Τα πρώτα εικοσιτετράωρα της ζωής της Λαϊκής Ενότητας αποτυπώνουν μια σημαντική δυναμική που έχει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες όσο ο μέχρι πρότινος «βασιλιάς» της Αριστεράς αποδεικνύεται γυμνός. Τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλησε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ηγετικό του επιτελείο. Μέρα τη μέρα αποδυναμώνεται το σχέδιο Τσίπρα για εκλογές που θα πιάσουν το λαό και την αντιμνημονιακή Αριστερά στον ύπνο. Η υφαρπαγή μιας ζαλισμένης, απογοητευμένης, σοκαρισμένης αριστερής ψήφου και η χρησιμοποίησή της στη συγκρότηση μνημονιακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, βρίσκει ισχυρά εμπόδια.
Η Λαϊκή Ενότητα έχει ισχυρά ηθικά και πολιτικά πλεονεκτήματα. Υπάρχουν όμως τρία άμεσα, απαραίτητα, ζωτικά χαρακτηριστικά με τα οποία πρέπει να αναμετρηθεί.
Στοιχείο 1ο: Συλλογική συγκρότηση
Η ΛΑΕ εμφανίζεται ως το κόμμα του Λαφαζάνη. Είναι προφανής ο ηγετικός ρόλος του μέχρι πρότινος επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Η μετάβαση όμως από το ρόλο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ρόλο της αυτοτελούς μετωπικής πολιτικής συγκρότησης απαιτεί άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η συλλογική συγκρότηση και ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας είναι απαραίτητη για να δώσει το μήνυμα μιας ισχυρής αλλαγής: Η πρωτοφανής για την Αριστερά αποθέωση του Τσίπρα ως ανεπανάληπτου ηγέτη («ηγέτη εκατονταετίας» τον χαρακτήριζαν οι μοντέρνοι χατζηαβάτηδες), δεν είναι άσχετη με την κατάληξη του εγχειρήματος. Η υπεράσπιση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και σήμερα γίνεται αποκλειστικά και μόνο στο έδαφος του λιβανίσματος του μεγάλου αρχηγού. Η Λαϊκή Ενότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να βαδίσει στο δρόμο της μονολιθικής εκπροσώπησης. Όχι μόνο επειδή αυτά τα πράγματα είναι ξένα με το ήθος και την ιστορία της Αριστεράς. Αλλά επειδή η συλλογική συγκρότηση είναι η μόνη πολιτικά αποτελεσματική μέθοδος για να οικοδομηθεί το απαραίτητο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο. Η συλλογική συγκρότηση, η δημοκρατία, οι διαδικασίες που δίνουν το λόγο στη βάση, η διαρκής λογοδοσία, η ανακλητότητα, είναι απαραίτητα στοιχεία για τη συγκρότηση ενός ελπιδοφόρου μετώπου κοινωνικής και εθνικής αξιοπρέπειας.
Στοιχείο 2ο: Μετωπική απεύθυνση
Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλοροεί. Ισχυρά κομμάτια της μέχρι πρότινος προεδρικής πλειοψηφίας αποδρούν από τον μνημονιακό εγκλωβισμό. Δεν δέχονται ότι ο κύκλος τετραγωνίζεται, στηρίζοντας μια μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα, ενώ ταυτόχρονα παριστάνουν τους αριστερούς. Από την άλλη, οργανώσεις και κινήσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για πρώτη φορά συζητούν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας εκλογικής και πολιτικής συνεργασίας. Η Λαϊκή Ενότητα στο βαθμό που προέκυψε ως μαζική διάσπαση με μεγάλη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση έχει κάθε δυνατότητα για μια ισχυρή και διεισδυτική απεύθυνση με στόχο την άμεση συγκρότηση πολιτικής συνεργασίας, στην κατεύθυνση της μετωπικής συγκρότησης. Ένα μεγάλο τμήμα κινηματικών, ριζοσπαστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (κείμενο των 87, τμήματα των πρώην 53+, νεολαία κλπ) θα μπορούσε να είναι προνομιακός συνομιλητής της Λαϊκής Ενότητας στο βαθμό που αναγνώριζε τα χαρακτηριστικά μιας μετωπικής συγκρότησης με ισοτιμία, δημοκρατία, πλουραλισμό. Το ίδιο ισχύει και για την Αριστερά πέραν της Λαϊκής Ενότητας. Η ευκαιρία είναι ιστορική από κάθε άποψη, για ένα πολιτικό μέτωπο που δεν ενώνεται μόνο στην προοπτική της αντιμνημονιακής κυβέρνησης (όπως ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά δίνει υπαρκτή διέξοδο για το λαό και τη χώρα.
