοδο του ιωβηλαίου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων ΕΘΝΏΝ το 2015). Ωστόσο, ο Ρώσος πρόεδρος αντίθετα, απέρριψε την πρόσκληση να παραστεί το Φεβρουάριο στο Μόναχο προκειμένου να πάρει μέρος στο Φόρουμ Ασφαλείας, και αντί αυτού στέλνει τον Σεργκέι Λαβρόφ.
Λίγες μέρες πριν από την επίσημη άρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Πρόεδρος της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, δήλωσε σχετικά με την πρόσκληση που εστάλη στον πρόεδρο της Ρωσίας ότι λυπήθηκε διότι , παρά του ότι η ημερομηνία πλησίαζε, η επίσημη απάντηση από τον Βλαντιμίρ Πούτιν την εποχή εκείνη δεν είχε φτάσει.
Το γεγονός της πρόσκλησης του Βλαντιμίρ Πούτιν στη διάσκεψη του Μονάχου, οι διοργανωτές της οποίας- σύμφωνα με τους ίδιους- περίμεναν την ομιλία του Πούτιν στο Μόναχο σαν ένα σημάδι της εμφανούς επιθυμίας από την πλευρά της Γερμανίας να τερματίσει μια άγραφη διπλωματική αποστασιοποίηση από τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Τα Ουκρανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, βέβαια, έγραψαν ότι ο Πούτιν φοβάται να πάει στο Μόναχο γιατί το κύριο θέμα του φόρουμ θα είναι η κατάσταση στην Ουκρανία. Δεν φοβάται κανέναν ο Ρώσος πρόεδρος για να συζητήσει με τους ηγέτες του κόσμου και δεν θα ενοχληθεί με τα κλαψουρίσματα της διαφθοράς της Ουκρανίας διότι υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά ζητήματα, ιδίως στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράν, Σαουδική Αραβία). Τα πραγματικά κίνητρα της απόφασης του Ρώσου προέδρου θα αποσαφηνιστούν αργότερα, αλλά προς το παρόν δεν είναι δυνατό, για αυτό, θα αναλύσουμε λοιπόν την μεγάλη συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Bild.
"Κάθισαν στο θρόνο. Και τώρα τι γίνεται;"
Σε αυτή τη συνέντευξη, ο Πούτιν έκανε για άλλη μια φορά σαφές ότι, κατά τη γνώμη του, η τρέχουσα σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης δεν οφείλεται σε ευκαιριακούς λόγους, αλλά στην άρνηση της ΕΕ και των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τη Μόσχα ως ισότιμο εταίρο, μέρος του ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλειας.
Πριν από 25 χρόνια το Τείχος του Βερολίνου έπεσε, αλλά η διαίρεση της Ευρώπης δεν ξεπεράστηκε, τα αόρατα τείχη απλά μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά. Αυτό άνοιξε το δρόμο για το μέλλον για αλληλοκατηγορίες, παρεξηγήσεις και επικρίσεις », - δήλωσε ο Πούτιν. Έκανε σαφές ότι για να διορθωθεί η κατάσταση και να αποφευχθεί η σύγκρουση στο μέλλον, η Δύση θα πρέπει να αλλάξει την προσέγγιση το ίδιο και το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, σε εθελοντική βάση, να αρνηθεί να δεχθεί νέα μέλη, προκειμένου να διασφαλιστεί η καθολική διεθνής ασφάλεια» και «το μέλλον της Ευρώπης», και να μην επαναλάβει το λάθος- κατά τη γνώμη του- του ρυθμού επέκτασης του κατά την δεκαετία του 90.
Αν υπήρχε η πολιτική βούληση, τα πάντα θα ήταν σε θέση λυθούν αν ήθελαν βέβαια να τα κάνουν. Δεν θέλουν τα εύκολο. Ήθελαν να βασιλεύουν . Κάθισαν λοιπόν στο θρόνο. Και μετά τι; Τώρα συζητούν για την κρίση », - δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος.
«Δεν θέλουμε τον ρόλο της υπερδύναμης
Την ίδια στιγμή, ο ίδιος εξήγησε ότι στην περίπτωση μιας κανονικής σχέσης η Ρωσία δεν έχει την αναίδεια να ζητήσει από τη Δύση κάτι που είναι αδύνατο να γίνει. Ναι, η Ρωσία εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι μια περιφερειακή δύναμη - στην περίπτωσή της, είναι ταυτόσημη με την έννοια της «παγκόσμιας δύναμης».
Πρέπει να εξετάσουμε τον χάρτη και να πούμε τι είναι αυτό, το ευρωπαϊκό τμήμα; ή το ανατολικό τμήμα; όπου έχουμε γείτονες, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχοντας κατά νου την Αλάσκα και την Κίνα είπε ο Πούτιν.
Αλλά την ίδια στιγμή, η Μόσχα δεν θέλει και δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη θέση του βασιλιά του βουνού τις ΗΠΑ - είναι μια σοβαρή δύναμη που απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση. «Δεν προσποιούμαστε ότι ο ρόλος μας είναι της υπερδύναμης. Αυτός ο ρόλος είναι ένα πολύ ακριβός και άχρηστος για μας », - δήλωσε ο Πούτιν. Στη Μόσχα για ένα τέτοιο ρόλο δεν έχουμε αρκετούς πόρους, το κύρος και την προβολή των δυνατοτήτων της υπερδύναμης.
