Γράφει ο Γιώργος Πετρόπουλος
Δεν τους φτάνει ότι διαλύουν το ΚΚΕ, δεν τους αρκεί ότι στο όνομα του κόμματος και της προλεταριακής επανάστασης επιτίθενται στην κομματική ιστορία για να ξεριζώσουν την ιστορική συνείδηση των κομμουνιστών, έχουν το θράσος να ζητούν και τα ρέστα. Στον πασχαλιάτικο Ριζοσπάστη δημοσιεύτηκε ένα δισέλιδο το οποίο υπογράφει το μέλος του τμήματος ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ Κώστας Σκολαρίκος. Τίτλος του κειμένου του: «Για την έκδοση ‘‘Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41’’- Μια πρώτη απάντηση σε αστικές και οπορτουνιστικές επιθέσεις». Περί τίνος πρόκειται; Περί μιας δήθεν απάντησης η οποία τσουβαλιάζει τα όσα έγραψαν το ΕΘΝΟΣ και η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ για την εν λόγω έκδοση με τα όσα έγραψε ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. Ποιος ο στόχος; Να εμφανιστεί ο ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ότι ταυτίζεται με τον αστικό Τύπο ή το αντίστροφο που είναι το ίδιο και το αυτό πράγμα. Παλιά η μέθοδος. Την έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρον ο ταξικός αντίπαλος και η Ασφάλεια σε βάρος του κόμματος και των κομμουνιστών. Καθείς εφ’ ω ετάχθη…
Με πρόσχημα τον αστικό Τύπο χτυπάνε το ΚΚΕ και το Ν. Ζαχαριάδη
Ας περάσουμε όμως στο προκείμενο. Τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ και του ΕΘΝΟΥΣ ανέφεραν ότι η έκδοση του τμήματος ιστορίας της ΚΕ για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο αναιρεί τις παλιότερες εκτιμήσεις του κόμματος για το ιστορικό πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη αναφορικά μ’ εκείνον τον πόλεμο, το οποίο τώρα- από την ηγεσία του ΚΚΕ- θεωρείται ότι ήταν λανθασμένο. Είναι αλήθεια ή ψέματα κάτι τέτοιο; Γράφουν ψέματα οι εν λόγω εφημερίδες ή γράφουν κάτι που είναι γεγονός; Σ’ αυτό το ζήτημα ο Κ. Σκολαρίκος σφυρίζει αδιάφορα. Αντί να απαντήσει ευθέως και να αποδεχτεί το γεγονός ότι η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ αποκηρύσσει το πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, προτίμησε να μας θυμίζει τι έγραφαν οι συντάκτες του ΕΘΝΟΥΣ και της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (Π. Τσούτσιας και Φ. Παπούλιας αντίστοιχα) όταν το σημερινό ΚΚΕ αποκαθιστούσε τον Ζαχαριάδη το 2011!!!
Επειδή όμως δεν μπορούσε να αποφύγει μια απάντηση επί της ουσίας, έδωσε την παρακάτω: Οι εν λόγω συντάκτες του ΕΘΝΟΥΣ κα της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ «αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της έκδοσης (σ.σ. ‘‘Το ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΙΤΑΛΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ 1940- 1941’’) στις οποίες αναλύεται λεπτομερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν έγραψε ένα αλλά τρία γράμματα για τον ιταλοελληνικό πόλεμο… Αποκρύπτουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο, έγραψε ότι χωρίς το σκεπτικό των επόμενων γραμμάτων το Α' γράμμα καταντούσε ένα ‘‘σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο..». Δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, ο Κ. Σκολαρίκος μας λέει ότι το πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη δεν έχει καμία αυτοτέλεια από τα άλλα δύο που ακολούθησαν. Ότι αποκομμένο από τα άλλα δύο που ακολούθησαν δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα «σοσιαλπατριωτικό - προδοτικό ντοκουμέντο» κι ότι έτσι το είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Ζαχαριάδης!!! Άρα ο Ζαχαριάδης τοποθετήθηκε σοσιαλπατριωτικά και προδοτικά στο πρώτο του γράμμα όταν ακόμα δεν είχε συντάξει τα άλλα δύο (σημειωτέον ότι το δεύτερο γράμμα φέρει ημερομηνία 26/11/1940 και το τρίτο 15/1/1941)
Εδώ τρία πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: Ή ο Κ. Σκολαρίκος και η ηγεσία του σημερινού ΚΚΕ θεωρούν πως απευθύνονται σε ηλίθιους ή οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τι γράφουν ή η προβοκάτσια και η πλαστογραφία έχει γίνει δεύτερη φύση τους. Ας διαλέξουν οι ίδιοι τι τους ταιριάζει περισσότερο. Εμείς θα αρκεστούμε στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας την οποία, οι εν λόγω κύριοι, κακοποιούν βάναυσα.
