Η Συμφωνία G2G (Government to Goverment) που συμφωνήθηκε από τις μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις με το Ισραήλ καλά κρατούν. Η Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων Ισραήλ- Ελλάδας συνεχίζει το έργο της και οι παλαιστινιακές μαντίλες που ανέμιζαν στο λαιμό ένθερμων υπερασπιστών του Σύριζα βούλιαξαν μαζί με το "Καράβι για τη Γάζα" που δεν έφθασε ποτέ στον προορισμό του λόγω άμεσης ανάγκης για διπλωματία. 'Άλλαξε όνομα και προορισμό και έγινε "ένα καράβι για το Τελ Αβιβ¨.
Η συγκυβέρνηση του Σύριζα με τους ΑΝΕΛ κάνει τους Ισραηλινούς να αισθάνονται σίγουροι για την επιβολή του Ισραήλ σε ό,τι αφορά την ενέργεια της Κύπρου και της Ελλάδας, την στρατιωτική συμμαχία και ό,τι άλλο προκύψει για το ιμπεριαλιστικό κράτος του Ισραήλ.
Η σκληροπυρηνική εφημερίδα Arutz Sheva γράφει διθυράμβους για την “μεγάλη συμμαχία” Ισραήλ- Ελλάδας- Κύπρου. Σύμφωνα με το περιοδικό οι ισραηλο-ελληνικές σχέσεις δεν ήταν ποτέ καλύτερες από σήμερα. Μπορεί κάποιοι από τον Σύριζα να έχουν μία φιλοπαλαιστινιακή τάση αλλά ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, είναι το σίγουρο χαρτί για το Ισραήλ για να συνεχιστεί ακόμη περισσότερο η ισχυροποίηση των πολιτικοοικονομικών σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ.
Ποιος να θυμηθεί την Γάζα;
“Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε ένας προβληματισμός στο Ισραήλ ότι η πολιτική της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να αλλάξει. Ήταν ένας αριθμός ΣΥΡΙΖΑίων ακτιβιστών το τελευταίο καλοκαίρι που πρωταγωνίστησαν σε διαδηλώσεις ενάντια στην επιχείριση «Protective Edge»”, γράφει η εφημερίδα αναφερόμενη στον βομβαρδισμό της Γάζας από το Ισραήλ το περασμένο καλοκαίρι. Ως σίγουρους εταίρους χαρακτηρίζει τους κυβερνητικούς του Σύριζα διότι όπως επισημαίνει “μπορεί να έχει έναν αριθμό φιλοπαλαιστινίων αλλά άλλοι παράγοντες περιόρισαν την οποιαδήποτε επιρροή. Πιθανώς να είχαν αυτές οι απόψεις στην ολοένα αυξανόμενη σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ”.
Το Arutz Sheva για να θωρακίσει τις απόψεις του για την συνέχιση της ισραηλο-ελληνικής συνεργασίας μίλησε με τον πρώην πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα, Ariel Mekel, ο οποίος δήλωσε τα εξής: “Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμμαχία από 14 μικρότερα ακροαριστερά κόμματα. Ένας μάλιστα αναπληρωτής υπουργός είχε συμμετάσχει και σε έναν από τους στολίσκους που ξεκίνησαν για τη Γάζα. Η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στη Κύπρο, το ελληνόφωνο νησιωτικό έθνος «κάθεται» στα ίδια κοιτάσματα φυσικού αερίου με το Ισραήλ. Αλλά το νησί είναι διχοτομημένο. Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε και κατέλαβε το βόρειο τμήμα του νησιού και δημιούργησε έναν ξεχωριστό θύλακα για τους Τούρκους που ζουν στο νησί. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι κάποια από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ανήκουν στη Βόρεια Κύπρο, ένα «κράτος» του οποίου την ανεξαρτησία αναγνωρίζει μόνο η Τουρκία, η οποία απειλεί την Κύπρο στο δικαίωμά της να εκμεταλλευτεί το φυσικό αέριο από τη Μεσόγειο. Με αυτό το «φόντο» και τις ισραηλινοτουρκικές σχέσεις παγωμένες, Ισραήλ και Ελλάδα επέκτειναν την στρατιωτική τους συνεργασία”.
Κρίκος ο Πάνος Καμμένος
Όσο υπάρχει ο φόβος της Τουρκίας, το Ισραήλ θα έχει πάντα έναν καλό σύμμαχο με το αζημίωτο και αυτή θα είναι η Ελλάδα. Αυτό το καταφέρνουν σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, με τον κύριο Πάνο Καμμένο. “Χάρη στη συγκυβέρνηση του δεξιού κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι όποιοι φόβοι υπήρχαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε στάση απέναντι στην Ιερουσαλήμ διαψεύστηκαν”.
Αυτή την θέση της εφημερίδας έρχεται να ενισχύσει ο πρώην πρέσβης του Ισραήλ: “Ο Καμμένος μας είναι γνωστός. Ο Καμμένος ήταν πάντα φιλικός με το Ισραήλ, ειδικά πριν μερικά χρόνια πριν όταν ήταν αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας και είχαμε κάποια θέματα στην περιοχή".
