Οι επιθέσεις κατά των πολιτών της Ρωσίας, των πολιτών της Δυτικής Ευρώπης και των Αράβων απαιτούν την δημιουργία μιας ευρείας συμμαχίας για την αντιμετώπιση της οργάνωσης ISIS και τις οργανώσεις παρόμοιες με αυτήν. Ωστόσο είναι απίθανο να συμβεί.
Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα θέματα των ομιλιών για τους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων. Κάποιοι μάλιστα μιλούν για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, μια σύγκρουση της μεσαιωνικής βαρβαρότητας και της ιδεολογικής υπανάπτυξης (την οποία ενσωματώνει το ισλαμικό κράτος) κατά του πολιτισμένου κόσμου. Λοιπόν, είναι λογικό ότι σε αυτή την κατάσταση, το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου πρέπει να ενωθεί στον αγώνα εναντίον αυτής της απειλής.
Για μια τέτοια ένωση μιλούν οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, το ερώτημα είναι ποιοι και εναντίον ποιου θα ενωθούν.
Με την πρώτη ματιά, είναι προφανές στον οποιονδήποτε – ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου οι ενέργειες στη Συρία τον έχουν κάνει σχεδόν το πιο προωθημένο μαχητή εναντίον της τρομοκρατίας στον κόσμο. Ο συνασπισμός, στον οποίο εμπλέκεται η Μόσχα (Ρωσία, το Ιράν, τη Συρία, το Ιράκ με τις ιρακινές πολιτοφυλακές και οι «Χεζμπολάχ»), στην πραγματικότητα ασχολούνται με την εξάλειψη αυτής της απειλής, αποδεκατίζοντας του τρομοκράτες ισλαμιστές στην Ανατολή. Και δεν ενοχλούνται να συνεργαστούν σε αυτόν τον ευγενή σκοπό, και με άλλες χώρες, μεταξύ άλλων για την δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού. "Αν δεν είχαν πάρει αυτά τα επείγοντα και αποτελεσματικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, το χάος στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική απειλούσε να συντρίψει με κύμα της βίας και τρόμου τις γειτονικές χώρες και όλες τις περιοχές του κόσμου» - είπαν δικαίως σε μια δήλωση στην Κρατική Δούμα.
Φυσικά, αυτή η συμμαχία είναι απαραίτητη όχι για επιπλέον πυραύλους και αεροσκάφη (αν και δεν θα ήταν περιττά αν υπήρχαν περισσότερα), αλλά και για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με άλλα, μη - στρατιωτικά μέσα. Με τους συμμάχους θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ενιαία βάση δεδομένων των τρομοκρατών, έναν ενιαίο κατάλογο των φυσικών και νομικών προσώπων για τα οποία για τη συνεργασία τους με τον ISIS θα επέβαλαν κυρώσεις.
Και, επίσης, θα ελάμβαναν σοβαρά μέτρα για την εξάλειψη των διαύλων χρηματοδότησης των ανταρτών.
Ναι, το Κρεμλίνο κάνει ορισμένα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση , ωστόσο, περιορίζεται από την απουσία του παγκόσμιου ελέγχου.
Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και οι Ευρωπαϊκές χρηματοπιστωτικές ρυθμιστικές αρχές ασκούν πολύ μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στις παγκόσμιες ταμειακές ροές από τις ρωσικές αρχές. Για παράδειγμα, για την παρακολούθηση των ισλαμικών φιλανθρωπικών οργανώσεων που χρηματοδοτούν τους μαχητές να μπλοκάρουν τους λογαριασμούς τους και ακόμη και να συλλάβουν τους χρηματοδότες.
Με τη σειρά της, η Ρωσία θα μπορούσε να είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος για τη Δύση. Σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές χώρες, που είναι έτοιμες να πολεμήσουν πραγματικά μόνες τους - ο αριθμός των εξορμήσεων κάθε ημέρα της Ρωσικής αεροδιαστημικής ομάδας (VKS) κατά καιρούς ξεπερνάει όλους μαζί τους ομολόγους της από την αμερικανική συμμαχία. Αλλά σε αντίθεση στην Μέση Ανατολή με τους δυνητικούς εταίρους ολόκληρης της Δύσης, δεν θα πάει σε μια ξεχωριστή συμφωνία με τους τρομοκράτες διότι δεν μπορεί ποτέ με το ένα χέρι να τους πολεμά και με το άλλο να τους ταΐζει . Η Μόσχα και άλλα μέλη του «ρωσικού» συνασπισμού θεωρούν τους ισλαμιστές ως υπαρξιακό εχθρό που δεν μπορούν να διαπραγματευτούν μαζί τους, και το μόνο που θέλουν είναι να τους καταστρέψουν.