Η ιστορική αλήθεια λέει τούτο: Ουδέποτε ο Ζαχαριάδης έγραψε έτσι γενικά και αόριστα- όπως ισχυρίζεται ο Κ. Σκολαρίκος και οι υποβολείς του- ότι «χωρίς το σκεπτικό των επόμενων γραμμάτων το Α' γράμμα καταντούσε ένα ‘‘σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο’’». Αντίθετα, κατηγόρησε την Προσωρινή Διοίκηση (δηλαδή την χαφιέδικη καθοδήγηση του ΚΚΕ που είχε στήσει ο Μανιαδάκης) ότι χρησιμοποιούσε το πρώτο γράμμα του κατά τέτοιο τρόπο που να καταντάει «σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο». Ας δούμε πώς ακριβώς είχαν τα ιστορικά γεγονότα.
Το πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη γράφτηκε στις 31/10/1940 και δημοσιεύτηκε στον Τύπο στις 2/11/1940, δηλαδή με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Σ’ εκείνο το γράμμα ο Ζαχαριάδης χαρακτήριζε τον πόλεμο από μεριάς της Ελλάδας εθνικοαπελευθερωτικό και αντιφασιστικό. Γνωρίζοντας όμως πολύ καλά την μαρξιστική θεωρία για τους πολέμους γνώριζε άριστα πως ένας πόλεμος, στην εξέλιξή του, μπορεί να τροποποιηθεί και να αλλάξει χαρακτήρα. Αυτό ακριβώς συνέβηκε και με τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η ιταλική επίθεση αποκρούστηκε από τον ελληνικό στρατό, αλλά η κυβέρνηση Μεταξά αντί να επιδιώξει τον τερματισμό του πολέμου και μια δίκαιη ειρήνη συνέχισε να πολεμά με στόχους εντελώς διαφορετικούς από τους αρχικούς. Η κατάσταση άρχισε να αντιστρέφεται. Τα ελληνικά στρατεύματα προέλαυναν στην Αλβανία και η εθνικιστική και σοβινιστική προπαγάνδα της μεγάλης ιδέας για την μεγάλη Ελλάδα έδιναν κι έπαιρναν στο εσωτερικό της χώρας. Κάποιοι ονειρεύονταν να μπουν στην Ρώμη. Σ’ εκείνες τις συνθήκες (όπου ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος είχε ξεσπάσει) και με τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί (οι περιοχές της Αλβανίας έπεφταν η μία μετά την άλλη στα χέρια του ελληνικού στρατού), ο εθνικισμός και ο σοβινισμός της μεταξικής δικτατορίας δεν εξυπηρετούσε την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας αλλά τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα του αγγλογαλλικού ιμπεριαλισμού. Ο εθνικοαπελευθερωτικός - αντιφασιστικός πόλεμος του ελληνικού λαού είχε μετατραπεί σε προέκταση του ιμπεριαλιστικού πολέμου των αγγλογάλλων.
Ο Ν. Ζαχαριάδης είδε έγκαιρα αυτή την αλλαγή κι έτσι μέσω της Προσωρινής Διοίκησης (την οποία αξιοποιούσε χωρίς να εμπιστεύεται), στις 26-11-1940, έστειλε το δεύτερο γράμμα του το οποίο έλεγε:«Ολόκληρος ο Λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια του φασισμού. Με το αίμα του ο Λαός εξασφάλισε τη Λευτεριά και την Ανεξαρτησία του. Έξω απ’ αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπεράσπισε αποτελεσματικά την Ανεξαρτησία και την Εθνική Λευτεριά του, σήμερα ένα μονάχα πράμα θέλει, ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους: 1) Να ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οχτώβρη 1940, δίχως καμμιά εδαφική-οικονομική-πολιτική ζημιά σε βάρος της Ελλάδας. 2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες απ’ τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας. Με βάση τους δυο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως απ’ την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό είνε σήμερα το μοναδικό εθνικολαϊκό συμφέρο. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι μόνον η ΕΣΣΔ σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας-Βουλγαρίας-Τουρκίας. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις, και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό-αμυντικό-απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δεν παλαίψουμε για μια έντιμη ειρήνη, ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει καταχτητικός, και τότε θάχει αντίθετο το λαό».
