Της Κατερίνας ΓκαράνηΚάθε φορά που ακούγεται η φράση «για τον ελληνικό λαό» από στόμα πολιτικού, μία Ελλάδα βγαίνει σεργιάνι με το ζόρι στην οδό των Μπουρδέλων. Είναι ίδιον του ψεύτη να χρησιμοποιεί τις λέξεις για να μεταμορφώσει την αλήθεια, αλλά είναι ίδιον του αλήτη να βάζει το «εθνικό καθήκον» ως πρόσχημα για να βγάλει το μεροκάματο της απύθμενης βλακώδους υποτέλειάς του.
Όποιος φοράει παντελόνια από όλους αυτούς που μοστράρουν τη φάτσα τους ως κυβερνήτες ή ως αντιπολιτεύομενοι να μιλήσει για αυτά που συμφέρουν την προσωπική του φιλοδοξία και να αφήσει την κάθε Ελλάδα έξω από το παιχνίδι παράδοσης της χώρας.
Οι νταβατζήδες δεν έχουν ιδεολογία, ας μην αυταπατόμαστε. Το θέμα είναι πώς η κάθε Ελλάδα έχει αποδεχθεί τον ρόλο της εκδιδόμενης στα μπουρδέλα της Ε.Ε και των Φόρουμ μασελοφόρων γεροντίσκων που λόγω της ανικανότητας να ορίσουν την λίμπιντό τους με όρους της φύσης θέλουν να επιβληθούν με βίτσια που μόνο ένας άρρωστος ανέραστος εγκέφαλος γεννά.
Ξεβρακώστε νοητά όλους αυτούς, με γραβάτες και χωρίς, για να δείτε τι πραγματικά είναι. Από τον καλό μας φίλο Γκουρία, μέχρι την καλή φίλη μας Μέρκελ. Από τους πρώην μέχρι τον σημερινό πρωθυπουργό.
Στήσε στην οθόνη του μυαλού σου, Ελλάδα, όλα τα μεγαλόσχημα πρόσωπα, που σου κουνάνε το δακτυλάκι μέσω τηλεοπτικών οθονών, για να δεις τι έχεις απέναντί σου. Καταπιεσμένα από το σύστημα ανθρωπάκια που δεν μπόρεσαν βάσει ικανοτήτων να κάνουν τίποτε παραπάνω από αυτό που δημιούργησαν οι ομάδες δυνατοτήτων.
Εσύ, όμως Ελλάδα, έχεις εκ γενετής ικανότητες. Όχι ότι είσαι από DNA ηρώων και φιλοσόφων, αλλά επειδή σου έλαχε να φυτρώσεις ως άναρχο ραδίκι όπως οι ήρωες και φιλόσοφοι άλλων εποχών φύτρωσαν στο ίδιο ακριβώς χώμα. Φυτρώνεις όπου θέλεις, Ελλάδα, αρκεί το χώμα να είναι δικό σου. Τα γερόντια, ηλικιακά και νοητικά, που έχουν πάρει το πάνω χέρι βάζοντας μπουλντόζες να ξεριζώσουν την φυσική σου αναρχία ξέρουν αυτό που δεν εσύ δεν θέλεις να καταλάβεις. Επιβιώνεις με κάθε συνθήκη που σου επιβάλλουν, χώνεις τις ρίζες σου σε τσιμεντένια θεμέλια και σηκώνεις το λαιμό σου πιο ψηλά να βρεις τον ήλιο.
Φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν. Σε πάνε προς την οδό Μπουρδέλου και εσύ στρίβεις προς την οδό Φουστανέλας, ακόμα και την τελευταία στιγμή παραβλέποντας τις πινακίδες των απαγορευτικών σημάτων. Τρως κλήση και την κολλάς στο παρμπρίζ ως παράσημο.
Βλέπεις, ότι όλες οι αυτοκρατορίες που πέρασαν από αυτό το χώμα, τελικά αυτό το χώμα δεν μπόρεσε να τις "σηκώσει". Χίλια χρόνια, πεντακόσια χρόνια, διακόσια χρόνια άλωσαν, γκρέμισαν, λάβωσαν, βασάνισαν, έβαλαν ντόπια σκυλιά να φυλάνε έξω από τις Θερμοπύλες που έστηνες ασυνείδητα σε όλο το γεωγραφικό χώρο που βρισκόσουν, Ελλάδα. Από Έβρο μέχρι Κρήτη. Σε ξεπάστρευαν σαν αγριόχορτο και όμως πάντα έβρισκες ένα χιλιοστό για να κάνεις την ζημιά.
Θέλεις να πείσεις τώρα τον εαυτό σου ότι εξολοθρεύεσαι περιμένοντας τους σπόρους του υβριδικού γκαζόν από τους νταβατζήδες της κακιάς ώρας για να μετατραπείς σε ευπρεπές τοπίο.
Περιμένεις να πείσεις τον ευατό σου ότι τα φυτά του οικονομοπολιτικού θερμοκηπίου θα εξαφανίσουν τους σπόρους που ο ελληνικός βαρδάρης τους πάει όπου αυτός γουστάρει. Θέλεις να πιστέψεις ότι ένας κηπουρός Γιάνης και ένας μπουλντοζιέρης Γιούνκερ θα κάνει τούτο το χώμα εύφορο για καμέλιες και γλαδιόλες.
Στα εγκαίνια ο επενδυτής μαζί με τον κακομοίρη κυβερνήτη θα κόψει την κορδέλα κι εσύ θα μείνεις μέσα στην γλάστρα στα όρια του πλαστικού κλουβιού.
Ελλάδα, που ζεις σε ρετιρέ ή σε παράγκα, που αναπνέεις θαλασσινή αύρα ή βουνίσιο αέρα. Νέα και γερασμένη, Ελλάδα, που στήνεσαι στις ουρές για μεροκάματο ή για εξετάση στο νοσοκομείο. Πραγματίστρια και εθελοτυφλούσα, Ελλάδα, σερνικιά και μοιραία θηλυκή Ελλάδα, πάρτο χαμπάρι ότι η αναρχία της φύσης σου δεν ξηλώνεται από ανθρωπάκια που η φύση καταδίκασε ως γεννετικά ακατάλληλα για οποιαδήποτε συνουσία.
Ο εγκεφαλικά και ψυχικά ευνούχος μόνο θέλει, μόνο απειλεί αλλά είναι καταδικασμένος να μην πράττει.
Τα Διεθνή Μπουρδέλα είναι φτιαγμένα στους όρους των Παρισινών σαλονιών και εσύ, Ελλάδα, τα Παρίσια τα είχες συνδεδέμενα πάντα -ακόμα και αν τα υπερεκτίμησες από λαοπλάνους «ελληνοηλίθιους» καληνυχτάκηδες της ζωής- με αυτά που έκρυβαν οι χιτώνες των Σπαρτιατών και οι φουστανέλες των Καραϊσκάκηδων.
http://www.stontoixo.com