Αντ αυτού, το Κρεμλίνο θέλει να ασχοληθεί μόνο με τις πιο σημαντικές περιοχές για τον εαυτό του -τις περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Μέσης Ανατολής – και δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα όρια. Μετά από όλα, στην πραγματικότητα, όπως ορθώς επεσήμανε ο Πούτιν, τα συμφέροντα της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή εν μέρει συμπίπτουν με της Δύσης. Τα πραγματικά δυτικά συμφέροντα, και όχι ευκαιριακές φιλόδοξες φαντασιώσεις των επιμέρους πολιτικών.
Ο Πούτιν μίλησε για τον αναγκαίο νέο Νάσερ
Μια από τις πιο σημαντικές και πιο απρόβλεπτες στιγμές της συνέντευξη ήταν, σίγουρα, ο ορισμός του Πούτιν στην προσέγγιση για το μέλλον της δομής της Μέσης Ανατολής. Ναι, ο πρόεδρος είπε τυποποιημένες φράσεις για την "ενίσχυση της νόμιμης εξουσίας" και την ανάγκη "πολιτικών μεταρρυθμίσεων", ωστόσο εν παρόδω παρουσίασε τη θέση του σε πιο απλή γλώσσα. "Είπα στον Πρόεδρο Αλ-Σίσι στην Αίγυπτο, αν ο ίδιος δεν αναλάβει την ευθύνη, δεν δείξει το θάρρος και δεν λάβει τον έλεγχο της χώρας στα χέρια του, και στην Αίγυπτο θα μπορούσε να συμβεί αυτό που έγινε στη Λιβύη", - είπε ο Πούτιν. Δεν είναι μόνο η υποστήριξη στον πρόεδρο Αλ-Σίσι στην σύγκρουση με τον πρώην πρόεδρο Μουρσί είναι η άμεση αντιπαράθεση των αυταρχικών καθεστώτων απέναντι στα δημοκρατικά καθεστώτα στην περιοχή αυτή.
Ο εμπειρογνώμονας Bližnevostočniki ήδη έχει μιλήσει ότι στη Μέση Ανατολή η Ευρωπαϊκή δημοκρατία μεσοπρόθεσμα δεν αξίζει να περιμένει εκεί τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι δυνατόν να γίνει- δηλαδή μια ισλαμική επιλογή της Δημοκρατίας είτε σε μέτρια έκδοση (Αίγυπτος) είτε ριζοσπαστική (της Χαμας)
Και ο Ρώσος πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι η περιοχή δεν χρειάζεται αυτό το είδος της δημοκρατίας και ότι τα Μεσο Ανατολικά καθεστώτα χρειάζονται έναν νέο Nasser (Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ – προερχόμενο από το στρατό, όπως ο ηγέτης της Αιγύπτου κατά την περίοδο 1954 - 1970 , φίλος της ΕΣΣΔ.).
Ουσιαστικά, πρέπει και η Δύση – δηλαδή οι ΗΠΑ και η ΕΕ να έιναι απογοητευμένες με το δημοκρατικό πείραμα στη Μέση Ανατολή, και συμφωνούν για την επιστροφή "στο αρχικό " status quo. Αλλά το να βάλεις το τζίνι της ελευθερίας πίσω στο μπουκάλι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο
Δεν είμαι φίλος, αλλά ούτε και εχθρός
Συνολικά η συνέντευξη ήταν πολύ ρεαλιστική . Ο πρόεδρος δίνει να καταλάβουμε, ότι στο μέλλον οι σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Δύσης πρέπει να οικοδομηθούν όχι στο συναίσθημα και στη φιλία, αλλά για το εθνικό τους συμφέρον. "Δεν είμαι φίλος, δεν είμαστε η νύφη και ο γαμπρός, είπε ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 146 εκατομμυρίων ανθρώπων – αυτοί οι άνθρωποι έχουν τα συμφέροντά τους, και είμαι υποχρεωμένος να τα υπερασπιστώ", - δήλωσε ο Πούτιν.
Και η σχέση αυτή πρέπει να γίνει, μεταξύ άλλων, μέσω της εναρμόνισης των κανόνων του παιχνιδιού.
Όταν συμφωνηθούν οι εν λόγω κανόνες, όταν το Κρεμλίνο, οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον θα ορίσουν νηφάλια τις κόκκινες γραμμές που θα τις δεσμεύουν να μην τις περάσουν, όταν δημιουργηθεί ένα κοινό σύστημα ασφάλειας στην Ευρώπη, στη συνέχεια θα σταματήσει η τρέχουσα σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης
Ωστόσο, σίγουρα θα ήταν καλύτερα ο Πούτιν όλα αυτά να μην τα ανακοίνωνε από την Μόσχα και το Μόναχο. Το ιδανικό θα ήταν να τα ανέπτυσσε στην ομιλία του στο Μόναχο το 2007 ,όταν διαπιστώθηκε η σύγκρουση, τότε να προέβαλε τις προτάσεις και τις αποφάσεις του.
http://expert.ru/