Στο ίδιο πνεύμα, ο Ν. Ζαχαριάδης, έστειλε στην Προσωρινή Διοίκηση και ένα σχέδιο πολιτικής απόφασης με την απαίτηση και τα δύο (το δεύτερο γράμμα του και το σχέδιο απόφασης) να δημοσιευτούν. Η Προσωρινή Διοίκηση- όπως ήταν φυσικό αφού ήταν όργανο της Ασφάλειας και της Δικτατορίας του Μεταξά- αποσιώπησε εντελώς τη νέα γραμμή που έβαζε ο Ζαχαριάδης και συνέχισε να προβάλει ως πολιτική του ΚΚΕ το πρώτο γράμμα του ηγέτη του κόμματος. Δηλαδή, στην πράξη, διακήρυσσε πως η πολιτική του κόμματος έπρεπε να είναι ίδια ανεξαρτήτως αν ο ελληνικός στρατός προστάτευε τα σύνορα της χώρας όπως συνέβαινε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ή αν είχε καταλάβει μεγάλες εκτάσεις της της Αλβανίας, επιδιώκοντας να καταλάβει κόμη περισσότερες, όπως συνέβαινε στις 26 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Μια τέτοια πολιτική πρακτική δεν μπορούσε παρά να βρει αντίθετο τον τότε Γ.Γ. της ΚΕ του Κόμματος, ο οποίος σε γράμμα του προς την Προσωρινή Διοίκηση με ημερομηνία 6-1-1941, έγραψε ανάμεσα σε άλλα: «έχετε υποχρέωση τιμής τη γνώμη μου αυτή, δηλ. το ανοιχτό γράμμα που δεν δημοσιεύσατε, το σχέδιο απόφασης που σας πρότεινα και πιστή απόδοση αυτού εδώ του γράμματος να τα δημοσιεύσετε στο ‘‘Ριζ(οσπάστη)’’ συνοδεύοντάς τα με όλες τις αντιρρήσεις σας κ.τ.λ. αν δεν πειστείτε ότι έχω δίκηο. (Κοκορεύεστε ότι ανακαλύψατε το ‘‘νέο’’, και όμως δεν βλέπετε το ΝΕΟ στην κατάσταση που επιβάλλει τη στροφή που σας προτείνω. Δίχως τη στροφή αυτή και το ‘‘ανοιχτό γράμμα’’ μου της 31.Χ καταντά ένα σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο. Έχετε υποχρέωση τιμής να κάνετε αμέσως τις δημοσιεύσεις που ζητώ πιο πάνω. Αλλοιώς θα πεισθώ τελειωτικά ότι πίσω απτήν Π.Δ. κρύβεται ύποπτη βρωμοδουλειά του Μανιαδάκη και της ασφάλειας».
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Η σημερινή όμως ηγεσία του ΚΚΕ- μέσω του εντολοδόχου της Κ. Σκολαρίκου- όχι μόνο την αποκρύβει, όχι μόνο την διαστρεβλώνει και την πλαστογραφεί αλλά κάνει και κάτι πολύ χειρότερο. Το ξεσκέπασμα που ο Ν. Ζαχαριάδης κάνει- σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες- στη χαφιέδικη Προσωρινή Διοίκηση, το ξεσκέπασμα που κάνει στη βρωμοδουλειά, σε βάρος του ΚΚΕ, της Ασφάλειας και του Μανιαδάκη το εμφανίζει ως χτύπημα του ίδιου του Ζαχαριάδη στο πρώτο του Γράμμα!!! Αυτό ούτε ο ταξικός εχθρός δεν διανοήθηκε ποτέ να το πράξει.
Η επίθεση κατά του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Όπως αναφέραμε στην αρχή ο Κ. Σκολαρίκος επιτίθεται και στον ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ για τα άρθρα του γράφοντος (Γιώργος Πετρόπουλος- Γ.Π.) που δημοσιευτήκαν στην ιστοσελίδα μας (εδώ, εδώ κι εδώ) απ’ αφορμή την έκδοση του τμήματος ιστορίας της ΚΕ για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται από το άρθρο του, έχει διαβάσει μόνο το πρώτο άρθρο του γράφοντος για το «Πώς προσδιορίζεται ο χαρακτήρας ενός πολέμου» με βάση τον Μαρξισμό Λενινισμό. Με την ουσία του άρθρου ούτε που καταπιάνεται. Προσπαθεί όμως να απαντήσει στην κατηγορία που απευθύναμε ότι η θεωρία της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ πως ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός από την αρχή ως το τέλος πηγάζει από το νεοτροτσκισμό. Επειδή, όμως ούτε σ’ αυτό το ζήτημα μπορεί να αντιτάξει το παραμικρό το γυρίζει στον… καλαματιανό. Παρά το γεγονός ότι εμείς καμία αναφορά δεν κάναμε στη σημερινή στρατηγική του ΚΚΕ, γιατί δεν ήταν αυτό το θέμα μας, ο Κ. Σκολαρίκος ισχυρίζεται ότι ως νεοτροτσκισμό περιγράφουμε αυτή τη στρατηγική. Γιατί αναφέρεται σε πράγματα που δεν γράψαμε; Προφανώς θα ξέρει κάτι περισσότερο από εμάς για τις πηγές της σημερινής στρατηγικής του ΚΚΕ.