Ωστόσο, παρά το κοινό συμφέρον της ύπαρξης συνασπισμού, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα γίνει . Πρώτον, διότι οι εταίροι πρέπει να αλλάξουν το όραμά τους για τη Μόσχα στη συνολική εικόνα του κόσμου. «Η Δύση θα πρέπει να ασχοληθεί με τη Ρωσία ως εταίρο, έναν συνεργάτη δύσκολο, αλλά αναγκαίο," - είπε ο πρώην επικεφαλής του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Hubert Vedrine, αλλά συμφωνώ μαζί του ότι δεν μπορούν όλοι οι Ευρωπαίοι VIPs. Πράγματι, στην περίπτωση της αναγνώρισης της Ρωσίας οι Ευρωπαίοι εταίροι πρέπει να της αναγνωρίσει το δικαίωμα σε μια σφαίρα επιρροής, καθώς και να αναγνωρίσουν την ήττας τους στην ρωσο-ευρωπαϊκή διένεξη στην Ουκρανία (η οποία σε πολλά σημεία έγινε για να δείξει ποιος έχει την δύναμη).
Δεύτερον, η Μόσχα και η Δύση έχουν αντιθέσεις στην ερώτηση εναντίον ποιου θα πολεμήσουν. Έτσι, ο Φρανσουά Ολάντ έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του να δημιουργήσει έναν μεγάλο διεθνή συνασπισμό για την καταπολέμηση του ISIS. Παρόμοια δήλωση έκανε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Matteo Renzi. Ωστόσο, το Κρεμλίνο δεν θέλει να αγωνιστεί μόνο εναντίον του ISIS - η Μόσχα θεωρεί, οι στόχοι του παγκόσμιου συνασπισμού κατά της τρομοκρατίας πρέπει να είναι για όλους του τρομοκράτες και όχι μόνο για τους “κακούς τρομοκράτες”.
Η Ρωσία δεν θέλει στον συνασπισμό να μην επιτρέπεται να ρίξει πυραύλους και βόμβες με βομβαρδισμούς στους παγιωμένους τρομοκράτες της Βόρειας Συρίας. Χωρίς την εξάλειψη των τοπικών ανταρτικών ομάδων ή να τους αναγκάσουν να καταθέσουν τα όπλα κάνουν την κατάσταση περίπλοκη και δεν θα μπορούν να επιβληθούν τα κυβερνητικά στρατεύματα του Ασαντ στις θέσεις του ISIS (δηλαδή στην περιοχή της Ανατολικής Συρίας) και η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη. Τέλος τρίτον η Μόσχα απαιτεί ότι οι ενέργειες του συνασπισμού δεν θα θέσουν σε κίνδυνο τους κρατικούς θεσμούς της Συρίας και του Συριακού καθεστώτος. Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίου σε αυτή την επιλογή διαφωνούν, για τον λόγο ότι ο Άσαντ μπορεί να φύγει αργότερα , ήταν το όριο των πιθανών παραχωρήσεων τους..
Ωστόσο, η έλλειψη στρατηγικής εταιρικής σχέσης δεν σημαίνει ότι τα μέρη να εγκαταλείπουν την επιχειρησιακή συνεργασία σε διάφορους τομείς. Αυτό συνέβαινε μεταξύ μεταξύ Ιρανών και Αμερικανών κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν (φημολογείται μεταξύ των πολιτικών επιστημόνων σχετικά με το ότι οι IRGC (Ιρανοί) στρατηγοί έδιναν τους χάρτες στο δυτικό Αφγανιστάν και επεσήμαναν στους Αμερικανούς τους στόχους για τους βομβαρδισμούς), τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα γίνει έτσι και τώρα . Στην πραγματικότητα, έχει γίνει - η Βρετανία παρέδωσε τα στοιχεία Ρώσους για συντριβή του ρωσικού αεροπλάνου (μετά τα οποία η Μόσχα άρχισε η εκκένωση έκτακτης ανάγκης των τουριστών από την Αίγυπτο), και την άλλη μέρα, σύμφωνα με τον διευθυντή του Τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών Ilya Rogachev για τις νέες προκλήσεις και απειλές , «κάποιες πληροφορίες» για την επίθεση δόθηκαν από τους Αμερικανούς. Ίσως αυτό είναι το όριο για της ρωσο-Δυτικής συνεργασίας μέχρι σήμερα.
http://expert.ru