Στοιχείο 3ο: Ριζοσπαστικός πολιτικός λόγος
Προς το παρόν η Λαϊκή Ενότητα εξαντλείται στον αντιμνημονιακό λόγο που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν την υπογραφή του μνημονίου. Είναι κατανοητή η διεκδίκηση της θετικής κληρονομιάς, αλλά και των χιλιάδων αγωνιστών που πίστεψαν και στρατεύτηκαν λιγότερο ή περισσότερο ενεργητικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή είναι προφανές ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο όριό του και γέννησε μια ιστορική αποστασία, όχι επειδή η ηγεσία του ήταν προδοτική, αλλά επειδή ο ίδιος ο πολιτικός του λόγος ήταν ανεπαρκής. Με μια έννοια, και στο βαθμό που αφαιρέσουμε τον υποκειμενικό παράγοντα, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε μια αντικειμενική κατάληξη. Η αφήγηση του ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού αγώνα που δικαιώνεται χωρίς ρήξεις, αποδεσμεύσεις και ανατροπές, σήμερα δεν πείθει κανέναν. Ήδη δοκιμάστηκε και εξαντλήθηκε. Οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Ενότητας στις δημόσιες παρεμβάσεις τους, ακριβώς πάνω σε αυτό το σημείο καλούνται να πείσουν την κοινωνία.
Αν κάτι δεν έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει και επί Λαϊκής Ενότητας. Χρειάζεται λοιπόν άλλο πολιτικό πρόγραμμα. Ο κόσμος σήμερα δεν θα δεχτεί ασάφειες και αμφισημίες. Το ίδιο το 62% ενάντια σε θεούς και δαίμονες και με όλα τα ΜΜΕ, την ευρωπαϊκή ηγεσία και τα μνημονιακά κόμματα να απειλούν ότι νίκη του ΟΧΙ σημαίνει και έξοδο από το ευρώ, δείχνει τα ανεξάντλητα όρια μιας τολμηρής πολιτικής πρότασης. Η έξοδος από το ευρώ είναι αφετηριακό σημείο για την παραμικρή κίνηση, ακριβώς επειδή τα τελεσίγραφα και οι εκβιασμοί θα είναι στην ημερήσια διάταξη από τα πρώτα εικοσιτετράωρα. Για να μην επαναληφθεί η παρωδία της εξάμηνης διαπραγμάτευσης που οδήγησε στην τραγωδία του νέου μνημονίου, οι καθαρές κουβέντες, που δεν βάζουν το ζήτημα της ρήξης με την Ευρωζώνη και την ΕΕ κάτω από το χαλί, είναι απαραίτητες. Η Λαϊκή Ενότητα δεν μπορεί παρά να στοιχηθεί στο μεταβατικό πρόγραμμα που έχει επιβεβαιωθεί πανηγυρικά από την ίδια την πραγματικότητα, αλλά και να εκφωνήσει με θάρρος και τόλμη τον πολιτικό, προγραμματικό της λόγο. Μισόλογα, ασάφειες και «αν χρειαστεί», όχι μόνο δε διευρύνουν το ακροατήριο προς τα δεξιά, αλλά στερεύουν την απαραίτητη δεξαμενή των αριστερών αγωνιστών που δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια επανάληψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε, το πρόγραμμά του εξόκειλε, το πολιτικό του σχέδιο φαλήρισε. Η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ είχε δίκιο όταν επί χρόνια υποστήριζε ότι η κατάργηση των μνημονίων δεν μπορεί να γίνει μέσα στην ευρωζώνη.
Όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία με τα οποία θα αναμετρηθεί το εγχείρημα της Λαϊκής Ενότητας. Οι πιεστικοί χρόνοι συγκρότησης, ο εκλογικός εκβιασμός, το σοκ της μνημονιακής μεταστροφής και της συνακόλουθης διάσπασης, είναι βεβαίως ελαφρυντικά στοιχεία. Όμως οι αδυναμίες πρέπει άμεσα να αντιμετωπιστούν. Δεν υπάρχει χρόνος για να χαραμιστεί. Πολύ περισσότερο, η τελευταία ίσως ευκαιρία για το αναγκαίο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο δεν μπορεί να σπαταληθεί. Σε διαφορετική περίπτωση, αν η Λαϊκή Ενότητα δεν αποτελέσει έναν ισχυρό πολιτικό πόλο, θα ισχύσει ότι ο χειμώνας έρχεται και δεν θα κρατήσει λίγους μήνες, αλλά πολλά χρόνια.
http://antapocrisis.gr/