Εκεί βέβαια που αποθεώνει τον παραλογισμό είναι σε τούτο: «Ο νεοτροτσκισμός- γράφει- βρίσκεται μέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, δυνάμεις με τις οποίες επιδιώκουν συμπράξεις οι του ‘‘Εργατικού Αγώνα’’, ενώ με στελέχη του κάνουν και κοινές εμφανίσεις – ομιλίες». Μάλιστα. Δηλαδή, όποιος μιλάει σε εκδηλώσεις στις οποίες μιλάνε και νεοτροτσιστές, ανεξαρτήτως του τι λέει, είναι περισσότερο ένοχος για προσχώρηση στο νεοτροτσκισμό από την σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ που επιτίθεται στην ιστορία του κόμματος και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος με επιχειρήματα παρμένα κατευθείαν από τα απομνημονεύματα του Άγι Στίνα. Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά!!!
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στις «Σκολαρίκειες» ανοησίες της σημερινής ηγεσίας του κόμματος. Δεν έχει νόημα. Όταν μας απαντήσουν σ’ αυτά που τους γράφουμε, όταν θα εγκαταλείψουν το «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», τις διαστρεβλώσεις και τις συκοφαντίες θα τους ανταπαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο που το κάνουμε πάντα: με επιχειρήματα και με ντοκουμέντα.
Αντί επιλόγου
Αντί επιλόγου, όμως, θα κάνουμε μερικές επισημάνσεις.
Στο ζήτημα που θέτει ο Κ. Σκολαρίκος για την οδηγία της Κομμουνιστικής Διεθνούς (8/9/1939) έχουμε δώσει όλα τα στοιχεία για τις κακοποιήσεις που κάνει η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ στο τρίτο κατά σειρά άρθρο μας. Προφανώς δεν το διάβασε. Όταν το διαβάσει να έρθει να μας τα ξαναπεί. Η οδηγία ήρθε μετά το σύμφωνο «Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ», όπως ισχυρίζεται, ή μετά την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου;
Στον ισχυρισμό του ότι «για μια σειρά χρόνια, ο χαρακτήρας της επανάστασης στην Ελλάδα οριζόταν ως σοσιαλιστικός και πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ίδιο όριζαν και οι αποφάσεις της ΚΔ» έχουμε απαντήσει πριν από 15 μήνες στο άρθρο μας «Ο πλαστογράφος της ιστορίας του ΚΚΕ Μ. Μαΐλης».
Στο ερώτημά του, προς τον γράφοντα, «πού βρήκε στο βιβλίο την εκτίμηση ότι το 7ο Συνέδριο δεν όρισε τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό;», η απάντηση είναι απλή: Στη σελίδα 26 του πονήματος του ιστορικού τμήματος διαβάζουμε ότι η Κομμουνιστική Διεθνής με το 7ο Συνέδριο της το 1935 «διαμόρφωσε στρατηγική που προσανατόλιζε τα ΚΚ στη σύμπραξη με τη μία ιμπεριαλιστική πλευρά, τη λεγόμενη δημοκρατική, εναντίον της άλλης, της φασιστικής. Εκ των πραγμάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος υπό ξένη σημαία». Επίσης, στις σελίδες 32- 33 του πονήματος οι φωστήρες της ηγεσίας γράφουν: «Στις 8 Σεπτέμβρη 1939, δηλαδή 15 μέρες μετά την υπογραφή του Συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μόλοτοφ, η ΚΔ τροποποίησε τη γραμμή της και υιοθέτησε την παρακάτω θέση για τον πόλεμο, στην Οδηγία της που υπογραφόταν από τον Γκ. Ντιμιτρόφ: ‘‘Ο παρών πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος, για τον οποίο είναι εξίσου υπεύθυνη η αστική τάξη όλων των εμπολέμων κρατών…’’. Στην παραπάνω Οδηγία είναι φανερή η στροφή που γινόταν στη γραμμή της ΚΔ, σε σχέση με την από το 1935 θέση της για το χαρακτήρα του πολέμου, ο οποίος χαρακτηριζόταν ιμπεριαλιστικός μετά τη σύναψη του Συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μόλοτοφ». Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις; Συνήθως οι αποδείξεις έχουν αξία εκεί που υπάρχει ακόμα ντροπή.
http://ergatikosagwnas.gr
