Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Eduardo Galeano, μια εικόνα της Λατινικής Αμερικής της αριστεράς που εξιστόρισε τις αδικίες της περιοχής σε μια σταδιοδρομία που διήρκεσε δεκαετίες και την περάτωσε ήδη, πέθανε τη Δευτέρα σε ηλικία 74 ετών.
Ο Γκαλεάνο, του οποίου το δοκίμιο "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» 1971 θεωρείται από πολλούς αριστερούς να είναι η δημιουργική ιστορία της περιοχής, εισήχθη στο νοσοκομείο την περασμένη εβδομάδα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης Μοντεβιδέο, δήλωσαν αξιωματούχοι του νοσοκομείου CASMU.
Ἐπασχε από καρκίνο του πνεύμονα.
Η εργασία του Galeano συνδύασε διάφορα ύφη, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιογραφίας, της μυθιστοριογραφίας, των δοκιμίων και των σχεδίων που χρησιμοποίησε για να επεξηγήσει τις εργασίες του όπως «το βιβλίο των εναγκαλισμών,» μια συλλογή από σύντομα χρονογραφήματα που χρεώθηκαν στην πολιτική και λυρική πεζογραφία.
Ήταν γνωστός για τα χρονογραφήματα για τις βαθιές αδικίες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και για τον έρωτά του για τις αντιθέσεις και τον πολιτισμό της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου πάθους του για το ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε 3η Σεπτεμβρίου 1940, ο Γκαλεάνο ποτέ δεν τελείωσε το γυμνάσιο, αλλά έμαθε την τέχνη γραφής γράφοντας έξω από τα παλιά καφενεία του Μοντεβίδεο, είπε.
Άρχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα στα 14 του χρόνια, δημοσιεύοντας καρικατούρες στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Σοσιαλιστικού Κόμματος El Sol.
Ο Γκαλεάνο, του οποίου το δοκίμιο "Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» 1971 θεωρείται από πολλούς αριστερούς να είναι η δημιουργική ιστορία της περιοχής, εισήχθη στο νοσοκομείο την περασμένη εβδομάδα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης Μοντεβιδέο, δήλωσαν αξιωματούχοι του νοσοκομείου CASMU.
Ἐπασχε από καρκίνο του πνεύμονα.
Η εργασία του Galeano συνδύασε διάφορα ύφη, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιογραφίας, της μυθιστοριογραφίας, των δοκιμίων και των σχεδίων που χρησιμοποίησε για να επεξηγήσει τις εργασίες του όπως «το βιβλίο των εναγκαλισμών,» μια συλλογή από σύντομα χρονογραφήματα που χρεώθηκαν στην πολιτική και λυρική πεζογραφία.
Ήταν γνωστός για τα χρονογραφήματα για τις βαθιές αδικίες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και για τον έρωτά του για τις αντιθέσεις και τον πολιτισμό της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου πάθους του για το ποδόσφαιρο.
Γεννήθηκε 3η Σεπτεμβρίου 1940, ο Γκαλεάνο ποτέ δεν τελείωσε το γυμνάσιο, αλλά έμαθε την τέχνη γραφής γράφοντας έξω από τα παλιά καφενεία του Μοντεβίδεο, είπε.
Άρχισε τη δημοσιογραφική του καριέρα στα 14 του χρόνια, δημοσιεύοντας καρικατούρες στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Σοσιαλιστικού Κόμματος El Sol.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο διαβάζει το βιβλίο του "Mirrors" κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με το AFP στην Πόλη του Μεξικού, στις 3 Απριλίου 2009
Πήγε και έγινε συντάκτης κύρους στο περιοδικό Marcha το 1961, όπου εργάζονταν , για τον εκδότη Carlos Quijano, και δημοσίευαν συγγραφείς, όπως ο μεγάλος Ουρουγουανός συνάδελφος του Mario Benedetti.
Όταν στην Ουρουγουάη ο πρώην πρόεδρος Χουάν Μαρία Μπορνταμπέρι κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκατέστησε μια στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε το 1973, ο Γκαλεάνο πήγε στην εξορία - για πρώτη φορά στην Αργεντινή, όπου ίδρυσε την λογοτεχνική επιθεώρηση της Κρίσης, και στη συνέχεια έφυγε για την Ισπανία.
Καθ 'όλη αυτή την ταραγμένη περίοδο των αριστερών επαναστάσεων και των σκληρών δικτατοριών σε όλη τη Λατινική Αμερική, ο Γκαλεάνο συνέχισε την τεκμηρίωση των αναταραχών της περιοχής από μακριά, δημοσιεύοντας τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας του "Memory of Fire", στην οποία αφηγείται την ιστορία της Αμερικής.
Επέστρεψε στην Ουρουγουάη, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1985, και έζησε για να δει το αριστερό κόμμα του Ευρέως Μετώπου (FA) να έρθει στην εξουσία το 2005.
Κέρδισε το διάσημο βραβείο “Casa de las Americas “ δύο φορές, το 1975 και το 1978, και το Βραβείο του Βιβλίου της Αμερικής το 1989 για το "Memory of fire".
Αλλά η καθοριστική εργασία του παραμένει το “ ανοιχτές φλέβες” το οποίο ενέπνευσε την γενιά αριστερών της Λατινικής Αμερικής και συνεχίζει να φιγουράρει στις λίστες ανάγνωσης των περιφερειακών μαθημάτων έρευνας σε πανεπιστήμια σε ολόκληρο τον κόσμο, μεταφρασμένο σε περισσότερες από 20 γλώσσες.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο μιλάει κατά τη διάρκεια μιας πορείας που υποστηρίζουν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την κατάργηση της αμνηστίας για τα εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά την τελευταία δικτατορία της Ουρουγουάης, στο Μοντεβιδέο στις 20, Οκτωβρίου του 2009.
Έγραψε για την στην ιστορία της περιοχής του το έργο το οποίο είναι μεταφρασμένο στα αγγλικά με τον τίτλο: «Πέντε αιώνες λεηλασίας μιας ηπείρου».
Στη δεκαετία του 1970, το βιβλίο είχε απαγορευτεί από τις δικτατορίες στη Χιλή, την Αργεντινή και στην πατρίδα του Γκαλεάνο την Ουρουγουάη.
Αλλά αυτό αύξησε την επιρροή του πάνω στην αριστερά.
Στον πρόλογο για την 25η επετειακή έκδοση, η χιλιανή συγγραφέας Ιζαμπέλ Αλιέντε το ονόμασε απλά ως «το βιβλίο με το κίτρινο κάλυμμα," υπενθυμίζοντας ότι το "καταβρόχθισε " και η νεαρή γυναίκα το κράτησε μαζί της με τα λίγα πράγματα που πήρε όταν έφυγε στην εξορία μετά την επικράτηση του Αουγκούστο Πινοσέτ που κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα.
Οι πωλήσεις του βιβλίου αυξήθηκαν και πάλι το 2009, όταν ο ηγέτης της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες έδωσε ένα αντίγραφο στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα
Αλλά στα επόμενα χρόνια ο Γκαλεάνο παραδέχτηκε ότι αισθάνεται αμηχανία με την σοβαρότητα του ύφους του βιβλίου.
«Εγώ δεν είμαι σε θέση να το ξαναδιαβάσω », είπε σε μια έκθεση βιβλίου στη Βραζιλία πέρυσι.
“Αυτού του είδους η παραδοσιακή αριστερή πεζογραφία μου είναι εξαιρετικά κουραστική . Δεν θα μπορούσα να την αντέξω. Θα μπορούσε να με στείλει στο νοσοκομείο”