Οι σφιχτές σχέσεις Ισραήλ-Ελλάδας αποδεικνύονται από κάτι που δεν έγινε ευρέως γνωστό και το μαθαίνουμε από το Arutz Sheva: "Το περασμένο καλοκαίρι για πρώτη φορά εγκαταστήσαμε έναν στρατιωτικό ακόλουθο, έναν συνταγματάρχη, στην Αθήνα. Δεν βλέπω κάποια αλλαγή στις σχέσεις μας".
Η Δούρου για το «πολιτισμένο» Ισραήλ
Μπορεί η εθνικιστική εφημερίδα του Ισραήλ να τα παραλέει αλλά έρχονται κάποιες συμπτώσεις που δικαιολογούν την άποψη της εφημερίδας. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2015 η Συριζαία Περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου συμμετείχε στην ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Εκεί η κυρία Δούρου περισσότερο έκανε εξωτερική πολιτική παίρνοντας θέση υπέρ του Ισραήλ παρά έβγαλε λόγο για τους νεκρούς Εβραίους.
Η κυρία Δούρου, παραλληλίζει αυθαίρετα τον ελληνικό πολιτισμό με τον εβραϊκό. Παραλληλίζει τους μακελάρηδες με τους Έλληνες. Αυτολεξεί μεταξύ άλλων είχε πει: "Σε εμάς σήμερα, και κάθε μέρα, αναλογεί το Χρέος της διατήρησης και της μεταβίβασης της Μνήμης. Το Χρέος της Αλήθειας. Κυρίες και κύριοι, την εκπλήρωση αυτού του Χρέους θα την φέρουμε σε πέρας Αθήνα και Ιερουσαλήμ μαζί.
Στην βάση των κοινών αξιών και αρχών που ενώνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια τον ελληνικό με τον εβραϊκό λαό – δύο λαούς που συναντήθηκαν και συναντιόνται στα γράμματα, στις τέχνες, στο εμπόριο. Δύο λαούς, δύο μακραίωνους πολιτισμούς. Δύο πολιτισμούς που όχι τυχαία έχουν καθορίσει τη σύγχρονη πολιτική σκέψη. Και τούτο γιατί όπως έχει υπογραμμίσει ο Λέο Στράους(σημ: γόνος ορθόδοξης εβραϊκής οικογένειας), η διαλεκτική ένταση στη σχέση Αθήνας και Ιερουσαλήμ, που συμβολίζουν τη λογική και την αποκάλυψη, έχει τροφοδοτήσει την καρδιά, τον πυρήνα της πολιτικής παράδοσης του λεγόμενου δυτικού κόσμου".
Η κυρία Δούρου μετά από αυτές τις δηλώσεις πρέπει να δώσει μια απάντηση στον Ελληνικό λαό, από που παίρνει το δικαίωμα να συγκρίνει το σημερινό Ελληνικό Έθνος με το Ισραηλινό και να τα εξισώνει. Οι αερολογίες της κυρίας Δούρου για μακραίωνους πολιτισμούς που καθόρισαν την σύγχρονη πολιτική σκέψη δεν χωράνε ούτε στο μυαλό αγράμματου Ουγκαντέζου. Εκτός κι αν ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Αντιφώντας κλπ ήταν εκτός των άλλων και συνεταίροι με τον Levy Straus ανακαλύπτοντας το μπλου τζην.
Ίσως η κυρία Δούρου να θαμπώθηκε από την λάμψη της σκηνής του Μωυσή στην έρημο που μπροστά της η λάμψη του Παρθενώνα μοιάζει λαμπάκι χριστουγεννιάτικο, εκτός κι αν γνωρίζει κάτι που έδωσε στην ανθρωπότητα αυτός ο πολιτισμός(;) που οι άλλοι δεν ξέρουν.
Εξ άλλου όταν οι Έλληνες ξεφτιλίζονται από τους Ευρωπαίους εταίρους στο Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει το Ελληνικό Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να τους υποστηρίξει, όπως υπάρχει το Εβραϊκό Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, για τους δικούς του σκοπούς. Και δεν μπορεί να δηλώσει άγνοια, διότι ως Ευρωβουλευτής σίγουρα το έχει επισκεφτεί.
Ίσως η κυρία Δούρου να θαμπώθηκε από την λάμψη της σκηνής του Μωυσή στην έρημο που μπροστά της η λάμψη του Παρθενώνα μοιάζει λαμπάκι χριστουγεννιάτικο, εκτός κι αν γνωρίζει κάτι που έδωσε στην ανθρωπότητα αυτός ο πολιτισμός(;) που οι άλλοι δεν ξέρουν.
Εξ άλλου όταν οι Έλληνες ξεφτιλίζονται από τους Ευρωπαίους εταίρους στο Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει το Ελληνικό Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο να τους υποστηρίξει, όπως υπάρχει το Εβραϊκό Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, για τους δικούς του σκοπούς. Και δεν μπορεί να δηλώσει άγνοια, διότι ως Ευρωβουλευτής σίγουρα το έχει επισκεφτεί.
Το ρεπορτάζ έχει στοιχεία από το Tribune.gr και από το Arutz Sheva)
