Ηδη, ανακοινώθηκαν τα πρώτα έξι νησιά στα οποία από 1ης Οκτώβρη κόβεται η έκπτωση του 30% στους συντελεστές ΦΠΑ. Μέχρι τις 20 του μήνα, οι φορολογούμενοι θα δουν στις «προσωποποιημένες ενημερώσεις» τους στο taxis τα «ραβασάκια» με τον ΕΝΦΙΑ.
Στο παρασκήνιο ετοιμάζεται το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό (σ’ αυτό θα περιλαμβάνονται και οι ρυθμίσεις για τους αγρότες), το Δημοσιοϋπαλληλικό. Και όπως συμβαίνει με κάθε αστική κυβέρνηση που… σέβεται τον εαυτό της, έχει αρχίσει η προετοιμασία διά του ψυχολογικού πολέμου.
Ο,τι δημοσιεύεται καθημερινά στον αστικό Τύπο δεν είναι προϊόν φαντασίας αλλά προϊόν διαρροών από αρμόδια κυβερνητικά στελέχη. Τα ίδια αυτά στελέχη βγαίνουν στη συνέχεια και διαψεύδουν τις διαρροές τους, χωρίς όμως να λένε τίποτα το συγκεκριμένο. Ετσι, ο ελληνικός λαός εθίζεται σιγά-σιγά στην ιδέα πως οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό ή στο Φορολογικό δε θα φέρουν ελαφρύνσεις, αλλά περαιτέρω επιβαρύνσεις. Σε ποια έκταση; Αυτό θα γίνει γνωστό την τελευταία στιγμή, όταν τα σχετικά νομοθετήματα θα συμφωνηθούν με την τρόικα και θα πάρουν το δρόμο της fast track ψήφισής τους (η απειλή θα είναι η γνωστή:
πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, για να πάρουμε τη δόση).
Ολ’ αυτά είναι γνωστά (ή θα έπρεπε να είναι γνωστά). Το νέο Μνημόνιο -τουλάχιστον στις βασικές του κατευθύνσεις- είναι ανοιχτό βιβλίο. Επίσης, υπάρχει η πείρα που μας άφησε η συμπεριφορά των προηγούμενων κυβερνήσεων. Επομένως, κανένας δεν μπορεί να πει ότι αιφνιδιάζεται. Σε άλλη κατεύθυνση πρέπει να ψαχτούμε.
Είναι νομοτέλεια η πολιτική εφαρμογής του νέου Μνημόνιου; Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα.
Εμείς, λοιπόν, απαντάμε ότι ούτε νομοτέλεια είναι η εφαρμογή του Μνημόνιου-3 (όπως δεν ήταν και η εφαρμογή των προηγούμενων), ούτε τα χέρια μας είναι δεμένα. Οι αυταπάτες ότι θα έρθει μια κυβέρνηση και κάπως θα διορθώσει τα πράγματα ή έστω θα σταματήσει στα όσα έγιναν, έχουν φύγει από τη μέση. Τα πράγματα πλέον είναι καθαρά.
Η ταξική αντίσταση που θα προβληθεί είναι αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις. ‘Η σκύβουμε το κεφάλι και παραιτούμαστε μοιρολατρικά από κάθε προσπάθεια ή βγαίνουμε στο δρόμο να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Προσοχή, όμως, μιλάμε για ταξική αντίσταση, όχι για «τουφεκιές για την τιμή των όπλων». Μιλάμε για πραγματική διεκδίκηση και όχι για «παρελάσεις» υπό την αιγίδα της πουλημένης στο κεφάλαιο συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με σεβασμό στην αστική νομιμότητα.
Το πολιτικό σύστημα είναι «μπετόν αρμέ» στην υπεράσπιση της πολιτικής των Μνημονίων. Αυτό το «μπετόν αρμέ» πρέπει ν’ αρχίσει να ραγίζει. Για να γίνει αυτό θα πρέπει ν’ αφεθούν πίσω παλιές συνήθειες και το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» από κούφια συνθηματολογία να γίνει πράξη.
http://www.eksegersi.gr/
