Θερμή υποδοχή βρήκαν από την γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, οι δηλώσεις του ευρωπαίου επίτροπου Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, την Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου με τις οποίες επανέφερε το θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης. Με βάση τα όσα είπε, η ευρωζώνη των 19 κρατών χρειάζεται να αποκτήσει δική της κυβέρνηση, δικό της κοινοβούλιο, δικό της υπουργό Οικονομικών, ακόμη και ξεχωριστό προϋπολογισμό.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Η υλοποίηση αυτών των προτάσεων θα διασπάσει την ΕΕ, μεταφέροντας το κέντρο βάρους της ολοκλήρωσης στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα όσα κράτη μέλη δεν χρησιμοποιούν το κοινό νόμισμα να υποβαθμιστούν. Πρόκειται για προοπτική που δεν προκαλεί και ιδιαίτερο ενθουσιασμό σε άλλες πρωτεύουσες, όπως στο Λονδίνο για παράδειγμα που και στο παρελθόν επιχείρησε να αποτρέψει ανάλογες διαδικασίες. Από την άλλη, για τη Γερμανία και τους δορυφόρους της ως ζητούμενο αναδεικνύεται η εμβάθυνση της ολοκλήρωσης. Κι ειδικότερα, η ουσιαστική υπαγωγή κάθε πλευράς της οικονομικής πολιτικής των 19 κρατών σε ένα κεντρικό ευρωπαϊκό σχεδιασμό που θα καταργήσει και τους εναπομείναντες βαθμούς ελευθερίας που συνεχίζουν να απολαμβάνουν εθνικές κυβερνήσεις και κράτη.
Οι αναφορές του γάλου επιτρόπου στην οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης είναι συνέχεια του χρονοδιαγράμματος που τέθηκε στο μέσο του καλοκαιριού άτυπα μεν επιτακτικά δε στην κατεύθυνση ενίσχυσης της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωση με την επιστολή των πέντε προέδρων. (Εδώ η σχετική ανακοίνωση). Συγκεκριμένα, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, του προέδρου της Συνόδου Κορυφής για το ευρώ Ντόναλντ Τουσκ, του προέδρου της ευρωομάδας Γερούν Ντέιζελμπλουμ, του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς. Με την επιστολή τους, στις 22 Ιουνίου, έθεσαν ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την εμβάθυνση της νομισματικής ενοποίησης που ξεκίνησε ήδη την 1η Ιουλίου (!) και θα τερματιστεί το 2025, το οποίο διαιρείται σε τρία στάδια.
Στο πρώτο στάδιο, με χρονικό ορίζοντα μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017, το βάρος πέφτει στα δημοσιονομικά και τους μισθούς! Επικαλούμενοι οι πέντε πρόεδροι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης την ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, πέρα από τα δημοσιονομικά (που επί της ουσίας προτείνουν αντιλαϊκά μνημόνια και ταπεινωτική εποπτεία παντού) εισηγούνται για πρώτη φορά τον συντονισμό των εθνικών πολιτικών αμοιβών. Εύκολα μπορούν να προβλεφθούν οι πιέσεις που θα ασκούνται και στις βόρειες χώρες πλέον για μείωση των μισθών, με πρόσχημα τη μισθολογική σύγκλιση. Ψευδεπίγραφο προφανώς επιχείρημα καθώς και στον ευρωπαϊκό νότο, όπου παραδοσιακά οι αμοιβές είναι χαμηλές, η πίεση θα είναι στην ίδια κατεύθυνση: περαιτέρω μείωση των αμοιβών! Κι όχι αύξησή τους!
Στο δεύτερο στάδιο προβλέπεται να δρομολογηθούν διαδικασίες και να ψηφισθούν νόμοι που θα μετατρέπουν σε δεσμευτικού χαρακτήρα εντολές και οδηγίες του ευρωπαϊκού κέντρου. Θα είναι η ταφόπλακα κάθε εθνικά προσδιορισμένης πολιτικής και του τελευταίου ίχνους κυριαρχίας, που επέτρεπε στους ταξικούς αγώνες να επηρεάζουν την πολιτική.
Το ακριβές χρονοδιάγραμμα για την μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο στάδιο θα ανακοινωθεί μέχρι την άνοιξη του 2017, οπότε αναμένεται να παρουσιασθεί η «Λευκή Βίβλος» (στα χνάρια των βημάτων του Ζακ Ντελόρ προς την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά) όπου θα καταγράφονται τα βήματα για την εμβάθυνση της νομισματικής ενοποίησης.
Η σιωπή ασυρμάτου που συνόδευσε τις σχετικές ανακοινώσεις, εντελώς αναντίστοιχη των τομών που προετοιμάζονται, δεν ήταν ελληνική ιδιαιτερότητα αλλά πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Δείγμα κι αυτό της θύελλας που έρχεται…
https://leonidasvatikiotis.wordpress.com
