Η αποκάλυψη του σκανδάλου χειραγώγησης έγινε μετά από καταγγελίες στις αρχές των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Και παρά το γεγονός ότι από τα τέλη του 2012 έως σήμερα, οι αρχές ανακάλυψαν ένα πρωτοφανές σε εύρος τραπεζικό σκάνδαλο με την εμπλοκή των μεγαλύτερων τραπεζών, καμιά σύμβαση δανείου ή άλλης χρηματοπιστωτικής πράξης δεν αναθεωρήθηκε. Το μόνο που κάνουν είναι να έρχονται σε συμβιβασμό οι τράπεζες και να πληρώνουν ένα αντίτιμο για να μην καταλήξουν στα δικαστήρια, όπου θα εκτεθούν σε εκατοντάδες χιλιάδες αγωγών σε βάρος τους.
Η Deutsche Bank, που αντιμετωπίζει κατηγορίες ότι προσπάθησε να χειραγωγήσει το Libor επιτόκιο αναφοράς, αναμένεται να έρθει σε συμβιβασμό με τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ αργότερα αυτό το μήνα. Το οφειλόμενο ποσό που θα προκύψει φημολογείται ότι θα είναι πάνω από τα € 1,4 δις με το οποίο συμβιβάστηκε η UBS το 2012.
Με τον τρόπο αυτό κανένα από τα θύματα εξαπάτησης της DB δεν πρόκειται να αποζημιωθεί. Ενώ η πρακτική της χειραγώγησης θα συνεχιστεί. Κανένα κόστος συμβιβασμού δεν πρόκειται να αποτρέψει μια τράπεζα του μεγέθους της DB από μια τόσο προσοδοφόρα χειραγώγηση. Αυτό το νόημα έχει κι ο συμβιβασμός με τις αρχές. Είναι ένα είδος συμφωνίας μεταξύ κατεργαρέων. Οι αρχές διεκδικούν μερίδιο από τη λεία, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο της τράπεζες.
Και ουσιαστικά δεν υπάρχει δείκτης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, που να μην έχει αποκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια, ότι έχει γίνει αντικείμενο χειραγώγησης από τις τράπεζες. Όταν 40 περίπου τράπεζες ελέγχουν τις παγκόσμιες ροές κεφαλαίων στις χρηματαγορές, είναι απολύτως φυσιολογικό να είναι σε θέση να χειραγωγούν τα πάντα.
Η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας και της Ευρώπης είναι επίσης υπό έρευνα στις ΗΠΑ για άλλες εικαζόμενες ατασθαλίες, συμπεριλαμβανομένης της χειραγώγησης των συναλλαγματικών ισοτιμιών των αναδυόμενων αγορών. Φυσικά, η DB μπορεί να αισθάνεται ασφαλής εντός της ΕΕ καθότι δεν υπάρχει καμιά αρχή, που είναι σε θέση να την ελέγξει. Ειδικά υπό καθεστώς Τραπεζικής Ένωσης. Η ΕΕ είναι το Ελ Ντοράντο της πλήρους τραπεζικής ασυδοσίας, χωρίς οι κυρίαρχες τράπεζες να κινδυνεύουν από διώξεις σαν αυτές που έστω υπόκεινται στις ΗΠΑ και στη Βρετανία.
Κι ας βυθίζονται νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη όλο και περισσότερο στα ογκούμενα χρέη υπό καθεστώς χειραγωγημένων ισοτιμιών και επιτοκίων. Κι ενώ τα τραπεζικά σκάνδαλα σκάνε το ένα μετά το άλλο στην παγκόσμια αγορά, η κυβέρνηση της "κοινωνικής σωτηρίας" ορκίζεται πίστη και αφοσίωση στους κερδοσκόπους και το πολιτικό τους προσωπικό, χωρίς να τολμά να θέσει υπό δημόσια έρευνα, πρωτίστως δικαστική, τα ενεργητικά των συστημικών τραπεζών προκειμένου να διαπιστωθεί το μέγεθος της εμπλοκής τους. Είναι πιο εύκολο να εξαπατά τους απλούς πολίτες που έχουν πέσει θύματα αυτής της κερδοσκοπικής και τοκογλυφικής λαίλαπας, παρά να ξεκαθαρίσει μια και καλή με τους τραπεζίτες.
http://dimitriskazakis.blogspot.gr
